Sramana Dharmodgata
Ο Λόγος για την προφητεία που δόθηκε στον μποντισάτβα Αβαλοκιτεσβάρα
Έτσι άκουσα:
Κάποτε ο Βούδδας βρισκόταν στο Πάρκο των Ελαφιών, εκεί που σύχναζαν οι ασκητές, μαζί με είκοσι χιλιάδες μοναχούς και δώδεκα χιλιάδες μποντισάτβα. Ανάμεσά τους ο μποντισάτβα Λιοντάρι, ο μποντισάτβα με την Πρόθεση του Λιονταριού, ο μποντισάτβα με την Πρόθεση του Ειρηνευτή, ο μποντισάτβα με την Πρόθεση Πέρα από Συνθήκες, ο μποντισάτβα που Κρατά τη Γη, ο μποντισάτβα Νάρατα, ο μποντισάτβα του Θεϊκού Βασιλείου, ο μποντισάτβα Έργο του Θησαυρού, ο μποντισάτβα Καχότα, ο μποντισάτβα Άξια Δύναμη, ο μποντισάτβα Λαμπρός Θεός, ο μποντισάτβα Χαρά της Αγάπης, ο μποντισάτβα Μαντζούσρι, ο μποντισάτβα Δράση της Γνώσης, ο μποντισάτβα Αφοσιωμένη Δράση, ο μποντισάτβα Εκδήλωση της Έλλειψης Εμποδίων και ο μποντισάτβα Μαιτρέγια. Μποντισάτβα σαν κι αυτούς ήταν επικεφαλής των δώδεκα χιλιάδων μποντισάτβα και μαχασάτβα.
Παρόντες ήταν και είκοσι χιλιάδες θεοί, με επικεφαλής τους γιους των θεών Θεϊκό Βασίλειο και Καλή Παραμονή – όλοι τους σταθεροί στη μαχαγιάνα.
Τότε, ο Τιμημένος στον Κόσμο, τριγυρισμένος από την απειράριθμη σύναξή του των εκατοντάδων χιλιάδων, δίδαξε το ντάρμα για το όφελός τους.
Στο μεταξύ, στη σύναξη ένας μποντισάτβα που λεγόταν Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής, σηκώθηκε από τη θέση του, γύμνωσε τον δεξί του ώμο, γονάτισε στο δεξί του γόνατο και ένωσε τις παλάμες του μπροστά στον Βούδδα. Και είπε: «Η προσευχή μου είναι ο Τιμημένος στον Κόσμο να δώσει την χάρη σε κάποιον από τη σύναξη να κάνει ερωτήσεις».
Ο Βούδδας είπε στον μποντισάτβα Θησαυρό της Ανθισμένης Αρετής: «Μπορείς να ρωτήσεις όποια ερώτηση θέλεις. Γνωρίζω ήδη τις αμφιβολίες σου και θα σου τις λύσω για να σε κάνω χαρούμενο».
Τότε, ο μποντισάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής, ρώτησε τον Βούδδα: «Τιμημένε στον Κόσμο, πώς αποφεύγει κάποιος να πισωγυρίσει από την απόφασή του να επιτύχει στην ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι ή στις πέντε πάνσοφες δυνάμεις; Πώς μπορεί κανείς να αποκτήσει το σαμάντι της ψευδαίσθησης που μπορεί να μετατρέψει το σώμα του με επιδέξια μέσα ώστε να διδάξει το ντάρμα σύμφωνα με τις ρίζες της καλοσύνης διαφόρων ειδών των αισθανόμενων πλασμάτων – ώστε να τους βοηθήσει να φτάσουν στην ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι»;
Ο Βούδδας τότε είπε στον μποντισάτβα Θησαυρό της Ανθισμένης Αρετής: «Πολύ ωραία! Πολύ ωραία! Έχεις την ικανότητα να ρωτάς για το νόημα αυτό μπροστά στον Ευλογημένο, τον Σαμυακσαμπούντα. Θησαυρέ της Ανθισμένης Αρετής, έχεις φυτέψει τις ρίζες σου της καλοσύνης κάτω από τους Βούδδες του παρελθόντος, έχεις κάνει προσφορές σε δισεκατομμύρια μεγέθη Βουδδών Νικητών και έχεις στρέψει το νου σου σε μεγάλο έλεος για τα αισθανόμενα πλάσματα. Πολύ ωραία! Άκουσε λοιπόν! Άκουσε! Στοχάσου καλά. Θα σου εξηγήσω».
«Ναι, θα χαρώ να σε ακούσω», απάντησε ο μποντισάτβα.
Ο Βούδδας τότε είπε στον μποντισάτβα Θησαυρό της Ανθισμένης Αρετής: «Αν μπορεί κάποιος να πραγματώσει ένα συγκεκριμένο ντάρμα, θα μπορέσει να αποκτήσει το σαμάντι της ψευδαίσθησης. Κι έχοντας αποκτήσει αυτό το σαμάντι, θα μπορεί να μετατρέπει το σώμα του με επιδέξια μέσα και να διδάσκει το ντάρμα σύμφωνα με τις ρίζες της καλοσύνης διαφόρων ειδών για τα αισθανόμενα πλάσματα, ώστε να τα βοηθήσει να φτάσουν στην ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι. Και ποιό είναι αυτό το ντάρμα; Λέγεται Το Να Μην Εξαρτάσαι από Τίποτα. Δεν εξαρτάται από τα τρία βασίλεια, ούτε από το –με, ούτε από το –χωρίς. Η σωστή άποψη είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα για να εξαρτάται από αυτό. Αυτή η σωστή άποψη οδηγεί στην σωστή παύση των εμποδίων, χωρίς να βλάπτεται η αντίληψη καθόλου. Από τον αληθινό νου που ποτέ δεν αλλάζει, προβάλλει η σωστή σοφία. Και η σωστή σοφία είναι αυτή που λέει ότι τα ντάρμα γεννιούνται από την αιτία, και γι’ αυτό η ύπαρξή τους είναι ψευδαίσθηση. Και αφού όλα τα ντάρμα γεννιούνται από την αιτία και τις συνθήκες, η γέννηση των ντάρμα είναι αδύνατη χωρίς την ύπαρξη της αιτίας και των συνθηκών. Αν και τα ντάρμα φαίνεται να γεννιούνται από τις αιτίες και τις συνθήκες, τίποτε στην πραγματικότητα δεν έχει ύπαρξη. Αυτός που μπορεί να διεισδύσει στην μη γέννηση των ντάρμα, έχει εισέλθει στον αληθινό Δρόμο των Μποντισάτβα. Λέγεται επίσης και είσοδος στο νου της μεγάλης καλοσύνης και του μεγάλου ελέους, γιατί αυτός από το έλεός του θα σώσει όλα τα αισθανόμενα πλάσματα. Έχοντας φτάσει σε βαθειά κατανόηση αυτού του νοήματος, αυτός γνωρίζει ότι όλα τα ντάρμα είναι ψευδαίσθηση. Απλά δημιουργεί κάποιος ντάρμα με τις σκέψεις του και με τα λόγια του. Κι αυτά τα ντάρμα που δημιουργούνται από σκέψεις και λόγους είναι απολύτως κενά. Αυτή η άσκηση της διείσδυσης στην κενότητα των ντάρμα λέγεται η Απόκτηση του Σαμάντι της Ψευδαίσθησης. Κι έχοντας αποκτήσει αυτό το σαμάντι μπορεί κάποιος να μετατρέπει το σώμα του με επιδέξια μέσα και να διδάσκει το ντάρμα σύμφωνα με τις ρίζες της καλοσύνης διαφόρων ειδών των αισθανόμενων πλασμάτων, ώστε να τα βοηθήσει να φτάσουν στην ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι».
Τότε, ο μποντισάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής, ρώτησε τον Βούδδα: «Σε αυτή τη σύναξη, υπάρχουν μποντισάτβα που να έχουν αποκτήσει αυτό το σαμάντι»;
Ο Βούδδας απάντησε: «Ναι, υπάρχουν. Στη σύναξη αυτή, που μέσα της είναι ο μποντισάτβα Μαιτρέγια και ο μποντισάτβα Μαντζούσρι, υπάρχουν εξήντα φτασμένοι, στολισμένοι με ασύλληπτα μεγάλους όρκους, που έχουν αποκτήσει αυτό το σαμάντι».
Ο μποντισάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής τότε ρώτησε τον Βούδδα: «Τιμημένε στον Κόσμο, μόνο σε αυτό τον κόσμο έχουν οι μποντισάτβα αποκτήσει αυτό το σαμάντι; Υπάρχουν σε άλλους κόσμους μποντισάτβα που επίσης έχουν πραγματώσει το σαμάντι της ψευδαίσθησης»;
Ο Βούδδας είπε στον μποντισάτβα Θησαυρό της Ανθισμένης Αρετής: «Δυτικά από εδώ, πέρα από εκατό χιλιάδες μεγέθη γαιών, υπάρχει μια γη που λέγεται Ειρήνη κι Ευλογία. Σε αυτή τη γη υπάρχει ένας Βούδδας που λέγεται Αμιτάμπα, ο Ευλογημένος, ο Αρχάτ, ο Σαμυακσαμπούντα. Τώρα διδάσκει το ντάρμα. Τον ακολουθούν μποντισάτβα και ανάμεσά τους υπάρχουν δύο φτασμένοι –ο ένας λέγεται Αβαλοκιτεσβάρα και ο άλλος ο Αφιχθείσα Μεγάλη Δύναμη. Και οι δύο έχουν αποκτήσει αυτό το σαμάντι. Κι ακόμη, Θησαυρέ της Ανθισμένης Αρετής, αν υπάρχουν μποντισάτβα που ακούνε και δέχονται αυτό το ντάρμα από αυτούς τους δύο φτασμένους για επτά ημέρες και νύχτες, θα αποκτήσουν αυτό το σαμάντι της ψευδαίσθησης».
Ο μποντισάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής είπε στον Βούδδα: «Τιμημένε στον Κόσμο, η γη αυτή θα μπορούσε να έχει άπειρους μποντισάτβα που έχουν αποκτήσει αυτό το σαμάντι. Γιατί; Επειδή όλοι οι μποντισάτβα που έχουν γεννηθεί σε αυτή τη γη, όλοι θα έπρεπε να πάνε εκεί που ζουν οι δύο αυτοί φτασμένοι και να ακούσουν και να δεχτούν αυτό το ντάρμα».
Και ο Βούδδας είπε: «Πράγματι! Πράγματι! Πραγματικά είναι όπως τα λες. Άπειρα μεγέθη από μποντισάτβα και μαχασάτβα έχουν αποκτήσει αυτό το σαμάντι από αυτούς τους δύο φτασμένους».
Ο μποντισάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής ρώτησε τον Βούδδα: «Πολύ καλά! Τιμημένε στον Κόσμο, Ευλογημένε, Αρχάτ, Σαμυακσαμπούντα, προσεύχομαι να χρησιμοποιήσεις την πνευματική σου δύναμη ώστε να κάνεις αυτούς τους δύο φτασμένους να έρθουν σε αυτό τον κόσμο, και να μπορέσουν οι δύο κόσμοι να δουν ο ένας τον άλλο. Γιατί; Αν αυτοί οι δύο φτασμένοι έρθουν σε αυτή τη γη, οι καλοί άνθρωποι που έχουν αναπτύξει τις ρίζες της καλοσύνης τους, θα ακούσουν να διδάσκουν το ντάρμα και θα αποκτήσουν αυτό το σαμάντι. Επίσης, προσεύχομαι να δούμε τον Βούδδα Αμιτάμπα στην γη που λέγεται Ειρήνη και Ευλογία, ώστε να μπορέσουν οι καλοί άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο να βάλουν σε δράση το νου ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι καθώς και την ευχή να γεννηθούν σε εκείνη τη γη. Και όταν θα γεννηθούν εκεί, ποτέ δεν θα παλινδρομήσουν από την απόφασή τους να αποκτήσουν την ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι».
Τότε ο Τιμημένος στον Κόσμο δέχτηκε το αίτημα και φως έλαμψε από την λευκή τρίχα στ’ ανάμεσο των φρυδιών του, φωτίζοντας παντού στους τρεις χιλιάδες πολλάκις χιλιάδες κόσμους. Τα χόρτα, τα δέντρα, η γη και οι πέτρες σε αυτό τον κόσμο, μαζί με το βασιλικό βουνό Σουμερού, το βουνό Μουτσιλίντα, το βουνό Μέγα Μουτσιλίντα, το βουνό Τσακραβάλα και το βουνό Μέγα Τσακρβάλα, ακόμη και τα σκοτεινά και απόμερα μέρη αυτού του κόσμου, όλα έγιναν χρυσαφένια. Ακόμη κι ενώ το λαμπρό και θαυμάσιο φως του ήλιου και της σελήνης δεν φαίνονταν πια, η λάμψη ήταν παντού. Κι ακόμη, το φως άστραψε παντού σε εκατό χιλιάδες μεγέθη γαιών στη δύση, μαζί και στον κόσμο που λέγεται Ειρήνη κι Ευλογία. Αυτό το μεγάλο φως κύκλωσε τον Βούδδα Αμιτάμπα, τον Ευλογημένο, δεξιόστροφα επτά φορές και μετά εξαφανίστηκε τελείως μπροστά του. Τα αισθανόμενα πλάσματα, οι μποντισάτβα, οι σράβακα σε εκείνο τον κόσμο, μπορούσαν όλοι να δουν τη γη και τον Βούδδα Σακυαμούνι να διδάσκει το ντάρμα, τριγυρισμένος από την πολύ μεγάλη του σύναξη. Ήταν τόσο καθαρό σαν να κοιτούσαν ένα φρούτο αμάλα στο χέρι τους. Με σεβασμό και χαρά να γεμίζει το νου τους, έψαλλαν αυτά τα λόγια:
«Προσκυνώ τον Σάκυα, τον Ευλογημένο, Αρχάτ, Σαμυακσαμπούντα»!
Στη σύναξη πάλι, οι μοναχοί, οι μοναχές, οι ασκητές και οι ασκήτριες, οι θεοί, οι γιάκσα, οι γκαντάρβα, οι ασούρα, οι γκαρούντα, οι κινάρα, οι μαχοράγκα, οι άνθρωποι, τα μη ανθρώπινα πλάσματα και οι άλλοι, όπως και οι βασιλιάδες των βραχμάνων, ο βασιλιάς των θεών Σάκρα, οι τέσσερις βασιλιάδες των θεών, οι μποντισάτβα και οι σράβακα, όλοι είδαν τον Βούδδα Αμιτάμπα στον κόσμο της Ειρήνης και Ευλογίας, τριγυρισμένο από την συνοδεία του από μποντισάτβα και σράβακα. Ήταν λαμπερός σαν ένα εξαίσιο μεγάλο βουνό από θησαυρούς. Το λαμπρό του θεσπέσιο φως φώτισε όλους τους κόσμους. Όλοι μπορούσαν να τον δουν, όπως κάποιος με σωστή όραση θα μπορούσε να δει χωρίς δυσκολία τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου σε απόσταση οχτώ ποδιών. Κι έχοντας δει Αυτόν, ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, και έψαλαν αυτά τα λόγια:
«Προσκυνώ τον Αμιτάμπα Βούδδα, τον Ευλογημένο, τον Αρχάτ, τον Σαμυακ-σαμπούντα»!
Στο μεταξύ, ογδόντα τέσσερις χιλιάδες αισθανόμενα πλάσματα σε αυτή τη σύναξη, όλοι έβαλαν σε δράση τον ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι νου, φύτεψαν τις ρίζες της καλοσύνης και ευχήθηκαν να γεννηθούν σε αυτή τη γη.
Τότε οι μποντισάτβα και οι σράβακα στον κόσμο της Ειρήνης και της Ευλογίας, έχοντας δει αυτή τη γη, τη θαύμασαν σαν κάτι που δεν είχε υπάρξει ποτέ ξανά. Ένωσαν χαρούμενοι τις παλάμες τους, τίμησαν τον Σακυαμούνι, τον Ευλογημένο, τον Αρχάτ, τον Σαμυακσαμπούντα και είπαν αυτά τα λόγια:
«Προσκυνώ τον Βούδδα Σακυαμούνι! Μπορεί να διδάσκει τέτοιο ντάρμα στους μποντισάτβα και τους σράβακα»!
Και τότε ο κόσμος της Ειρήνης και Ευλογίας σείστηκε με έξι τρόπους: κουνιόταν παντού, κουνιόταν το ίδιο παντού, σειόταν παντού, σειόταν το ίδιο παντού, έτρεμε παντού και έτρεμε το ίδιο παντού.
Τότε, ο μποντισάτβα Αβαλοκιτεσβάρα και ο μποντισάτβα ο Αφιχθείσα Μεγάλη Δύναμη, είπαν στον Βούδδα Αμιτάμπα: «Πόσο θαυμάσιο, Τιμημένε στον Κόσμο! Ποιός είναι ο λόγος που ο Βούδδας Σακυαμούνι εκδήλωσε αυτές τις σπάνιες εικόνες; Πώς ο Βούδδας Σακυαμούνι, ο Ευλογημένος, ο Αρχάτ, που σπάνια προβάλει το όνομά του, έκανε την άπειρη γη να σειστεί με έξι τρόπους»;
Και τότε ο Βούδδας Αμιτάμπα είπε στους μποντισάτβα: «Ο Σακυαμούνι αποκάλυψε το όνομά του, όχι μόνο σε αυτή τη γη, αλλά και σε όλα τα άπειρα βουδδικά πεδία. Όμοια, η λάμψη του μεγάλου φωτός και ο σεισμός της γης με έξι τρόπους, φάνηκαν παντού».
Απειράριθμα μεγέθη από αισθανόμενα πλάσματα στον κόσμο αυτό, ακούγοντας το όνομα και τα επίθετα του Σακυαμούνι, ανέπτυξαν τις ρίζες της καλοσύνης τους. Δεν θα παλινδρομούσαν ποτέ από την απόφασή τους να αποκτήσουν την ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι. Και μάλιστα, σαράντα πλήθη αριθμών μποντισάτβα στη σύναξη, ακούγοντας το όνομα και τα επίθετα του Σακυαμούνι, του Ευλογημένου, του Αρχάτ, του Σαμυακσαμπούντα, έκαναν όρκο με μια φωνή, να αφιερώσουν τις ρίζες της καλοσύνης στην επίτευξη της ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι. Και ξαφνικά ο Βούδδας Αμιτάμπα τους έδωσε την προφητεία της απόκτησης της ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι.
Και τότε ο Βούδδας Αμιτάμπα είπε στον μποντισάτβα Αβαλοκιτεσβάρα: «Ένας Ευλογημένος, ένας Αρχάτ, ένας Σαμυακσαμπούντα δεν θα πρόβαλλε αυτό το φως χωρίς αιτίες και συνθήκες. Γιατί; Σήμερα, ο Σακυαμούνι ο Ευλογημένος, ο Αρχάτ, ο Σαμυακσαμπούντα, θα διδάξει τον Λόγο του Μποντισάτβα Θησαυρού του Σαμάντι. Γι’ αυτό πριν απ’ αυτό πρόβαλλε αυτό το ευνοϊκό σήμα».
Τότε, οι μποντισάτβα Αβαλοκιτεσβάρα και Αφιχθείσα Μεγάλη Δύναμη είπαν στον Βούδδα Αμιτάμπα: «Θέλουμε να επισκεφθούμε τον κόσμο του Σάχα, να τιμήσουμε και να προσφέρουμε προσφορές στον Σακυαμούνι, και να τον ακούσουμε να διδάσκει το ντάρμα».
Ο Βούδδας Αμιτάμπα είπε: «Καλοί άνθρωποι, να πράξετε όπως νομίζετε, και εγκαίρως».
Και είπαν μεταξύ τους οι δύο μποντισάτβα: «Σήμερα, σίγουρα θα ακούσουμε το θαυμάσιο ντάρμα που διδάσκει ο Βούδδας Σακυαμούνι».
Κι έχοντας λάβει την οδηγία από τον Βούδδα Αμιτάμπα, οι δύο μποντισάτβα είπαν ο καθένας στην ακολουθία του από σαράντα πλήθη μεγεθών από μποντισάτβα: «Καλοί άνθρωποι, μαζί θα πάμε στον κόσμο του Σάχα να τιμήσουμε και να φέρουμε προσφορές στον Βούδδα Σακυαμούνι και να ακούσουμε και να δεχτούμε το αληθινό ντάρμα. Γιατί; Γιατί ο Σακυαμούνι, ο Ευλογημένος, ο Αρχάτ, ο Σαμυακσαμπούντα μπόρεσε να εγκαταλείψει μια αγνή, θαυμάσια γη, για να έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει την δύσκολη αποστολή. Με την αρετή της δύναμης των πρωτύτερων όρκων του, αφιέρωσε τον νου του τον γεμάτο έλεος. Απέκτησε την ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι σε αυτό τον θολωμένο και κακό κόσμο με την μικρή αρετή και την ισχνή καλοσύνη, με την μεγάλη απληστία, τον θυμό και την πλάνη. Και διδάσκει το ντάρμα, εκεί».
Μόλις είπαν αυτά τα λόγια, οι μποντισάτβα και οι σράβακα θαύμασαν και είπαν με μια φωνή: «Τα αισθανόμενα πλάσματα σε αυτή τη γη μπορούν να λάβουν γρήγορα οφέλη ακόμη και ακούγοντας μόνο το όνομα του Σακυαμούνι, του Ευλογημένου, του Αρχάτ, του Σαμυακσαμπούντα. Πόσο μάλλον που μπορούν να τον δουν και να έχουν χαρά στο νου τους. Τιμημένε στον κόσμο, όλοι θα έπρεπε να πάμε να τιμήσουμε και να φέρουμε προσφορές στον Βούδδα Σακυαμούνι».
Ο Βούδδας Αμιτάμπα είπε: «Καλοί άνθρωποι, να πράξετε όπως νομίζετε, και εγκαίρως».
Σε αυτές τις εξέδρες με τους θησαυρούς στέκονταν ογδόντα τέσσερις χιλιάδες θαυμαστά δημιουργημένες εξαίσιες παρθένες που κρατούσαν δοξάρια, σιτάρ, λαούτα, κιθάρες, φλάουτα, τύμπανα και κογχύλια. Στέκονταν ευγενικά, παίζοντας θαυμάσια μουσική με αυτά τα άπειρα στολισμένα με πετράδια μουσικά όργανα. Μερικές εξαίσιες παρθένες στέκονταν ευγενικά κρατώντας λιβάνια από κόκκινο σανδαλόξυλο, σανδαλόξυλο ακουιλάρια, μαύρο ακουιλάρια. Μερικές εξαίσιες παρθένες στέκονταν ευγενικά κρατώντας λουλούδια ούτπαλα, λωτούς, κουμούντα και πουνταρίκα. Μερικές εξαίσιες παρθένες στέκονταν ευγενικά κρατώντας μπουκέτα από μπανταράβες, μαχαμανταράβες, παλάσα, μαχαπαλάσα, λοτσάνα, μαχαλοτσάνα, κάνα, μαχακάνα, σουλοκι-κάνα, τσάκα, μαχατσάκα, σουλοκιτσάκα, τάλα, μαχατάλα και σουλοκι-τάλα. Μερικές εξαίσιες παρθένες στέκονταν ευγενικά κρατώντας λουλούδια και φρούτα.
Σε αυτές τις εξέδρες με τους θησαυρούς υπήρχαν θρόνοι λιονταρίσιοι στολισμένοι με πετράδια. Καθισμένοι στους θρόνους θαυμαστά δημιουργημένοι βούδδες, στολισμένοι με τα τριάντα δύο μεγάλα σημάδια και τα ογδόντα μικρότερα σημάδια. Σε κάθε εξέδρα με τους θησαυρούς κρέμονταν ογδόντα τέσσερις χιλιάδες πολύτιμοι λίθοι μπλε, κίτρινοι, κόκκινοι και λευκοί.
Πάνω σε κάθε εξέδρα με θησαυρούς υπήρχαν ογδόντα τέσσερις χιλιάδες βάζα πετραδιών, γεμάτα με σκόνη λιβανιών. Πάνω από κάθε εξέδρα θησαυρών υπήρχαν ογδόντα τέσσερις χιλιάδες σκέπαστρα από πετράδια. Πάνω από κάθε εξέδρα θησαυρών κρέμονταν και δίχτυα με ογδόντα τέσσερις χιλιάδες κρεμαστές καμπάνες από πετράδια. Σε κάθε εξέδρα θησαυρών υπήρχαν ογδόντα τέσσερις χιλιάδες δέντρα με πετράδια. Δίπλα σε αυτά τα δέντρα από πετράδια υπήρχαν λίμνες φτιαγμένες από τους επτά θησαυρούς και γεμάτες με το νερό των οκτώ ποιοτήτων. Μέσα στις λίμνες υπήρχαν πολλοί λωτοί από πετράδια μπλε, κίτρινοι, κόκκινοι και λευκοί. Τα χρώματά τους ήταν ζωντανά και λαμπερά. Και καθώς τα φυσούσε η αύρα, τα δέντρα από τα πετράδια όλα στη σειρά θρόϊζαν όμορφους τόνους, που η αρμονία τους ξεπερνούσε την ουράνια μουσική.
Σε κάθε εξέδρα των θησαυρών υπήρχαν ογδόντα τέσσερις χιλιάδες σκοινιά από θαυμάσιους θησαυρούς, που συνέδεαν όλα τα δέντρα μεταξύ τους. Κάθε εξέδρα θησαυρών έλαμπε με φως που έφτανε σε απόσταση ογδόντα τέσσερις χιλιάδων γιοτζάνα. Και η λάμψη ήταν παντού.
Τότε, ο μποντισάτβα Αβαλοκιτεσβάρα και ο μποντισάτβα ο Αφιχθείσα Μεγάλη Δύναμη μαζί με τις συνοδείες από ογδόντα μεγάλα μεγέθη αριθμών από μποντισάτβα, στέκονταν ισόμοιρα στις όμορφες εξέδρες των θησαυρών, και εξαφανίστηκαν από αυτή την γη φθάνοντας σε ετούτο τον κόσμο. Έγινε αυτό τόσο γρήγορα, σε μια στιγμή, όσο παίρνει για έναν γερό άντρα να λυγίσει ή να τεντώσει το χέρι του. Με την άφιξή τους, τριγυρισμένοι από ογδόντα μεγάλα μεγέθη αριθμών μποντισάτβα, οι δύο αυτοί μποντισάτβα χρησιμοποιώντας τις διεισδυτικές τους δυνάμεις, έκαναν τη γη να μοιάζει σαν την επιφάνεια του νερού. Οι πραγματώσεις τους ήταν στολισμένες με μεγάλες αρετές και η μεγαλειότητά τους και οι ασύνηθες τελειότητές τους ήταν πέρα από κάθε σύγκριση. Το φως τους φώτιζε παντού στον κόσμο του Σάχα. Όλοι αυτοί οι μποντισάτβα πήγαν εκεί που βρισκόταν ο Βούδδας Σακυαμούνι, έσκυψαν με τα κεφάλια τους στα πόδια του Βούδδα και έκαναν γύρους γύρω από Αυτόν δεξιόστροφα, επτά φορές.
Κάθισαν στην μια πλευρά τους οι δύο μποντισάτβα και είπαν στον Βούδδα: «Τιμημένε στον Κόσμο, ο Βούδδας Αμιτάμπα στέλνει τα χαιρετίσματά του στον Τιμημένο στον Κόσμο. Είναι μικρές οι ταραχές στην υγεία σου και οι έγνοιες σου μικρές; Είναι άνετη η καθημερινή ζωή σου και εύκολη; Είναι ειρηνικά και ευλογημένα τα έργα σου»;
Όταν πρόβαλλε αυτές τις εξαίσιες εικόνες αυτή η γη, τις θαυμάσιες, οι μποντισάτβα και οι σράβακα εκεί έχοντας δει τις θαυμαστές εξέδρες με τους θησαυρούς θαύμασαν σαν κάτι που δεν είχε υπάρξει ποτέ ξανά. Και σκέφτηκαν όλοι: «Αυτές οι εξέδρες με τους θησαυρούς είναι όμορφες και θαυμάσιες. Ταξίδεψαν από την γη της Ειρήνης και της Ευλογίας στον κόσμο αυτό. Έγινε αυτό με τη δύναμη του Βούδδα ή με τη δύναμη των μποντισάτβα»;
Τότε ο μποντισάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής, με την αρετή των πνευματικών δυνάμεων του Βούδδα, Τον ρώτησε: «Πόσο θαυμάσια είναι αυτά Τιμημένε στον Κόσμο! Είναι πρωτοφανή. Από ποιές θαυμάσιες δυνάμεις παρουσιάστηκαν αυτές οι θαυμάσιες εξέδρες με τους θησαυρούς, οι τόσο όμορφες, στον κόσμο του Σάχα»;
Και ο Βούδδας απάντησε: «Είναι από τις διεισδυτικές δυνάμεις των μποντισάτβα Αβαλοκιτεσβάρα και του Αφιχθείσα Μεγάλη Δύναμη, που εμφανίζεται τόσο μεγάλη ομορφιά σε αυτό τον κόσμο».
«Πόσο θαυμάσια είναι, Τιμημένε στον Κόσμο! Είναι ασύλληπτο. Αυτοί οι καλοί άνθρωποι, οι όρκοι τους και οι πράξεις τους είναι αγνές και μπορούν να χρησιμοποιούν τις διεισδυτικές τους δυνάμεις για να στολίσουν τις εξέδρες με τους θησαυρούς και να τις εμφανίσουν σ’ αυτό τον κόσμο»!
Και ο Βούδδας είπε: «Πράγματι! Πράγματι! Πραγματικά είναι όπως τα είπες. Αυτοί οι καλοί άνθρωποι έχουν εξαγνίσει τις ρίζες της καλοσύνης τους σε απειράριθμα χιλιάδες ναγιούτα και κότι από κάλπα και έχουν φτάσει στο σαμάντι της ψευδαίσθησης. Μένοντας σε αυτό το σαμάντι, μπορούν να μαζέψουν αυτά τα πράγματα με τις διεισδυτικές τους δυνάμεις. Κι ακόμη, Θησαυρέ της Ανθισμένης Αρετής, κοίταξε τους κόσμους προς τα ανατολικά. Τί βλέπεις εκεί»;
Τότε, ο μποντισάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής χρησιμοποίησε πολλά είδη από τα θεϊκά μάτια των μποντισάτβα για να παρατηρήσει τα βουδδικά πεδία προς τα ανατολικά, που είναι τόσα πολλά όσα και η άμμος στον Γάγγη. Είδε ότι μπροστά από κάθε Βούδδα εκεί ήταν παρόντες ο μποντισάτβα Αβαλοκιτεσβάρα και ο μποντισάτβα Αφιχθείσα Μεγάλη Δύναμη, τόσο εξαίσιοι όσο περιγράφηκαν και εδώ. Επίσης τιμούσαν και προσέφεραν προσφορές και εκεί σε κάθε Βούδδα, και έλεγαν «Ο Βούδδας Αμιτάμπα στέλνει χαιρετίσματα στον Τιμημένο στον Κόσμο. Είναι μικρές οι ταραχές στην υγεία σου και οι έγνοιες σου μικρές; Είναι άνετη η καθημερινή ζωή σου και εύκολη; Είναι ειρηνικά και ευλογημένα τα έργα σου»; Και η ίδια εικόνα φαινόταν σε όλους τους κόσμους και στα νότια και στα δυτικά και στο ζενίθ και στο ναδίρ.
Τότε ο μποντισάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής, έχοντας δει αυτά τα πράγματα, χάρηκε και αισθάνθηκε ευτυχία σαν να είχε κερδίσει κάτι που δεν είχε ποτέ του ξανά. Και ρώτησε τον Βούδδα: «Πόσο θαυμάσια! Τιμημένε στον Κόσμο, πώς πραγμάτωσαν τέτοιο σαμάντι αυτοί οι σημαντικοί; Πώς αυτοί οι φτασμένοι στόλισαν όλα αυτά τα βουδδικά πεδία με την παρουσία τους»;
Και τότε ο Τιμημένος στον Κόσμο χρησιμοποιώντας τις πνευματικές του δυνάμεις, έδωσε τη δυνατότητα σε όσους βρίσκονταν σε αυτή τη σύναξη να δουν αυτές τις εικόνες. Τριάντα δύο χιλιάδες από αυτούς δραστηριοποίησαν το νου ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι.
Ο μποντισάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής ρώτησε τον Βούδδα: «Τιμημένε στον Κόσμο, αυτοί οι δύο φτασμένοι θα πρέπει να δραστηριοποίησαν το νου ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι πολύ καιρό πριν. Αλλά σε ποιού Βούδδα τη γη; Προσεύχομαι να μας πεις, ώστε να μπορέσουν και οι άλλοι μποντισάτβα να εξασκηθούν και να εκπληρώσουν τους όρκους τους».
Ο Βούδδας είπε: «Στοχάσου! Άκουσε καλά! Θα σου εξηγήσω».
«Πολύ καλά, Τιμημένε στον Κόσμο, θα χαρώ να σε ακούσω».
Και ο Βούδδας είπε: «Στο παρελθόν, πριν αμέτρητα ασύλληπτα μεγέθη από κάλπα, ήμουν βασιλιάς για εκατοντάδες χιλιάδες φορές. Η πρώτη φορά ήταν κοντά στο μεγάλο βασιλικό κάλπα. Τότε υπήρχε ένας κόσμος που λεγόταν Προβολή της Άπειρης Σύναξης Αρετής, Ειρήνης και Ευλογίας. Σε αυτή τη γη, ο Βούδδας λεγόταν Χαρούμενο Λιοντάρι του Χρυσαφένιου Φωτός, ο Ευλογημένος, ο Αρχάτ, ο Σαμυακσαμπούντα, ο Τέλειος στη Γνώση και στους τρόπους, ο Σουγκάτα, ο Γνώστης του Κόσμου, ο Αξεπέραστος, ο Δαμαστής των Ανθρώπων, ο Δάσκαλος των Θεών και Ανθρώπων, ο Βούδδας ο Τιμημένος του Κόσμου. Τώρα σου μιλάω για τα αγνά και εξαίσια πράγματα αυτής της βουδδικής γης. Ποιά είναι η άποψή σου; Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν πολλά αγνά και εξαίσια πράγματα στην γη της Ειρήνης και Ευλογίας του Βούδδα Αμιτάμπα»;
«Πάρα πολλά! Είναι τόσο ασύλληπτα που είναι δύσκολο να περιγραφούν όλα».
Και ο Βούδδας ρώτησε τον Θησαυρό της Ανθισμένης Αρετής: «Υπέθεσε λοιπόν ότι υπάρχει ένας που χωρίζει μια τρίχα σε εκατό κομμάτια, και ότι ένας άλλος παίρνει ένα κομμάτι από αυτή την τρίχα για να τραβήξει νερό από έναν μεγάλο ωκεανό. Ποιά είναι η άποψή σου; Σύγκρινε αυτό το νερό στην ακρότριχα με αυτό στον μεγάλο ωκεανό. Ποιό νερό είναι περισσότερο»;
«Ο ωκεανός έχει πιο πολύ νερό. Είναι πέρα από κάθε σύγκριση», απάντησε.
Και ο Βούδδας συνέχισε: «Πράγματι, Θησαυρέ της Ανθισμένης Αρετής, έτσι έπρεπε να πεις. Τα εξαίσια πράγματα στη γη του Βούδδα Αμιτάμπα είναι σαν το νερό στην ακρότριχα, ενώ αυτά στη γη του Βούδδα Χαρούμενο Λιοντάρι του Χρυσαφένιου Φωτός ήταν σαν το νερό στον μεγάλο ωκεανό. Η διαφορά ανάμεσα στους σράβακα και τους μποντισάτβα είναι παρόμοια με αυτήν. Αυτός ο Ευλογημένος Χαρούμενο Λιοντάρι του Χρυσαφένιου Φωτός δίδασκε το ντάρμα των τριών οχημάτων στα αισθανόμενα πλάσματα. Ούτε σε κάλπα όσα και η άμμος στον Γάγγη δεν θα μπορούσα να ολοκληρώσω την περιγραφή των αρετών και της μεγαλειότητας αυτής της βουδδικής γης και των χαρούμενων πραγμάτων για τους μποντισάτβα και τους σράβακα.
Κατά την διάρκεια του βασιλείου του ντάρμα του Ευλογημένου Χαρούμενο Λιοντάρι του Χρυσαφένιου Φωτός, ζούσε ένας βασιλιάς που λεγόταν Θαυμάσια Αρετή. Και μια και βασίλευε στον Χιλιόκοσμο με το αληθινό ντάρμα, είχε το επίθετο Βασιλιάς του Ντάρμα. Αυτός ο βασιλιάς ο Θαυμάσια Αρετή είχε πολλούς γιους, ο κάθε ένας στολισμένος με τα είκοσι οκτώ σημάδια του Μεγάλου Ανθρώπου. Αυτοί οι πρίγκιππες ήταν σταθεροί στο αξεπέραστο μονοπάτι. Ο βασιλιάς είχε και εβδομήντα έξι χιλιάδες κήπους, στους οποίους χαίρονταν οι γιοί του».
Και ο Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής ρώτησε τον Βούδδα: «Υπήρχαν γυναίκες σε αυτή τη βουδδική γη»;
Ο Βούδδας απάντησε: «Σε αυτή τη γη δεν υπήρχε κάν η λέξη γυναίκα, πόσο μάλλον μια πραγματική γυναίκα. Τα πλάσματα αυτής της γης εξασκούσαν το μονοπάτι των βραχμάνων με αγνότητα. Γεννιόνταν όλοι με θαυμαστό τρόπο και τρέφονταν με την ευλογία του διαλογισμού. Ο βασιλιάς Θαυμάσια Αρετή υπηρετούσε τον Ευλογημένο Χαρούμενο Λιοντάρι του Χρυσαφένιου Φωτός για ογδόντα τέσσερις χιλιάδες μεγέθη χρόνων, χωρίς ποτέ να λοξοδρομήσει. Τότε, αυτός ο Βούδδας που γνώριζε την ειλικρίνεια του βασιλιά, του δίδαξε αρίφνητες σφραγίδες του ντάρμα. Και τί είναι οι αρίφνητες σφραγίδες του ντάρμα; Μποντισάτβα Θησαυρέ της Ανθισμένης Αρετής, η πνευματική πρόοδος κάποιου μπορεί να προβάλει ολόκληρη από τους άπειρους όρκους. Και γιατί; Σαν μαχασάτβα-μποντισάτβα η γενναιοδωρία κάποιου είναι αμέτρητη – η διατήρηση των αρχών κάποιου είναι αμέτρητη – η αντοχή στα εμπόδια είναι αμέτρητη – η ενεργητική πρόοδος είναι αμέτρητη – η συγκέντρωση στον διαλογισμό είναι αμέτρητη – και η σοφία του είναι αμέτρητη. Με άλλα λόγια, η εκπαίδευσή του στις έξι παραμίτα ώστε να μεταστρέψει τον κύκλο της ζωής και του θανάτου, είναι αμέτρητη. Η καλοσύνη και το έλεός του για τα πλάσματα είναι αμέτρητα. Η μεγαλοσύνη του στην αγνή γη είναι αμέτρητη. Η φωνή του είναι αμέτρητη και η ευφράδειά του είναι κι αυτή αμέτρητη. Θησαυρέ της Ανθισμένης Αρετής, ακόμη κι η αρετή που μεταφερόταν από μια καλοπροαίρετη σκέψη ήταν αμέτρητη. Και τι εννοείται από την αμέτρητη αρετή που μεταφέρεται; Είναι η μεταφορά της αρετής κάποιου προς όλα τα αισθανόμενα πλάσματα, που τους επιτρέπει να κατανοήσουν το αγέννητο όλων των ντάρμα και να εισέλθουν στην παρινιρβάνα σαν βούδδες – αυτή λέγεται αμέτρητη μεταφορά της αρετής.
Κι ακόμα, η κενότητα είναι αμέτρητη – η έλλειψη μορφής είναι αμέτρητη – η έλλειψη επιθυμίας είναι αμέτρητη. Επίσης αμέτρητη είναι η έλλειψη δημιουργίας, η αληθής πραγματικότητα, η έλλειψη γέννησης όπως είναι η φύση των ντάρμα, η απελευθέρωση χωρίς προσκόλληση στην απελευθέρωση, και η νιρβάνα. Καλέ άνθρωπε, ανέφερα μονάχα σε περίληψη την απειροσύνη των ντάρμα. Γιατί; Γιατί τα ντάρμα δεν έχουν όρια.
Κι ακόμα, Θησαυρέ της Ανθισμένης Αρετής, καθώς αυτός ο βασιλιάς Θαυμάσια Αρετή εισήλθε σε σαμάντι στον κήπο του, δύο λωτοί πρόβαλαν από το χώμα, ένας σε κάθε του πλευρά. Είχαν όμορφα χρώματα και το άρωμά τους ήταν τόσο όμορφο σαν το ουράνιο σανδαλόξυλο. Μέσα σε κάθε λουλούδι καθόταν ένα αγόρι στη στάση του λωτού, γεννημένο με θαυμαστό τρόπο. Το ένα λεγόταν Πρόθεση σαν Πετράδι και το άλλο Ανώτερο Πετράδι. Όταν ο βασιλιάς Θαυμάσια Αρετή σηκώθηκε από τον διαλογισμό του και είδε αυτά τα δυο αγόρια να κάθονται στη μήτρα των λωτών, και τους ρώτησε με αυτά τα λόγια:
Είστε θεοί, δράκοντες, πνεύματα,
γιάκσα, κουμπάντα,
άνθρωποι ή άλλα όντα;
Ελπίζω να μου πείτε τ’ όνομά σας.
Όλα τα ντάρμα είναι κενά.
Γιατί ρωτάς για ονόματα;
Ντάρμα του παρελθόντος έπαυσαν,
ντάρμα στο μέλλον ακόμη δεν υπάρχουν.
Ντάρμα του παρόντος δεν μένουν.
Ποιανού λοιπόν τα ονόματα ζητάς;
Τα ντάρμα τα κενά δεν είναι μήτε άνθρωποι,
μήτε δράκοι, ούτε ράκσα, ούτε μη άνθρωποι,
ούτε άλλα όντα, τίποτα άλλο.
Τίποτα δεν μπορεί να κρατηθεί.
Και το αγόρι στα αριστερά του είπε:
Το όνομα του ονόματος είναι κενό.
Το όνομα του ονόματος δεν μπορεί να κρατηθεί.
Όλα τα ντάρμα όνομα δεν έχουν.
Αν ρωτάς για ονόματα,
αν ζητάς τα αληθινά ονόματα,
αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν είδε και δεν άκουσε κανείς.
Κι αφού τα ντάρμα χάνονται γοργά όπως γεννιούνται,
γιατί ρωτάς για τα ονόματα;
Ονόματα και λέξεις
είναι κατασκευάσματα.
Το όνομα το δικό μου είναι Πρόθεση του Πετραδιού.
Το όνομα το δικό του είναι Ανώτερο Πετράδι.
Θησαυρέ της Ανθισμένης Αρετής, αυτά τα δύο αγόρια, μιλώντας με αυτούς τους στίχους μαζί με τον βασιλιά Θαυμάσια Αρετή, πήγαν εκεί που βρισκόταν ο Βούδδας Χαρούμενο Λιοντάρι του Χρυσαφένιου Φωτός. Εκεί έσκυψαν τα κεφάλια τους κάτω από τα πόδια αυτού του Βούδδα και έκαναν γύρους γύρω του δεξιόστροφα επτά φορές. Ένωσαν τις παλάμες τους σεβαστικά και στάθηκαν στη μια τους πλευρά. Τότε μίλησαν τα αγόρια με μια φωνή, ρωτώντας με στίχους τον Βούδδα:
στον αξεπέραστο Τιμημένο Άνθρωπο;
Προσεύχομαι να μου πεις το νόημα,
κι εγώ που ακούω θα ακολουθήσω τη διδαχή σου.
Λουλούδια, λιβάνια και μουσικά όργανα,
ρούχα, τροφή, φάρμακα, μαξιλάρια –
Στις προσφορές όπως αυτές, ποιά είναι η υπέρτατη;
Και ο Βούδδας Χαρούμενο Λιοντάρι του Χρυσαφένιου Φωτός, απάντησε στα αγόρια:
Θα πρέπει κάποιος νά’χει το νου της φώτισης
και να σώζει πάντα τα πλάσματα.
Αυτές είναι οι προσφορές με τα τριάντα-δύο μεγάλα σημεία
προς τον Τέλεια Φωτισμένο.
Υπέθεσε ότι κάποιος στον Ευλογημένο προσφέρει
πολύτιμα, θαυμάσια κι εξαίσια πράγματα,
που γεμίζουν κόσμους τόσους όση κι άμμος του Γάγγη,
και τα φέρνει με χαρά απάνω στο κεφάλι του.
Δεν συγκρίνεται αυτό με την μεταφορά της αρετής του
με καλοσύνη, στη φώτιση.
Η αρετή αυτή υπερτερεί,
είναι αμέτρητη και άπειρη.
Καμμιά άλλη προσφορά δεν την ξεπερνά
είναι αυτή που υπερτερεί χωρίς να μπορεί να την μετρήσεις.
Ένας νους της φώτισης σαν αυτόν
με βεβαιότητα θα αποκτήσει την τέλεια Φώτιση.
Και τα δύο αγόρια μίλησαν μ’ αυτούς τους στίχους:
Θεοί, δράκοντες, πνεύματα και στοιχειά
Ακούστε τον βρυχηθμό του λιονταριού που βγάζω!
Τώρα, εδώ, στον Ευλογημένο εμπρός
με επισημότητα ορκίζομαι να βάλω σε δράση
τον νου της φώτισης.
Ο κύκλος της ζωής και του θανάτου γυρνά εδώ και κάλπα αμέτρητα
κι η πρωταρχική του καταγωγή είναι άγνωστη.
Ακόμη και για το τελευταίο πλάσμα
βάδισες στο μονοπάτι, για κάλπα πολλά.
Και στην διάρκεια των κάλπα αυτών
ελευθέρωσες αρίθμητα πολλά όντα
Μαθημένος στην οδό της φώτισης,
κούραση στο νου ποτέ δεν είχες.
Από τώρα και στο εξής,
αν ποτέ αφήσω να αναπτυχθεί ο άπληστος νους
θα ήταν σα να απατούσα όλους τους Βούδδες
στις δέκα κατευθύνσεις.
Κι όμοια για τον θυμό και για την πλάνη,
Κι όμοια για τη φιλαργυρία και τη ζήλεια.
Τώρα λέω την αλήθεια,
και θα κρατήσω μακρυά κάθε ψευτιά.
Αρχή από σήμερα θα κάνω, κι αν ποτέ
με το νου αρκεστώ χαρούμενος, ενός σράβακα
δίχως να ευχαριστιέμαι με τη μεγάλη φώτιση,
θα είναι σα να απατώ Ευλογημένους.
Ή αν ζητώ να γίνω ένας πρατυέκα-βούδδας
μονάχα για να βοηθώ και να οφελώ τον εαυτό μου.
Θα πρέπει για δεκάδες χιλιάδες και αριθμούς πολλούς από κάλπα
να σώζω τα πλάσματα με έλεος μεγάλο.
Και καθώς αυτό το βουδδικό πεδίο εδώ, τώρα,
είναι αγνό, θαυμάσιο και εξαίσιο,
μακάρι και η δική μου γη, όταν τον δρόμο θα έχω πραγματώσει,
να υπερτερεί κατά εκατό χιλιάδες μεγέθη μεγεθών φορές.
Δεν θα υπάρχουν σράβακα στη γη μου
Κι ούτε το όχημα θα υπάρχει των πρατυέκα
παρά μονάχα μποντισάτβα.
Κι ο αριθμός τους θα είναι άπειρος.
Όλα τα πλάσματα θα είναι αγνά κι αμόλυντα.
Όλα θα έχουν υπέρτατη, θαυμάσια ευλογία,
Όλοι θα φτάνουν στην τέλεια φώτιση,
Κι όλοι θα παραμένουνε και θα κρατούν τον θησαυρό του ντάρμα.
Αν είναι αληθινός ο όρκος μου,
μακάρι να σειστεί ο μέγας ο Χιλιόκοσμος.
Και αφού είπαν αυτά τα λόγια, σεισμοί αμέσως έγιναν παντού. Εκατοντάδες και χιλιάδες είδη μουσικής ακούστηκαν αρμονικά, σε απίστευτους τόνους. Θαυμάσια ουράνια υφάσματα με λαμπερά φώτα κύλισαν από τον ουρανό. Οι θεοί στον ουρανό έβρεξαν σκόνη λιβανιού και το άρωμα έφτασε παντού, ευχαριστώντας τις καρδιές των πλασμάτων όλων».
Και ο Βούδδας είπε στον Θησαυρό της Ανθισμένης Αρετής: «Ποιά είναι η άποψή σου; Ήταν ο βασιλιάς Θαυμάσια Αρετή άλλος άνθρωπος; Δεν ήταν άλλος, παρά εγώ. Τα δύο αγόρια τώρα είναι οι μποντισάτβα Αβαλοκιτεσβάρα και ο Αφιχθείσα Μεγάλη Δύναμη. Καλέ άνθρωπε, ήταν στη γη του Βούδδα εκείνου που αυτοί οι δύο μποντισάτβα μυήθηκαν στο νου ανουτάρα-σαμυακσαμπούντα».
Τότε ο Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής είπε στον Βούδδα: «Πόσο θαυμαστά! Τιμημένε στον Κόσμο, αυτοί οι καλοί άνθρωποι, ακόμη και πριν να πάρουν την απόφασή τους είχαν ήδη φτάσει σε τόσο βαθειά σοφία. Είχαν πλήρως κατανοήσει ότι τα ονόματα ποτέ δεν μπορούν να κρατηθούν. Τιμημένε στον Κόσμο, αυτοί οι δύο φτασμένοι θα πρέπει να είχαν κάνει προσφορές στους Βούδδες του παρελθόντος και να είχαν κάνει πολλές ενάρετες πράξεις».
«Καλέ άνθρωπε, μπορείς να γνωρίσεις τον αριθμό των κόκκων της άμμου του Γάγγη. Αλλά, οι Βούδδες στους οποίους αυτοί οι δύο φτασμένοι είχαν κάνει προσφορές, και οι ρίζες της καλοσύνης που είχαν φυτέψει, είναι πέρα από κάθε μέτρηση. Αν και δεν είχαν ακόμη βάλει σε δράση το νου της φώτισης, είχαν στολιστεί με ότι δεν μπορεί να συλληφθεί από το νου. Πέρα από τα αισθανόμενα πλάσματα, ήταν οι πιο γενναίοι και δυναμικοί».
Τότε ο μποντισάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής ρώτησε τον Βούδδα: «Τιμημένε στον Κόσμο, πού ήταν αυτή η γη που λεγόταν Προβολή της Σύναξης της Αρετής, της Ειρήνης και της Ευλογίας»;
Και ο Βούδδας απάντησε: «Καλέ άνθρωπε, αυτός ο δυτικός κόσμος της Ειρήνης και της Ευλογίας, τότε λεγόταν Προβολή της Αμέτρητης Σύναξης της Αρετής, της Ειρήνης και της Ευλογίας».
Ο μποντισάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής ρώτησε τον Βούδδα: «Τιμημένε στον Κόσμο, προσεύχομαι να μας εξηγήσεις ώστε να μπορέσουν τα άπειρα αισθανόμενα πλάσματα να λάβουν μεγάλα οφέλη: Σε ποιά γη θα αποκτήσει το σαμυακσαμπόντι ο Αβαλοκιτεσβάρα; Ποιό θα είναι το όνομα του κόσμου αυτού που θα στολιστεί με λαμπρό φως; Ποιό θα είναι το εύρος της ζωής των σράβακα και των μποντισάτβα εκεί μέχρι να φτάσει αυτός στην Φώτιση; Πώς θα ξετυλιχτούν τα πράγματα; Αν ο Τιμημένος στον Κόσμο μας πει τους πρώτους όρκους αυτού του μποντισάτβα, τότε όλοι οι μποντισάτβα που θα τους έχουν ακούσει, σίγουρα θα ασκηθούν στο να τους πραγματώσουν».
Ο Βούδδας απάντησε: «Πολύ καλά! Άκουσε προσεκτικά. Θα σου πω».
«Ναι, θα χαρώ να σε ακούσω».
Και ο Βούδδας είπε: «Καλέ άνθρωπε, αν και το εύρος της ζωής του Βούδδα Αμιτάμπα θα διαρκέσει για άπειρους εκατοντάδες, χιλιάδες και πολλά μεγέθη αριθμών από κάλπα, τελικά θα φτάσει σε ένα τέλος. Καλέ άνθρωπε, μετά από ασύλληπτα μακρινά κάλπα, ο Βούδδας Αμιτάμπα θα εισέλθει σε παρινιρβάνα. Μετά την παρινιρβάνα του, το αληθινό ντάρμα θα διαρκέσει για όσο διήρκησε και το εύρος της ζωής του. Ο αριθμός των αισθανόμενων πλασμάτων που θα απελευθερωθούν θα είναι όμοιος με αυτόν που απελευθερώθηκε όσο ζούσε. Μετά την παρινιρβάνα του Αμιτάμπα, κάποια αισθανόμενα πλάσματα δεν θα μπορούν να δουν τον Βούδδα. Αλλά, κάποιοι μποντισάτβα, που θα έχουν επιτύχει στο σαμάντι του Βούδδα της Μνήμης, συνεχώς θα μπορούν να βλέπουν τον Βούδδα Αμιτάμπα. Κι ακόμα, καλέ άνθρωπε, μετά την παρινιρβάνα του, όλα τα πολύτιμα πράγματα, οι λίμνες, οι λωτοί, και τα δέντρα με τα πετράδια που είναι σε συστάδες, θα συνεχίσουν να τραγουδούν τους τόνους του ντάρμα με τον ίδιο τρόπο όπως και όταν ζούσε ο Βούδδας.
Καλέ άνθρωπε, τη νύχτα που θα τελειώσει το αληθινό ντάρμα του Βούδδα Αμιτάμπα, μετά την περίοδο του μεσονυκτίου και όταν το φως της αυγής φανεί, ο μποντισάτβα Αβαλοκιτεσβάρα, καθισμένος στη στάση του λωτού κάτω από το δέντρο της φώτισης που είναι φτιαγμένο από τους επτά θησαυρούς, θα φτάσει στην ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι. Το όνομά του θα είναι το Βασιλικό Βουνό της Αρετής του Παγκόσμιου Φωτός, ο Ευλογημένος, ο Αρχάτ, ο Σαμυακσαμπούντα, ο Τέλειος στη Γνώση και στους τρόπους, ο Σουγκάτα, ο Γνώστης του Κόσμου, ο Αξεπέραστος, ο Δαμαστής των Ανθρώπων, ο Δάσκαλος των Θεών και Ανθρώπων, ο Βούδδας ο Τιμημένος του Κόσμου. Η βουδδική του γη θα είναι εκ φύσεως στολισμένη με θαυμάσιους συνδυασμούς των επτά θησαυρών. Για κάλπα τόσα όσα και η άμμος του Γάγγη, οι Νικητές Βούδδες δεν θα μπορούν κάν να ολοκληρώσουν την περιγραφή της μεγαλειότητάς της. Καλέ άνθρωπε, σου δίνω τώρα μια σύγκριση: Καθώς η γη του Ευλογημένου Χαρούμενου Λιονταριού του Χρυσαφένιου Φωτός ήταν εξαίσια, η γη του Βασιλικού Βουνού της Αρετής του Παγκόσμιου Φωτός θα την ξεπερνά δισεκατομμύρια φορές μεγέθη αριθμών μεγεθών δισεκατομμυρίων φορών, πέρα από κάθε λογαριασμό. Τα ονόματα των σράβακα και των πρατυέκα δεν θα υπάρχουν σε αυτή τη βουδδική γη. Μόνο μποντισάτβα θα γεμίζουν τη γη του».
Ο μποντισάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής ρώτησε τον Βούδδα: «Τιμημένε στον Κόσμο, αυτή η βουδδική γη θα λέγεται ακόμα τότε Ειρήνη και Ευλογία»;
Και ο Βούδδας απάντησε: «Καλέ άνθρωπε, αυτή η βουδδική γη θα λέγεται Εξαίσια Σύναξη του Πολλαπλού Θησαυρού. Καλέ άνθρωπε, κατά τη διάρκεια της ζωής του μέχρι και την παρινιρβάνα του Ευλογημένου Βασιλικού Βουνού της Αρετής του Παγκόσμιου Φωτός, προσωπικά θα ακολουθείται από τον μποντισάτβα Αφιχθείσα Μεγάλη Δύναμη και θα λαμβάνει τις προσφορές του. Μετά την παρινιρβάνα του, το αληθινό του ντάρμα θα κρατηθεί μέχρι το τέλος. Μετά το τέλος αυτού του αληθινού ντάρμα, ο μποντισάτβα Αφιχθείσα Μεγάλη Δύναμη θα φτάσει στην ανουτάρα-σαμυακσαμππόντι. Το όνομά του θα είναι ο Ευλογημένος Βασιλικός Θησαυρός της Αρετής Καλή Παραμονή, ο Αρχάτ, ο Σαμυακσαμπούντα, ο Τέλειος στη Γνώση και στους τρόπους, ο Σουγκάτα, ο Γνώστης του Κόσμου, ο Αξεπέραστος, ο Δαμαστής των Ανθρώπων, ο Δάσκαλος των Θεών και Ανθρώπων, ο Βούδδας ο Τιμημένος του Κόσμου. Το φως του, η ζωή του, οι μποντισάτβα του και ακόμη και η διάρκεια του ντάρμα του θα είναι όσα και του Ευλογημένου Βασιλικού Βουνού της Αρετής του Παγκόσμιου Φωτός. Αν, ανάμεσα στους καλούς άντρες και τις καλές γυναίκες, κάποιοι άκουσαν το όνομα του Ευλογημένου Βασιλικού Θησαυρού της Αρετής Καλή Παραμονή, δεν θα παλινδρομήσουν από την απόφασή τους να αποκτήσουν την ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι.
Κι ακόμη, καλέ άνθρωπε, αν οι καλές γυναίκες άκουσαν τα ονόματα του Ευλογημένου Χαρούμενου Λιονταριού του Χρυσαφένιου Φωτός, του παρελθόντος, και του Ευλογημένου Βασιλικού Θησαυρού της Αρετής Καλή Παραμονή, του μέλλοντος, θα αλλάξουν από την θηλυκή μορφή τους και θα εξαντληθούν τα αμαρτήματά τους που θα τους κόστιζαν σαράντα μεγέθη από κάλπα ζωής και θανάτου. Δεν θα ξεφύγουν ποτέ από την απόφασή τους να αποκτήσουν την ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι. Θα βλέπουν συνεχώς τον Βούδδα, θα ακούνε και θα δέχονται το αληθινό ντάρμα και θα κάνουν προσφορές στη σάνγκα. Και σε μία ζωή, μετά την παρούσα, θα αφήσουν την οικογενειακή ζωή, θα πραγματώσουν τον ανεμπόδιστο λόγο, και γρήγορα θα επιτύχουν την διατήρηση κάθε ντάρμα».
Τότε, εξήντα μεγέθη αριθμών από συμμετέχοντες σε αυτή τη σύναξη επαίνεσαν με μια φωνή:
Προσκυνώ τους Βούδδες στην παρινιρβάνα, στις δέκα κατευθύνσεις!
Και ομόφωνα έφτασαν στην απόφαση να βάλουν σε δράση το νου ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι. Ο Βούδδας τότε σε μια στιγμή τους έδωσε την προφητεία της απόκτησης της ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι. Και ακόμα ογδόντα τέσσερις χιλιάδες αριθμοί από αισθανόμενα πλάσματα απέβαλαν τις συναισθηματικές τους πλάνες και απέκτησαν τον αγνό οφθαλμό του ντάρμα. Επτά χιλιάδες μοναχοί εξάντλησαν τα εμπόδια και απελευθέρωσαν το νου τους.
Τότε, οι μποντισάτβα Αβαλοκιτεσβάρα και ο Αφιχθείσα Μεγάλη Δύναμη, με τις πνευματικές τους δυνάμεις έδωσαν την χάρη σε όσους βρίσκονταν στη σύναξη να δουν άπειρους Βούδδες – Νικητές στις δέκα κατευθύνσεις, να δίνουν σε αυτούς τους δύο την προφητεία της απόκτησης της ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι. Κι έχοντας δει αυτό, όλοι θαύμασαν λέγοντας: «Πόσο θαυμάσια, Τιμημένε στον Κόσμο, αυτοί οι Ευλογημένοι όλοι έδωσαν τέτοια προφητεία σε αυτούς τους δύο φτασμένους»!
Τότε, ο μποντισάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής είπε στον Βούδδα: «Τιμημένε στον Κόσμο, υπέθεσε ότι ανάμεσα στους καλούς άντρες και τις καλές γυναίκες, υπάρχουν αυτοί που μπορούν να δεχτούν και να κρατήσουν αυτό τον βαθύ Λόγο του Ευλογημένου. Αν τον διαβάσουν και τον απαγγείλουν, τον εξηγήσουν και τον αντιγράψουν, τον διδάξουν και τον κάνουν γνωστό, πόση αρετή θα κερδίσουν; Προσεύχομαι μόνο για αυτό, για να μας εξηγήσει με λεπτομέρεια ο Ευλογημένος. Γιατί; Στους κακούς καιρούς που θα έρθουν, τα πλάσματα με την μικρή αρετή δεν θα πιστέψουν, δεν θα δεχτούν αυτό τον βαθύ Λόγο του Ευλογημένου. Και εξ αιτίας αυτών των αιτίων και συνθηκών, θα υποφέρουν δεινά μέσα στην μακρά νύχτα. Θα είναι πολύ δύσκολο γι’ αυτά να επιτύχουν την απελευθέρωση. Τιμημένε στον Κόσμο, προσεύχομαι, από έλεος να μας εξηγήσεις για να ωφελήσεις τα αισθανόμενα πλάσματα. Και πέρα απ’ αυτό, Τιμημένε στον Κόσμο, σε αυτή τη σύναξη, υπάρχουν καλοί άντρες και γυναίκες με μεγάλες ικανότητες. Θα γίνουν οι μεγάλοι φωτισμένοι στο μέλλον».
Ο Βούδδας είπε: «Θησαυρέ της Ανθισμένης Αρετής, πολύ καλά μίλησες! άκουσε προσεκτικά, θα σου εξηγήσω».
«Είναι δεκτές οι οδηγίες σου, θα χαρώ να σε ακούσω», απάντησε εκείνος.
Και είπε ο Βούδδας: «Υπέθεσε ότι υπάρχει ένας καλός άνθρωπος που μεταφέρει στους ώμους του όλα τα αισθανόμενα πλάσματα στους τρεις χιλιάδες μεγάλους χιλιόκοσμους και τους προσφέρει μέχρι το τέλος της ζωής του ό,τι επιθυμούν, δηλαδή φαγητό, ρούχα, μαξιλάρια, στρωσίδια και φάρμακα. Είναι η αρετή που θα κερδίσει μεγάλη»;
«Πολύ μεγάλη, Τιμημένε στον Κόσμο! Αν κάποιος με καλοσύνη κάνει προσφορές σε ένα μόνο αισθανόμενο πλάσμα σύμφωνα με τις ανάγκες του, τότε η αρετή του θα είναι αμέτρητη. Πόσο μάλλον για όλα τα πλάσματα».
Και ο Βούδδας είπε: «Υπέθεσε ότι ανάμεσα στους καλούς άντρες και τις καλές γυναίκες υπάρχουν αυτοί που δέχονται και κρατούν αυτό τον Λόγο. Αν αφιερώνοντας το νου της φώτισης, διαβάσουν και απαγγείλουν, εξηγήσουν και αντιγράψουν αυτό τον Λόγο, αν κάνουν προσφορές σε αυτόν και τον διαδώσουν πλατειά και τον κάνουν γνωστό, η αρετή τους θα είναι ένα δισεκατομμύριο φορές μεγαλύτερη. Θα είναι πέρα από κάθε σύγκριση».
Ο μποντισάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής, είπε στον Βούδδα: «Τιμημένε στον Κόσμο, από σήμερα και στο εξής, θα δέχομαι και θα κρατώ αυτό τον Λόγο που διδάχτηκε από τον Ευλογημένο, όπως και τα ονόματα αυτών των τριών Φωτισμένων: ενός από το παρελθόν και δύο από το μέλλον. Θα διαβάζω και θα απαγγέλω αυτό τον Λόγο, θα τον εξηγώ και θα τον αντιγράφω και θα τον διαδώσω πλατειά και θα τον κάνω γνωστό. Θα μείνω μακρυά από το νου της απληστίας, του θυμού και της πλάνης. Ποτέ με ψεύδος, πάντα θα βάζω σε δράση το νου ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι. Τιμημένε στον Κόσμο, όταν θα γίνω Βούδδας, αν θα υπάρχουν γυναίκες που θα ακούσουν το ντάρμα αυτό, θα αλλάξουν την γυναικεία τους μορφή, και αφού την αλλάξουν θα τους δώσω την προφητεία της απόκτησης της ανουτάρα-σαμυακσαμπόντι. Το όνομά τους θα είναι Πέρα από την Πλάνη, ο Ευλογημένος, ο Αρχάτ, ο Σαμυακσαμπούντα».
Όταν ο Βούδδας τελείωσε την διδασκαλία αυτού του Λόγου, ο μποντισάτβα μαχασάτβα Θησαυρός της Ανθισμένης Αρετής, οι μοναχοί και οι μοναχές, οι μποντισάτβα, οι σράβακα και οι θεοί, οι δράκοι, οι γιάκσα, οι γκαντάρβα, οι ασούρα, οι γκαρούντα, οι κινάρα, οι μαχοράγκα, οι άνθρωποι και τα μη ανθρώπινα πλάσματα, και οι άλλοι, αφού άκουσαν αυτά που είπε ο Βούδδας, χάρηκαν πολύ.
πηγή: http://buddhaspeaksgreek.blogspot.gr/2014/09/avalokiteshvara.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου