το Αξίερον: Επίλεκτα Κείμενα της Πράτζνα Παραμίτα -μέρος 5 [Γ. Ο ΒΟΥΔΔΑΣ] 101-130

ΕΠΙΛΕΚΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΒΟΥΔΔΙΣΜΟΥ ΜΑΧΑΓΙΑΝΑ

Σακυαμούνι Βούδδας

ΜΕΡΟΣ 5ο

[Γ. Ο ΒΟΥΔΔΑΣ]
101-130

Γ. Ο ΒΟΥΔΔΑΣ

I. Η ΤΕΛΕΙΑ ΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΒΟΥΔΔΑΣ

101.

Ο Κύριος: Αν μια μητέρα με πολλά παιδιά αρρωστήσει, τα παιδιά θα καταβάλλουν προσπάθειες να αποτρέψουν το θάνατο της μητέρας τους, να την κρατήσουν ζωντανή όσο το δυνατόν περισσότερο, να κρατήσουν τον πόνο και τη δυσαρέσκεια μακριά από αυτή. Γιατί αυτά τα παιδιά αντιλαμβάνονται ότι οφείλουν την ύπαρξη τους σε κείνη, ότι εκείνη τα έφερε στον κόσμο με μεγάλο πόνο, ότι εκείνη τα εκπαίδευσε στους δρόμους του κόσμου. Γι’ αυτό, τα παιδιά αυτά θα την φροντίσουν, θα της δώσουν οτιδήποτε μπορεί να την κάνει ευτυχισμένη, θα την προστατέψουν καλά, θα κάνουν πολλά για κείνη, και θα ελπίσουν ότι εκείνη είναι ελεύθερη από κάθε είδους πόνο. Μ’ αυτό τον τρόπο οι γιοι αυτοί τιμούν τη μητέρα τους δίνοντας της όλα εκείνα που θα μπορούσαν να την κάνουν ευτυχισμένη, κάνοντας πολλά για κείνη, φροντίζοντας και προστατεύοντας την, γιατί αντιλαμβάνονται ότι εκείνη είναι η μητέρα και γεννήτρα τους, ότι με μεγάλο πόνο τους έφερε στον κόσμο, ότι τους εκπαίδευσε στους δρόμους του κόσμου.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο οι Ταθαγκάτας, φέρνουν αυτή τη Σοφία της Τελειότητας στο νου τους, και είναι μέσα από την δύναμη τους, την υποστηρικτική ισχύ τους και τη χάρη τους που ο λαός γράφει, μελετά, μαθαίνει, απαγγέλει και επαναλαμβάνει αυτή την Τέλεια Σοφία. Και οι Ταθαγκάτας οι οποίοι αυτή τη στιγμή κατοικούν σε άλλα κοσμικά συστήματα, – για το καλό και την ευτυχία των πολλών, από οίκτο για τους πολλούς, για το καλό και για την ευτυχία ενός μεγάλου μέρους του λαού, από έλεος για τους Θεούς , για τους ανθρώπους και για όλα τα όντα—, και αυτοί επίσης όλοι φέρνουν αυτή τη Σοφία της Τελειότητας στο νου της, και αναπτύσσουν έντονο ζήλο έτσι ώστε, η Σοφία της Τελειότητας να διαρκέσει περισσότερο, έτσι ώστε να μην καταστραφεί , έτσι, ώστε ο Μάρα και η στρατιά του να μην μπορέσουν να εμποδίσουν αυτή τη Σοφία της Τελειότητας από το να διδαχτεί, να γραφτεί και να εφαρμοστεί. Τόσο αγαπούν οι Ταθαγκάτας αυτή τη Σοφία της Τελειότητας, τόσο πολύ την φροντίζουν και την προστατεύουν. Γιατί αυτή είναι η μητέρα και γεννήτρα τους, αυτή τους έδειξε αυτή την παντογνωσία, αυτή τους εκπαίδευσε στους δρόμου του κόσμου. Από αυτή προήλθαν οι Ταθαγκάτας. Γιατί αυτή τους γέννησε και τους έδειξε αυτή τη γνώση της παντογνωσίας, τους έδειξε τον κόσμο όπως είναι πραγματικά. Η παντογνωσία των Ταθαγκάτας προέρχεται από την Σοφία της Τελειότητας. Όλοι οι Ταθαγκάτας, του παρελθόντος, του μέλλοντος και του παρόντος, κέρδισαν την πλήρη φώτιση χάρη σ’ αυτή τη Σοφία της Τελειότητας. Είναι μ’ αυτή την έννοια που η Σοφία της τελειότητας παράγει τους Ταθαγκάτας και τους εκπαιδεύει σ’ αυτό τον κόσμο.

102.

Ο Κύριος: Όλοι οι Ταθαγκάτας οφείλουν την φώτισή τους σ’ αυτή ακριβώς τη Σοφία της Τελειότητας, —είτε αυτοί ζουν στο παρελθόν, στο μέλλον ή στο παρόν. Εγώ επίσης Καουσίκα, τώρα ακριβώς ένας Ταθαγκάτα, οφείλω τη φώτισή μου σ’ αυτή ακριβώς τη Σοφία της Τελειότητας. Γιατί αυτή επιτρέπει στον Ταθαγκάτα να γνωρίζει ορθά και να βλέπει τις σκέψεις και τα κατορθώματα όλων των όντων.

103.

Σάκρα: Αποτίω φόρο τιμής Κύριε, στη Σοφία της Τελειότητας. Αποτίει κανείς τιμή στη γνώση της παντογνωσίας όταν αποτίει τομή στη Σοφία της Τελειότητας.

Ο Κύριος: Έτσι είναι. Γιατί από αυτή προέρχεται η παντογνωσία των Βούδδας, των Κυρίων, και αντίστροφα, η Σοφία της Τελειότητας προκαλείται σαν κάτι τι το οποίο προέρχεται από τη γνώση της παντογνωσίας. Να γιατί πρέπει κανείς να κατευθύνεται, να στέκεται, να προοδεύει και να καταβάλλει προσπάθειες σ’ αυτή τη Σοφία της Τελειότητας.

104.

Ο Κύριος: Γι’ αυτό Ανάντα. να θυμάσαι ότι θα είναι ένα σοβαρό αδίκημα εναντίον μου αν. αφού θα έχει. εκμάθει τη Σοφία της Τελειότητας, την ξεχάσεις και πάλι, την πετάξεις σαν άχρηστη και επιτρέψεις να λησμονηθεί, και (να θυμάσαι) ότι αυτό (μια τέτοια αντιμετώπιση της Σοφίας της Τελειότητας εκ μέρους σου) θα με δυσαρεστήσει πάρα πολύ. Γιατί ο Ταθαγκάτα έχει πει ότι: «η Σοφία της Τελειότητας είναι η μητέρα, η δημιουργός, η γενεσιουργός των Ταθαγκάτας του παρελθόντος, μέλλοντος και παρόντος, είναι η τροφός τους στην παντογνωσία». Γι’ αυτό λοιπόν Ανάντα, σου εμπιστεύομαι και σου μεταβιβάζω αυτή τη Σοφία της Τελειότητας, έτσι ώστε αυτή να μην εξαφανιστεί. Πρέπει κάποιος να την μάθει και κάνοντας το αυτό. πρέπει να την αναλύσει προσεκτικά γραμματολογικώς, γράμμα προς γράμμα, συλλαβή προς συλλαβή, λέξη προς λέξη. Γιατί όπως το Νταρμικό-σώμα των Ταθαγκάτας του παρελθόντος, μέλλοντος και παρόντος είναι έγκυρο, έτσι ακριβώς κι αυτό το κείμενο του ντάρμα (είναι έγκυρο).

II. ΟΡΙΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΒΟΥΔΔΑ

Ένας «Βούδδας», μπορεί να οριστεί από την απαρίθμηση των χαρακτηριστικών του γνωρισμάτων. Αυτά είναι κυρίως πενταπλά: οι δέκα δυνάμεις, οι τέσσερις περιοχές της αυτοπεποίθησης, οι τέσσερις αναλυτικές γνώσεις, τα δεκαοκτώ ειδικά Βουδδικά-ντάρμας (105), και η παντογνωσία (106, 107).

105.

Ο Κύριος: Ποιες είναι οι δέκα δυνάμεις ενός Ταθαγκάτα; Εδώ Σουμπούτι, ένας Μποντισάττβα ο οποίος κατευθύνεται προς τη Σοφία της Τελειότητας:

1) γνωρίζει συνετά, όπως είναι στην πραγματικότητα, αυτό που μπορεί να είναι, σαν αυτό που μπορεί να είναι, και αυτό που δεν μπορεί να είναι σαν αυτό που δεν μπορεί να είναι.

2) Με σύνεση αυτός γνωρίζει, όπως είναι στην πραγματικότητα, τα καρμικά αποτελέσματα όλων των πράξεων του παρελθόντος, του μέλλοντος και του παρόντος καθώς και κάθε σκέψης που αποβλέπει σε πράξεις όπως επίσης τη θέση που παίρνει κάθε φορά και τα αίτια της.

3) Με σοφία αυτός γνωρίζει, τα διάφορα στοιχεία στον κόσμο, όπως είναι στην πραγματικότητα.

4) Γνωρίζει με σοφία, τις διάφορες διαθέσεις των άλλων όντων και προσώπων, όπως είναι στην πραγματικότητα.

5) Σοφά αυτός γνωρίζει, τις υψηλότερες και τις χαμηλότερες ικανότητες των άλλων όντων και προσώπων, όπως αυτές είναι στην πραγματικότητα.

6) Γνωρίζει με σοφία την Οδό που οδηγεί οπουδήποτε, όπως αυτή είναι στην πραγματικότητα.

7) Σοφά αυτός γνωρίζει, τη μόλυνση, τον εξαγνισμό και την καταγωγή όλων των εκστάσεων, απελευθερώσεων, συγκεντρώσεων και διαλογιστικών επιτευγμάτων, όπως είναι στην πραγματικότητα.

8) Ξαναφέρνει στο νου του τις διάφορες προγενέστερες ζωές του.

9) Με τον ουράνιο οφθαλμό του γνωρίζει το θάνατο και την επαναγέννηση των όντων όπως αυτά είναι στην πραγματικότητα.

10) Μέσα από την εξαφάνιση ή το στέγνωμα ή το στέρεμα των διαρροών, παραμένει στην επίτευξη μιας τέτοιου είδους απελευθέρωσης και σοφίας της καρδιάς του. η οποία είναι χωρίς διαρροές, και η οποία σ’ αυτή εδώ τη ζωή (ή σ’ αυτόν εδώ το βίο), είναι πλήρως γνωστή και έχει πραγματοποιηθεί από αυτόν τον ίδιο. Αυτός με σοφία γνωρίζει ότι -η γέννηση έχει εξαντληθεί για μένα· η ύψιστη πνευματική ζωή έχει ήδη βιωθεί. Έπραξα ότι έπρεπε να γίνει. Μετά από αυτό το γίγνεσθαι δεν θα υπάρξει κανένα άλλο παραπέρα-. Και όλα αυτά χωρίς καμία άλλη ιδιαιτερότητα.

Ποιες είναι οι τέσσερις περιοχές της αυτοπεποίθησης;

1) Ότι εγώ ο οποίος διεκδικώ το να είμαι πλήρως φωτισμένος, δεν είμαι πλήρως φωτισμένος σ’ αυτά τα ντάρμας, —δεν βλέπω τίποτε για να το υποδείξω σε κανέναν, {είτε είναι ερημίτης ή Βραχμάνος ή θεός ή Μάρα ή Μπράχμα ή οποιοσδήποτε άλλος σε ολόκληρο τον κόσμο, να μπορώ δίκαια να κάνω αυτή τη σύσταση. Και ενώ δεν βλέπω τίποτε για να το υποδείξω, παραμένω στην επίτευξη της ασφάλειας, της αφοβίας, της αυτοπεποίθησης. Διεκδικώ την εξυψωμένη μου θέση σαν οδηγού της αγέλης. Βρυχώμαι σωστά το βρυχηθμό του λιονταριού στη συνάθροιση, και θέτω σε κίνηση τον ιερό τροχό ο οποίος δεν μπορεί να τεθεί σε κίνηση με δικαιοσύνη από κανέναν ερημίτη ή Βραχμάνο ή Θεό ή Μάρα ή Μπράχμα ή οποιονδήποτε άλλον σε ολόκληρο τον κόσμο.}

2) Ότι εγώ. ο οποίος διεκδικώ το πλήρες στέγνωμα ή στέρεμα των διαρροών, δεν τις έχω στεγνώσει πλήρως, αυτό είναι αδύνατον. Δεν βλέπω τίποτε για να το υποδείξω σε κανέναν, κ.λπ., όπως και στο {1}.

3) Ότι εκείνα τα ντάρμας τα οποία έχω περιγράψει σαν εμπόδια, δεν θα πρέπει να έχουν τη δύναμη να εμποδίσουν αυτόν ο οποίος τα κυνηγάει, αυτό είναι αδύνατον. Δεν βλέπω τίποτε για να το υποδείξω, κ.λπ., όπως και στο {1}.

4) Ότι αυτός ο οποίος προοδεύει σ’ αυτό το οποίο έχω περιγράψει σον το Μονοπάτι που οδηγεί στην άγια έξοδο, οδηγεί στη διείσδυση, οδηγεί στη σωστή εξαφάνιση του κακού, για κείνον ο οποίος πράττει έτσι. δεν πρέπει να πηγαίνει προς τη σωστή εξαφάνιση του κακού, αυτά είναι αδύνατον. Δεν βλέπω τίποτε για να το υποδείξω, κλπ., όπως και το {1}. Και όλα αυτά χωρίς καμία απολύτως αντίληψη.

Ποιες είναι οι τέσσερις αναλυτικές γνώσεις; Αυτές είναι: η αναλυτική γνώση της νοηματικής έννοιας, η αναλυτική γνώση του ντάρμα, η αναλυτική γνώση της ομιλίας και η αναλυτική γνώση του εμπνευσμένου λόγου. Και αυτές επίσης πρέπει να εφαρμόζονται χωρίς καμία άλλη ιδιαιτερότητα.

Ποια είναι τα δεκαοκτώ ειδικά ντάρμας ενός Βούδδα;

Από τη νύχτα που ο Ταθαγκάτα γνώρισε την πλήρη φώτιση, μέχρι την ημέρα που εξαφανίστηκε στη Νιρβάνα, κατά τη διάρκεια όλου αυτού του χρονικού διαστήματος ο Ταθαγκάτα:

1) Δεν σφάλλει.

2) Δεν είναι απερίσκεπτος και θορυβώδης στην ομιλία του.

3) Δεν οιερήθηκε ποτέ την εχεφροσύνη του.

4) Δεν έχει αντίληψη της διαφορετικότητας.

5) Η σκέψη του δεν είναι ποτέ ασυγκέντρωτη (μη-συγκεντρωμένη).

6) Η ομοιόμορφη εχεφροσύνη του δεν οφείλεται στην έλλειψη εξέτασης (ή μελέτης).

7) Ο ζήλος του ουδέποτε αποτυγχάνει.

8) Το σθένος του ουδέποτε αποτυγχάνει.

9) Η προσεκτικότητά του (ή η επιμέλεια του) ουδέποτε αποτυγχάνει.

10) Η συγκέντρωση του ουδέποτε αποτυγχάνει.

11) Η Σοφία του ουδέποτε αποτυγχάνει.

12) Η απελευθέρωση του ουδέποτε αποτυγχάνει

13) Πριν από όλες τις σωματικές του ενέργειες και πράξεις προηγήθηκε η γνώση, και συνεχίζει να προσαρμόζεται στη γνώση.

14) Πριν από όλες τις πράξεις της φωνής του προηγήθηκε η γνώση και συνεχίζει να προσαρμόζεται στη γνώση.

15) Όλων των πράξεων του νου του προηγήθηκε η γνώση και συνεχίζει να προσαρμόζεται στη γνώση.

16) Η γνώση και η όραση του όσον αφορά την παρελθούσα περίοδο του χρόνου, προχωρεί ανεμπόδιστη και ελεύθερη.

17) Η γνώση και η όραση του όσον αφορά τη μέλλουσα χρονική περίοδο, προχωρεί ανεμπόδιστη και ελεύθερη.

18) Η γνώση και η όραση του όσον αφορά την παρούσα περίοδο του χρόνου, προχωρεί ανεμπόδιστη και ελεύθερη.

106.

Ο Κύριος: Η γνώση όλων των τρόπων ενός Ταθαγκάτα είναι η αναμφισβήτητη γνώση όλων των ντάρμας σε όλες τους τις όψεις και οε όλες τις χρονικές (τρεις) περιόδους. Η γνώση του μονοπατιού για έναν Μποντισάττβα. είναι η προσπέλαση του στο Βουδδικό-όχημα, με πλήρη επίγνωση των Μονοπατιών και των τριών οχημάτων, χωρίς όμως να μένει ικανοποιημένος από τα οχήματα των Οπαδών και των Πρατυεκαβούδδας. «Η παντογνωσία» τελικά, είναι η σίγουρη γνώση της απουσίας ενός υποκειμενικού εαυτού σε οτιδήποτε είναι θεμελιωμένο στα δώδεκα αισθητικά πεδία, κι αυτό είναι γνωστό στους Οπαδούς και στους Πρατυεκαβούδδας.

107.

Ο Κύριος: Όσο πολλά όντα και αν υπάρχουν στα αναρίθμητα κοσμικά συστήματα, με τη Σοφία μου γνωρίζω τους πολύμορφους ειρμούς της σκέψης τους. Και γιατί; «Ειρμοί της σκέψης, ειρμοί της σκέψης» Σουμπούτι, σαν μη-ειρμοί έχουν κηρυχτεί από τον Ταθαγκάτα. Γι’ αυτό αυτοί ονομάζονται -ειρμοί της σκέψης». Και γιατί; Μια παρελθούσα σκέψη δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή- μια μέλλουσα σκέψη δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή- μια παρούσα σκέψη δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή.

III. ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΑΡΜΙΚΟ ΣΟ ΜΑ ΤΟΥ ΒΟΥΔΔΑ

108.

Ο Κύριος: Εκείνοι οι οποίοι με βλέπουν από τη μορφή μου.
και κείνοι Οι οποίοι με ακολουθούν από τη φωνή
έχουν εμπλακεί σε λανθασμένες προσπάθειες αυτοί δεν θα με δουν.
Από το Ντάρμα πρέπει κανείς να βλέπει το Βούδδα.
γιατί τα σώματα του Ντάρμα είναι οι οδηγοί.
Ακόμη, η αληθινή φύση του Ντάρμα δεν μπορεί να διακριθεί,
και κανείς δεν μπορεί να την συνειδητοποιήσει σαν ένα αντικείμενο.

109.

Σάκρα: Είναι, επειδή ο Κύριος έχει εξασκήσει τον εαυτό του σ’ αυτή ακριβώς τη Σοφία της Τελειότητας, που ο Ταθαγκάτα έχει αποκτήσει και γνωρίζει την πλήρη φώτιση ή την παντογνωσία.

Ο Κύριος: Γι’ αυτό ο Ταθαγκάτα δεν παίρνει το όνομα του από το γεγονός ότι έχει αποκτήσει αυτή τη φυσική προσωπικότητα, αλλά από το γεγονός ότι έχει αποκτήσει την παντογνωσία. Και αυτή η παντογνωσία του Ταθαγκάτα, προέρχεται από τη Σοφία της Τελειότητας. Η φυσική προσωπικότητα του Ταθαγκάτα από το άλλο μέρος, είναι το αποτέλεσμα των δεξιοτεχνικών μέσων της Σοφίας της Τελειότητας. Και αυτό συνιστά μια σίγουρη θεμελίωση για την απόκτηση της γνώσης της παντογνωσίας από (τους) άλλους. Υποστηριζόμενη από αυτή τη θεμελίωση, λαμβάνει χώρα η αποκάλυψη της γνώσης της παντογνωσίας, η αποκάλυψη του σώματος του Βούδδα, η αποκάλυψη του σώματος του Ντάρμα, η αποκάλυψη του σώματος του Σάμγκα.

110.

Σάκρα: Με μια αληθινή έννοια, αυτή η Σοφία της Τελειότητας είναι το σώμα των Ταθαγκάτας. Όπως είχε πει ο Κύριος: «Τα σώματα του Ντάρμα είναι οι Βούδδας, Οι Κύριοι. Αλλά, δεν πρέπει να σκέφτεστε μοναχοί, ότι αυτό το υποκειμενικό σώμα είναι το σώμα μου. Εσείς μοναχοί, πρέπει να με δείτε από την πραγματοποίηση του σώματος του Ντάρμα!» Αλλά αυτό το σώμα του Ταθαγκάτα πρέπει να βλέπεται σαν προερχόμενο από το όριο της πραγματικότητας, δηλαδή τη Σοφία της Τελειότητας.

111.

Νταρμοντγκάτα: Ένας άνδρας, καψαλισμένος από τη ζέστη του καλοκαιριού κατά τη διάρκεια του τελευταίου καλοκαιριάτικου μήνα το μεσημέρι, μπορεί να δει έναν αντικατοπτρισμό να αιωρείται κατά μήκος (του ορίζοντα), και μπορεί να τρέξει προς αυτόν και να σκεφτεί: «Εκεί θα πρέπει να βρω νερό, εκεί θα πρέπει να βρω κάτι να πιω». Τι νομίζεις, γιε της καλής οικογένειας, αυτό το νερό έχει έρθει από πουθενά ή πηγαίνει πουθενά, στον Ανατολικό μεγάλο ωκεανό ή στο Νότιο (ωκεανό) ή στο Δυτικό ή στο Βόρειο;

Σανταπραρουντίτα: Δεν υπάρχει νερά σ’ αυτό τον αντικατοπτρισμό. Πώς μπορεί να γίνει αντιληπτή η προέλευση ή η κατάληξη του; Αυτός ο άνθρωπος πάλι, είναι ανόητος και ηλίθιος αν βλέποντας τον αντικατοπτρισμό, σχηματίζει την ιδέα του νερού εκεί που δεν υπάρχει νερό. Νερό με την ιδιαίτερη του οντότητα δεν υπάρχει βέβαια σ’ αυτό τον αντικατοπτρισμό.

Νταρμοντγκάτα: Εξίσου ανόητοι είναι όλοι εκείνοι οι οποίοι προσκολλώνται στον Ταθαγκάτα μέσα από τη μορφή και τον ήχο, και οι οποίοι κατά συνέπεια φαντάζονται την προσέλευση και την αποχώρηση ενός Ταθαγκάτα. Γιατί ένας Ταθαγκάτα δεν μπορεί να βλέπεται (ή να αντιμετωπίζεται) από τη σωματική του μορφή. Τα σώματα του Ντάρμα είναι οι Ταθαγκάτας.

112.

Ο Κύριος: Τι νομίζεις Σουμπούτι, μπορεί να αναγνωρίζεται ο Ταθαγκάτα από την κατοχή των (ιδιαίτερων) σημείων (του);

Σουμπούτι: Όχι. πράγματι Κύριε. Γιατί αυτό που έχει κηρυχτεί από τον Ταθαγκάτα σαν η κατοχή των σημείων, αυτό στην πραγματικότητα είναι μια μη-κατοχή των μη-σημείων.

Ο Κύριος: Οπουδήποτε υπάρχει μια κατοχή των σημείων, υπάρχει απάτη. Οπουδήποτε υπάρχει μια μη-κατοχή των μη-σημείων. υπάρχει μη-απάτη. Γι’ αυτό το λόγο ο Ταθαγκάτα πρέπει να αναγνωρίζεται από τα μη-σημεία σαν σημεία.

113.

Ο Κύριος: Τι νομίζεις Σουμπούτι, μπορεί να αναγνωριστεί ο Ταθαγκάτα από τα τριάντα δύο σημεία του Υπεράνθρωπου;

Σουμπούτι: Όχι, πράγματι Κύριε. Γιατί τα τριάντα δύο αυτά σημεία του Υπεράνθρωπου τα οποία κηρύχτηκαν από τον Ταθαγκάτα, έχουν κηρυχτεί σαν μη-σημεία από τον Ταθαγκάτα. Γι’ αυτό αυτά ονομάζονται τα «τριάντα δύο σημεία του Υπεράνθρωπου».

114.

Νταρμοντγκάτα: Το τέλειο σώμα των Βούδδας και Κυρίων, εξαρτάται από αιτίες και καταστάσεις, και φέρεται προς την τελειότητα μέσα από ασκήσεις, οι οποίες οδηγούν σε πολλές υγιείς ρίζες. Αλλά η αύξηση του σώματος του Βούδδα δεν προκύπτει από μια μόνο αιτία, ούτε από μια μόνο κατάσταση, ούτε από μια μόνη υγιή ρίζα. Κι αυτό επίσης είναι όχι χωρίς αιτία. Αυτό το σώμα έχει συμπαραχθεί από ένα σύνολο πολλών αιτίων και καταστάσεων, αλλά δεν προέρχεται από πουθενά. Και όταν το σύνολο των αιτίων και καταστάσεων έχει σταματήσει να υπάρχει, τότε αυτό το σώμα δεν πηγαίνει πουθενά. Έτσι είναι που πρέπει εσείς να βλέπετε την προσέλευση και την αποχώρηση των Ταθαγκάτας, κι αυτό θα πρέπει να σας προσαρμόσει στην αληθινή φύση όλων των ντάρμας. Και είναι, επειδή ακριβώς θα γνωρίζετε με σοφία ότι οι Ταθαγκάτας καθώς επίσης και όλα τα ντάρμας. ούτε παράγονται ούτε σταματούν, αυτό που θα σας κάνει σταθερούς πάνω στην πλήρη φώτιση και θα σας κατευθύνει επίσης οριστικά στη Σοφία της Τελειότητας και στα δεξιοτεχνικά μέσα.

115.

Ο Κύριος: Πώς ένας Μποντισάττβα αναπτύσσει την ανάμνηση του Βούδδα; Δεν ασχολείται με τον Ταθαγκάτα μέσα από τη μορφή ή το αίσθημα, κλπ. Γιατί η μορφή, το αίσθημα, κλπ., δεν έχουν ιδιαίτερη οντότητα (δεν είναι αυθύπαρκτα). Και αυτό το οποίο δεν είναι αυθύπαρκτο (δεν έχει ιδιαίτερη οντότητα), αυτό είναι ανύπαρκτο. Η ανάμνηση των Βούδδας μέσα από τη μη-προσκόλληση στη μορφή (του), κλπ., είναι μια μη-προσκόλληση, μια μη-ανάμνηση. Ένας Ταθαγκάτα ακόμη δεν θα πρέπει να γίνεται αντιληπτός μέσα από τα τριάντα δύο σημεία του Υπεράνθρωπου, ούτε θα πρέπει να γίνεται αντιληπτός σαν ένας κάτοχος του χρυσού σώματος, ούτε θα πρέπει αυτός να γίνεται αντιληπτός μέσα από την ακτινοβόλο φωτεινή λαμπρότητα της άλω του ή της αύρας του ή μέσα από τα ογδόντα ελάσσοντα χαρακτηριστικά του. Και αυτό για τους ίδιους λόγους όπως και προηγουμένως. Ένας Ταθαγκάτα θα πρέπει περαιτέρω, να μη γίνεται αντιληπτός μέσα από την έκταση της ηθικότητας του ή από την έκταση της συγκέντρωσης του ή μέσα από την έκταση της Σοφίας του ή την έκταση της απελευθέρωσης του ή μέσα από την έκταση του εποπτεύοντος οραματισμού και της γνώσης της απελευθέρωσης του. Και αυτό για τους ίδιους λόγους όπως και προηγουμένως. Ένας Ταθαγκάτα θα πρέπει περαιτέρω, να μη γίνεται αντιληπτός μέσα από τις δέκα δυνάμεις του Ταθαγκάτα ή από τις τέσσερις περιοχές τις αυτοπεποίθησης του ή από τις τέσσερις αναλυτικές του γνώσεις ή από τη μεγάλη του Συμπάθεια ή από τη μεγάλη του φιλικότητα ή από τα δέκα οκτώ ειδικά Βουδδικό του ντάρμας. Γιατί όλα αυτά δεν έχουν ιδιαίτερη οντότητα (δεν είναι αυθύπαρκτα) κι αυτό το οποίο δεν είναι αυθύπαρκτο είναι ανύπαρκτο. Γι’ αυτό λοιπόν η ανάμνηση ενός Βούδδα είναι μια μη-ανάμνηση.

IV. ΦΩΤΙΣΗ

116.

Σουμπούτι: Μιλάει κανείς για «φώτιση». Αυτό τίνος είναι συνώνυμο:

Ο Κύριος: «Φώτιση», αυτό είναι ένα συνώνυμο της κενότητας, του Ως-Έχει. του ορίου της πραγματικότητας, του βασιλείου του Ντάρμα. Επιπρόσθετα, η «φώτιση» είναι Ως-Έχει, χωρίς ψεύδος, αμετάβλητο Ως-Έχει, αμετάβλητη μη-ύπαρξη· γι’ αυτό καλείται «φώτιση». Ακόμη, η «φώτιση» είναι μόνο μια λέξη, γι’ αυτό καλείται «φώτιση». Επιπλέον η «φώτιση» σημαίνει ένα αδιαφοροποίητο αντικείμενο. Αυτή ανήκει στους Βούδδας, τους Κυρίους- γι’ αυτό καλείται «φώτιση». Οι Βούδδας, οι Κύριοι, την έχουν γνωρίσει πλήρως γι’ αυτό αυτή καλείται «φώτιση».

117.

Σουμπούτι: Πώς μπορεί να λέει ο Κύριος ότι η πλήρης φώτιση είναι δύσκολο να αποκτηθεί, υπερβολικά δύσκολο να αποκτηθεί, όταν δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να κερδίσει τη φώτιση; Γιατί, χάρη στην κενότητα όλων των ντάρμας, δεν υπάρχει κανένα ντάρμα που θα μπορούσε να κερδίσει την πλήρη φώτιση. Όλα τα ντάρμας είναι κενά. Αυτό το ντάρμα επίσης, για την εγκατάλειψη του οποίου επιδείχθηκε το Ντάρμα, αυτό το ντάρμα δεν υπάρχει. Και επίσης εκείνο το ντάρμα το οποίο θα ήταν πεφωτισμένο με πλήρη φώτιση, κι αυτό το οποίο θα έπρεπε να ήταν πεφωτισμένο, κι αυτό το οποίο θα ήξερε, θα γνώριζε τη φώτιση, κι αυτό το οποίο θα έπρεπε να τη γνωρίσει, όλα αυτά τα ντάρμας είναι κενά. Κατ’ αυτό τον τρόπο τείνω να πιστέψω, ότι η πλήρης φώτιση είναι εύκολο και όχι δύσκολο να αποκτηθεί.

Ο Κύριος; Επειδή δεν είναι δυνατόν να προκύψει η πλήρης φώτιση, είναι δύσκολο να αποκτηθεί, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, επειδή δεν μπορεί να ξεχωριστεί επειδή δεν έχει κατασκευαστεί σαν μια ψεύτικη ύπαρξη.

Σαριπούτρα: Επίσης επειδή είναι κενή, είναι δύσκολο να αποκτηθεί Σουμπούτι. Επειδή δεν υπάρχει στο χώρο, εκείνο που θα κερδίσει την πλήρη φώτιση. Σαν τέτοια δηλαδή, σαν χωρίς δική τους ιδιαίτερη ύπαρξη (αυθυπαρξία), θα γίνουν γνωστά εκείνα τα ντάρμας στη φώτιση. Γιατί όλα τα ντάρμας είναι το ίδιο όπως ο χώρος (του διαστήματος).

118.

Μαντζουσρί: Η φώτιση δεν διακρίνεται από οποιονδήποτε, ούτε αυτή είναι πλήρως γνωστή, ούτε γίνεται ορατή ή ακουστή, ούτε μπορεί να αποτελέσει ανάμνηση. Αυτή ούτε παράγεται ούτε σταματά, ούτε περιγράφεται ούτε εκτίθεται. Τόσο όσο υπάρχει κάποια φώτιση Σαριπούτρα, αυτή η φώτιση δεν είναι ούτε υπαρκτή ούτε ανύπαρκτη. Γιατί δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί να γίνει πλήρως γνωστό με τη φώτιση, ούτε η φώτιση γνωρίζει πλήρως τη φώτιση.

Σαριπούτρα: Τότε ο Κύριος δεν γνωρίζει πλήρως το βασίλειο του Ντάρμα;

Μαντζουσρί: Ο Κύριος δεν γνωρίζει πλήρως το βασίλειο του Ντάρμα. Γιατί το βασίλειο του Ντάρμα είναι ακριβώς ο Κύριος. Αν Σαριπούτρα, το βασίλειο του Ντάρμα ήταν κάτι το οποίο θα μπορούσε να είχε γίνει πλήρως γνωστά από τον Κύριο, τότε το βασίλειο της μη-παραγωγής θα μπορούσε να σταματήσει. Αλλά το βασίλειο του Ντάρμα είναι ακριβώς το ίδιο όπως η φώτιση Γιατί το βασίλειο του Ντάρμα είναι στερημένο ύπαρξης. «Ανύπαρκτα είναι όλα τα Ντάρμας», αυτό είναι ένα συνώνυμο της φώτισης, και έτσι είναι που το βασίλειο του Ντάρμα έρχεται να ονομαστεί κατ’ αυτό τον τρόπο. Γιατί όπως η επικράτεια του Βούδδα. όλα τα ντάρμας είναι αξεχώριστα.

119.

Σουμπούτι: Τότε Κύριε, η φώτιση επιτυγχάνεται μέσω ενός αδημιούργητου ντάρμα;

Ο Κύριος: Όχι Σουμπούτι.

Σουμπούτι: Τότε η φώτιση επιτυγχάνεται μέσω ενός δημιουργημένου ντάρμα:

Ο Κύριος: Όχι Σουμπούτι.

Σουμπούτι: Τότε η φώτιση επιτυγχάνεται ούτε μέσω ενός δημιουργημένου, ούτε μέσω ενός αδημιούργητου μονοπατιού;

Ο Κύριος. Όχι Σουμπούτι.

Σουμπούτι: Πώς λοιπόν επιτυγχάνεται η φώτιση;

Ο Κύριος; Η φώτιση επιτυγχάνεται ούτε μέσω ενός μονοπατιού ούτε μέσω ενός μη-μονοπατιού. Ακριβώς το μονοπάτι είναι η φώτιση, η φώτιση ακριβώς είναι το μονοπάτι.

Σουμπούτι: Αν αυτό είναι έτσι, τότε ένας Μποντισάττβα έχει ήδη επιτύχει τη φώτιση. Πώς λοιπόν γίνεται ώστε ένας Ταθαγκάτα να αναγνωρίζεται από τα τριάντα δύο σημεία του υπεράνθρωπου, τις δέκα δυνάμεις, τα τέσσερα πεδία της αυτοπεποίθησης, τις τέσσερις αναλυτικές γνώσεις, τα δέκα οκτώ ειδικά ντάρμας του Βούδδα;

Ο Κύριος: Τι νομίζεις Σουμπούτι, ένας Βούδδας έχει επιτύχει τη φώτιση;

Σουμπούτι: Όχι Κύριε. Ένας Βούδδας δεν έχει επιτύχει τη φώτιση. Ακριβώς ο Βούδδας είναι η φώτιση, ακριβώς η φώτιση είναι ο Βούδδας.

120.

Ο Κύριος: Τι νομίζεις Σουμπούτι, υπάρχει κανένα ντάρμα το οποίο να ήταν πλήρως γνωστό στον Ταθαγκάτα σαν «την υπέρτατη ορθή και τέλεια φώτιση» ή (μήπως) υπάρχει κανένα ντάρμα το οποίο να είχε επιδειχθεί από τον Ταθαγκάτα;

Σουμπούτι: Όχι. Τόσο όσο αντιλαμβάνομαι τη διδασκαλία του Κυρίου, δεν υπάρχει. Γιατί αυτό το ντάρμα το οποίο θα ήταν πλήρως γνωστό ή θα είχε επιδειχθεί από τον Ταθαγκάτα, αυτό δεν μπορεί να συλληφθεί, ούτε μπορεί να συζητηθεί, και αυτό δεν είναι ούτε ντάρμα ούτε μη-ντάρμα. Και γιατί; Γιατί ένα Απόλυτο εξυψώνει τα Άγια Πρόσωπα.

V. Ο ΤΑΘΑΓΚΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΤΑΡΜΑΣ ΤΟΥ ΒΟΥΔΔΑ

121.

Ο Κύριος; Εκείνος ο οποίος λέγει ότι ο Ταθαγκάτα φεύγει ή έρχεται ή στέκεται ή κάθεται ή δέχεται αδιαμαρτύρητα, δεν έχει καταλάβει τη σημασία της διδασκαλίας μου. Και γιατί; «Ταθαγκάτα» αποκαλείται κάποιος ο οποίος δεν πηγαίνει πουθενά, και ο οποίος δεν έρχεται από πουθενά. Γι’ αυτό αυτός ονομάζεται «ο Ταθαγκάτα, ο Αρχάτ. ο πλήρως Πεφωτισμένος».

122.

Ο Κύριος: Πώς πρέπει να βλέπεται και να τιμάται ο Ταθαγκάτα, Μαντζουσρί;

Μαντζουσρί: Μέσα από τον τρόπο του Ως-Έχει (ταθάτα) οφείλω να βλέπω τον Ταθαγκάτα. μέσα από τον τρόπο της μη-χωριστικότητας, με τη συμπεριφορά της μη-παρατήρησης. Τον βλέπω μέσα από τον τρόπο της μη-παραγωγής και της ανυπαρξίας. Αλλά το Ως-Έχει δεν επιτυγχάνει την πλήρη γνώση. Έτσι βλέπω εγώ τον Ταθαγκάτα. Το Ως-Έχει δεν γίνεται, δεν παύει να γίνεται. Έτσι οφείλω να βλέπω τον Ταθαγκάτα. Το Ως-Έχει δεν στέκεται σε κανένα σημείο ή περιοχή. Έτσι οφείλω να βλέπω τον Ταθαγκάτα. Το Ως-Έχει δεν είναι παρελθόν, μέλλον ή παρόν. Έτσι οφείλω να βλέπω τον Ταθαγκάτα. Το Ως-Έχει δεν προκύπτει ούτε από τη διττότητα ούτε από τη μη-διττότητα. Έτσι οφείλω να βλέπω τον Ταθαγκάτα. Το Ως-Έχει δεν είναι ούτε μολυσμένο ούτε εξαγνισμένο. Έτσι οφείλω να βλέπω τον Ταθαγκάτα. Το Ως-Έχει ούτε παράγεται ούτε σταματά. Έτσι οφείλω να βλέπω τον Ταθαγκάτα. Μ’ αυτό τον τρόπο βλέπεται και τιμάται ο Ταθαγκάτα.

123.

Ο Κύριος: Συλλογίζεσαι πάνω στα Βουδδικό ντάρμας, Μαντζουσρί;

Μαντζουσρί: Όχι, πράγματι Κύριε. Αν θα μπορούσα να δω την ειδοποιό πραγματοποίηση των Βουδδικών ντάρμας, τότε θα συλλογιζόμουν πάνω στα Βουδδικό ντάρμας. Αλλά η ανάπτυξη της Τέλειας Σοφίας δεν προβάλλει μέσα από τη χωριστικότητα κανενός ντάρμα. λέγοντας «εκείνα είναι τα ντάρμας των κοινών ανθρώπων, εκείνα είναι τα ντάρμας των Οπαδών, εκείνα είναι τα ντάρμας των Πρατυεκαβούδδας, εκείνα είναι τα ντάρμας των πλήρως φωτισμένων Βούδδας». Ο γιος της καλής οικογένειας (κουλαπούτρα) ο οποίος έχει αφιερωθεί στη Γιόγκα της ανάπτυξης της Τέλειας Σοφίας, δεν διακρίνει ακριβώς το ντάρμα εκείνο το οποίο θα επιτρέψει σ’ αυτόν να περιγράψει εκείνα τα ντάρμας σαν ντάρμας των κοινών ανθρώπων, ή σαν ντάρμας εκείνων που αρκούνται ή σαν ντάρμας των πεπειραμένων ή σαν ντάρμας των πλήρως φωτισμένων Βούδδος. Γιατί σαν απόλυτα ανύπαρκτα, δεν ανασκοπώ ή επανεξετάζω εκείνα τα ντάρμας. Μια τέτοια ανάπτυξη Κύριε, είναι μια ανάπτυξη της Τέλειας Σοφίας… Όταν αναπτύσσεται η Τέλεια Σοφία δεν είναι ένας δότης των Βουδδικών ντάρμας, ούτε ένας καταστροφέας των ντάρμας ενός κοινού ατόμου. Ακριβώς αυτή Κύριε, είναι η ανάπτυξη της Τέλειας Σοφίας, εκεί που δεν υπάρχει ούτε το σταμάτημα των ντάρμας ενός κοινού ατόμου, ούτε μια απόκτηση των Βουδδικών ντάρμας.

124.

Ο Κύριος: Δεν υπάρχει κανένα ντάρμα μέσω του οποίου να έχει γνωρίσει ο Ταθαγκάτα την πλήρη φώτιση. Και αυτό το ντάρμα το οποίο ήταν πλήρως γνωτό και αποκαλύφθηκε από τον Ταθαγκάτα. εξαιτίας αυτού δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε πλάνη. Γι’ αυτό ο Ταθαγκάτα διδάσκει, -όλα τα ντάρμας είναι τα ίδια ιδιαίτερα και ειδικά ντάρμας του Βούδδα-. Και γιατί: -Όλα τα ντάρμας· Σουμπούτι. έχουν κηρυχτεί σαν μη-ντάρμας από τον Ταθαγκάτα. Γι’ αυτό όλα τα ντάρμας καλούνται -τα (δια ιδιαίιερα και ειδικά ντάρμας τοιι Βούδδα».

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ

ΤΟ ΜΑΝΤΡΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ

Ερχόμαστε τώρα οε μια πλευρά της διδασκαλίας της Πράτζνα Παραμίτα, η οποία φαίνεται περίεργη και απίστευτη στο σύγχρονο αυτί. Αυτή η πλευρά είναι η πίστη ότι η διδασκαλία της Σούτρας μπορεί να είναι συμπεπυκνωμένη μέσα σε λέξεις μαγικής δύναμης, είτε Μάντρας είτε Νταράνις. Η πίστη αυτή. φαίνεται να πηγάζει από πολύ παλιές εποχές, παρά το γεγονός βέβαια, ότι στην Ταντρική περίοδο του Βουδδισμού, μετά το 600 μ,Χ., αυτή έλαβε αυξημένη έμφαση. Σ’ αυτή την περίπτωση, είναι σχεδόν αδύνατον να διαχωρίσουμε τη διδασκαλία από τη γλωσσολογική της έκφραση και (δυστυχώς) ένα μεγάλο μέρος της αρχικής της δύναμης έχει χαθεί στη μετάφραση. Και η ιστορική ακρίβεια και μέχρις ενός σημείου οι ανάγκες του διαλογισμού απαγορεύουν ωστόσο, μια πλήρη άποψη αυτής της πλευράς της θεωρίας.

125.

Ο Κύριος: Οι γιοι ή οι θυγατέρες της καλής οικογένειας (κουλαπούτρας), οι οποίοι θα πάρουν αυτή τη βαθιά Σοφία της Τελειότητας, θα την φέρουν στο νου τους, θα την απαγγείλουν, θα την μελετήσουν και θα την επαναλάβουν και θα ασχοληθούν φρονίμως μ’ αυτή, ακόμη κι αν αυτοί θα ‘πρεπε να μπουν μέσα στο κέντρο μιας μάχης, ενώ (τη στιγμή ακριβώς εκείνη) επαναλαμβάνουν αυτή τη βαθιά Σοφία της Τελειότητας, θα μπορέσουν να βγουν έξω από αυτή τη μάχη ατραυμάτιστοι και αβλαβείς. Είναι αδύνατον, και δεν μπορεί να ισχύει το γεγονός ότι η ζωή αυτού του κουλαπούτρα θα έπρεπε να διακυβευτεί, ενώ (αυτός ακριβώς κατά τη στιγμή εκείνη) επαναλαμβάνει αυτή τη Σοφία της Τελειότητας, από το (γεγονός και μόνο) ότι αυτός έχει πάει (μέσα) στη μάχη. Αυτό είναι αδύνατον. Κανένα δόρυ ή βέλος που θα μπορούσε κάποιος να σκοπεύσει ενάντια σ’ αυτούς (τους κουλαπούτρας), δεν μπορεί να αγγίζει τα σώματα τους Και γιατί; Γιατί αυτοί οι γιοι και οι θυγατέρες από καλή οικογένεια (κουλαπούτρας), έχουν για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, επαρκώς εξασκήσει τις έξι τελειότητες (παραμίτας). Έχουν υπερνικήσει τα δόρατα και τα βέλη της δικής τους απληστίας, μίσους και παραίσθησης και έχουν μάθει να υπερνικούν επίσης τα δόρατα και τα βέλη της απληστίας, του μίσους και της παραίσθησης των άλλων. Βασισμένος σ’ αυτή τη Σοφία της Τελειότητας, θα πρέπει να αναπτύξει κανείς αυτή τη Σοφία της Τελειότητας. Ένα τέτοιο ον δεν θα υστερεί επίσης στη σκέψη της παντογνωσίας. Και γιατί. Η παράδοση της μεγάλης μαγικής δύναμης (μάχα-βίντγια) είναι αυτή η Σοφία της Τελειότητας- μια παράδοση υπέρτατης δύναμης, μια παράδοση ανυπέρβλητης δύναμης. Ο γιος ή η θυγατέρα από καλή οικογένεια, που έχουν εκπαιδευτεί οε αυτή την παράδοση, δεν επιτρέπουν στην καρδιά τους να διαταράξει τη δική τους ειρήνη, ούτε αυτή των άλλων. Γιατί ένας ο οποίος έχει εκπαιδευτεί σ’ αυτή (την παράδοση), δεν διακρίνει πουθενά έναν εαυτό, ούτε μια ζώσα ψυχή, ούτε ένα πλάσμα, ούτε ένα πρόσωπο, ούτε μια προσωπικότητα, ούτε έναν άνδρα, ούτε κάποιον που δρα, ούτε έναν που αισθάνεται, ούτε έναν που γεννά, ούτε έναν που βλέπει. Έτσι μη διακρίνοντας, δεν τραυματίζει τον εαυτό του ή τους άλλους,

126.

Σάκρα; Ποια είναι τα πλεονεκτήματα που μπορεί κανείς να περιμένει από την Τέλεια Σοφία εδώ και τώρα;

Ο Κύριος: Οι αφιερωμένοι της Τέλειας Σοφίας δεν θα πεθάνουν από έναν πρόωρο θάνατο, ούτε από δηλητήριο, ούτε από σπαθί, φωτιά, νερό, κοντάρι ή βία. Όταν αυτοί φέρνουν στο νου τους και επαναλαμβάνουν αυτή τη Σοφία της Τελειότητας, οι συμφορές οι οποίες τους απειλούν, οι προερχόμενες από τους βασιλιάδες και τους πρίγκιπες, από τους βασιλικούς συμβούλους και τους βασιλικούς υπουργούς, δεν θα πραγματοποιηθούν. Αν οι βασιλιάδες κλπ., θελήσουν να προσπαθήσουν να κάνουν κακό σε κείνους οι οποίοι φέρνουν συνέχεια στο νου τους και επαναλαμβάνουν τη Σοφία της Τελειότητας, (τελικά) δεν θα μπορέσουν να το πετύχουν. Γιατί η Σοφία της Τελειότητας υποστηρίζει τους αφιερωμένους της. Μολονότι οι βασιλιάδες κλπ. τους πλησιάζουν με κακή πρόθεση, αντί γι’ αυτό αποφασίζουν να τους χαιρετήσουν, να συνδιαλαγούν μαζί τους, να είναι ευγενικοί και φιλικοί προς αυτούς. Γιατί αυτή η Σοφία της Τελειότητας συνεπάγεται μια στάση φιλικότητας και συμπάθειας προς όλα τα όντα. Επομένως, οι αφιερωμένοι της Τέλειας Σοφίας, ακόμη κι αν βρεθούν στη μέση ενός έρημου αγριότοπου που να είναι γεμάτος με φαρμακερές οχιές, ούτε άνθρωποι ούτε φαντάσματα δεν μπορούν να τους βλάψουν, εκτός σαν μια τιμωρία για τις πράξεις τους στο παρελθόν.

Μετά από αυτό, εκατό περιπλανώμενοι Αναζητητές οπαδοί άλλων αιρέσεων, πλησίασαν τον Κύριο με εχθρική πρόθεση. Ο Σάκρα, ο Αρχηγός των θεών, διέκρινε αυτούς τους περιπλανώμενους Αναζητητές από μακριά, και σκέφτηκε: -Σίγουρα αυτοί οι περιπλανώμενοι Αναζητητές, οπαδοί άλλων αιρέσεων, πλησιάζουν τον Κύριο με εχθρική πρόθεση. Έτσι, ας επικαλεστώ όσο γίνεται περισσότερη από αυτή τη Σοφία της Τελειότητας όπως την έχω διδαχτεί από τον Κύριο, ας την φέρω στο νου μου, ας την επαναλάβω και ας την απαγγείλω, έτσι ώστε αυτοί οι περιπλανώμενοι Αναζητητές να μην μπορέσουν να πλησιάσουν τον Κύριο και το κήρυγμα αυτής της Σοφίας της Τελειότητας να μη διακοπεί». Κατόπιν ο Σάκρα, ο Αρχηγός των Θεών επικαλέστηκε όσο του ήταν δυνατόν από αυτή τη Σοφία της Τελειότητας όπως την είχε διδαχτεί από τον Κύριο, την έφερε στο νου του, την επανέφερε και την απάγγελλε. Μετά από αυτό οι περιπλανώμενοι αυτοί Αναζητητές, οπαδοί άλλων αιρέσεων, χαιρέτησαν με σεβασμό τον Κύριο από μακριά και πήραν το δρόμο τους φεύγοντας.

Κατόπιν ήρθε στο νου του Σεβάσμιου Σαριπούτρα η ακόλουθη σκέψη: «Για ποιο λόγο αυτοί οι αιρετικοί περιπλανώμενοι Αναζητητές χαιρέτησαν με σεβασμό τον Κύριο από μακριά και έφυγαν παίρνοντας το δρόμο τους;»

Ο Κύριος: Όταν ο Σάκρα, ο Αρχηγός των θεών, αντιλήφθηκε τις εχθρικές σκέψεις αυτών των αιρετικών περιπλανώμενων Αναζητητών, επικαλέστηκε αυτή τη Σοφία της Τελειότητας, την έφερε στο νου του, την επανέλαβε και την απάγγελλε, με αντικειμενικό σκοπό την οπισθοχώρηση αυτών των αιρετικών περιπλανώμενων Αναζητητών. —οι οποίοι ήθελαν να φιλονικήσουν, να αμφισβητήσουν και να εμποδίσουν—, και για να αποτρέψει την προσέγγιση τους στο χώρο όπου διδασκόταν η Σοφία της Τελειότητας. Και παραχώρησα (αυτή) την άδεια στον Ίντρα, τον Αρχηγό των θεών. Γιατί δεν είδα ούτε ένα απλό αγνό ντάρμα σ’ αυτούς τους περιπλανώμενους Αναζητητές. Όλοι τους ήθελαν να πλησιάσουν με εχθρική πρόθεση, με σκέψεις εχθρότητας.

Κατόπιν, ήρθε στο νου του Μάρα, του διαβόλου, η σκέψη: «Οι τέσσερις συναθροίσεις του Ταθαγκάτα είναι συγκεντρωμένες και κάθονται πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ταθαγκάτα. Πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ταθαγκάτα εκείνοι οι θεοί από το βασίλειο της αισθησιακής επιθυμίας και από το βασίλειο της μορφής, είναι βέβαιοι ότι σ’ αυτή τη συνάθροιση θα προβλεφθούν σαν Μποντισάττβας της πλήρους φώτισης. Ας πλησιάσω τώρα να τους τυφλώσω». Έπειτα ο Μάρα έφερε ως δια μαγείας μια στρατιά, και κινήθηκε προς το μέρος που ήταν ο Κύριος. Μετά από αυτό ήρθε στο νου του Σάκρα, του Αρχηγού των θεών η σκέψη: «Σίγουρα, αυτός είναι ο Μάρα, ο διάβολος, ο οποίος έχοντας φέρει ως δια μαγείας μια στρατιά, κινείται προς το μέρος όπου είναι ο Κύριος. Αυτή δεν είναι η στολή της στρατιάς του Βασιλιά Μπιμπισάρα ή της στρατιάς του Βασιλιά Πρασενατζίτ ή της στρατιάς των Σάκιας ή της των Λικκχάβινς. Για πολύ καιρό ό Μάρα, ο διάβολος, κατεδίωκε τον Κύριο, ψάχνοντας μια ευκαιρία για να εισέλθει, αναζητώντας μια ευκαιρία για να εισέλθει, με πρόθεση να βλάψει τα όντα. Εγώ, θα επικαλεστώ τώρα αυτή τη Σοφία της Τελειότητας, θα την φέρω στο νου μου, θα την επαναλάβω και θα τη απαγγείλω». Κατόπιν ο Σάκρα επικαλέστηκε ακριβώς αυτή, τη Σοφία της Τελειότητας, την έφερε στο νου του. την επανέλαβε και τη απάγγειλε. Αμέσως ο Μάρα, ο διάβολος, οπισθοχώρησε και πήρε πάλι το δρόμο του φεύγοντας.

127.

Ο Κύριος: Οι πύλες των Νταράνις Σουμπούτι, ανήκουν στο μεγάλο όχημα του Μποντισάττβα, του μεγάλου όντος. Ποιες είναι αυτές:

Η συλλαβή Α, είναι μια πύλη προς τη σωστή αντίληψη ότι όλα τα ντάρμας είναι αδημιούργητα από την αρχή-αρχή (ādy-anutpannatvād). Η συλλαβή RA, είναι μια πύλη προς τη βαθιά γνώση ότι όλες οι βρωμιές (rajas) έχουν εξαφανιστεί από όλα τα ντάρμας. Η συλλαβή PA, είναι μια πύλη προς τη βαθιά γνώση ότι όλα τα ντάρμας έχουν εξηγηθεί στην έσχατη έννοια (paramārtha). Η συλλαβή CA είναι μια πύλη προς τη σωστή αντίληψη ότι δεν μπορεί κανείς να διακρίνει το θάνατο (cyavana) ή την επαναγέννηση κανενός ντάρμα. γιατί όλα τα ντάρμας δεν πεθαίνουν και δεν επαναγεννώνται. Η συλλαβή ΝΑ, είναι μια πύλη προς τη βαθιά γνώση ότι τα Ονόματα όλων των ντάρμας έχουν εξαφανιστεί· και η ουσιώδης φύση των ονομάτων ούτε διακρίνεται ούτε καταστρέφεται.

Μαντζουσρί oṃ arapacana dhīḥ

Η συλλαβή LA, δείχνει ότι όλα τα ντάρμας έχουν ξεφύγει από τον κόσμο (loka), γιατί οι αιτίες και οι συνθήκες του αναρριχώμενου φυτού των πόθων (latā), έχουν εντελώς καταστραφεί. Η συλλαβή DA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, έχοντας περιγράψει τα «εξημερωθέντα» και τα «εξημερώνοντα» (dāntadamatha). Η συλλαβή ΒΑ, υποδηλώνει ότι τα Δεσμά όλων των ντάρμας έχουν χαθεί. Η συλλαβή ḌA,υποδηλώνει ότι ο σάλος (ḍamara) όλων των ντάρμας έχει εξαφανιστεί. Η συλλαβή SHA, υποδηλώνει ότι δεν διακρίνει κανείς προσκολλήσεις (shaṅga) σε κανένα ντάρμα- αυτό ούτε είναι προσκολλημένο ούτε περιορισμένο.

Η συλλαβή VA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, γιατί ο ήχος από τα μονοπάτια του λόγου (vākpathaghosha) έχει ήρεμα κοπεί. Η συλλαβή TA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, γιατί το Ως-’Εχει (tathatā) δεν αμφιταλαντεύεται. Η συλλαβή YA , είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας της μη-αντίληψης εκείνου το οποίο είναι σε συμφωνία με την αλήθεια (yathāvad). Η συλλαβή SHṬA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας τη μη-αντίληψης ενός υποστηρίγματος (shtambha). Η συλλαβή KA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας της μη-αντίληψης ενός παράγοντος (καράκα).

Η συλλαβή SA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας της μη-αντίληψης της ομοιότητας (samatā)· επίσης αυτό σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί να παρεκκλίνει (ή να απομακρυνθεί) ολότελα. Η συλλαβή MA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας. εξαιτίας της μη-αντίληψης της οικειοποίησης (mamakāra). Η συλλαβή GA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας της μη-αντίληψης της κίνησης (gamana). Η συλλαβή STHA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας τη μη-αντίληψης της ανάπαυσης (sthāna). Η συλλαβή JA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας. εξαιτίας τη μη-αντίληψης της γέννησης (jāti).

Η συλλαβή ŚVA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας. εξαιτίας της μη-αντίληψης μιας αρχής της ζωής (śvāsa). Η συλλαβή DHA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας τη μη-αντίληψης του βασιλείου του Ντάρμα (dharmadhātu). Η συλλαβή ŚA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας της μη-αντίληψης της καταπράϋνσης (śamatha). Η συλλαβή KHA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας. εξαιτίας της μη-αντίληψης της ομοιότητας του κενού διαστήματος (ή χώρου) (kha). Η συλλαβή KSHA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας τη μη-αντίληψης της εξαφάνισης (kshaya).

Η συλλαβή STA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, γιατί κάθε ντάρμα (όντας) προσηλωμένο (stabdhaī;) στη θέση του. δεν την εγκαταλείπει ποτέ. Η συλλαβή JÑA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, γιατί η γνώση (jñāna), δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή. Η συλλαβή RTA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, γιατί ένα αντικείμενο (mārtya ή artha), δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό. Η συλλαβή HA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, γιατί δεν μπορεί κανείς να διακρίνει μια αιτιώδη ρίζα (hetu). Η συλλαβή BHA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας. εξαιτίας της μη-αντίληψης της κατάρρευσης (bhañga).

Η συλλαβή CHA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας της μη-αντίληψης της αποκοπής (chaver apy). Η συλλαβή SMA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας της μη-αντίληψης της ανάμνησης (smarana). Η συλλαβή HVA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας της μη-αντίληψης της αληθινής ονομασίας (āhvāna). Η συλλαβή TSA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας της μη-αντίληψης της θέλησης (utsāha). Η συλλαβή BHA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, γιατί (πρόσωπα και πράγματα) δεν είναι αντιληπτά σαν μια στέρεη μάζα (ghana) το καθένα.

Η συλλαβή ṬHA είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας της μη-αντίληψης των κατασκευασμένων φαινομένων (viṭhapana). Η συλλαβή NA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, γιατί η διαμάχη (rana) έχει απομακρυνθεί. Η συλλαβή PHA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, γιατί κανένας καρπός (phala: πχάλα), δεν γίνεται αντιληπτός. Η συλλαβή SKA. είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, γιατί τα Σκάντας δεν είναι αντιληπτά. Η συλλαβή YSA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας της μη-αντίληψης της φθοράς (ysara =jarā).

Η συλλαβή ŚCA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας της μη-αντίληψης της καλής διαγωγής (ścarana). Η συλλαβή ṬA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας της μη-αντίληψης της άλλης όχθης (ṭalo;). Η συλλαβή ḌHA, είναι μια πύλη προς όλα τα ντάρμας, εξαιτίας της μη-αντίληψης της αστάθειας. Στην έσχατη και τελική τους κατάσταση, τα ντάρμας ούτε πεθαίνουν ούτε ξαναγεννιώνται.

Καμιά συλλαβή δεν είναι σε συμβατική (συνηθισμένη, παραδοσιακή) χρήση, εκτός από κείνες που μόλις αναφέρθηκαν.

»»» ΟΔΗΓΟΣ ΠΡΟΦΟΡΑΣ ΣΑΝΣΚΡΙΤΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ:

- To Ṭ ṭ, είναι με την γλώσσα στον ουρανίσκο όπως το Ḍ, ḍ. Δεν είναι οδοντικό.

- SH όπως τ’ αγγλικό sh, όπως στο shark, με τα χείλη να σχηματίζουν Ο. Το CH ή ch προφέρονται ΤΣ ακολουθούμενο όμως από ένα ελαφρό χ όπως παρακάτω.

- Το TH, th δεν είναι θήτα, είναι σαν ΤΧ με σιωπηλό χ, μια ελαφριά εκπνοή ή δασεία. Όταν όμως είναι ṬH, ṭh με ṭ, τότε είναι θήτα.

- Το αγγλικό Η, μόνο του είναι σαν ΧΙ. Όταν ακολουθεί άλλο γράμμα εκτός από s ή t ή c {sh, th, ch} όπως εξηγήθηκε παραπάνω, ακολουθεί π.χ. b ή k ή d ή ḍ ή g ή j ή p είναι σαν μια ελαφριά εκπνοή, ένα σιωπηλό χ, έχει την αξία της δασείας. Το PH ph δεν είναι Φ, είναι επίσης ένα χι μετά το πι.

- Tο Ḍ, ḍ προφέρεται με την γλώσσα στον ουρανίσκο αντί πίσω των δοντιών που είναι το απλό D.

- Το Ś ś είναι ένα σίγμα με την γλώσσα προς τον ουρανίσκο.

- Το J είναι Τζ, το G είναι ΓΚ. To Ñ ñ είναι νι, όπως το ισπανικό ένιε.

- Ā ā είναι μακρό, όπως με την περισπωμένη. Το Y y είναι σαν γάμα ή σαν γι ή γε.

128.

Ο Κύριος είπε προς τον άγιο Κύριο Αβαλοκίτα, τον Μποντισάττβα, το μεγάλο ον: Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ήσουν απασχολημένος στην εξυπηρέτηση της προαγωγής του καλού όλων των όντων, της ευημερίας τους, της ευτυχίας και της διδασκαλίας τους. Συνεπώς λοιπόν, γιε καλής οικογένειας, άκουσε και πρόσεξε καλά. Θα σου διδάξω τη Σοφία της Τελειότητας με Λίγες Λέξεις, η οποία έχει πολύ μεγάλη χάρη. Απλώς και μόνο ακούγοντας την, όλα τα όντα θα εξαλείψουν τα εμπόδια που προέκυψαν από τις παρελθοντικές τους πράξεις και θα καταλήξουν οριστικά στη φώτιση. Και τα Μάντρας των όντων εκείνων που εργάζονται με ζήλο πάνω στην επίκληση των Μάντρας, θα επιτύχουν χωρίς αποτυχία…

Κατόπιν ο Κύριος εκήρυξε τη Σοφία της Τελειότητας, με τον ακόλουθο τρόπο:

Ο Μποντισάττβα, το μεγάλο ον, θα πρέπει να έχει έναν ομοιόμορφο νου, θα πρέπει αυτός να έχει ένα φιλικό νου προς όλα τα όντα, θα πρέπει να είναι ευγνώμων, θα πρέπει να είναι ευχάριστος, θα πρέπει να παραιτηθεί με το νου του, απέχοντας από κάθε κακό, Και θα πρέπει να απαγγέλλει επανειλημμένα αυτή την Καρδιά της Σοφίας της Τελειότητας: «Τιμή στον Τριπλό θησαυρό! Τιμή στον Σακυαμούνι, τον Ταθαγκάτα. τον Αρχάτ. τον πλήρως Φωτισμένο! Δηλαδή Ωμ! Ω ο Σοφός! Ω ο Σοφός! Τιμή στον μεγάλο Σοφό! Ζήτω!». Έχοντας έτσι αποκτήσει αυτή τη Σοφία της Τελειότητας, έχω φτάσει στην πλήρη φώτιση, κι από αυτή έρχονται στην ύπαρξη όλοι οι Βούδδας. Έχω επίσης ακούσει αυτή την αληθινή Σοφία της Τελειότητας από τον Μαχασακυαμούνι, τον Ταθαγκάτα. Γι’ αυτό λοιπόν, μπροστά από όλους τους Μποντισάττβας έχεις προοριστεί για τη Βουδδότητα, με τις ακόλουθες λέξεις: «Εσύ ω νέε άνδρα, θα γίνεις σε μια μελλοντική περίοδο ένας Ταθαγκάτα ονομαζόμενος Σαμσνταράσμι Σρικουταράτζα, ένας Αρχάτ, ένας πλήρως Φωτισμένος, τέλειος σε γνώση και διαγωγή, ένας Σουγκάτα, Παγκόσμιος Γνώστης, ανυπέρβλητος οδηγός για την εξημέρωση των ανθρώπων, Διδάσκαλος Θεών και ανθρώπων, ένας Βούδδας, ένας Κύριοσ». Και όλοι εκείνοι οι οποίοι θα ακούσουν αυτό το όνομα, θα το φέρουν στο νου τους, θα το απαγγείλουν, θα το γράψουν και θα το εξηγήσουν στους άλλους με λεπτομέρειες και οι οποίοι, όταν αυτό θα είναι σε ένα γραμμένο, ολοκληρωμένο βιβλίο, θα το διατηρήσουν και θα το σεβαστούν, αυτοί μαθαίνοντας έστω και αυτό το λίγο. θα γίνουν Ταθαγκάτας. Δηλαδή «Ωμ! Μπορώ να κατακτήσω, μπορώ να κατακτήσω! Εσύ η οποία είσαι με τη μορφή ενός λωτού! Μύχια, βαθιά! Ω Εσύ, το μονοπάτι για την πορεία! Κάτοχε της Σοφίας, Κάτοχε της Σοφίας! Θεά! Προστάτιδα! Εσύ, που μας γλιτώνεις από τη σύγκρουση, που αποτρέπεις τις εχθρικές πράξεις των άλλων! Εκπλήρωσε, εκπλήρωσε, θαυμάσια Κυρία, τις ελπίδες όλων! Καθάρισε απομακρύνοντας όλα τα καρμικά μου καλύμματα, και κείνα όλων των όντων! Εσύ που υποστηρίζεσαι από τους Βουδδας! Ζήτω!» Αυτή γιε της καλής οικογένειας, είναι η Σοφία της Τελειότητας στην έσχατη έννοια, η γεννήτρα όλων των Βούδδας, η μητέρα όλων των Μποντισάττβας, η φωτοδότρα, που δίνει τη φώτιση και απομακρύνει όλα τα κακά. Ακόμη και όλοι οι Βούδδας είναι ανίκανοι να εκφράσουν με λόγια τα πλεονεκτήματα της, ακόμα και μετά από εκατοντάδες κότις από κάλπας. Όπου απλώς και μόνο απαγγέλλεται, εκεί όλες οι Συναθροίσεις είναι καθαγιασμένες, και όλες οι Μάντρας πραγματοποιούνται πρόσωπο με πρόσωπο.

Κατόπιν, ο άγιος Αβαλοκιτεσβάρα, ο Μποντισάττβα, το μεγάλο ον, είπε στον Κύριο: Για ποιο λόγο Κύριε, υπάρχει αυτή η Σοφία της Τελειότητας με Λίγες Λέξεις:

Ο Κύριος είπε: Γιατί είναι ένας εύκολος τρόπος. Αν υπάρχουν όντα τα οποία είναι αργόστροφα (αμβλύνοα) και αποβλακωμένα, αν αυτά φέρουν μόνο στο νου τους αυτή τη Σοφία της Τελειότητας με Λίγες Λέξεις, την απαγγείλουν, την διαβάζουν, γίνουν αιτία να διαβάζεται, όλοι αυτοί, με αυτό τον εύκολο τρόπο, θα καταλήξουν στη Φώτιση. Γι’ αυτό το λόγο γιε καλής οικογένειας, έχει συμπυκνωθεί η Σοφία της Τελειότητας μέσα σε Λίγες Λέξεις.

Ο άγιος Αβαλοκιτεσβάρα, ο Μποντισάττβα, το μεγάλο ον, είπε τότε στον Κύριο: Είναι θαυμάσιο Κύριε, είναι μεγαλειωδώς θαυμάσιο, ω Σουγκάτα, πώς Κύριε, για το καλό όλων των όντων κηρύχτηκε αυτή η ομιλία για το ντάρμα, για χάρη των αργόστροφων ανθρώπων, για την ευημερία τους, για την ευτυχία τους.

129.

Πρέπει επίσης κανείς, συνέχεια και με εχεφροσύνη να επικαλείται την ακόλουθη Μάντρα: «Τιμή, τιμή στη Σοφία της Τελειότητας, την αγαπημένη, την άγια, η οποία είναι λατρευτή και προικισμένη με άπειρες αρετές! Τιμή επίσης στη γνώση όλων των τρόπων όλων των Ταθαγκάτας, και όλων των Βούδδας και Μποντισάττβας! Δηλαδή Ωμ, ω Σοφία, ω Σοφία! Ω Μεγάλη Σοφία! Ω Σοφία η Φωτίζουσα! Σοφία, η Δότρια του Φωτός! Η απομακρύνουσα την Άγνοια! Επιτυχία. Ολοκληρωμένη Επιτυχία. Βοήθησε με να Επιτύχω! Ευλογημένη Κυρία! θαυμάσια σε όλα σου τα μέλη! Αγαπημένη Μητέρα! Το χέρι σου μου δόθηκε! Δώσε κουράγιο! Στάσου, στάσου! Δονήσου, δονήσου! Συγκλονίσου, συγκλονίσου! Διάταξε, διάταξε. Πήγαινε, πήγαινε! Έλα, έλα! Ευλογημένη Κυρία! Μην αναβάλλεις τον ερχομό σου! Ζήτω!»

Όταν κανείς έχει πάρει αυτή τη Σοφία της Τελειότητας, θα φέρει έτσι στο νου του τη Σοφία της Τελειότητας σε 100.000 Γραμμές, θα πρέπει διαρκώς να την ψιθυρίζει. Όλα τα εμπόδια που προκύπτουν από τις πράξεις του στο παρελθόν, τότε θα εξαφανιστούν. Πεθαίνοντας (και φεύγοντας) από δω, θα ξαναγεννηθεί σαν ένας ο οποίος είναι εχέφρων, αυτεξούσιος και απαράμιλλης σοφίας (άνθρωπος). Αυτός ακόμη, θα έρθει στο νου όλων των Ταθαγκάτας των τριών περιόδων όλων των ντάρμας, χωρίς εξαίρεση και θα κρατηθεί από όλες τις Μάντρας και τις γοητείες. Πεθαίνοντας (και φεύγοντας) από δω, αυτός θα ξαναγεννηθεί σαν ένας ο οποίος είναι εχέφρων, αυτεξούσιος και μεγάλης σοφίας (άνθρωπος).

130.

Ο Κύριος: Ανάντα, για χάρη του καλού και της ευτυχίας όλων των όντων, λαμβάνεις αυτή τη Σοφία της Τελειότητας μ’ ένα γράμμα, δηλαδή Α.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΤΕΘΕΙ

A 1		1.	Σουβ (ικρανταβικραμιπαριπρίκα) 1. 46-6α
		2.	Σουβ. II 19β-21 α. 21β-24α
		3.	Βαζρ (ακεντίκα) 156
		4.	Σα (πτασατίκα) 278
II	1	5.	Α(στασαχασρίκα) XI 234-235
		6.	Π(ανκαβιμσατισαχασρίκα) 40-41 - ΒΚ αρ. 121
		7.	A XX 371-373 = ΒΚ αρ. 125
	2	8,	A XXII 402-405 == ΒΚ αρ. 124
	3	9.	A XV 293-299
		10.	A XIX 361-365
		11.	Σ(ατασαχασρίκα) X 1461
		12.	Π 169-170
	4	13.	A III 73-75
		14.	A X 1469-1470
	5	15.	A XV 292
		1β.	A XXVI 435-436
		17.	A VI 135-138 = ΒΚ αρ. 128
III		18.	A XVI 321-322
		19.	A VII 176-177
		20.	A III 51-54
		21.	A XXIV 421-422
		22.	A XVII 332-333
		23.	Π 35-37
		24.	A XXX 483
IV		25.	A VIII 185-186
		26	A VII 178-179. 183-184
		27.	A X 220-225
		28.	A XI 248-249

V		29. A XV 305 30. A XXVII 447-448 31. A XXV 431-432
Β 1		32. Βαζρ. 16γ 33. Βαζρ. 12 34. A VII 170-171 = ΒΚ αρ. 141
Η	1	35. A III 80-81
	2	36. A VII 172-173 37. A XXV 431 38. A XXII 396-398 39. A XXIII 412-413
	3α	40. Π 194-195 = ΒΚ αρ. 129 41. Π 18 42. Π 263-264 = ΒΚ αρ. 131
	β	43. A XVII 324
	Υ	44. Σ X 1460 45 Σ X 1460
	δ	46. Βαζρ. 14ε = ΒΚ αρ. 132 47. Π 175-176
	ε	48. Π 182
	ζ	49. Σ LVIII. στην Σικσασαμουκάγια 202-203 - ΒΚ αρ. 133 50. Π 266
III		51. A VIII 192-197
IV	1	52. A VII 173-174. 177 53. A I 5 = ΒΚ αρ. 144 54. Χριντάγια = ΒΚ αρ. 146
	2	55. Σ X 1466-1469 56. Σα 326-34α ΒΚ αρ. 145
		57. Καουσίκα I 58. Βαζρ. 3 = ΒΚ αρ. 157 59. Βαζρ. 14στ 60. Π 99-100 61. Π 78 62. Βαζρ. 316 63. Βαζρ. 6 - ΒΚ αρ. 158 64. A XXII 407-408 65. Π 245. 254

	66.	Σ XLV, στ. 119 = ΒΚ αρ. 147
	67.	Π 192-194
	68.	Σα 201-205
	69.	A XVIII 348-351 = ΒΚ αρ. 167
	70.	Π 259-262
	71.	Βαζρ. 9
	72.	Π 114-115
	73.	Π 89-90 = ΒΚ αρ. 159
	74.	A Ι 12-13
	75.	Βαζρ. 4
	76.	Βαζρ. 10γ
	77.	Π 263
	78.	A 11 34-38
3	79.	A XVIII 341-342
	80.	A VII 256
	81.	A XX 375-378
	82.	Π 198-198
4	83.	Αντ ( - Ασταντασασαχασρίκα ) LXXIV
	84.	Βαζρ. 32α = ΒΚ αρ. 158
	85.	Ζ 1 118-119
	86.	A ΙΙ 38-40 - ΒΚ αρ. 165
	87.	A Ι 20-21
	88.	Π 153-154 ® ΒΚ αρ, 166
5	89.	Π 90 = ΒΚ αρ. 160
	90.	Π 255-256
	91.	Σ III στ. 279-283 = ΒΚ αρ. 161
	92.	Π στ. 500-501
	93.	A XXXI 525-526
	94.	Σα 25β-26α
6	95.	Π 136-138 = ΒΚ αρ. 162
	96.	Σ ΙII 495-502 = ΒΚ άρ. 163
	97.	Βαζρ. Ι7στ = ΒΚ αρ. 164
	98.	Σα 221
	99.	Σα 228-229
	100=	Σα 231-232
Γ 1	101.	A ΧΗ 253-255
	102.	A IV 100

	103.	A X 210
	104.	A XXVIII 461
II	105.	Σ IX 1446-1450
	106.	Ντασασαχασρίκα ΙΙ, αρ. 50-52
	107.	Βαζρ. 186
III	108.	26α, 6 = ΒΚ αρ. 138
	109.	A III 58 = ΒΚ αρ. 137
	110.	A IV 94
	111.	A XXXI 512-513 = ΒΚ αρ. 136
	112.	Βαζρ. 5
	113.	Βαζρ. 13δ
	114.	A XXXI 516
	115.	Π στ. 505-506
IV	116.	Αντ. LXV, στ 611
	117.	A XVI 313-314
	118.	Σα 223-224
	119.	Αντ. LXXVII. στ. 707
	120.	Βαζρ. 7
V	121.	Βαζρ. 29
	122.	Σα 195 = ΒΚ αρ. 139
	123.	Σα 206
	124.	Βαζρ. 17δ
Συμπλήρωμα 125.		Σ XVIII στ. 130
	126.	A III 75-79
	127.	Σ IX 1450-1452
	128.	Σβαλπαξάρα στ. 2-4
	129.	Αστασατάκα σ. 505
	130.	Εκαξάρι

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ

Η Επισκόπηση αυτή συσχετίζει τους αριθμούς των αποσπασμάτων του παρόντος έργου (οι οποίοι σημειώνονται εδώ με Iτάλιξ) με τις εκδόσεις και τα χειρόγραφα των κειμένων της Πράτζνα Παραμίτα από τα οποία και προέκυψαν αυτά τα αποσπάσματα. Οι αριθμοί των σχετικών κεφαλαίων από τα χειρόγραφο και τις παλιές εκδόσεις, έχουν καταχωρηθεί με ρωμαϊκή αρίθμηση και ακολουθούν οι αριθμοί των σελίδων της έκδοσης ή οι αριθμοί των φύλλων του χειρογράφου με αραβική αρίθμηση. Χρησιμοποιήθηκαν οι ακόλουθες πηγές:

Σατασαχασρίκα. εκδ. Π. Γκόσα. 1902-1913. Μόνο τα κεφ. I-XJI. Μετά το κεφ. XIII το χειρόγραφο του Καίμπριτζ 1633. 1630, 1627. 1632.

Πανκαβιμσατισοχασρίκα: εκδ. Ν. Ντούττ 1934. Μόνο το 1ο μέρος. Τα επόμενα εδάφια από το χειρόγραφο του Καίμπριτζ 1628.

Ασταντασασαχασρίκα: Χειρόγραφο Στάϊν κεφ. 0079α, και Θιβετανικό Κανζούρ, 3 τόμοι.

Ντασασαχασρίκα: Θιβετανικό Κανζούρ, 1ος τόμος. Αστασαχασρίκα: εκδ. Π. Μίτρα 1868. Σουβικρανταβικραμιπαριπρίκα: κεφ. I εκδ. Τ. Μοτσουμότο, Η Φιλολογία της Πράτζνα Παραμίτα. 1932. κεφ. II εκδ. Τ. Ματοουμότο, στον Π. Κάχλε. 1935.

Σαπτασατίκα: Πρώτο μέρος (καταχωρημένο κατά σελίδες) εκδ. Τζ. Μασούντα. περιοδικό του Πανεπιστημίου του Ταϊσσό, τομ. 6-7. 1930. Δεύτερο μέρος (καταχωρημένο κατά φύλλα): εκδ. Τζουζέππε Τούτοι. Μεμόριαι ντέλλα Ρ. Ακαντ. ντέϊ Λιντσέϊ, τομ. 17, 1923. Βαζρακεντίκα: Εκδ. Μαξ Μύλλερ. 1881.

Σβαλπαξάρα: Χειρόγραφο της Ασιατικής Εταιρίας της Μπενγκάλης 107578.

Χριντάγια: εκδ. Έντουαρτ Κόντζε, περιοδικό της Βασιλικής Ασιατικής Εταιρίας, 1946.

Αστασατάκα: Θιβετανικό Κανζούρ. Σνα Τσχόνγκς. 250α- 252α.

Καουσίκα: Χειρόγραφο Στά'ιν 0044.

Εκαξάρι: θιβετανικό Κανζούρ. Σνα Τσχόνγκς, 2556-256α.

Σατασαχασρίκα: 1118-119 : 85. Ill 495-502 : 96. IX 1446-1450 : 105. 1450-2 : 127. X 1460 . 44. 45. 1461 : 11. 1466-9 : 55.1469-70 : 14. XVIII στ. 130 : 125. XLV στ. 119 : 66. LIII στ. 279-283 : 91. LVIII : 49

Πανκαβιμσατισαχασρίκα: σελίδα 18 : 41. 35-37 : 23, 40-41 : 6, 78 : 61. 89-90 : 73. 90 : 89. 99-100 : 60. 114-115 : 72. 136-138 : 95.153-154 : 88. 169-170 : 12.175-6: 47.182: 48,192-4 : 67.194-5 : 40.196-8 : 82,245.254 : 65.255-6 : 90. 259-262 : 70. 263 : 77. 263-4 : 42. 266 : 50. φύλλο 500-501 : 92. 505-506 : 115.

Ασταντασασαχασρικα: LXV στ. 611 : 116. LXXIV : 83. LXXVII στ. 707 : 119.

ΝτασασαχασρΙκα II : 106

Αστασαχασρίκα I 5 : 53, 12-13 : 74. 20*21 : 87. II 34-38 : 78 38-40 : 86, III 51-54 .20.58 : 109.73-75: 13,75-79 : 126, 80-81 : 35. IV 94 : 110. 100 : 102. VI 135-138 : 17. VII 170-1 : 34. 172-3 : 6. 173-4.177 : 52, 176-7: 19. 178-9. 183-4 : 26. VII1185-6 : 25,192-7 : 51. X 210 : 103, 220-5 : 27, XI 234-5 : 5. 246-9 : 28. XII 253-5 : 101. 256 : 80. XV 292 .15. 293-9 : 9. 305 : 29. XVI 313-4 : 117, 321-2 : 18. XVII 324 : 43. 332-3 : 22, XVIII 341 -2 : 79. 348-51 : 69. XIX 361-5 : 10. XX 371-3 : 7,375-8 : 81, XXII396-8 : 38. 402-5 : 8. 407-8 : 64. XXIII 612-3 : 39. XXIV 421 -2 : 21. XXV 431 : 37, 431-2 : 31, XXVI 435-6 : 16. XXVII 447-8 : 30, XXVIII 461 : 104. XXX 483 : 24. XXXI 512-3 : 111. 516 : 114. 525-6 : 93.

Σουβικρανταβικραμιπαριπρίκα: I 4β-6α : 1, II 196-21 α, 21β-24σ : 2.

Σαπτοσατίκα: σελίδα 195: 122,201 -5: 68.206: 123.221 :98, 223-4 : 118.228-9: 99,231-2: 100. φύλλο 258-26α : 94, 276 : 4, 326-34α : 56.

Βαζρακεντίκα: 3: 58,4: 75,5: 112, 6:63.7 : 120.9: 7ί, 10γ : 76, 12 : 33, 13δ : 7/3. 14ε : 46, 14στ : 59, 156 : 3.16γ : 32,17δ : 124.17στ : 97,186 : 107, 26α. 6 : 108,29 : 121, 316 : 62, 32α : 84.

Σβαλπαξάρα 128.

Χριντάγια 54.

Αστασατάκα 129.

Καουσΐκα 57.

Εκαξάρι 130.

ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ Δρ. Ε. ΚΟΝΤΖΕ

Α. Συγγραφές:

Η Επιστημονική Μέθοδος του Σκέπτεσθαι. 1935.

Αντίφαση και Πραγματικότητα. 1939.

Βουδδισμός. Η Ουσία και η Ανάπτυξη του, 1951. κλπ., μέχρι 1974.

Ο Νόμος του Βούδδα μεταξύ των Πουλιών. 1955. 1974.

Βιβλία Βουδδιστικής Σοφίας. 1958. 1966, 1970.1972, 1975.

Βουδδιστικός Διαλογισμός. 1959. 1968. 1969. 1972.

Βουδδιστικές Γραφές. 1959.60.66. 68.69.71.73,75.76.77. 79. 81. 83

Η Φιλολογία της Πράτζνα Παραμίτα. 1960.

Η Βουδδιστική Σκέψη στην Ινδία. 1962. 1967.

Υλικό για ένα Λεξικό πάνω στη Φιλολογία της Πράτζνα

Παραμίτα. 1967, 73 Τριάντα Χρόνια Βουδδιστικών Σπουδών, 1968.

Περαιτέρω Βουδδιστικές Σπουδές. 1975.

Β. Μεταφράσεις:

Η Αμπισαμαγιαλανκάρα του Μαιτρεγιά. 1954.

Βαζρακεντίκα Πράτζνα Παραμίτα, 1957. 1974. Α

στασαχασρίκα Πράτζνα Παραμίτα. 1958. 1970.

Η Μεγάλη Σούτρα πάνω στη Σοφία της Τελειότητας. 1961. H-ΙII 1964. 1966.

Το Χειρόγραφο Γκίλγκιτ της Ασταντασασαχασρίκα Πράτζνα Παραμίτα. I 1962. II 1974.

Η Σοφία της Τελειότητας με Οκτώ Χιλιάδες Γραμμές και τους Στίχους της. Περίληψη. 1973.

Τα συντομευμένα κείμενα της Πράτζνα Παραμίτα. 1974.

Η Μεγάλη Σούτρα πάνω στην Τέλεια Σοφία, 1975.

Γ. Εκδόσεις:

Βουδδιστικά Κείμενα δια μέσου των Αιώνων, 1954. 1964.

ΜΕΡΟΣ 1ο | ΜΕΡΟΣ 2ο | ΜΕΡΟΣ 3ο |

ΜΕΡΟΣ 4ο | ΜΕΡΟΣ 5ο

Επίλεκτα Κείμενα της Πράτζνα Παραμίτα -μέρος 5 [Γ. Ο ΒΟΥΔΔΑΣ] 101-130