Επίλεκτα Κείμενα της Πράτζνα Παραμίτα -μέρος 2o [Α. ΤΟ ΣΑΜΓΚΑ] 1-33

ΕΠΙΛΕΚΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΒΟΥΔΔΙΣΜΟΥ ΜΑΧΑΓΙΑΝΑ

ΜΕΡΟΣ 2ο 

[Α. ΤΟ ΣΑΜΓΚΑ]

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Σαράντα περίπου Σούτρες της Πράζνα Παραμίτα έχουν εμφανιστεί στην Ινδία μέσα σε μια χιλιετία, από το 400 μέχρι το 1.400 μετά τη Νιρβάνα του Βούδδα ή μεταξύ του 100 π.Χ. και του 900 μ.Χ. Τα κείμενα ποικίλλουν κατά πολύ σε μήκος, αλλά όλος τους ο όγκος είναι αξιοσημείωτος. Παρουσιάζονται σε μορφή διαλόγου μεταξύ του Βούδδα, των Μποντισάττβας και των Οπαδών και η γλώσσα που γράφτηκαν είναι η Σανσκριτική.

Σε αυτή εδώ την Ανθολογία, το εδάφια από τις Σούτρες έχουν κατανεμηθεί κάτω από τρεις κύριες επικεφαλίδες, ανάλογα με το τι πραγματεύονται” το Βούδδα. το Ντάρμα και το Σάμγκα Η συνηθισμένη όμως σειρά εδώ. έχει αντιστραφεί και το Σάμγκα έρχεται πρώτο και ο Βούδδας τελευταίος. Ο μέσος αναγνώστης σύμφωνα με την πνευ-ματκή του ανάπτυξη βρίσκεται πλησιέστερα προς την κατάσταση ενός συνηθισμένου μέλους του Σάμγκα. παρά προς την τελειότητα ενός Βούδδα. Τα κείμενα λοιπόν, που αφορούν το Βούδδα είναι έτσι από τα πιο ακατάληπτα οε αυτές τις Σούτρες και αν είχαν τοποθετηθεί στην αρχή του βιβλίου, λίγοι θα έμπαιναν στον κόπο να τα διαβάσουν. Οι διδασκαλίες που πραγματεύεται το Σάμγκα. από την άλλη πλευρά, είναι μάλλον εύκολο να κατανοηθούν, και ακόμη είναι γεμάτες από ανθρώπινο ενδιαφέρον. Είναι σύμφωνα με τους θεμελιώδεις κανόνες της πρακτικής το ότι κάποιος θα μπορούσε να τοποθετήσει τα εδάφιο αυτά με μια προοδευτικά αυξανόμενη σειρά όσον αφορά τη δυσκολία στην κατανόηση τους. Αυτό μπορεί να εξηγήσει κατά κάποιο τρόπο τη διαφορετικά καταπληκτική αυτή αντιστρο­φή της σειράς των -Τριών θησαυρών».

Προσπάθησα να καλύψω όλο το φάσμα και καμία σπου­δαία άποψη της διδασκαλίας δεν έχει παραλειφθεί. Γενικά, για να διατηρήσουμε το ρυθμό της σκέψης, προτίμησα τα μακροσκελέστερα αποσπάσματα από τα άλλα που είναι μικρότερης έκτασης. Επίσης, παντού έχουν προτιμηθεί τα πιο ευανάγνωστα κομμάτια και έχουν αποφευχθεί βασικά οι τεχνικές πολυπλοκότητες. Συνήθως, η μετάφραση είναι απόλυτα πραγματική οπό τα Σανσκριτικά. Σε ορισμένες όμως περιπτώσεις έχω κάνει ελαφρές μετατροπές, για να εξασφαλίσω την ανετότερη ανάγνωση, και σε μερικά ση­μεία έχω βάλει σε εισαγωγικά μικρές επεξηγήσεις από τα σχόλια. Ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι οι πιο προχωρη­μένες δοξασίες του δόγματος έχουν εκφραστεί παράξενα με έναν απατηλό και μυστηριακό τρόπο. Αυτή είναι η πρόθεση αυτής καθαυτής της Σούτρας και ήταν καθήκον του μεταφραστή να το σεβαστεί.

Α. ΤΟ ΣΑΜΓΚΑ

I. ΤΟ ΑΞΙΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ

Οι Σούτρες της Σοφίας επιδιώκουν να περιγράψουν, όσο είναι δυνατόν, την υψηλότερη επίτευξη για την οποία είναι κατάλληλος ο άνθρωπος. Οι Σούτρες αυτές προϋποθέτουν μεγάλη αυταπάρνηση, μια αγνή πνευματικότητα και αρκετή εξάσκηση στο διαλογισμό Αρχίζουμε τα αποσπάσματα μας με μερικά εδάφια στα οποία περιγράφεται ο τύπος του ανθρώπου στον οποίο απευθύνονται αυτές οι Σούτρες και για τον οποίο έχουν μεγάλη σημασία.

1

Σουβικρανιαβικραμίν: Δεν ερωτούμε τον Ταθαγκάτα για χάρη των όντων της κατώτερης στάθμης, ούτε για χάρη εκείνων οι οποίοι έχουν κρύες-ισχνές καρδιές (είναι μικρόκαρδοι) ή έχουν φτωχές διάνοιες, οι οποίοι είναι οκνηροί ή κατέχονται από χαύνωση. οι οποίοι έχουν βουτηχτεί μέσα στην τρέλα των λαθεμένων απόψεων, οι οποίοι έχουν περιτυλιχτεί μέσα στην παγίδα του Μάρα. οι οποίοι αμφι­σβητούν τη δοξασία με τις πράξεις τους, οι οποίοι τρέμουν τη λιτότητα, οι οποίοι βρίσκονται σε σύγχυση και δεν είναι προσεκτικοί, συγχυσμένοι μέσα στις καρδιές τους ή βυθι­σμένοι μέσα στη βρωμιά των αισθησιακών απολαύσεων, οι οποίοι είναι ανέντιμοι και δόλιοι ή αγνώμονες, οι οποίοι επιθυμούν το κακό και συνήθως το κάνουν, οι οποίοι είναι ανήθικοι ή των οποίων η ηθική δεν είναι τελείως αγνή, των οποίων οι απόψεις είναι λαθεμένες, οι οποίοι κινούνται μέσα στα πλαίσια του Μάρα. οι οποίοι εξυψώνουν τον εαυτό τους και κατακρίνουν τους άλλους, οι οποίοι αποδί­δουν σπουδαιότητα στο κέρδος και τις τιμές ή είναι προσηλωμένοι στην τροφή και στα φορέματα, —απατεώνες, φαφλατάδες, αστρολόγοι, αγύρτες, λαχταρούν να αποκτήσουν ένα κέρδος. Δεν ερωτούμε τον Ταθαγκάτα για χάρη των όντων αυτού του είδους.

Αλλά τον ερωτούμε για χάρη των όντων που πασχίζουν επιδιώκοντας τη γνώση της παντογνωσίας, τη χωρίς προσ­κολλήσεις γνώση, τη γνώση του Αυθύπαρκτου, τη χωρίς ποιότητες γνώση, την υπέρτατη γνώση· για χάρη των Μποντισάττβας. των μεγάλων όντων, οι οποίοι δεν μπο­ρούν να εξυψώσουν τον εαυτό τους ούτε να κατακρίνουν τους άλλους, επειδή δεν ξεχωρίζουν ούτε τον εαυτό τους ούτε τους άλλους, οι οποίοι έχουν σκοτώσει όλες τις περηφάνιες. οι οποίοι είναι σαν τους ταύρους με τα πριονισμένα κέρατα, των Μποντισάττβας των οποίων τα κεντριά έχουν απομακρυνθεί, ταπεινόφρονες στο νου. με τις καρδιές τους σαν και κείνες των καταφρονεμένων (ή απόβλητων κοινωνικά) νέων ή σαν τη γη ή το νερό. τη φωτιά, τον αέρα ή το χώρο. Ούτε και το Ντάρμα ακόμη δεν το ξεχωρίζουν, πόσο μάλλον πιο λίγο, αυτό που είναι λάθος (Α-ντάρμα). Ακόμη και στο Ντάρμα δεν επαναπαύονται, πόσο μάλλον πιο λίγο σε αυτό που δεν είναι το Ντάρμα. Οι αποφάσεις τους είναι αγνές- είναι ελεύθεροι από την ανεντιμότητα και τη δολιότητα, ακέραιοι, εχέφρονες μέσα στις καρδιές τους, γεμάτοι έλεος για όλα τα όντα και γεμάτοι επιθυμία για την ευημερία των όντων. Προωθούν τους άλλους σε καλές πράξεις, διαμορφώνοντας και εν­θαρρύνοντας τους. Μεταφέρουν το μεγάλο καθήκον, έχουν επιβιβαστεί στο Μεγάλο Όχημα, ζουν για το μεγάλο καθήκον, κατέχουν τη μεγάλη Συμπάθεια και φέρουν όφελος και ευτυχία οε όλα τα όντα σαν επικεφαλής, ρυθμιστές και οδηγοί τους. Επιμένουν ανυποστήρικτοι από όλα τα ντάρμας, δεν ενδιαφέρονται για κανένα αντικείμενο οποιουδήποτε αισθησιακού πεδίου ή για καμιά από τις περιοχές της επαναγέννηοης. έχουν ξεφύγει από όλες τις παγίδες του Μάρα, είναι ενθουσιώδεις, ρωμαλέοι και άγρυπνοι, φτάνοντας στην ύψιστη τελειότητα σε όλα τα ντάρμας. και έχουν μεγάλη επιδεξιότητα για την απομά­κρυνση της κάθε λογής αβεβαιότητας. Για χάρη τέτοιων όντων Κύριε, για χάρη των Μποντισάττβας, των μεγάλων όντων, ερωτούμε τον Ταθαγκάτα. Για χάρη εκείνων οι οποίοι δεν βάζουν στο νου τους ακόμη ούτε και τη γνώση ενός Βούδδα. δεν επαναπαύονται σ’ αυτή, δεν υιοθετούν καμιά απόκλιση από αυτή, οι οποίοι έχουν τελείως ξεπερά­σει όλες τις σκέψεις, είναι τοποθετημένοι πάνω στο Μονοπάτι προοδεύοντας κατά μήκος του και επισημαίνο­ντας το στους άλλους. Ερωτούμε τον Ταθαγκάτα ενδιαφερόμενοι για την ευη­μερία όλων των όντων, για το όφελος, την ευτυχία τους και την ασφάλεια τους, για να φέρουμε στο νου όλων των όντων την ευτυχία, την υπέρτατη ευτυχία, την ευτυχία της Νιρβάνα, την ευτυχία του Βούδδα. την άνευ όρων ευτυχία. Κατά συνέπεια ρωτάμε τον Ταθαγκάτα για να απομακρύ­νουμε τις αβεβαιότητες από όλα τα όντα. Εμείς οι ίδιοι Κύριε, θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι από την αβεβαιότη­τα, και κατόπιν, ελεύθεροι από την αβεβαιότητα, θέλουμε να αποκαλύψουμε το Ντάρμα σε όλα τα όντα, έτσι ώστε και αυτά επίσης να μπορέσουν να ελευθερωθούν από τις αβεβαιότητες τους. Γιατί όλα τα όντα Κύριε, θέλουν την ευτυχία και είναι ενάντια στην οδύνη. Όλα τα όντα επιθυμούν την ευτυχία, αλλά έξω από τη Σοφία δεν βλέπουμε Κύριε, καμιά ευτυχία για κανένα ον. Εκτός από τον τρόπο ζωής που έχει υιοθετηθεί από τους Μποντισάττβας, δεν υπάρχει πουθενά καμιά ευτυχία για κανένα ον.

2.

Σαριπούτρα: Αλλά αυτή η αποκάλυψη του Ντάρμα, δεν γίνεται για χάρη των ανθρώπων εκείνων που έχουν έπαρση. Δεν υπάρχει εδώ χώρος γι’ αυτούς που έχουν έπαρση ή γι’ αυτούς που ακόμη αγωνίζονται για να εγκαταλείψουν την έπαρση. Η έπαρση υπονοεί απαίτηση για ανωτερότητα. Αυτός που έχει έπαρση, καταλογίζει ανωτερότητα σε ορισμένα πράγματα (τοποθετώντας τα) επάνω από τα άλλα, και δεν βλέπει τα πράγματα σαν ίσα. Ακόμη και εκείνοι που βλέπουν όλα τα πράγματα σαν ίσα παραμένουν αβέβαιοι σχετικά μ” αυτό το Ντάρμα. Μόνο εκείνοι οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται κανένα πράγμα σαν ίσο ή μη ίσο, δεν βάζουν στο νου τους κανένα πράγμα σαν ίσο ή μη (σο. και οι οποίοι έτσι δεν επαναπαύονται σε κάτι τι (θεωρώντας το) σαν ίσο ή μη ίσο, —μόνο αυτοί δεν θα φοβηθούν ποτέ από τίποτε. Δεν υπάρχει δρόμος εδώ για όλο το ανόητο κοινό πλήθος, και (όλοι αυτοί) βρίσκονται έξω από τη σφαίρα (της συνηθισμένης δραστηριότητας) τους. Δεν υπάρχει εδώ δρόμος ακόμη και γι’ αυτούς οι οποίοι ανήκουν στο όχημα των Οπαδών, ή για αυτούς οι οποίοι ανήκοντας στο όχημα των Πραιυεκαβούδδας. προχωρούν σε βαθιά ντάρμας. Σε αυτά εδώ τα άψογα ντάρμας δεν υπάρχει δρόμος ακόμη και για κείνους οι οποίοι ανήκουν στο όχημα των Μποντισάτ­τβας, αλλά οι οποίοι μολαταύτα προχωρούν κατευθυνόμε­νοι προς ένα σημείο, οι οποίοι δεν υποστηρίχτηκαν από τον καλό φίλο και οι οποίοι είναι στα χέρια ενός κακού δασκάλου. Αυτοί βρίσκονται εδώ. έξω από τη σφαίρα της συνηθισμένης δραστηριότητας τους. Πρέπει ωστόσο, να κάνουμε μια εξαίρεση για κείνους οι οποίοι ανήκουν στο όχημα των Οπαδών, αλλά έχουν δει την Αλήθεια, υποστηρί­ζονται από τον καλό φίλο, είναι αφιερωμένοι στα βαθιά ντάρμας και προχωρούν κατευθυνόμενοι σε συμφωνία με αυτά τα ντάρμας. ρίχνονται και μπαίνουν μέσα σε αυτά τα ντάρμας. Αλλά ούτε καμιά κατάπληξη ούτε κανένας δισταγ­μός δεν μπορεί να γίνει αισθητός, κατά την κίνηση τους προς αυτά τα ντάρμας. από αυτούς τους Μποντισάττβας οι οποίοι ξεπέρασαν και άφησαν πίσω τους όλα τα σημεία και οι οποίοι προχωρούν κατευθυνόμενοι προς αυτό που είναι χωρίς σημεία, (δηλαδή προς το απροσδιόριστο. Σ.τ.Μ). οι οποίοι δεν κάνουν διακρίσεις, οι οποίοι έχουν ριχτεί τελείως απόλυτα μέοα στα βαθιά ντάρμας, και οι οποίοι οποτεδήποτε τύχει να απομονώσουν μια ξεχωριστή τους σκέψη, δεν την διαφοροποιούν και έτσι δεν διαφοροποιούν κανένα ντάρμα και ούτε το αναθεωρούν. Επίσης δεν διαφοροποιούν τη φώτιση σαν μια ξεχωριστή οντότητα. Γιατί είναι τοποθετημένοι σε συμφωνία με όλα τα ντάρμας.

Και δεν είναι σε ασυμφωνία με αυτά. Οποτεδήποτε ερωτώ­νται σχετικά με τα ντάρμας, πάντοτε σε κάθε περίπτωση, απαντούν όντας σε συμφωνία με τις λεπτομέρειες των γεγονότων σχετικά με αυτά. και τα εξηγούν σε συμφωνία προς αυτά.

Ο Κύριος: Έτσι είναι Ανάντα. όπως τα εξηγεί ο Σαριπούτρα. Αυτοί που έχουν έπαρση δεν θα μπορέσουν να βρουν έδαφος για να σταθούν πάνω σε αυτό, σ’ αυτή την αποκάλυψη του Ντάρμα. Γιατί είναι έξω από τη σφαίρα τους. το να εισέλθουν μέσα ο’ αυτή τη φώτιση ενός Βούδδα. Σε συμφωνία με την πραγματικότητα είναι αυτή η φώτιση ενός Βούδα. Γιατί η σκέψη των όντων της κατώτε­ρης στάθμης δεν δρασκελίζει τα ανυπέρβλητα ντάρμας, τα Βουδδικά ντάρμας. Γιατί εκείνοι οι οποίοι είναι κατώτερης στάθμης και έχουν έπαρση, επιμένουν σε μια συνήθεια η οποία είναι αντίθετη προς τη φώτιση ενός Βούδδα. Αυτά τα όντα πορεύονται κάτω από την κυριαρχία της έπαρσης και δεν μπορούν να κατανοήσουν το βαθύ Ντάρμα. Αυτή εδώ η συνάθροιση είναι αγνή· οι συναθροισμένοι εδώ. έχουν καθαρίσει τις αμφιβολίες τους κάτω από τους Τζίνας του παρελθόντος, έχουν τοποθετηθεί γερά φυτεύοντας υγιείς και ωφέλιμες ρίζες, έχουν τιμήσει πολλούς Βούδδας. είναι δοσμένοι στα βαθιά ντάρμας. έχουν προχωρήσει κατευθυ­νόμενοι στα βαθιά ντάρμας… Ένας παγκόσμιος μονάρχης επιβάλλεται με ισχύ στους πολυάριθμους γιους του. όλους με καλή γέννηση και από αγνή γενιά, και κατανέμει εξίσου σε όλους την τεράστια παρακαταθήκη των θησαυρών του.

Θα δώσει εξίσου σε όλους και δεν θα παραλείψει κανέναν. Οι γιοι αυτοί τότε. θα αισθάνονται μια ανυπέρβλητη στοργή για τον παγκόσμιο μονάρχη και μια γαλήνια εμπιστοσύνη προς αυτόν. Όλοι τους αισθάνονται ότι είναι εξίσου σημαντικοί γι’ αυτόν. Ακριβώς έτσι και ο Ταθαγκάτα. ο βασιλιάς του Ντάρμα, ο κύριος του Ντάρμα. ο Αυθύπαρ­κτος, συγκεντρώνει αυτούς τους γιους του. μοιράζει σ’ αυτούς τους θησαυρούς του Ντάρμα και δεν παραλείπει κανέναν. Η στοργή, η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός τους για μένα μεγαλώνει αυξάνοντας σταθερά και όπως αυτοί όλοι τους, αποτρέπουν μια διακοπή της γενιάς των Βούδδας. Είναι όλοι τους εξίσου σημαντικοί για μένα. Αλλά για τα άλλα όντα, αυτός ο θησαυρός του Ντάρμα δεν σημαίνει τίποτε- για κείνους οι οποίοι είναι κατώτερης στάθμης και έχουν έπαρση, για κείνους οι οποίοι ακολουθούν λαθεμέ­νες απόψεις, για κείνους οι οποίοι θεωρούν τα δοσμένα στοιχεία της εμπειρίας, σαν σημεία των πραγματικοτήτων, για κείνους οι οποίοι παραδέχονται την ύπαρξη κάπου οπουδήποτε, μιας βάσης, για κείνους οι οποίοι είναι χτυπημένοι από την υπερηφάνεια με την οποία σκέφτονται. «Εγώ Είμαι-, για κείνους οι οποίοι διακατέχονται από την απληστία, το μίσος και την παραίσθηση και οι οποίοι περιπλανιόνται απροστάτευτοι σε ένα λαθεμένο δρόμο. Όντα κατώτερης στάθμης, ανόμοια με τους γιους ενός παγκόσμιου μονάρχη, μπορεί βέβαια, να μη βρίσκουν ευχαρίστηση με τον πλούτο ενός παγκόσμιου μονάρχη. Τι μπορούν να κάνουν τα άθλια αξιοθρήνητα όντα με τέτοιους ανυπέρβλητους θησαυρούς; Ακόμη και αν μπορέσουν να τους αποκτήσουν, δεν θα είναι ευχαριστημένοι, δεν θα ξέρουν τι να κάνουν με αυτούς και μπορεί ακόμη και να τους πουλήσουν φτηνά ή και να τους χάσουν με την αμυαλοσύνη (που) τους (διακρίνει). Γιατί αυτοί δεν είναι εξοικειωμένοι με πολύτιμα πράγματα, και δεν τα αναγνωρί­ζουν όταν τα συναντούν. Ακόμη οι γιοι του Ταθαγκάτα, οι Μποντισάττβας, οι οποίοι έχουν δει την Αλήθεια και οι οποίοι είναι μεγάλα όντα. ασφαλώς έχουν ένα ενδιαφέρον γι’ αυτό το απόθεμα των πολύτιμων ντάρμας. Το πολύτιμο αυτό Ντάρμα. συνδυασμένο έτσι όπως είναι, με την κενότη­τα της μη-αντίληψης και με τα ντάρμας ενός Βούδδα, ικανοποιεί πολύ τους Μποντισάττβας και τους δίνει την αίσθηση ότι είναι καλό, και οι εργασίες τους (και τα ενδιαφέροντα τους) συρρέουν με αυτό. Τι μπορούν να κάνουν τα άθλια αξιοθρήνητα όντα με αυτό το απόθεμα των πολύτιμων ντάρμας; Όντα εξαθλιωμένα από τη μόρ­φωση ή συγχυσμένα από τη μόρφωση τους. όντα που δεν είναι παρά ανόητοι τυφλοί. Ακόμη και αν έχουν λάβει αυτό το πολύτιμο Ντάρμα. υπόκεινται στο να το ξαναχάσουν. ή να αποχωριστούν απερίσκεπτα από αστό. Γιατί κανένας κοινωνικά απόβλητος, ούτε εργάτης σκουπιδιών, ούτε δόλιος ταχυδακτυλουργός, ούτε κανένα άλλο ον το οποίο ζει σαν ένας άθλιος, δεν είναι σε θέση να αντλήσει ευχαρίστηση από ανυπέρβλητα πολύτιμα πράγματα, και ακόμη μπορεί είτε να τα πουλήσει φτηνά είτε να τα χάσει. Οι αιρετικοί των άλλων δογμάτων (σεκταριστές ή σεχταριστές, Σ.τ.Μ.), ανταποκρίνονται σε αυτά τα -άθλια αξιοθρή­νητα όντα-, —και αυτό περιλαμβάνει επίσης και τους Οπαδούς. Όλο το ανόητο κοινό πλήθος είναι «άθλια αξιοθρήνητα όντα», όλοι εκείνοι οι οποίοι έχουν βουτηχτεί μέσα στην τρέλα των λαθεμένων απόψεων, εκείνοι οι οποίοι στηρίζονται πάνω σε μια βάση, εκείνοι οι οποίοι έχουν την τάση προς την ανοησία, εκείνοι οι οποίοι πραγματεύονται τα δεδομένα της εμπειρίας σαν σημεία πραγματικοτήτων, εκείνοι οι οποίοι περιπλανιόνται απρο­στάτευτοι σε ένα λαθεμένο μονοπάτι. Σίγουρα δεν μπο­ρούν να απολαύσουν αυτό το πολύτιμο Ντάρμα. Όταν το αποκτήσουν, όλοι τους. υπόκεινται ατο να το ξαναχάσουν ή στο να αποχωριστούν απερίσκεπτα από αυτό. Αλλά οι γιοι του Βούδδα. οι οποίοι πορεύονται στη γραμμή των Βούδ­δας και οι οποίοι υπάρχουν έτσι ώστε η γενιά των Ταθαγκάτας να μη διακόπτεται (ποτέ), όταν αποκτούν αυτό το πολύτιμο Ντάρμα, γνωρίζουν πώς να το απολαύσουν και πώς να το χειριστούν. Δεν το ξαναχάνουν και διακρίνουν τη μεγάλη του αξία. Ένα τσακάλι δεν μπορεί να απολαύσει το βρυχηθμό του λιονταριού. Αλλά τα μικρά του λιονταριού, οι απόγονοι του μεγάλου λιονταριού, απολαμβάνουν το βρυ­χηθμό του. Ακριβώς έτσι. σαν τα τσακάλια, όλο το ανόητο κοινό πλήθος με τις λαθεμένες απόψεις, είναι ακατάλληλο στο να απολαύσει το βρυχηθμό του μεγάλου λιονταριού του Ταθαγκάτα, ούτε μπορεί να απολαύσει ή να χρησιμο­ποιήσει τον πλούτο του μεγάλου λιονταριού, του πλήρως φωτισμένου Βούδδα. Αλλά εκείνοι οι οποίοι είναι τα μικρά του πλήρως φωτισμένου Βούδδα, οι απόγονοι του μεγάλου λιονταριού, του Βούδδα, δημιουργημένοι από αυτόν με τη γνώση του Αυθύπαρκτου, απολαμβάνουν το βρυχηθμό του μεγάλου λιονταριού, του πλήρως φωτισμένου Βούδδα, και θα κάνουν έτσι για πάντα. 

3.

Ο Κύριος: Απίστευτη και ασύγκριτη Σουμπούτι, είναι αυτή η ομιλία για το Ντάρμα. Έχει διδαχτεί από τον Ταθαγκάτα για την ευτυχία των όντων που έχουν επιβιβα­στεί στο καλύτερο όχημα, για την ευτυχία εκείνων οι οποίοι έχουν επιβιβαστεί στο πιο υπέροχο όχημα. Εκείνοι οι οποίοι θα λάβουν αυτή την ομιλία για το Ντάρμα. θα τη φέρουν στο νου τους. θα την απαγγείλουν, θα την μελετήσουν και θα την διευκρινίσουν σε όλες της τις λεπτομέρειες για τους άλλους, θα γίνουν γνωστοί Σουμπούτι, από τον Ταθαγκάτα με τη Βουδδική του γνώση, θα ιδωθούν, Σουμπούτι, από τον Ταθαγκάτα με το Βουδδικό του οφθαλμό, θα γίνουν απόλυτα γνωστοί στον Ταθαγκάτα. Όλα αυτά τα όντα Σουμπούτι. θα ευλογηθούν με ένα άπειρο (Θησαυρικό) σωρό από χάρες. Αυτά τα όντα θα ευλογηθούν με ένα σωρό από χάρες απίστευτο, ασύγκριτο, απροσμέτρητο και απε­ριόριστο. Όλοι τους θα έχουν ένα ίσο μερίδιο στη φώτιση όταν θα μεταφέρουν στο νου, θα απαγγέλουν και θα αφομοιώνουν αυτό το κείμενο. Γιατί δεν είναι δυνατόν, Σουμπούτι, αυτή εδώ η ομιλία για το Ντάρμα να μπορεί να μελετηθεί από όντα κατώτερης στάθμης, ή από κείνους οι οποίοι -έχουν υπόψη τους έναν εαυτό ή ένα ον ή μια ψυχή ή ένα πρόσωπο. Κανένα ον το οποίο δεν έχει αποκτήσει το εχέγγυο των Μποντισάττβας δεν μπορεί ούτε να διαβάσει αυτή την ομιλία για το Ντάρμα, ούτε να την λάβει, να την φέρει στο νου του. να την απαγγείλει ή να την μελετήσει.

4.

Ο Κύριος: Ποιος θα πιστέψει όταν η έκθεση της γνώσης του Ταθαγκάτα είναι ερμηνευμένη έτσι;

Μαντζουσρί: Εκείνοι οι οποίοι θα καταλάβουν τη σημασία αυτής της διδασκαλίας, είναι άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι καταδικασμένοι στη γέννηση και στο θάνατο, ούτε έχουν απελευθερωθεί, όντας καταδικασμένοι, στην Παρινιρβάνα.

Δεν έχουν μετακινηθεί από την ατομικότητα τους. και ακόμη η απληστία, το μίσος και η παραίσθηση τους δεν έχουν απομακρυνθεί. Γιατί η μη απομάκρυνση δεν θα γίνει απομάκρυνση, ούτε θα εξελιχτεί στην πλήρη απομάκρυνση. Μην έχοντας υπερβεί τη γέννηση και το θάνατο, υπολογί­ζονται μεταξύ της γέννησης και του θανάτου. Μην έχοντας (αίσθηση για την) έλλειψη του Μονοπατιού, δεν δημιουρ­γούν μια έννοια του Μονοπατιού.

II. ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑΣ

Η -Σοφία της Τελειότητας» συνδυάζει την ενατένιση της κενότητας δια μέσου της σοφίας, με μια ενεργητική φροντίδα για την ευημερία όλων των ζωντανών όντων, η οποία είναι βασισμένη στη συμπάθεια και χρησιμοποιεί μια μεγάλη ποικιλία επινοήσεων, οι οποίες τεχνικά είναι γνω­στές σαν -δεξιοτεχνικά μέσα» (ή μέσα δεξιοτεχνίας).

1. ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ

Ιστορικά τα κείμενα για τη Σοφία της Τελειότητας, προέρχονται από μια δυσαρέσκεια για την κάπως περιορι­σμένη ερμηνεία της δοξασίας την οποία τώρα ονομάζουμε -Χιναγιάννα». αλλά η οποία τον καιρό εκείνο απέδωσε στους -Οπαδούς- του Βούδδα, σαν το Σαριπούτρα. και άλλους. Οι -Οπαδοί» εξασκούνται σκοπεύοντας να γίνουν -Αρχάτ». και συχνά συνδέονται με τους «Πρατυεκαβούδδας» οι οποίοι αποβλέπουν στη φώτιση ενός Βούδδα. αλλά αποφεύγουν να κηρύξουν τη δοξασία μετά από τη φώτιση τους. Η -ιδιοτέλεια» των Οπαδών και των Πρατυεκαβούδδας συχνά επικρίνεται στις Σούτρες της «Σοφίας της Τελειότητας».

5.

Ο Κύριος: Ένας Μποντισάττβα δεν εξασκείται με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο εξασκούνται τα άτομα που ανήκουν στο όχημα των Οπαδών και των Πρατυεκαβούδδας. Πώς λοιπόν εξασκούνται ot Οπαδοί και οι Πρατυεκαβούδδας; Σχηματί­ζουν στο νου τους την εξής σκέψη: -θα εξημερώσω ένα μοναδικό εαυτό, θα ειρηνεύσω ένα μοναδικό εαυτό, θα οδηγήσω στην τελική Νιρβάνα ένα μοναδικό εαυτό-.

Έτσι καταπιάνονται ασχολούμενοι με ασκήσεις οι οποίες είναι προορισμένες να καλλιεργήσουν γερές υγιείς και ωφέλιμες ρίζες για χάρη της δικής τους εξημέρωσης και γαλήνευσης καθώς και για χάρη της δικής τους καταφυγής στη Νιρβάνα. Ένας Μποντισάττβα βέβαια, δεν θα ασκήσει τον εαυτό του σύμφωνα με αυτό τον τρόπο. Αντίθετα, θα ασκηθεί με τη σκέψη: -Θα τοποθετήσω τον εαυτό μου μέσα στο Ως-Έχει (των πραγμάτων) και έτσι όλος ο κόσμος θα μπορέσει να βοηθηθεί· θα τοποθετήσω επίσης όλα τα όντα μέσα στο Ως-Έχει (των πραγμάτων) και θα οδηγήσω στη Νιρβάνα ολόκληρο τον αναρίθμητο κόσμο των όντων-. Με αυτή την πρόθεση ένας Μποντισάττβα θα αναλάβει όλες τις ασκήσεις με τις οποίες προωθεί την πνευματική εξέλιξη του κόσμου. Αλλά δεν θα παινεύεται γι αυτό.

6.

Ο Κύριος: Τι νομίζεις Σαριπούτρα. μπορεί να συμβεί σε κάποιον από τους Οπαδούς και Πρατυεκαβούδδας να σκεφτεί το εξής: -αφού θα έχω γνωρίσει την πλήρη φώτιση, θα οδηγήσω όλα τα όντα στη Νιρβάνα, μέσα στο βασίλειο της Νιρβάνα η οποία δεν αφήνει τίποτε πίσω (της);»

Σαριπούτρα: Πράγματι όχι. Κύριε.

Ο Κύριος: Επομένως θα είναι γνωστό ότι αυτή η σοφία των Οπαδών και των Πρατυεκαβούδδας δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σοφία ενός Μποντισάττβα. Τι νομίζεις. Σαριπούτρα. μπορεί να συμβεί σε κάποιον από τους Οπα­δούς και Πρατυεκαβούδδας να σκεφτεί το εξής: -αφού θα έχω εφαρμόσει τις έξι τελειότητες, θα έχω φέρει όντα στην ωριμότητα, θα έχω εξαγνίσει το Βουδδικό πεδίο, θα έχω αποκτήσει τις δέκα δυνάμεις ενός Ταθαγκάτα. τα τέσσερα πεδία του της αυτοπεποίθησης, τις τέσσερις αναλυτικές γνώσεις και τα δεκαοκτώ ειδικά ντάρμας ενός Βούδα, αφού θα έχω γνωρίσει την πλήρη φώτιση, θα οδηγήσω αναρίθμη­τα όντα στη Νιρβάνα;» Σαριπούτρα: Όχι Κύριε,

Ο Κύριος: Αλλά τέτοιες είναι οι προθέσεις ενός Μποντι­σάττβα. Μια πυγολαμπίδα, ή κάποιο άλλο φωτεινό ζώο, δεν σκέφτεται ότι το φως της θα μπορούσε να φωτίσει την Ήπειρο της Τζαμπουντβίπα. ή να ακτινοβολεί πάνω σ’ αυτή. Ακριβώς έτσι οι Οπαδοί και οι Πρατυεκαβούδδας δεν σκέφτονται ότι αφού κερδίσουν την πλήρη φώτιση, θα Οδηγήσουν όλα τα όντα στη Νιρβάνα. Αλλά ο ήλιος όταν ανατέλλει, ακτινοβολεί το φως του πάνω σε όλη την Τζαμπουντβίπα Ακριβώς έτσι ένας Μποντισάττβα, αφού ολοκληρώσει τις πρακτικές οι οποίες οδηγούν στην πλήρη Φώτιση της Βουδδότητας, οδηγεί αναρίθμητα όντα στη Νιρβάνα.

7.

Ο Κύριος: Ας υποθέσουμε Σουμπούτι. ότι υπάρχει ένας πολύ υπέροχος ήρωας, πολύ ρωμαλαίος, υψηλής κοινωνι­κής θέσης, όμορφος, ελκυστικός και πάρα πολύ ωραίος στη θωριά, με πολλές αρετές, κάτοχος όλων των λεπτεπίλε­πτων (ντελικάτων) αρετών, των αρετών που πηγάζουν από την ύψιστη ανωτερότητα, ηθική, μελέτη, απάρνηση και τα λοιπά. Είναι συνετός, ικανός να εκφράζει τον εαυτό του. να διαμορφώνει τις απόψεις του καθαρά, να ουσιαστικοποιεί τις απαιτήσεις του. Γνωρίζει πάντοτε τον κατάλληλο χρόνο, τόπο και κατάσταση για το καθετί. Στην τοξοβολία μπορεί να στείλει το βέλος τόσο μακριά, όσο είναι δυνατόν κανείς να το φτάσει. Είναι αποτελεσματικός στην απόκρουση όλων των τρόπων επίθεσης, πολύ επιδέξιος σε όλες τις τέχνες και ιδιαίτερα στα λεπτά επιτεύγματα στ όλες τις τέχνες. Έχει μια πολύ καλή μνήμη, είναι ευφυής, έξυπνος, σταθερός και προνοητικός, μυημένος σε όλες τις πραγματείες- έχει πολλούς φίλους, είναι υγιής, δυνατός στο σώμα. με μεγάλα μέλη. με όλες του τις ικανότητες πλήρως ανεπτυγμένες, γενναιόδωρος προς όλους, αγαπη­τός και ευχάριστος σε πολλούς. Κάθε εργασία που μπορεί να αναλάβει την διευθετεί ώστε να ολοκληρωθεί, μιλάει μεθοδικά, μοιράζεται τα μεγάλα του πλούτη με τους πολλούς, τιμά αυτό που πρέπει να τιμηθεί, σέβεται αυτό που απαιτεί σεβασμό, λατρεύει αυτό που πρέπει να λατρευ­τεί, θα μπορούσε ένα τέτοιο άτομο Σουμπούτι. να αισθάνε­ται κάθε αυξανόμενη χαρά και ενθουσιασμό; Σουμπούτι; Θα μπορούσε Κύριε,

Ο Κύριος; Τώρα ας υποθέσουμε ακόμη, ότι αυτό το τόσο υπέροχα ολοκληρωμένο άτομο, έχει πάρει μαζί του. σε ένα ταξίδι την οικογένεια του, τον πατέρα του. τη μητέρα του. τους γιους του και τις κόρες του, Από κάποια σύμπτωση βρίσκονται μέσα σε ένα μεγάλο άγριο δάσος. Ο ανόητος από αυτούς θα νιώσει φόβο, τρόμο και ανατριχίλα. Εκείνος, ωστόσο άφοβα, θα πει στην οικογένεια του: «Μη φοβάστε! Γρήγορα, ακίνδυνα και με ασφάλεια θα σας βγάλω έξω από αυτό το φρικτό και τρομερό δάσος. Σύντομα θα σας ελευθερώσω!- Αν τότε ολοένα και περισσότερες εχθρικές και επιθετικές δυνάμεις ξεπροβάλλουν εναντίον του, μέσα σ’ αυτό το δάσος, θα αποφασίσει, ο ηρωικός αυτός άνδρας, να εγκαταλείψει την οικογένεια του και να βγει μονάχος του έξω από αυτό το φρικτό και τρομερό δάσος —αυτός ο οποίος δεν είναι ένας από κείνους που θα οπισθοχωρή­σουν, ο οποίος είναι προικισμένος με όλη τη δύναμη της αντοχής και της ρωμαλεότητας, ο οποίος είναι συνετός, πάρα πολύ περιποιητικός και συμπάσχων συμπαραστάτης, γενναίος και γνώστης πάρα πολλών διεξόδων;

Σουμπούτι: Όχι Κύριε. Γιατί το άτομο αυτό, το οποίο δεν εγκαταλείπει την οικογένεια του. έχει στη διάθεση του πανίσχυρες καταφυγές και εσωτερικά και εξωτερικά. Μέσα σ’ αυτό το άγριο δάσος, θα ξεπροβάλουν οι δυνάμεις του οι οποίες είναι αρκετές για (να αντιμετωπίσουν αποτελεσμα­τικά) τις εχθρικές και επιβλαβείς δυνάμεις, και (οι δυνάμεις του) αυτές τότε, θα σταθούν συμπαραστέκοντάς τον και προστατεύοντας τον. Οι εχθροί εκείνοι και αντίπαλοί του, οι οποίοι αναζητούν ψάχνοντας για ένα αδύνατο σημείο, δεν θα μπορέσουν να βρουν καμιά λαβή πάνω του. (Ο ήρωας αυτός) είναι ικανότατος στο να βρίσκεται πάντοτε σε αρμονία με την οποιαδήποτε κατάσταση και είναι σε θέση να βγάλει σύντομα σώους και αβλαβείς και τον εαυτό του και την οικογένεια του, έξω από αυτό το επικίνδυνο δάσος, και με ασφάλεια και χωρίς κινδύνους να τους οδηγήσει σε ένα χωριό, σε μια πόλη ή σε ένα παζάρι.

Ο Κύριος: Ακριβώς έτσι Σουμπούτι, είναι και με έναν Μποντισάττβα ο οποίος είναι γεμάτος έλεος και είναι επίσης ταυτισμένος με την ευημερία όλων των όντων, εμμένοντας στη φιλικότητα, στη συμπάθεια, στην άδολη χαρά και στην περισυλλογή.

2. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΝΟΣ ΜΠΟΝΤΙΣΑΤΤΒΑ

Ο ήρωας ο οποίος μπορεί να εφαρμόσει τη Σοφία της Τελειότητας, είναι ένας «Μποντισάττβα», δηλαδή, ένα «ον» το οποίο δεν ζει για τον εαυτό του, παρά μόνο για τη «φώτιση» του και γι’ αυτή των άλλων (όντων). Στην ουσία του είναι φωτισμένος, και πασχίζει για να γίνει ένας Βουδδας, δηλαδή, ένας ο οποίος είναι πλήρως φωτισμένος. Η Σούτρα δίνει μερικούς σχολαστικούς ορισμούς της λέξης -Μποντισάττβα», οι οποίοι διαβάζονται καλύτερα στην αυθεντική Σανσκριτική γλώσσα παρά σε οποιαδήποτε άλλη. Ένα μικρό περιγραφικό εδάφιο είναι πιθανόν να φωτίσει πιο καθαρά τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ιδεώδους ανθρώπου της Μαχαγιάνα.

8.

Ο Κύριος: Σουμπούτι, αυτός ο γιος ή η θυγατέρα καλής οικογένειας (Κουλαπούτρα), οι οποίοι σαν ένας Μποντισάτ­τβα, παραμένουν προσεκτικοί, ακόμη και για μια μόνο ημέρα στη Σοφία της Τελειότητας, γεννούν ένα μεγάλο θησαυρικό σωρό χάρης. Γιατί, όπως προχωρούν επιμένο­ντας μέρα και νύχτα σ’ αυτές τις διανοητικές δραστηριότη­τες, γίνονται ολοένα και περισσότερο άξιοι για τα δώρα που συρρέουν σ’ αυτούς από όλα τα όντα. Γιατί κανένα άλλο ον δεν έχει ένα νου τόσο γεμάτο από φιλικότητα όπως έχει ο Μποντισάττβα, εκτός από τους Βούδδας. τους Κυρίους και τους Ταθαγκάτας βέβαια, που είναι ασύγκριτοι, ανυπέρ­βλητοι και προικισμένοι με ασύλληπτα ντάρμας.

Τι συντελεί λοιπόν ώστε αυτός ο Κουλαπούτρα ο γιος ή η θυγατέρα καλής οικογένειας) να αποβλέπει καταρχήν σ’ αυτή τη χάρη; Προικίζεται εσωτερικά με ενός τέτοιου είδους σοφία ή οποία του επιτρέπει να δει όλα τα όντα σαν να είναι πάνω στο δρόμο (που τα οδηγεί) για τη σφαγή τους και έτσι τον καταλαμβάνει μεγάλη συμπάθεια. Με τον ουράνιο οφθαλμό του κατοπτεύει αναρίθμητα όντα και αυτό που βλέπει τον γεμίζει με μεγάλη συγκίνηση. (Ένας Μποντισάττβα πάντοτε αναλαμβάνει και) μεταφέρει τόσο πολύ (ξένο) καρμικό φορτίο, ώστε το (ξένο) αυτό κάρμα (που έτσι αυτός επωμίζεται), σύντομα να γίνει η αιτία για να τιμωρηθεί, οδηγούμενος μέσα στις κολάσεις, ενώ άλλοι σαν κι αυτόν (τον Μποντισάττβα) για τον ίδιο λόγο θα πέφτουν σε δυσμενείς επαναγεννήσεις οι οποίες θα τους κρατήσουν σε απόσταση μακριά από το Βούδδα και τις διδασκαλίες του, άλλοι πάλι για τον ίδιο λόγο είναι καταδι­κασμένοι σύντομα να φονευτούν ή να περιτυλιχτούν στο δίχτυ των λαθεμένων απόψεων ή ν’ αποτύχουν στο να βρουν το μονοπάτι, ενώ άλλοι οι οποίοι είχαν κερδίσει μια ευνοϊκή επαναγέννηση για την απελευθέρωση τους. να την ξαναχάσουν.

Και ακτινοβολεί (εκπέμποντας) τεράστια φιλικότητα και συμπάθεια πάνω σ’ όλα εκείνα τα όντα και δίνει την προσοχή του σε αυτά σκεπτόμενος: «θα γίνω ένας λυτρω­τής για όλα αυτά τα όντα. θα τους απελευθερώσω απ’ όλες τις οδύνες τους!» Αλλά ούτε αυτό. ούτε οτιδήποτε άλλο. το κάνει έχοντας στόχο να γίνει γνωστός. Αυτό επίσης είναι το μεγάλο φως της σοφίας ενός Μποντισάττβα, το οποίο επιτρέπει σ’ αυτόν να γνωρίσει την πλήρη φώτιση. Γιατί όταν οι Μποντισάττβας εμμένουν σ’ αυτό το ενδιαίτημα, γίνονται άξιοι για τα δώρα όλου του κόσμου και ακόμη δεν γυρίζουν τα νώτα στην πλήρη φώτιση. Όταν οι σκέψεις τους υποστηρίζονται γερά από την Τέλεια Σοφία και όταν είναι κοντά στην παντογνωσία, τότε εξαγνίζουν τα δώρα εκείνων που τους δίνουν τα απαραίτητα για τη ζωή. Έτσι, ένας Μποντισάττβα θα παραμείνει σ’ αυτή την πνευματική εργασία, συνδυασμένη με τη Σοφία της Τελειότητας, αν δεν θέλει να αναλώσει άκαρπα την ελεημοσύνη του. αν θέλει να υποδείξει το μονοπάτι σε όλα τα όντα. να εκπέμψει φως πάνω σε μια ευρεία έκταση, (αν θέλει) να απελευθερώσει από τη γέννηση και το θάνατο όλα τα όντα που υπόκεινται σ’ αυτό και να καθαρίσει τα όργανα της όρασης όλων των όντων.

Αν εύχεται να παραμείνει σε πνευματικές δραστηριότη­τες κατευθυνόμενες προς αυτούς τους σκοπούς, θα φέρει στη διάνοια του πνευματικές δραστηριότητες συνδυασμέ­νες με τη Σοφία της Τελειότητας. Γιατί αν κανείς αποφασί­σει να φέρει όλα αυτά στο νου του, ο νους του θα εργάζεται για την ευημερία όλων των όντων. Αλλά δεν παραχωρεί έδαφος σε άλλες διανοητικές δραστηριότητες, τέτοιες όπως είναι αυτές που στερούνται από την Τέλεια Σοφία. Αν αυτός ενεργήσει έτσι (όπως τον ωθεί η διανοητι­κή εργασία, η οποία ουσιαστικά είναι ένα τρυφερό ενδιαφέ­ρον για τα όντα), κατόπιν καταναλίσκει τις ημέρες και τις νύχτες του σε πνευματικές δραστηριότητες συνδυασμένες με τη Σοφία της Τελειότητας. Ας πάρουμε έναν άνθρωπο, πολύ μυημένο στη χρυσοχοΐα και στις διάφορες παραλλα­γές των κοσμημάτων, ο οποίος πρόσφατα έχει αποκτήσει έναν πολύτιμο λίθο. Το γεγονός αυτό τον κάνει πολύ ευτυχισμένο και υπερήφανο. Αν αυτός ο άνθρωπος χάσει τον πολύτιμο αυτό λίθο. θα είναι πολύ λυπημένος και δυστυχής, Σταθερά και διαρκώς οι διανοητικές του δρα­στηριότητες θα είναι συνέχεια σε σύνδεση με (οτιδήποτε σχετίζεται γύρω από) αυτό το κόσμημα, και θα είναι πολύ λυπημένος που το έχει αποχωριστεί. Δεν θα το ξεχάσει μέχρις ότου είτε το ξαναποκτήσει είτε αποκτήσει ένα άλλο της ίδιας ποιότητας και είδους. Ακριβώς έτσι ένας Μποντι­σάττβα ο οποίος έχει χάσει το πολύτιμο κόσμημα της Τέλειας Σοφίας· με καθαρή αντίληψη για την πολυτιμότητα της Τέλειας Σοφίας, και με την πεποίθηση ότι δεν έχει οριστικά αποχωριστεί από αυτή. με μια σκέψη ότι δεν υπάρχει έλλειψη σε πνευματικό έργο στην Τέλεια Σοφία η οποία και κατευθύνεται προς την κατάσταση της παντο­γνωσίας, ψάχνει παντού μέχρι να ξαναβρεί αυτή τη Σούτρα ή μέχρι να αποκτήσει μια ισοδύναμη μ’ αυτή. Και όλο αυτό το διάστημα δεν θα υπολείπεται σε διανοητικές δραστη­ριότητες σχετικές με την απόκτηση του πολύτιμου κοσμή­ματος της Σοφίας της Τελειότητας, δεν θα υπολείπεται σε πνευματικές δραστηριότητες σχετικές με την απόκτηση του μεγάλου κοσμήματος της παντογνωσίας.

3. Η ΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑΣ

Η Συμπάθεια θεωρεί τα βάσανα των άλλων ανθρώπων και πασχίζει να τα απομακρύνει. Η συμπάθεια ενός Μποντισάτ­τβα είναι ιδιαίτερα έντονη και σκοπεύει στην παγκοσμιό­τητα.

9.

Σουμπούτι: Αυτοί οι οποίοι ακολουθούν το δύσκολο δρόμο είναι οι Μποντισάττβας οι οποίοι επιδιώκουν να κερδίσουν την πλήρη φώτιση. Χάρη στο αποτέλεσμα που έχει πάνω σ’ αυτούς η εφαρμοσμένη πρακτική των έξι τελειοτήτων, δεν εύχονται να πετύχουν απελευθέρωση σε μια δική τους, ιδιωτική Νιρβάνα. Επιβλέπουν τον κόσμο της ύψιστης οδύνης των όντων, θέλουν να κερδίσουν την πλήρη φώτιση και ακόμη δεν φοβούνται τη γέννηση και το θάνατο.

Ο Κύριος: Έτσι είναι Σουμπούτι. Αυτοί που ακολουθούν το δύσκολο δρόμο είναι οι Μποντισάττβας που επιδιώκουν να κερδίσουν την πλήρη φώτιση για το όφελος και την ευτυχία του κόσμου από οίκτο γι’ αυτόν. -Θα γίνουμε ένα καταφύγιο για τον κόσμο, μια διέξοδος, το αναπαυτήριο, η τελική ανακούφιση, φωτεινά νησιά και οδηγοί του κόσμου. Θα κερδίσουμε την πλήρη φώτιση, και θα γίνουμε το εντευκτήριο του κόσμου». Με αυτές τις λέξεις, καταβάλουν μια ρωμαλαία-σθεναρή και σταθερή προσπάθεια για να κερδίσουν την πλήρη φώτιση.

Πώς λοιπόν ενεργούν οι Μποντισάττβας, αφυπνισμένοι στην πλήρη φώτιση, και γίνονται το καταφύγιο του κόσμου:

Προστατεύουν τα όντα από όλες τις οδύνες οι οποίες ανήκουν στη γέννηση και το θάνατο, αγωνίζονται και καταβάλουν προσπάθειες ν’ απαλλάξουν τον κόσμο από αυτές τις οδύνες.

Πώς οι Μποντισάττβας γίνονται η διέξοδος του κόσμου; Απελευθερώνουν από γέννηση, παρακμή, αρρώστια, θάνα­το, λύπη, θρήνους, πόνο, μελαγχολία και απόγνωση τα όντα εκείνα που είναι καταδικασμένα να υποφέρουν αυτές τις συνθήκες.

Πώς οι Μποντισάττβας γίνονται το αναπαυτήριο του κόσμου; Οι Ταθαγκάτας αποκαλύπτουν το Ντάρμα στα όντα έτσι που αυτά να είναι σε θέση να διδαχτούν να μη συλλαμβάνουν οτιδήποτε.

Σουμπούτι: Πώς γίνεται και προκύπτει αυτή η μη-αποδοχή;

Ο Κύριος: Η μη-αντίληψη της μορφής, κ.λπ.. είναι το ίδιο όπως ο μη-συσχετισμός της (η μη σύνδεσή της), είναι το ίδιο όπως η μη-παραγωγή της και το μη-σταμάτημά της. Έτσι μαθαίνει κανείς να μη συλλαμβάνει οτιδήποτε σαν ένα αποτέλεσμα της γνώσης και της όρασης, γιατί -όλα τα ντάρμας είναι ασύλληπτα, ασυσχέτιστα».

Και πώς οι Μποντισάττβας γίνονται η τελική ανακούφιση του κόσμου; Η κατάσταση πέραν της μορφής, κ.τλ.. είναι μη-μορφή. κ.τλ. Και ακόμη, όπως το Πέραν, έτσι και η μορφή, κτλ., και έτσι όλα τα ντάρμας.

Σουμπούτι: Αν οι μορφές, κ.τλ., και αν όλα τα ντάρμας είναι το Πέραν τότε ασφαλώς οι Μποντισάττβας πρέπει να γνωρίζουν πλήρως όλα τα ντάρμας. Γιατί δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα τους.

Ο Κύριος: Έτσι είναι. Σ’ αυτό το Πέραν δεν υπάρχει διάκριση. Μέσω της μη-διάκρισής τους είναι που όλα τα ντάρμας γίνονται πλήρως γνωστά οίους Μποντισάττβας. Αυτό επίσης είναι και το πιο σκληρό για τους Μποντισάττβας που διαλογίζονται πάνω σε όλα τα ντάρμας. αλλά δεν αντιλαμβάνονται τη γνώση τους (νικώντας την εξαφάνιση), ούτε τρομοκρατούνται από αυτά. Ο διαλογισμός τους ωθείται από την επιθυμία της πλήρους γνώσης όλων των ντάρμας. και κατόπιν αφυπνισμένοι στην πλήρη φώτιση, να παρουσιάσουν και να αποκαλύψουν αυτά τα ντάρμας.

Και πώς οι Μποντισάττβας γίνονται τα νησιά του κόσμου: -Νησιά είναι κομμάτια γης περιορισμένης από νερό, σε ποτάμια ή λίμνες. Ακριβώς έτσι η μορφή Κ.ΤΛ., είναι περιορισμένη μέσα στην αρχή της και στο τέλος της, έτσι είναι και όλα τα ντάρμας. Αλλά ο περιορισμός όλων των ντάρμας είναι το ίδιο όπως η Τέλεια (Απόλυτη) Ηρεμία, το Ανυπέρβλητο, όπως η Νιρβάνα, η Αληθινή Ύπαρξη, το Αδιάστρεπτο.

Και πώς οι Μποντισάττθας γίνονται τα φώτα του κόσμου; Εδώ οι Μποντισάττβας κερδίζουν την πλήρη φώτιση, και κατόπιν απομακρύνουν όλα τα σκότη και τις θλίψεις της άγνοιας από τα όντα τα οποία για τόσο πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, έχουν περιτυλιχτεί στη μεμβράνη του όστρακου της άγνοιας, έχοντας κιόλας επικαλυφτεί από σκοτάδι και οι Μποντισάττβας μέσω της σοφίας φωτίζουν αυτά τα όντα.

Πώς οι Μποντισάττβας γίνονται οι οδηγοί του κόσμου; Όταν φωτιστούν, οι Μποντισάττβας παρουσιάζουν το Ντάρμα προκειμένου να αποκαλύψουν την απουσία της παραγωγής και του σταματήματος στην ουσιαστική φύση της μορφής, κτλ., και στα ντάρμας τα οποία συνιστούν και διακρίνουν τον κοινό λαό, τους Οπαδούς, τους Πρατυεκαβούδδας, τους Μποντισάττβας και τους Βούδδας και σε όλα τα ντάρμας γενικότερα.

Πώς οι Μποντισάττθας γίνονται η καταφυγή του κόσμου; Όταν φωτιστούν, οι Μποντισάττβας παρουσιάζουν το Ντάρμα διδάσκοντας ότι η μορφή, κ.τλ., εδράζεται στο κοσμικό διάστημα. Όλα τα ντάρμας εδράζονται στο διάστη­μα, ούτε έρχονται ούτε φεύγουν, (τα ντάρμας) είναι το ίδιο όπως το διάστημα. Το διάστημα ούτε έρχεται ούτε φεύγει, δεν είναι ούτε κατασκευασμένο, ούτε μη-κατασκευασμένο. ούτε είναι αποτέλεσμα κάποιας αιτίας Ούτε στέκεται, ούτε διαρκεί, ούτε αντέχει. Ούτε παρήχθη, ούτε σταμάτησε. Το ίδιο ισχύει για όλα τα ντάρμας τα οποία όπως και το διάστημα, είναι αδιαχώριστα. Γιατί η κενότητα της μορφής, κλπ., ούτε έρχεται ούτε φεύγει. Ούτε και η κενότητα όλων των ντάρμας. Γιατί όλα τα ντάρμας εδράζονται στην κενότητα και από αυτή την κατάσταση δεν μετακινούνται (δεν ξεφεύγουν). Εδράζονται σ’ αυτό που είναι Χωρίς Σημεία. (Απροσδιόριστο, Signless) σ’ αυτό που είναι Χωρίς επιθυμίες, στο Ατελέσφορο, στη μη-παραγωγή. στη μη-γέννηση. στην απουσία της κατηγορηματικότητας, στο όνειρο και στον εαυτό, στο απεριόριστο, στην Τέλεια Ηρεμία, στη Νιρβάνα, στο Ανεπαναπόκτητο Τα ντάρμας ούτε έρχονται ούτε φεύγουν, εδραζόμενα στην ακινησία Αυτά τα ντάρμας βρίσκονται εδραζόμενα στη μορφή. κ.λπ.. και στην πλήρη φώτιση των Αρχάτς και των Πρατυεκα­βούδδας.

10.

Ο Κύριος: Ένας Μποντισάττβα δεν φοβάται όταν βρεθεί μέσα στην άγρια ύπαιθρο που είναι γεμάτη από άγρια ζώα. Γιατί είναι το καθήκον του να απαρνείται το καθετί για χάρη όλων των όντων. Γι’ αυτό θα αντιδράσει με τη σκέψη: -Αν αυτά τα άγρια ζώα με καταβροχθίσουν, τότε ακριβώς αυτό θα είναι το δώρο μου προς αυτά, Η τελειότητα της προσφοράς θα γίνει ακόμα πιο ολοκληρωμένη σε μένα. κι έτσι θα έρθω πιο κοντά στην πλήρη φώτιση. Και αφού θα έχω κερδίσει την πλήρη φώτιση, θα προχωρήσω με τέτοιο τρόπο, ώστε στο Βουδδικό μου Πεδίο δεν θα υπάρχουν καθόλου ζώα, έτσι ώστε κανένας δεν θα έχει ούτε καν την αντίληψη γι’ αυτά. αλλά όλα τα όντα (που θα βρίσκονται) σ’ αυτό (το Βουδδικό Πεδίο) θα ζουν με ουράνια τροφή-. Ακόμη, ένας Μποντισάττβα δεν θα φοβηθεί αν βρεθεί μέσα σε ένα άγριο περιβάλλον γεμάτο ληστές. Γιατί οι Μποντι­σάττβας χαίρονται ασκώντας την ωφέλιμη πρακτική (εφαρ­μογή) της απάρνησης όλων των υπαρχόντων τους.

Ένας Μποντισάττβα πρέπει ν’ απαρνηθεί ακόμη και το σώμα του. και πρέπει ν’ απαρνηθεί όλα εκείνα τα οποία είναι απαραί­τητα στη ζωή. Στον κίνδυνο, θα αντιδράσει έχοντας τη σκέψη: -Αν αυτά τα όντα μου πάρουν τα πάντα, αυτό είναι απαραίτητο για τη ζωή. γι’ αυτό ας αφήσω την κατάσταση (να εξελιχθεί) έτσι ώστε αυτό να γίνει το δώρο μου προς αυτούς. Αν κάποιος μου αφαιρέσει τη ζωή. δεν θα αισθανθώ εχθρότητα, θυμό ή μανία εξαιτίας αυτού. Ακόμη και ενάντια σ’ αυτούς (τους ληστές) δεν θα πάρω επιθετική στάση ούτε με το σώμα, ούτε με τη φωνή, ούτε με το νου. Αυτό θα είναι μια ευκαιρία για να προωθηθούν οι τελειότητες της προσ­φοράς, της ηθικότητας και της υπομονής, στη μεγαλύτερη δυνατή ολοκλήρωση τους. Και έτσι θα προχωρήσω φτάνο­ντας πιο κοντά προς την πλήρη φώτιση. Όταν θα έχω κερδίσει την πλήρη φώτιση, θα ενεργήσω με τέτοιο τρόπο και θα συμπεριφερθώ έτσι, ώστε στο Βουδδικό μου Πεδίο δεν θα υπάρχουν αγριότοποι γεμάτοι ληστές, ούτε καν σαν αντίληψη. Και οι ασκήσεις μου αυτές, που σκοπεύουν να φέρουν την τέλεια αγνότητα σ’ αυτό το Βουδδικό Πεδίο, θα είναι τόσο σθεναρές ώστε σ’ αυτό το Πεδίο, ούτε αυτά ούτε άλλα λάθη θα υπάρξουν πια, ούτε καν ακόμη και σαν αντίληψη. Ένας Μποντισάττθα δεν θα φοβηθεί επίσης, ακόμη και αν βρεθεί σε μια άνυδρη ρημαγμένη γη. Γιατί ο χαρακτήρας του είναι τέτοιος, ώστε δεν πανικοβάλλεται ούτε τρομοκρατείται, θα αποφασίσει ότι η δική του η άσκηση θα μπορούσε να έχει σαν αποτέλεσμα την απομά­κρυνση κάθε δίψας από όλα τα όντα. Δεν θα τρέμει σκεπτόμενος ότι αν πεθάνει από δίψα, θα ξαναγεννηθεί σαν πεινασμένο φάντασμα (Πρέτα). Αντίθετα, θα απευθύνει μια σκέψη μεγάλης συμπάθειας πάνω σε όλα τα όντα. σκεπτόμενος: -Μα ναι, βέβαια, τα όντα αυτά θα πρέπει να είναι όντα μικρής χάρης αν στον κόσμο τους είναι αντιλη­πτές τέτοιες έρημοι. Όταν θα κερδίσω τη φώτιση, θα κοιτάξω προς αυτό τον κόσμο ώστε στο Βουδδικό μου Πεδίο να μην υπάρχουν τέτοιου είδους έρημοι ούτε καν να γίνονται αντιληπτές. Και θα παραχωρήσω δωρεάν σε όλα αυτά τα όντα τόση πολύ χάρη, ώστε να έχουν το πιο υπέροχο νερό. Μ’ αυτό τον τρόπο, θα εξασκήσω ρωμαλέα σθεναρότητα για λογαριασμό όλων των όντων, έτσι ώστε και με αυτή την ευκαιρία επίσης η τελειότητα της σθεναρότητας θα γίνει ακόμα πληρέστερη σε μένα·. Επίσης, ένας Μποντισάττβα δεν θα φοβηθεί, ακόμη και αν βρεθεί σε μια στείρα και λεηλατημένη άκαρπη πεδιάδα, θα εξοπλιστεί με τη σκέψη: «θα ασκήσω ρωμαλέα σθεναρότητα, θα εξαγνί­σω το δικό μου Βουδδικό Πεδίο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε αφού κερδίσω τη φώτιση σ’ αυτό το Βουδδικό Πεδίο, να μην υπάρχουν στείρες και λεηλατημένες, άκαρπες και ρημαγμένες πεδιάδες, έτσι που κανένας να μην μπορεί ούτε καν να τις διανοηθεί. Τα όντα σ’ αυτό το Πεδίο θα είναι ολοκληρωτικά ευτυχισμένα, γεμάτα από ευτυχίες, έχοντας στην κατοχή τους όλες τις ευτυχίες. Και θα ενεργήσω έτσι. ώστε όλες οι προθέσεις και τα σχέδια αυτών των όντων να είναι πραγματοποιήσιμα. Ακριβώς όπως με τους θεούς του Τριάντα-Τρία[1], μια ιδέα στο νου τους είναι αρκετή για να παραγάγει οτιδήποτε αυτοί επιθυμούν, έτσι θα εξασκήσω ρωμαλέα σθεναρότητα. ώστε αυτά τα όντα να μπορούν να πραγματοποιήσουν και να παράγουν το καθετί, σκεπτόμενα απλώς και μόνο γι’ αυτό με το νου τους. Για να μπορέσουν έτσι να εκπληρω­θούν όλες οι νόμιμες προθέσεις τους. Εφόσον βέβαια, δεν θα επιζητούν κάτι περισσότερο από τις απαιτήσεις της ζωής. θα αγωνιστώ τόσο πολύ για την τελειότητα του εξαγνισμού μέσα στις σκέψεις μου για χάρη όλων των όντων, ώστε και με αυτή την ευκαιρία επίσης η τελειότητα της αυτοσυγκέντρωσης θα γίνει ακόμη πληρέστερη σε μένα-. Επίσης ένας Μποντισάττβα δεν θα φοβηθεί ον βρεθεί σ’ έναν τόπο μολυσμένο από επιδημίες. Μέσα σε αυτό το μολυσμένο περιβάλλον, εκείνος θα επισημάνει, θα αναπολήσει και θα εκφράσει την παρακάτω σκέψη: -Δεν υπάρχει εδώ κανένα ντάρμα το οποίο να μπορεί να το πιέσει η αρρώστια, ούτε εκείνο το οποίο ονομάζεται “αρρώστια” είναι ένα ντάρμα·. Με αυτό τον τρόπο θα αναλογίζεται την κενότητα και δεν θα φοβάται. Αλλά δεν θα σκέπτεται: «θα μεσολαβήσει ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα προτού κερδίσω την πλήρη φώτιση» και δεν θα τρέμει σε τέτοιου είδους σκέψη. Έτσι αυτή η στιγμιαία σκέψη (η οποία στην πραγματικότητα δεν έχει παραχθεί), είναι το έσχατο όριο κάποιου πράγματος, το οποίο δεν έχει αρχή· με άλλα λόγια, είναι η απουσία ενός ορίου. Κατά συνέπεια ένας Μποντισάττβα. θα αποφύγει να επιμείνει με το νου του πάνω στις δυσκολίες, και θα σκεφτεί: -Μεγάλο και μακρύ είναι αυτό το όριο το οποίο δεν έχει αρχή. γιατί είναι συσχετισμένο με μια μοναδική στιγμιαία σκέψη· με άλλα λόγια, είναι η απουσία ορίου-. Αυτό θα εμποδίσει ένα Μποντισάττβα από το να τρέμει στη σκέψη ότι θα υπάρξει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα προτού αυτός κερδίσει την πλήρη φώτιση. Ακόμη Σουμπούτι. αν αυτοί και άλλοι φόβοι και τρόμοι, οφειλόμενοι σε κάτι που είναι ορατό, ακουστό, αισθαντικό ή γνωστό δεν θα κάνουν έναν Μποντισάττβα να τρέμει, τότε κατόπιν αυτού, θα μπορεί κανείς να ξέρει ότι αυτός ο γιος ή η κόρη καλής οικογένειας (Κουλαπούτρα) είναι κατάλληλος για να γνωρίσει την πλήρη φώτιση. Κατά συνέπεια ένας Μποντισάττβο θα περιβληθεί τη μεγάλη πανοπλία της σκέψης: -θα ενεργήσω εξασκώντας τέτοιου είδους ρωμαλέα σθεναρότητα. ώστε όταν θα έχω κερδίσει την πλήρη φώτιση, κανένα ον στο Βουδδικό μου Πεδίο δεν θα υποφέρει οπό αρρώστιες, και ούτε κατά διάνοια ακόμη, δεν θα ξέρει κανείς περί τίνος πρόκειται (σχετικά με την ύπαρξη της έννοιας -αρρώστια»). Θα ενεργήσω κατά τέτοιο τρόπο ώστε να κηρύξω αυτό που έχουν πει οι Ταθαγκάτας και θα πράξω σύμφωνα με αυτό που θα έχω κηρύξει. Και θα μάθω τόσο πολύ καλά τη Σοφία της Τελειότητας για χάρη όλων των όντων, ώστε και μ’ αυτή την ευκαιρία επίσης, η Σοφία της Τελειότητας σε μένα θα ολοκληρωθεί.

11.

Σουμπούτι: Ποια είναι η εκδήλωση της Μεγάλης Συμπά­θειας:

Ο Κύριος: Αυτό που ο Μποντισάττβα, το μεγάλο ον, ο οποίος πορεύεται στο προσκύνημα των Μποντισάττβας, σκέφτεται: -Για χάρη της ευημερίας κάθε μοναχικού όντος, θα επιμείνω μέσα στις κολάσεις για αιώνες αμέτρη­τους, τόσους, όσοι είναι οι κόκκοι της άμμου του ποταμού Γάγγη. όπου εκεί θα έχω τις εμπειρίες του να με κομματιά­σουν, να με διαλύσουν, να με κονιορτοποιήσουν, να με βασανίσουν, να με βράσουν, μέχρις ότου αυτό το ον έρθει να τοποθετηθεί στη Βουδδική γνώση». Αυτή η υπέρμετρη σθεναρότητα, αυτό το ακαταπόνητο, για χάρη όλων των όντων, αυτό είναι που ονομάζεται η εκδήλωση της Μεγά­λης Συμπάθειας. 

12.

Ο Κύριος: Ένας Μποντισάττβα, ένα μεγάλο ον, αφού δημιουργήσει μια διαμαντένια σκέψη, θα φέρει μια μεγάλη μάζα όντων, μια μεγάλη συγκέντρωση όντων, προς την ύψιστη επίτευξη.

Σουμπούτι; Τι είναι η δημιουργία μιας διαμαντένιας σκέψης;

Ο Κύριος: Εδώ ο Μποντισάττβα δημιουργεί την ακόλου­θη σκέψη: «Αφού περιβληθώ την πανοπλία μέσα στο απροσμέτρητο ρεύμα της γέννησης και του θανάτου, θα γίνω ένας ο οποίος ουδέποτε εγκαταλείπει κανένα ον. Θα υιοθετήσω την ίδια στάση του νου προς όλα τα όντα. θα οδηγήσω όλα τα όντα στη Νιρβάνα δια μέσου των τριών οχημάτων. Αλλά ακόμη και όταν θα έχω οδηγήσει όλα τα όντα μέσο στη Νιρβάνα, κανένα ον δεν θα έχει οδηγηθεί στη Νιρβάνα. Γιατί πρέπει κανείς να βλέπει (ν’ αντιλαμβά­νεται, να κατανοεί) μέσα από το γεγονός ότι όλα τα ντάρμας ούτε παράγονται ούτε σταματούν. Με τη σκέψη μου αποκλειστικά πάνω στη γνώση όλων των τρόπων, θα ακολουθήσω τις έξι τελειότητες. Οπουδήποτε βρεθώ, θα εκπαιδεύσω τον εαυτό μου στο να ολοκληρώσω μια διείσδυση μέσα σε όλα τα ντάρμας. Θα διεισδύσω στην ολοκλή­ρωση της μιας αρχής όλων των ντάρμας. Για χάρη της διείσδυσης στην ολοκλήρωση των τελειοτήτων, θα εκπαι­δεύσω τον εαυτό μου σε όλα τα ντάρμας, για χάρη της διείσδυσης στην ολοκλήρωση του Απεριόριστου, των εκ­στάσεων, των άμορφων επιτεύξεων, των υπεργνώσεων. των δέκα δυνάμεων, των πεδίων της αυτοπεποίθησης, των ειδικών ντάρμας του Βούδδα». Αυτή είναι η δημιουργία μιας διαμαντένιας σκέψης από έναν Μποντισάττβα, ένα μεγάλο ον, Εξαιτίας αυτού ο Μποντισάττβα θα φέρει μια μεγάλη μάζα όντων, μια μεγάλη συλλογή όντων στην ύψιστη επίτευξη· και αυτό χωρίς να εξαρτάται από τίποτε. Ακόμη, ένας Μποντισάττβα δημιουργεί μια σκέψη σαν κι αυτή: -Για χάρη τόσων πολλών όντων, όσων έχουν οδυνη­ρά αισθήματα (μέσα) στις κολάσεις, μεταξύ των ζώων ή στον κόσμο του θανάτου (Γιάμα). για χάρη αυτών θα νιώσω τα ίδια οδυνηρά αισθήματα». Μ’ αυτή την αντιμετώπιση, ένας Μποντισάττβα θα δημιουργήσει μια σκέψη σαν κι αυτή: «Για χάρη κάθε μοναχικού όντος. θα υποστώ την εμπειρία για εκατοντάδες χιλιάδες Νιγιούτας, Κότις αιώνων της οδύνης των κολάσεων, του κόσμου των ζώων, του κόσμου του θανάτου (Γιάμα), μέχρις ότου εκείνα τα όντα αρχίσουν να απελευθερώνονται στο βασίλειο της Νιρβάνα η οποία δεν αφήνει τίποτε πίσω της. Αυτό θα είναι το δεξιοτεχνικό μου μέσον. Κατόπιν θα τοποθετήσω υγιείς ρίζες για εκατοντάδες χιλιάδες Νιγιούτας, Κότις αιώνων, γινόμενος φωτοδότης πλήρως αφυπνισμένος στην υπέρτα­τη ορθή και τέλεια φώτιση προς χάρη του εαυτού μου». Αυτή είναι η δημιουργία μιας διαμαντένιας σκέψης από τον Μποντισάττβα, το μεγάλο ον.

4. ΜΕΣΑ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑΣ

Τα μέσα δεξιοτεχνίας επαινούνται συχνά α’ αυτά τα κείμενα. Όπως ένα πουλί χρειάζεται δυο φτερά για να κρατιέται στον αέρα. έτσι και ένας Μποντισάττβα χρειάζε­ται τη σοφία και τα μέσα δεξιοτεχνίας για να κρατά το είναι του στην κενότητα. Ο Μηοντισάττβα έχει μια οξύτατη κατανόηση των κλίσεων, των ικανοτήτων και των προβλη­μάτων ίων διαφόρων ατόμων- είναι πολυμήχανος στο να προσαρμόζει τον εαυτό του στις ανάγκες τους, και στο να επινοεί μεθόδους για τη σωτηρία τους, μεθόδους οι οποίες ακολουθούν τις ιδιαίτερες κατευθύνσεις καθενός από αυτούς. Μιας και το όλο θέμα των «μέσων δεξιοτεχνίας» εξαρτάται από τις εφαρμογές (του) σε συγκεκριμένες καταστάσεις, μια γενική περιγραφή είναι βέβαιο ότι είναι ανεπαρκής. Το δεύτερο απόσπασμα (υπ’ αριθ. 14) περιγρά­φει τη ζωή ενός Μποντισάττβα στο όγδοο στάδιο. Διακρί­νουν δέκα στάδια στην πρόοδο ενός Μποντισάττβα, από τη στιγμή που αποφάσισε να κερδίσει την πλήρη φώτιση για τον εαυτό του και για τους άλλους, μέχρι τη Βουδδότητα. Κατά το έβδομο στάδιο πετυχαίνει μια πλήρη κατανόηση της σοφίας και αυτό κατά το όγδοο στάδιο, γεννά καρπό σε «μέσα δεξιοτεχνίας».

13.

Σάκρα: Μια μεγάλη παράδοση είναι αυτή η Σοφία της Τελειότητας, μια παράδοση χωρίς μέτρο, μια απόλυτα απροσμέτρητη παράδοση, μια ανυπέρβλητη παράδοση, μια ασύγκριτη παράδοση η οποία εξισώνεται με το απαράμιλλο.

Ο Κύριος: Έτσι είναι Καουσίκα. Γιατί χάρη σ’ αυτή την παράδοση, δηλαδή τη Σοφία της Τελειότητας, οι Βούδδας του παρελθόντος κέρδισαν την πλήρη φώτιση. Χάρη σ’ αυτή οι Βούδδας του μέλλοντος θα την γνωρίσουν. Χάρη σ’ αυτή οι Βούδδας του παρόντος την γνωρίζουν. Χάρη σ’ αυτή την εγνώρισα. Χάρη σ’ αυτή την παράδοση ακριβώς, οι δέκα υγιείς δρόμοι της δράσης άρχισαν να εκδηλώνονται στον κόσμο, οι τέσσερις εκστάσεις και τα τέσσερα Απεριό­ριστα, συνδυασμένα με τα άκρα της φώτισης, οι τέσσερις άμορφες επιτεύξεις υποστηριζόμενες από τα άκρα της φώτισης, οι έξι υπεργνώσεις συνδυασμένες με τα άκρα της φώτισης, τα τριάντα επτά ντάρμας τα οποία συνιστούν τα άκρα της φώτισης, εν ολίγοις τα 84.000 άρθρα του ντάρμα, η γνώση του Βούδδα, η γνώση του Αυθύπαρκτου, η ασύλληπτη γνώση Αλλά όταν δεν υπάρχουν Ταθαγκάτας στον κόσμο, τότε υπάρχουν οι Μποντισάττβας. —προικι­σμένοι με μέσα δεξιοτεχνίας σαν αποτέλεσμα του ότι έχουν ακούσει το ξεχείλισμα της Σοφίας της Τελειότητας στο παρελθόν (όταν υπήρχαν Βούδδας), γεμάτοι από έλεος για τα όντα, έρχονται μέσα σ’ αυτό τον ανελέητο κόσμο—, οι οποίοι υποθάλπτουν μέσα στον κόσμο τους δέκα υγιείς δρόμους της δράσης, τις τέσσερις Εκστάσεις, τα τέσσερα Απεριόριστα, τις τέσσερις άμορφες επιτεύξεις, τις πέντε υπεργνώσεις, αλλά όλες απομακρυσμένες από τα άκρα της φώτισης. Ακριβώς όπως χάρη στο δίσκο της σελήνης όλη η χλόη, τα αστέρια και οι συναστερισμοί φωτίζονται (στα μάτια μας) σύμφωνα με την Ισχύ και τη δύναμή τους. Έτσι, μετά το θάνατο του Ταθαγκάτα και την εξαφάνιση του καλού του Ντάρμα. κατά την απουσία των Ταθαγκάτας. οποτεδήποτε συλλαμβάνεται και εκδηλώνεται στον κόσμο η ευθύτητα, η ορθότητα, η εξαιρετικότητα ή η υγιής ζωή. όλα αυτά προέρχονται από τον Μποντισάττβα. φέρονται από αυτόν και διαδίδονται με τα μέσα της δεξιοτεχνίας του. Αλλά τα μέσα της δεξιοτεχνίας των Μποντισάττβας ανα­γνωρίζονται προερχόμενα από τη Σοφία της Τελειότητας. 

14.

Ο Κύριος: Κατά το όγδοο στάδιο ένας Μποντισάττβα εισέρχεται μέσα στη σκέψη όλων των όντων. Με μια απλή σκέψη αναγνωρίζει τις σκέψεις και τις πνευματικές δρα­στηριότητες όλων των όντων. Κατόπιν αυτός σκέπτεται με τις υπεργνώσεις δηλαδή, σκεπτόμενος με τις υπεργνώσεις. περνάει από Βουδδικό Πεδίο σε Βουδδικό Πεδίο. Αλλά, αν και έχει την όραση ενός Βούδδα, δεν σχηματίζει την έννοια ενός Βούδδα. Κατόπιν ο Μποντιοάττβα έχει την όραση ενός Βουδδικού Πεδίου, δηλαδή διαμένοντας ακρι­βώς σε ένα Βουδδικό Πεδίο, βλέπει αναρίθμητα Βουδδικό Πεδία, και παρόλα αυτά δεν σχηματίζει την έννοια ενός Βουδδικού Πεδίου. Κατόπιν κατασκευάζει Βουδδικό Πεδία σύμφωνα με αυτά που έχει δει. Αυτό σημαίνει ότι απαρνεί­ται το μεγάλο τριχιλιόκοσμο. αφού έχει καταλάβει τη θέση του Κυβερνήτη του, ή αυτή (τη θέση) ενός παγκόσμιου μονάρχη, αλλά χωρίς να αισθάνεται καμία έπαρση γι’ αυτό. Ακόμη, ο Μποντισάττβα τιμά τους Βούδδας. δηλαδή τιμά το Ντάρμα, σαν ένα ον βοήθειας για όλα τα όντα. Αναλογίζεται το Σώμα του Βούδδα όπως αυτό πραγματικά είναι, το οποίο σημαίνει ότι αναλογίζεται το Σώμα του Ντάρμα όπως αυτό πραγματικά είναι.

Επίσης, έχει ακόμη μια γνώση για τις δυνατότητες των ανώτερων και κατώτερων ικανοτήτων των άλλων (ατόμων) Με άλλα λόγια, αυτό είναι μια από τις δέκα δυνάμεις που έχει ο Μποντισάττβα, μια σοφή γνώση για την έκταση στην οποία τελειοποιούνται οι ικανότητες όλων των άλλων όντων. (Μέχρι που μπορεί να φτάσει η τελειοποίηση των διαφόρων ικανοτήτων που έχει κάθε ον. Δηλαδή, γνωρίζει την έκταση των δυνητικών πλαισίων τελειοποίησης, όλων των ειδικών ικανοτήτων που έχει στην παρούσα φάση. κάθε ον ανάλογα με το φορέα του. Σ.Τ.Μ.). Επίσης ο Μποντισάτ­τβα εξαγνίζει το Βουδδικό Πεδίο, δηλαδή εξαγνίζει τις σκέψεις όλων των όντων, χωρίς να τις αντιλαμβάνεται σαν μια βάση. Ακόμη, συγκεντρώνεται σε οτιδήποτε σαν να πρόκειται για (μια) φαντασίωση, δηλαδή απορροφημένος σ’ αυτή τη συγκέντρωση, ένας Μποντισάττβα, εκτελεί όλες τις (σχετικές) εργασίες, και παρόλα αυτά η σκέψη του δεν προχωρεί σε κανένα ντάρμα. Ο Μποντισάττβα είναι συνε­χώς βυθισμένος σ’ αυτή τη συγκέντρωση, γιατί αυτή η κατάσταση του έρχεται σαν ανταμοιβή για τις καλές του πράξεις στο παρελθόν. Η προσωπικότητα του. στη συνέ­χεια, γίνεται όλο και πιο τέλεια όσο βελτιώνεται γύρω του η πνευματική ποιότητα των όντων. Πιάνεται από μια προσω­πικότητα κατά βούληση, (επιδιώκοντας) να την εκτείνει μέχρις ότου προκύψει μια ωριμότητα των όντων. Και είναι δια μέσου της ωριμότητας όλων των όντων που κερδίζει μια προσωπικότητα κατά βούληση.

5. ΜΗ-ΚΤΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΧΑΡΗ

Οι πρακτικές ενός Μποντισάττβα είναι μια πηγή μεγάλης χάρης γι’ αυτόν Η απόκτηση της χάρης είναι μια ουσιαστι­κό απαραίτητη προϋπόθεση για το σβήσιμο της εγωικότητας, αλλά είναι επίσης μια πηγή κινδύνου γι’ αυτόν. Μπορεί κάποιος να ασκεί τη χάρη σαν ένα πεδίο προσωπικής συσσώρευσης, σαν ένα τραπεζικό λογαριασμό, και μπορεί κανείς να ενοχλείται να παραδεχτεί τις πνευματικές επι­τεύξεις των άλλων, έτσι σαν να συγκρίνει ευνοϊκά τον εαυτό του μ’ αυτούς. Το μίασμα της κτητικότητας απομα­κρύνεται αφαιρούμενο από τη χάρη. με δύο διαδικασίες οι οποίες είναι ευσεβάστως γνωστές σαν «Χαρά» και σαν «Παράδοση της χάρης» (παράδοση με την έννοια του «αναποδογυρίσματος», Σ.τ.Μ.). Πρώτα από όλα, ακριβώς όπως πρέπει κανείς ν’ αντιδρά στις οδύνες των άλλων με συμπάθεια, έτσι και η ευτυχία τους πρέπει να του προκαλεί «συμπαθητική χαρά». Αυτή η αρχαία Βουδδιστική αρετή, με την οποία εισέρχεται κανείς μέσα σε μια χαρούμενη συμπάθεια με την ευημερία των άλλων, εμφανίζεται σ’ αυτές τις Σούτρες σαν μια «Χαρά» ή «Αγαλλίαση» πάνω στις χάρες και τις πνευματικές τελειότητες των άλλων. Κατά δεύτερο λόγο η χάρη. είναι η ποιότητα αυτή σε μας π οποία μας εξασφαλίζει μελλοντικά πλεονεκτήματα είτε υλικά είτε πνευματικά. Ένας Μποντισάττβα πρέπει να είναι πρόθυμος να παραδώσει το δικό του απόθεμα χάρης για την ευτυχία των άλλων και να το αφιερώσει στη φώτιση όλων των όντων.

15.

Σουμπούτι; Ένας Μποντισάττβα που βρίσκεται μόλις ακριβώς στο ξεκίνημα του, πώς θα ‘πρεπε να στέκεται στην Τέλεια Σοφία; Πώς να εκπαιδεύσει τον εαυτό του;

Ο Κύριος: Ένας τέτοιος Μποντισάττβα θα φροντίζει να αγαπά και να τιμά τους καλούς φίλους. Οι καλοί του φίλοι είναι εκείνοι οι οποίοι θα τον διδάξουν και θα τον νουθετή­σουν στη Σοφία της Τελειότητας και οι οποίοι θα αναπτύ­ξουν σ’ αυτόν το νόημα της. Οι καλοί του φίλοι θα του αναπτύξουν τη Σοφία της Τελειότητας με τον ακόλουθο τρόπο; -Έλα εδώ, γιε της καλής οικογένειας και κάνε προσπάθειες στις έξι τελειότητες. Και οτιδήποτε μπορέ­σεις να επιτύχεις δίνοντας δώρα, φυλάγοντας την ηθικότητά σου. τελειοποιώντας τον εαυτό σου στην υπομονή, ασκούμενος στη σθεναρότητα, εισερχόμενος στην αυτο­συγκέντρωση ή γνωρίζοντας τέλεια τη σοφία, όλα αυτά πρέπει να τα αφιερώσεις στην πλήρη φώτιση. Αλλά μην παρανοήσεις την πλήρη φώτιση σαν μορφή ή κάποιο άλλο σκάντας. Γιατί η παντογνωσία είναι απροσδιόριστη.

16.

Σάκρα: Οι γιοι ή οι κόρες από καλή οικογένεια (οι κουλαπούτρας) οι οποίοι χαίρονται από την παραγωγή των σκέψεων των Μποντισάττβας εκείνων που έχουν μόλις ακριβώς αρχίσει να εισέρχονται στο όχημα, καθώς επίσης και εκείνων που προοδεύουν στην πορεία, οι κουλαπού­τρας οι οποίοι χαίρονται από τη φύση εκείνων που είναι αμετάκλητα μη-αντιστρέψιμοι πια, καθώς ακόμη επίσης και εκείνων που είναι οριοθετημένοι σε μια ακόμη μόνο γέννηση, οε τι επεκτείνονται οι χάρες τους σαν ανώτερα όντα;

Ο Κύριος: θα ήταν ευκολότερο να μετρηθεί το Σουμερού. ο βασιλιάς των βουνών, ή ένα κοσμικό σύστημα, πάνω στο μεγάλο τριχιλιόκοσμο, με τη βοήθεια της άκρης ενός άχυρου παρά να μετρηθεί η έκταση αυτής της χάρης.

Σάκρα: Τοποθετημένα από το Μάρα είναι εκείνα τα όντα που δεν έρχονται ν’ ακούσουν την απροσμέτρητη χάρη αυτής της αγαλλίασης πάνω στην εξελικτική πορεία ενός Μποντισάττβα. η οποία αρχίζει με μια πρώτη σκέψη φώτι­σης, και τελειώνει με την πλήρη φώτιση. Αυτά τα όντα δεν το γνωρίζουν αυτό, δεν το βλέπουν αυτό. δεν φέρουν στο νου τους αυτή την αγαλλίαση. Αυτά τα όντα είναι ενθου­σιώδεις οπαδοί του Μάρα, πεθαμένοι μέσα στα βασίλεια του Μάρα. Γιατί εκείνοι οι οποίοι φέρνουν στο νου τους αυτές τις σκέψεις, οι οποίοι τις στρέφουν προς τα πάνω μέσα στην υπέρτατη φώτιση, αγάλλονται με αυτές, ενεργούν έτσι προκειμένου να θρυμματίσουν τον κόσμο του Μάρα. Πρέπει ν’ αγάλλεται κανείς Κύριε, στα διάφορα στάδια της σκέψης την οποίο (σκέψη) οι Μποντισάττβας έχουν ανυψώσει σε φώτιση. Γιοι και θυγατέρες καλής οικογένειας, οι οποίοι δεν έχουν εγκαταλείψει τον Ταθα­γκάτα το Ντάρμα και την Κοινότητα, θα αγάλλονται σ’ αυτά τα στάδια της σκέψης για τη φώτιση. 

Ο Κύριος: Έτσι είναι Καουσίκα. Και εκείνοι οι γιοι ή οι θυγατέρες της καλής οικογένειας, οι οποίοι αγάλλονται στα στάδια της σκέψης για τη φώτιση, (αυτοί) πρέπει —είτε ανήκουν στο όχημα των Μποντισάττβας είτε σ’ αυτά των Πρατυεκαβούδδας είτε στο όχημα των Οπαδών— σύντομα να ευχαριστήσουν τους Ταθαγκάτας και να μην τους δυσαρεστήσουν.

Σάκρα: Έτσι είναι Κύριε. Γι’ αυτό, οποτεδήποτε αυτοί ξαναγεννηθούν σαν ένα αποτέλεσμα των υγιών ριζών (που αυτοί οι ίδιοι είχαν φυτέψει), όταν οι καρδιές τους ήταν γεμάτες από αγαλλίαση, σ’ αυτό το σημείο θα φερθούν με σεβασμό, με τιμή, με θαυμασμό και με λατρεία. Δεν θα δουν ποτέ καμιά δυσάρεστη όψη, ούτε θ’ ακούσουν κανένα δυσάρεστο ήχο, ούτε θα μυρίσουν καμιά δυσάρεστη οσμή. ούτε θα γευθούν καμιά δυσάρεστη γεύση, ούτε θα έρθουν σ’ επαφή με κανένα δυσάρεστο άγγιγμα, καμιά δυσάρεστη αφή. Πρέπει να περιμένει κανείς ότι αυτοί θα ξαναγεννη­θούν στους ουρανούς και όχι μέσα στις καταστάσεις της συμφοράς. Γιατί αυτοί έχουν αγαλθεί στις ωφέλιμες υγιείς ρίζες αναρίθμητων όντων, ρίζες οι οποίες φέρνουν ευτυχία σε όλα τα όντα. Οι σκέψεις αγαλλίασης εκείνων οι οποίοι, αφού έκαναν μια προτροπή προς τη φώτιση, αγάλλονται πάνω στις διαδοχικές καταστάσεις της σκέψης της φώτισης των προσώπων που ανήκουν στο όχημα των Μποντισάτ­τβας. Καθώς αυτοί αναπτύσσονται, θα γίνουν οι τροφοί της πλήρους φώτισης. Έπειτα, αυτοί οι οποίοι αγάλλονται. έχουν κερδίσει την πλήρη φώτιση, και θα οδηγήσουν και αυτοί επίσης αναρίθμητα όντα στη Νιρβάνα.

Ο Κύριος: Έτσι είναι Καουσίκα. όπως το είπες, (ασφαλώς αυτοί θα οδηγήσουν αναρίθμητα όντα στη Νιρβάνα), δια μέσου των Ταθαγκάτας. Οι ωφέλιμες – υγιείς ρίζες των αναρίθμητων όντων αγάλλονται πάνω σ’ αυτό. φυτεμένες και αναλωθείσες σαν μια συνέπεια της δράσης ενός Κουλαπούτρα πού έχει αγαλθεί πάνω τις επιτυχείς διαδοχι­κές καταστάσεις της σκέψης της φώτισης των ατόμων εκείνων που ανήκουν στο όχημα των Μποντισάττβας.

17.

Σουμπούτι: Ένας Μποντισάττβα, ένα μεγάλο ον, θεωρεί τον κόσμο με τις δέκα του κατευθύνσεις, με κάθε κατεύ­θυνση να εκτείνεται παντού, θεωρεί τα αναρίθμητα κοσμι­κά συστήματα, που βρίσκονται πέρα από κάθε υπολογισμό, αμέτρητα και ακατανόητα, άπειρα και απεριόριστα.

Θεωρεί τους Ταθαγκάτος της παρελθούσας περιόδου, σε κάθε μοναδική κατεύθυνση, οε κάθε μοναδικό κοσμικό σύστημα, τους Ταθαγκάτας οι οποίοι έχουν κερδίσει την τελική Νιρβάνα, μέσα στο βασίλειο της Νιρβάνα η οποία δεν αφήνει πίσω της τίποτε. Θεωρεί τους Ταθαγκάτας που είναι αναρίθμητοι, πέρα από κάθε υπολογισμό, αμέτρητοι, ακατανόητοι, άπειροι και απεριόριστοι, τα ίχνη τους έχουν διακοπεί, η πορεία τους έχει διακοπεί, τα εμπόδια τους έχουν καταργηθεί, οδηγούν μέσω (του κόσμου) του γίγνε­σθαι, τα δάκρυα τους στεγνώνουν, έχοντας θρυμματίσει όλα τους τα εμπόδια, έχοντας καταθέσει όλα τους τα φορτία, έχοντας εμπλουτίσει την ευημερία τους. των οποίων τα εμπόδια του γίγνεσθαι έχουν εξαλειφθεί, των οποίων οι σκέψεις έχουν για τα καλά απελευθερωθεί από την ορθή κατανόηση, και οι οποίοι έχουν επιτύχει την ύψιστη τελειότητα στον έλεγχο ολόκληρης της καρδιάς τους.

Τους θεωρεί, από εκεί που αυτοί άρχισαν με τη δημιουρ­γία της (πρώτης) σκέψης της φώτισης, ακολουθώντας το χρόνο μέχρις ότου αυτοί κέρδισαν την πλήρη φώτιση, μέχρις ότου αυτοί μπήκαν τελικά στη Νιρβάνα, στο βασί­λειο της Νιρβάνας η οποία δεν αφήνει τίποτα πίσω της.

(θεωρεί επίσης) και την όλη έκταση του χρόνου προς την εξάλειψη του καλού Ντάρμα (όπως κηρύχτηκε από καθέναν από αυτούς τους Ταθαγκάτας) θεωρεί (ή μελετά) το σύνολο (ή τον όγκο) της ηθικότη­τας, το σύνολο της (αυτοσυγκέντρωσης, τον όγκο της σοφίας, τον όγκο της απελευθέρωσης, το σύνολο της όρασης και της γνώσης της απελευθέρωσης εκείνων των Βούδδας και Κυρίων.

Επιπρόσθετα, μελετά το απόθεμα της χάρης σε συνδυα­σμό με τις έξι τελειότητες, με την επίτευξη των ποιοτήτων ενός Βούδδα και με τις τελειότητες της αυτοπεποίθησης και των δυνάμεων- και επίσης το απόθεμα αυτό της χάρης σε συνδυασμό με την τελειότητα των υπεργνώσεων, της κατανόησης, των όρκων· και ακόμη το ίδιο αυτό απόθεμα της χάρης σε συνδυασμό με την πραγματοποίηση της γνώσης της παντογνωσίας, με τη φροντίδα για τα όντα. τη μεγάλη φιλικότητα και τη μεγάλη συμπάθεια (καθώς) και τις αναρίθμητες και ανυπολόγιστες Βουδδικές ποιότητες.

Και ακόμη, ένας Μποντισάττβα μελετά επίσης την πλήρη φώτιση και την ευτυχία της και την τελειότητα της κυριαρ­χίας πάνω σε όλα τα ντάρμας. και την εκπλήρωση της απροσμέτρητης και ακατάκτητης υπέρτατης θαυματουρ­γής δύναμης η οποία έχει κατακτήσει τα πάντα, και τη δύναμη της γνώσης των Ταθαγκάτας. η οποία είναι πράγμα­τι αληθινή, η οποία είναι χωρίς επικάλυψη, προσκόλληση ή εμπόδιο, ανεξίσωτη, εξισούμενη με το απαράμιλλο, ασύ­γκριτη, χωρίς μέτρο, και τη δύναμη της Βουδδικής γνώσης την εξέχουσα μεταξύ των δυνάμεων, και την όραση και τη γνώση ενός Βούδδα. την τελειότητα των δέκα δυνάμεων, την απόκτηση εκείνης της υπέρτατης ευκολίας η οποία προκύπτει από τα τέσσερα πεδία της αυτοπεποίθησης και την απόκτηση του Ντάρμα μέσω της συναίσθησης της έσχατης πραγματικότητας όλων των ντάρμας

Ο Μποντισάττβα μελετά επίσης την περιστροφή του τροχού του Ντάρμα. τη μεταφορά του δαυλού του Ντάρμα, το χτύπημα του τύμπανου του Ντάρμα, το γέμισμα του κοχυλιού (του όστρακου) του Ντάρμα, την ηχηρότητα του όστρακου του Ντάρμα, το χειρισμό του ξίφους του Ντάρμα, το ξεχείλισμα της βροχής του Ντάρμα. την προσφορά της θυσίας του Ντάρμα. το δρόσισμα όλων των όντων μέσω του δώρου του Ντάρμα, μέσω της παρουσίασης του σε αυτά. Κατόπιν, αυτός μελετά το απόθεμα της χάρης όλων εκεί­νων οι οποίοι είναι μορφωμένοι και εκπαιδευμένοι από αυτές τις αποκαλύψεις του Ντάρμα. —είτε αυτές αφορούν τα ντάρμας των Βούδδας είτε εκείνα των Πρατυεκαβούδδας είτε εκείνα των Οπαδών —, οι οποίοι πιστεύουν σ’ αυτά, οι οποίοι είναι προσκολλημένοι σ’ αυτά. οι οποίοι είναι προορισμένοι να φτάσουν τελειώνοντας στην πλήρη φώτιση.

Επίσης, αυτός μελετά το απόθεμα της χάρης σε συνδυα­σμό με τις έξι τελειότητες, όλων εκείνων των Μποντισάτ­τθας για τους οποίους οι Βούδδας και Κύριοι έχουν προείπει την πλήρη φώτιση τους. Μελετά το απόθεμα (την παρακαταθήκη) της χάρης όλων εκείνων των προσώπων οι οποίοι ανήκουν στο όχημα των Πρατυεκαβούδδας, και για τους οποίους η φώτιση ενός Πρατυεκαβούδδα έχει προειπωθεί. Μελετά την αξιέπαινη εργασία που βασίζεται στο δίνειν. στην ηθικότητα και στη διαλογιστική ανάπτυξη εκείνων οι οποίοι ανήκουν στο όχημα των Οπαδών, και στις ρίζες του καλού εκείνων οι οποίοι παραμένουν υπό εκπαίδευση και οι οποίες (γι’ αυτό) είναι κηλιδωμένες, όπως επίσης (μελετά και) τις ακηλίδωτες ρίζες του καλού εκεί­νων οι οποίοι είναι πεπειραμένοι.

Μελετά τις ρίζες του καλού, τις οποίες έχουν φυτέψει οι κοινοί άνθρωποι, σαν αποτέλεσμα της διδασκαλίας εκείνων των (προαναφερθέντων ήδη προηγουμένως) Ταθαγκάτας. Μελετά την αξιέπαινη εργασία, τη θεμελιωμένη πάνω στο δίνειν. (πάνω) στην ηθικότητα, και (πάνω) στη διαλογιστική ανάπτυξη των τεσσάρων συναθροίσεων εκείνων (όπως και πιο πάνω) των Βούδδας και Κυρίων, δηλαδή των μοναχών, των καλογραιών, των λαϊκών ανδρών και των λαϊκών γυναικών. Μελετά τις ρίζες του καλού φυτέματος που πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια όλου αυτού του χρονικού διαστήματος (που έχει ήδη διαρρεύσει μέχρι τη στιγμή εκείνη που αυτός ο Μποντισάττβα κάνει αυτή τη μελέτη) από τους θεούς, από τους Νάγκας. από τους Γιάκσας. από τους Γκαντάρβας, από τους Ασούρας, από τους Γκαρούντας. από τους Κιννάρας και από τους Μαχαράγκας. από τους ανθρώπους και από τα φαντάσματα και ακόμη επίσης και από τα ζώα, από την εποχή όπου εκείνοι οι (προαναφερόμενοι) Βούδδας και Κύριοι αποκάλυψαν το Ντάρμα, και όταν αυτοί μπήκαν στην Παρινιρβάνα, και όταν αυτοί είχαν μπει στην Παρινιρβάνα —χάρη στο Βούδδα. τον Κύριο, χάρη στο Ντάρμα, χάρη στο Σάμγκα. και χάρη στα πρόσωπα (στα άτομα) που έχουν ορθή ανάπτυξη του νου.

(Κατά το διαλογισμό του —ή την ενατένιση του— ο Μποντισάττβα) συγκεντρώνει τις ρίζες ίου καλού όλων αυτών, ολόκληρη αυτή την ποσότητα της χάρης, δίχως (καμιά) εξαίρεση ή υπόλοιπο, την συγκεντρώνει σε ένα σωρό. την ζυγιάζει και αγάλλεται με την ύψιστη και την υπέρτατη αγαλλίαση, μ’ αυτή (την αγαλλίαση) που δεν έχει καμία άλλη πιο πάνω από αυτή την ανεξίσωτη, την εξισούμενη με το απαράμιλλο. Έχοντας αγαλθεί μ’ αυτό τον τρόπο, θα εκφράσει την (ακόλουθη) παρατήρηση: «Παραδί­δω στην πλήρη φώτιση την αξιέπαινη εργασία τη θεμελιωμένη στην αγαλλίαση. Αυτό μπορεί να θρέψει την πλήρη φώτιση, (για τον εαυτό μου και για όλα τα όντα)”-

III. ΗΘΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΠΟΙΟΤΗΤΕΣ

Τα άτομα που είναι άξια να ενεργούν σύμφωνα με τα ηθικά διδάγματα της Σοφία της Τελειότητας, πρέπει να έχουν ορισμένες ηθικές ή πνευματικές (18) και καρμικές (19) ποιότητες. Η απληστία και το μίσος, σε ένα τέτοιο άτομο, πρέπει να είναι ήδη σε μεγάλο βαθμό περιορισμένα προτού ακόμη γίνει μια αρχή. Μια λεπτομερής εξήγηση των συνηθισμένων πρακτικών με τις οποίες οι Βουδδιστές προσπαθούν να εξασθενίσουν το θυμό και την απληστία, είναι έξω από τα όρια αυτών των Σούτρας. Υπάρχουν ωστόσο, ορισμένες παρατηρήσεις σχετικά με τις μελέτες που έχουν την τάση να εξουδετερώνουν το Θυμό (20,21). και σχετικά με τη στάση την οποία Θα υιοθετήσει ένας Μποντισάττβα, ο οποίος δεν είναι μοναχός, απέναντι στις αισθησιακές επιθυμίες, στην περίπτωση όπου (αυτός) ζώ­ντας σαν ένας οικοδεσπότης, (αυτές-εδώ) αυξάνουν τους πειρασμούς του (22-24).

18.

Σουμπούτι; Πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ένας Μποντι­σάττβα, πώς πρέπει να ασκείται αν θέλει να προχωρήσει προς την υπέρτατη φώτιση;

Ο Κύριος; Ο Μποντισάττβα πρέπει να υιοθετήσει την ίδια στάση προς όλα τα όντα- ο νους του πρέπει να είναι (εξίσου ομαλά) ομοιόμορφος προς όλα τα όντα δεν θα πρέπει να χειρίζεται τους άλλους μ’ έναν ανομοιόμορφο νου, αλλά με ένα νου ο οποίος είναι φιλικός, καλά διατεθειμένος, εξυπηρετικός, ελεύθερος από αντιπάθεια, αποφεύγοντας να πληγώσει και να ζημιώσει, θα πρέπει να χειρίζεται τους άλλους σαν να ήταν η μητέρα του. ο πατέρας του. ο γιος του ή η θυγατέρα του. Σαν ένας σωτήρας όλων των όντων πρέπει να συμπεριφέρεται ένας Μποντισάττβα, προς όλα τα όντα. Έτσι πρέπει να ασκεί τον εαυτό του αν θέλει να γνωρίσει την πλήρη φώτιση. Ο Μποντισάττβα πρέπει να απουσιάζει (πάντοτε) από όλες τις κακότητες· πρέπει να δίνει δώρα, να διατηρεί την ηθικότητα του, να τελειοποιεί τον εαυτό του στην υπομονή, να εξασκεί τη σθεναρότητα, να εισχωρήσει μέσα στις εκστάσεις, να πετύχει κυριαρχία πάνω στη σοφία, και να επιβλέπει την εθισμένη συμπαρα­γωγή, με δύο τρόπους και απευθείας, και κατά την αντί­στροφη τάξη· θα πρέπει επίσης να υποκινεί και τους άλλους να κάνουν το ίδιο, παρακινώντας και ενθαρρύνο­ντας τους. Πρέπει να διαλογίζεται πάνω στις αλήθειες, πετυχαίνοντας το επίπεδο όπου φτάνει στη βεβαιότητα ότι σαν ένας Μποντισάττβα είναι σωσμένος, στο επίπεδο όπου τα όντα ωριμάζουν, και ακόμη, υποκινεί επίσης και τους άλλους να κάνουν το ίδιο, παρακινώντας και ενθαρρύνο­ντας τους. Όταν λαχταρά ανυπόμονα για όλα αυτά και ασκεί τον εαυτό του σ’ αυτά. τότε το καθετί αποκαλύπτεται σ’ αυτόν, από τη μορφή μέχρι την εγκατεστημένη τάξη του Ντάρμα.

19.

Σαριπούτρα: Οι Μποντισάττβας οι οποίοι είναι ξαναγεν­νημένοι εδώ, και εδώ πιστεύουν αποφασιστικά σ’ αυτή τη βαθιά Σοφία της Τελειότητας, χωρίς δισταγμό, αμφιβολία ή αποβλάκωση, πού έχουν πεθάνει; Και για πόσο διάστημα έχουν εξασκηθεί; Αυτοί οι οποίοι θα ακολουθήσουν τη δοξασία αυτής της Σοφίας της Τελειότητας, κατανοούντες το μήνυμα της και καθοδηγούντες και άλλους σ’ αυτή.

Ο Κύριος: Πρέπει να γνωρίζει κανείς, ότι ένας τέτοιος Μποντισάττβα ξαναγεννιέται εδώ αφού έχει πεθάνει σε άλλα κοσμικά συστήματα, όπου (εκεί) έχει τιμήσει και έχει ρωτήσει τους Βούδδας, τους Κυρίους. Κάθε (ένας) Μποντι­σάττβα ο οποίος μετά το θάνατο του σε άλλα κοσμικά συστήματα όπου τίμησε και ρώτησε τους Βούδδας, τους Κυρίους, ξαναγεννήθηκε εδώ, όταν ακούσει αυτή τη βαθιά Σοφία της Τελειότητας να διδάσκεται, την ταυτίζει με το Διδάσκαλο, και πείθεται ότι βρίσκεται πρόσωπο με πρόσω­πο μπροστά στο Διδάσκαλο, ότι έχει δει το Διδάσκαλο. Όταν διδάσκεται η Σοφία της Τελειότητας, ακούει προσε­κτικά, δείχνει σεβασμό σ’ αυτή πριν καν την ακούσει, και δεν διακόπτει (τη διδασκαλία ουδέποτε) Ένας τέτοιος Μποντισάττβα θ’ αναγνωρίζεται σαν ένας που έχει εξασκη­θεί για πολύ μακρύ χρονικό διάστημα, και ο οποίος έχει τιμήσει πολλούς Βούδδας.

20.

Κύριος: Οι φιλονικίες, οι ισχυρισμοί και οι αντιφάσεις (των όντων) εκείνων που αντιτίθενται στο Ντάρμα μου, απλούστατα θα εξαφανιστούν- οι προθέσεις των ανταγωνι­στών θα παραμείνουν ανεκπλήρωτες. Γιατί είναι γεγονός ότι για τον οπαδό της Τέλειας Σοφίας, οι αμφισβητήσεις αυτές απλά θα εξαφανιστούν και δεν θα παραμείνουν. Υπάρχει κάποιο είδος χορταριού σαν τη χλόη (κάπως σαν το γνωστό σήμερα γκαζόν), που ονομάζεται Μάγκι και είναι θεραπευτικό για όλα τα δηλητήρια. Ας υποθέσουμε μια πεινασμένη οχιά που βλέπει ένα πλάσμα και το καταδιώκει, ακολουθώντας την οσμή του, με σκοπό να το καταβροχθίσει- αν όμως αυτό το πλάσμα κατευθυνθεί σε μια πρασιά που είναι γεμάτη από αυτό το χορτάρι και σταθεί εκεί μέσα. τότε η μυρουδιά αυτού του χόρτου θ’ αναγκάσει το φίδι να φύγει. Γιατί η θεραπευτική ποιότητα του χόρτου Μάγκι είναι τόσο ισχυρή, ώστε υπερισχύει από το δηλητήριο της οχιάς. Έτσι ακριβώς, θα υποχωρήσουν οι Φιλονικίες, οι ισχυρισμοί και οι αντιφάσεις στις οποίες εκτίθεται ο οπαδός της Τέλειας Σοφίας στέκοντας και ανακουφιζόμενος μέσα στην αναδυόμενη φλόγα της Τέ­λειας Σοφίας, μέσα στην ισχύ της δια μέσου της δυνατότη­τας της, δια μέσου της γονιμοποίησης με τη δύναμη της θα εξαφανιστούν, και δεν θ’ αναπτυχθούν και δεν θα παραμείνουν. Και γιατί; Γιατί είναι η Τέλεια Σοφία η οποία καταπραΰνει όλα τα κακά (πονηρά) και δεν τα αυξάνει, ξεκινώντας από τη συνηθισμένη απληστία μέχρι την προσ­πάθεια να ταιριάξει τη Νιρβάνα σαν μια δική του προσωπική ιδιοκτησία.

Και οι Θεοί, και όλοι οι Βούδδας, και όλοι οι Μποντισάττβας θα προστατέψουν αυτό τον οπαδό της Τέλειας Σοφίας. Αυτό θα είναι ένα επιπλέον πλεονέκτημα εδώ και τώρα. Επιπρόσθετα η ομιλία του οπαδού της Τέλειας Σοφίας θα είναι αποδεκτή, απαλή, μετρημένη και επαρκής. Οργή και έπαρση δεν θα αντιταχθούν σ’ αυτόν. Γιατί η Τέλεια Σοφία τον εξημερώνει και τον μεταμορφώνει Αυτός δεν προκαλεί την αύξηση της οργής και της έπαρ­σης. Δεν τον κυριεύει ούτε η εχθρότητα ούτε η κακοβουλία. και ακόμη, ούτε καν μια ροπή προς αυτές, θα είναι εχέφρων και φιλικός. Σκέπτεται: -Αν υποθάλψω τη μοχθη­ρία μέσα μου, οι πνευματικές μου δυνάμεις θα συντρι­φτούν, τα χαρακτηριστικά μου γνωρίσματα θ’ αναλωθούν, και για κάθε περίπτωση είναι τελείως παράλογο το ότι εγώ ο οποίος έχω ταχθεί για την πλήρη φώτιση και θέλω να εξασκηθώ γι’ αυτήν, να βρεθώ κάτω από την κυριαρχία της οργής». Μ’ αυτό τον τρόπο θ’ ανακτήσει γρήγορα την εχεφροσύνη του. Αυτό θα είναι ένα άλλο ακόμη πλεονέκτη­μα, εδώ και τώρα.

21.

Ο Κύριος: Όσο για το άτομο το οποίο ανήκει στο όχημα των Μποντισάττβας και το οποίο έχει φιλονικήσει με κάποιον άλλο ο οποίος επίσης ανήκει στο όχημα των Μποντισάττβας, αν αυτός (ο άλλος) δεν ομολογήσει τα λάθη του και δεν υποσχεθεί να τα παρεμποδίσει στο μέλλον, εγκλωβίζεται (μέσα) σε μια λανθάνουσα επιρροή προς την κατεύθυνση του μίσους και εμμένει σταθερά σ’ αυτή την επιρροή. Σ’ αυτό το πρόσωπο δεν θα διδάξω τη διαφυγή από τις συνέπειες της πράξης του, συνέπειες οι οποίες θα το ενοχλούν για πολύ καιρό. Αλλά θα του διδάξω πώς να διαφύγει, αν ομολογήσει τα λάθη του, αν υποσχεθεί να τα περιορίσει στο μέλλον και αν σκεφτεί με τον ακόλουθο τρόπο: «Εγώ που το καθήκον μου είναι ν’ απομακρύνω, να ειρηνεύω και να καταπραΰνω τις φιλονι­κίες, τις αμφισβητήσεις και τις συγκρούσεις όλων των όντων, καταπιάνομαι εγώ ο ίδιος με τις αμφισβητήσεις. Πράγματι ήταν μια απώλεια και όχι ένα κέρδος για μένα το γεγονός ότι έπρεπε να ανταπαντήσω ακριβώς όπως μου μίλησαν. Όταν εγώ πρέπει να είμαι για όλα τα όντα μια γέφυρα δια μέσου της θάλασσας της γέννησης και του θανάτου, θα πρέπει να πω στον άλλον. «Το ίδιο και για σένα-, (δηλαδή να γίνει το ίδιο και σε σένα, δηλαδή να γίνεις και συ μια τέτοια γέφυρα κ.τλ. Στ.Μ.), αντί να δώσω μια σκληρή και τραχεία απάντηση. Δεν είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίο θα έπρεπε να μιλήσω. Στις διαμάχες, στις φιλονικίες και στις αμφισβητήσεις θα πρέπει να συμπεριφερθώ σαν ένας αναίσθητος ηλίθιος, ή σαν ένα βουβό πρόβατο. Όταν ακούω κάποιον να χρησιμοποιεί επιθετικές, προσβλητικές και υβριστικές λέξεις για μένα, η καρδιά μου δεν πρέπει να εκθρέψει τη μοχθηρία Δεν είναι πρέπον και κατάλληλο για μένα να παρατηρώ τα λάθη των άλλων, ή να σκέφτομαι ότι αυτό που έχει ειπωθεί για τα λάθη των άλλων, αξίζει τον κόπο να το ακούσουμε Γιατί εγώ, από τότε που ενδιαφέρομαι σοβαρά για την πλήρη φώτιση, δεν θα πρέπει να προκαλώ βλάβη στους άλλους. Όταν εγώ πρέπει να κάνω όλα τα όντα ευτυχισμένα δίνοντας σ’ αυτά το καθετί που φέρνει ευτυχία, όταν εγώ πρέπει να οδηγώ αυτά τα όντα στη Νιρβάνα αφού θα έχω κερδίσει την πλήρη φώτιση, παρόλα αυτά ακόμη προκαλώ κακοβουλία! Δεν θα πρέπει να προκαλώ κακοβουλία ακόμη και σε κείνους οι οποίοι έχουν επιτεθεί εναντίον μου. και πρέπει να αποφύγω να παρασυρθώ μέσα στη μανία του θυμού, και πρέπει να καταβάλω μια σθεναρή προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση (της αποφυγής). Ακόμη και όταν κινδυνεύει η ζωή μου δεν πρέπει να παρασυρθώ σε βίαιο θυμό, και δεν πρέπει να εμφανίζεται κατσούφιασμα στο πρόσωπο μου-. Αυτή είναι η στάση την οποία θα πρέπει επίσης να υιοθετήσει ένας Μποντισάττβα και προς τα άτομα τα οποία ανήκουν στο όχημα των Οπαδών. Ποτέ να μη θυμώνει με κανένα ον. αυτή είναι η στάση του νου την οποία θα πρέπει να υιοθετήσει κανείς προς όλα τα όντα. 

22.

Ο Κύριος; Ακόμη, ένας αμετάκλητα μη-αντιστρέψιμος πια Μποντισάττβα, δεν προσδίδει βάρος σε ένα όνομα, ούτε στη φήμη τον τίτλο ή τη διασημότητα. Δεν προσαρτάται σε ένα (ιδιαίτερο) όνομα, (το οποίο εν πάση περιπτώσει απουσιάζει μέσα στην κενότητα). Ο νους του παραμένει απτόητος και ενδιαφερόμενος μόνο για την ευημερία όλων των όντων. Αν (ο Μποντισάττβα) αποσύρεται ή επιστρέφει, ο νους του δεν αναρωτιέται, και παραμένει πάντοτε εχέφρων. Όταν ζει τη ζωή ενός οικοδεσπότη, δεν νιώθει μεγάλη αγάπη για ευχάριστα (απολαυστικά) πράγματα, και δεν τα επιζητεί πάρα πολύ. Με φόβο και με αποστροφή ο Μποντισάττβα κατέχει όλα τα ευχάριστα (απολαυστικά) πράγματα. Αν κάποιος βρισκόταν μέσα σε μια άγρια τοπο­θεσία, θα έτρωγε τα γεύματα του μέσα στο φόβο και χωρίς ανάπαυση, με τη συνεχή σκέψη να απομακρυνθεί, βγαίνο­ντας έξω από αυτή την άγρια τοποθεσία. Ακριβώς έτσι, ένας αμετάκλητα μη-αντιστρέψιμος πια Μποντισάττβα, ο οποίος ζει τη ζωή ενός οικοδεσπότη, κατέχει απλά όλο τα ευχάριστα (απολαυστικά) πράγματα που μπορεί να έχει δίχως να φροντίσει γι’ αυτά, χωρίς ένταση, χωρίς προσκόλ­ληση. Δεν είναι (πια) ένας από κείνους που νοιάζονται για αγαπητές και ευχάριστες (απολαυστικές) μορφές. Εκείνοι οι οποίοι ζουν τη ζωή του οικοδεσπότη, και οι οποίοι (εξαιτίας αυτού) είναι ανακατεμένοι με τα πέντε είδη των αισθησιακών απολαύσεων, δεν κατακτούν τη διαμονή τους σ’ έναν αντικανονικό δρόμο, αλλά στον ορθό δρόμο. Ούτε επισύρουν το θάνατο μέσα σε μια αμαρτωλή κατάσταση, ούτε προκαλούν βλάβες στους άλλους. Γιατί έχουν υποκι­νήσει όλα τα όντα στο να κερδίσουν την υπέρτατη ευτυχία —οι άξιοι εκείνοι άνδρες, οι μεγάλοι εκείνοι άνδρες, οι υπεράνθρωποι, οι έξοχοι άνδρες, οι θαυμάσιοι άνθρωποι, ανθρώπινοι ταύροι, ανυπέρβλητοι άνθρωποι, γενναίοι άν­δρες, ήρωες, οδηγοί των ανθρώπων, ανθρώπινα αγριολού­λουδα, ανθρώπινοι λωτοί, εξαιρετικής γενιάς άνδρες, Νάγκας των ανθρώπων, εκπαιδευτές των ανθρώπων! Είναι μέσα σ’ αυτό το πνεύμα που οι Μποντισάττβας ζουν τη ζωή των οικοδεσποτών, επειδή είναι διαποτισμένοι με την ισχύ της Σοφίας της Τελειότητας.

23.

Ο Κύριος: Οι Θεοί, οι υπεράνω των Θεών Ακανίσθα. είναι γοητευμένοι γιατί ο Μποντισάττβα αποφεύγει τη σεξουαλι­κή επαφή. Από την πρώτη σκέψη της φώτισης, η ανοδική πορεία του Μποντισάττβα είναι αγνή. Σκέπτεται ότι: -Κά­ποιος που δεν είναι αγνός, (κάποιος) ο οποίος επιδιώκει τις αισθησιακές απολαύσεις, δημιουργεί ένα εμπόδιο στην επαναγέννηση ακόμη και στον κόσμο του Μπράχμα- πολύ δε περισσότερο για την υπέρτατη φώτιση-. Γι’ αυτό. λοιπόν, ένας Μποντισάττβα αγνός, όχι μη-αγνός. θα πρέπει έχοντας αφήσει το σπίτι του, να γνωρίσει την πλήρη φώτιση.

Σαριπούτρα: Επομένως λοιπόν, ο Μποντισάττβα σε όλες τις περιστάσεις έχει μητέρα και πατέρα, συζύγους, γιους, συγγενείς από τον πατέρα και από τη μητέρα:

Ο Κύριος: Μερικοί από τους Μποντισάττβος έχουν μητέρα και πατέρα, συζύγους, γιους και συγγενείς. Μερικοί από αυτούς, από την πρώτη σκέψη της ανοδυ<ής πορείας για τη φώτιση, κρατούν την αγνότητα και πορεύονται το δρόμο ενός Μποντισάττβα. ακριβώς όπως οι Πρίγκηπες Διάδοχοι (του θρόνου), για να γνωρίσουν την πλήρη φώτιση. Μερικοί Μποντισάττβας δοκιμάζουν τη γεύση των πέντε ποιοτήτων της αίσθησης προς χάρη των δεξιοτεχνι­κών (τους) μέσων, και κατόπιν ζουν (αποτραβηγμένοι) στο σπίτι και γνωρίζουν την πλήρη φώτιση. Ακριβώς όπως ένας έξυπνος μάγος ή ένας μαθητευόμενος μάγος, καλά εξα­σκημένος στις μαγικές φαντασιώσεις, θα ταχυδακτυλουργήσει πάνω στις πέντε ποιότητες απολαμβάνοντας τις, Παίζοντας μ’ αυτές, φροντίζοντας τις. Τι νομίζεις Σαριπού­τρα, αυτός ο μάγος ή ο μαθητευόμενος μάγος, θα έχει δοκιμάσει (γευθεί) και νοστιμευθεί (απολαύσει) αυτές τις πέντε ποιότητες της αίσθησης; Σαριπούτρα: Όχι Κύριε.

Ο Κύριος: Ακριβώς έτσι ενεργούν οι Μποντισάττβας με τα δεξιοτεχνικά τους μέσα, γεύονται τις πέντε ποιότητες της αίσθησης, για χάρη της ωρίμανσης των όντων. Αλλά αυτοί (οι ίδιοι οι Μποντισάττβας), δεν κηλιδώνονται από τις αισθησιακές ποιότητες. Οι αισθησιακές επιθυμίες είναι υποτιμημένες από τον Μποντισάττβα με τις λέξεις: «Κάθι­σμα πάνω στη φωτιά είναι οι αισθησιακές επιθυμίες, σιχαμένες (αηδιαστικές) είναι οι αισθησιακές επιθυμίες, δολοφονικές είναι οι αισθησιακές επιθυμίες, εχθροί είναι οι αισθησιακές επιθυμίες!» Είναι μ’ ένα τέτοιο πνεύμα που ένας Μποντισάττβα, για χάρη της ωριμότητας των όντων, παραιτείται από τις πέντε ποιότητες της αίσθησης.

24.

Μια φωνή: Δεν πρέπει ν’ ακολουθείς το Διδάσκαλο σου από κίνητρα κοσμικού κέρδους, αλλά από την επιθυμία για το Ντάρμα. από σεβασμό για το Ντάρμα, Πρέπει επίσης να βλέπεις μέσω των πράξεων του Μάρα. Γιατί είναι πάντοτε ο Μάρα, ο Διάβολος, ο οποίος μπορεί να υποδείξει αυτό που ο διδάσκαλος σου φροντίζει. Απολαμβάνει και τιμά πράγμα­τα που βλέπονται, ακούγονται, μυρίζονται, έχουν γεύση ή αγγίζονται όταν στην πραγματικότητα ενεργεί έτσι. εξαι­τίας των δεξιοτεχνικών του μέσων και ενώ ήδη ουσιαστικά τα έχει ξεπεράσει όλα αυτά. Επομένως, δεν πρέπει, να χάσεις την εμπιστοσύνη σου γι’ αυτόν, αλλά να πεις στον εαυτό σου: «Δεν γνωρίζω αυτό το μέσον της δεξιοτεχνίας όπως εκείνος σοφά το γνωρίζει. Φροντίζει, απολαμβάνει και τιμά αυτά τα ντάρμας. προκειμένου να διαπαιδαγωγήσει τα όντα, προκειμένου να κερδίσει γερές-υγιείς (και ωφέλιμες) ρίζες γι’ αυτά. Γιατί στους Μποντισάττβας δεν υπάρχει προσκόλληση στην αντικειμενική υποστήριξη. 

IV. ΕΜΠΟΔΙΑ

Η ανικανότητα στην εφαρμογή της Σοφίας της Τελειότη­τας ή η αντίθεση στη Διδασκαλία της. οφείλονται σε έλλειψη προσπάθειας, κακό κάρμα που κληρονομήθηκε από το παρελθόν, και στην εχθρότητα του Μάρα. 

25.

Σουμπούτι: Είναι δύσκολο να αποκτήσει εμπιστοσύνη στη Σοφία της Τελειότητας κάποιος που δεν έχει εξασκηθεί (σ’ αυτή), στερείται γερών-υγιών (και ωφέλιμων) ριζών και είναι στα χέρια ενός κακού διδασκάλου.

Ο Κύριος: Έτσι είναι Σουμπούτι. Είναι δύσκολο να εμπιστευθεί τη Σοφία της Τελειότητας κάποιος που δεν έχει εξασκηθεί (σ’ αυτή), που έχει μόνο μικροσκοπικές υγιείς ρίζες, που είναι αμβλύνους. που δεν ενδιαφέρεται, που έχει μελετήσει λίγο. πού έχει ένα κατώτερο είδος σοφίας, που βασίζεται σε κακούς διδασκάλους, που δεν διψάει για μάθηση, που είναι απρόθυμος να υποβάλλει ερωτήσεις και δεν έχει ασκηθεί σε υγιείς ασκήσεις.

Σουμπούτι: Πόσο βαθιά λοιπόν είναι αυτή η Σοφία της Τελειότητας, εφόσον είναι τόσο δύσκολο ν’ αποκτήσει κανείς εμπιστοσύνη (προς) σ’ αυτή;

Ο Κύριος: Η μορφή ούτε οριοθετείται ούτε ελευθερώνε­ται, γιατί δεν έχει δική της ύπαρξη. Το παρελθοντικό εναρκτήριο σημείο μιας υλιστικής εξελικτικής διαδικασίας (μορφή) ούτε οριοθετείται ούτε ελευθερώνεται, γιατί είναι χωρίς δική του ύπαρξη. Το τέλος μιας υλιστικής εξελικτικής διαδικασίας στο μέλλον, ούτε οριοθετείται ούτε ελευθερώ­νεται, γιατί είναι χωρίς δική του ύπαρξη. Μια υλιστική εξελικτική διαδικασία του παρόντος είναι χωρίς δική της ύπαρξη, γιατί το γεγονός της παρούσης ύπαρξης δεν είναι ένα μέρος της (ξεχωριστής) ύπαρξης της παρούσης μορ­φής. Και έτσι (δηλαδή ακριβώς το ίδιο ισχύει) και για τα υπόλοιπα Σκάντας.

Σουμπούτι: Είναι δύσκολο, είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποκτήσει κανείς εμπιστοσύνη στη Σοφία της Τελειότητας αν δεν είναι εξασκημένος (σ’ αυτή), αν δεν έχει τοποθετή­σει γερές υγιείς – ωφέλιμες ρίζες, αν βρίσκεται στα χέρια ενός κακού διδασκάλου, αν έχει τοποθετηθεί κάτω από την κυριαρχία του Μάρα. αν είναι τεμπέλης, μικρού σθένους, φτωχής (αδύναμης) μνήμης και ανόητος.

26.

Ο Κύριος: Είναι πολύ πιθανόν ότι ορισμένοι Μποντισάτ­τβας. μολονότι έχουν δει πολλές εκατοντάδες, πολλές χιλιάδες, πολλές εκατοντάδες χιλιάδων Βούδδας, και έχουν οδηγήσει την άγια ζωή παρουσία των (Βούδδας), Οα ήταν δυνατόν ωστόσο, να μην έχουν πίστη στη Σοφία της Τελειότητας. 0 λόγος είναι ότι αυτοί και στο παρελθόν επίσης δεν είχαν σεβασμό γι’ αυτή τη βαθιά Σοφία της Τελειότητας όταν παρουσία εκείνων των Βούδδας και Κυρίων, διδασκόταν και αναπτυσσόταν. Γιατί αυτοί δεν είχαν αρκετό σεβασμό γι’ αυτή. δεν είχαν επιθυμία να μελετήσουν περισσότερο σχετικά γι’ αυτή. δεν την ετίμησαν. ήταν απρόθυμοι να κάνουν ερωτήσεις και υπολείπο­νταν σε πίστη. Υπολειπόμενοι σε πίστη αυτοί, έπειτα εγκατέλειψαν τις συναθροίσεις. Είναι γιατί στο παρελθόν είχαν παράγει, είχαν συσσωρεύσει, είχαν συλλέξει, στοιβά­ξει και συγκεντρώσει κάρμα, το οποίο συνέβαλλε στην καταστροφή του Ντάρμα. όπου αυτοί όπως και στην παρούσα φάση επίσης αποχωρούν όταν αυτή η βαθιά Σοφία της Τελειότητας κηρύσσεται, διδάσκεται και αναπτύσσεται. Από έλλειψη σεβασμού, χωρίς πίστη και σταθερή πεποίθη­ση στη Σοφία της Τελειότητας, δεν είναι εναρμονισμένοι ούτε με το σώμα τους ούτε με τις σκέψεις τους. Στερημέ­νοι από αρμονία δεν γνωρίζουν, δεν βλέπουν, δεν αναγνω­ρίζουν και δεν κάνουν γνωστή αυτή τη Σοφία της Τελειότη­τας. Πρώτον δεν την πιστεύουν, έπειτα δεν την ακούν, κατόπιν δεν (την) βλέπουν, και ύστερα δεν την αναγνωρί­ζουν. Και (έτσι) μ” αυτό τον τρόπο, παράγουν, συσσωρεύ­ουν, συλλέγουν και στοιβάζουν κάρμα το οποίο συντελεί στην καταστροφή του Ντάρμα. Αυτό με τη σειρά του. όσον αφορά το κάρμα, θα φέρει εξασθένηση της σοφίας. Εκείνο με τη σειρά του θα κάνει αυτούς τους Μποντισάττβας ν’ αρνηθούν, ν’ απορρίψουν και να στηλιτεύσουν αυτή τη Σοφία της Τελειότητας όταν διδάσκεται, και έχοντας την απορρίψει, θα την εγκαταλείψουν. Αλλά απορρίπτοντας αυτή τη Σοφία της Τελειότητας, απορρίπτουν την παντο­γνωσία των Βούδδας και Κυρίων του παρελθόντος, του μέλλοντος και του παρόντος. (Και) όντας ανικανοποίητοι για τη φθορά που έχουν προκαλέσει στη συνέχεια των Βούδδας του παρελθόντος, του μέλλοντος και του παρό­ντος, γεμάτοι φλόγα θα εμποδίσουν, θα μεταπείσουν, θα μεταστρέψουν και άλλους επίσης, —άτομα μικρής ευφυΐας, σοφίας, χάρης και με μικροσκοπικές υγιείς ρίζες, προικι­σμένα, αλλά μόνο με λίγη πίστη, στοργή, γαλήνη και επιθυμία να δράσουν, αρχάριοι, ουσιαστικά ακατάλληλοι—, προσπαθώντας να απομακρύνουν ακόμη κι αυτή τη μικρή πίστη, στοργή, γαλήνη και επιθυμία για δράση. (Έτσι οι Μποντισάττβος αυτοί) θα πουν ότι δεν θα πρέπει να ασκείται κανείς σ’ αυτή τη Σοφία της Τελειότητας, θα δηλώσουν ότι δεν είναι αυτή ο λόγος του Βούδδα. Πρώτα χαλούν και απομακρύνουν τον ειρμό τους και κατόπιν και τον ειρμό των άλλων. Γι’ αυτό θα συκοφαντήσουν τη Σοφία της Τελειότητας. Το να συκοφαντήσεις τη Σοφία της Τελειότητας, σημαίνει να συκοφαντείς την παντογνωσία και κατά συνέπεια τους Βούδδας του παρελθόντος του μέλλοντος και του παρόντος. Θα απομακρυνθούν από την παρουσία των Βούδδας και των Κυρίων, αποστερημένοι από το Ντάρμα, θα εκδιωχθούν (θα αποβληθούν) από το Τάγμα (από την Αδελφότητα, ΣΑΜΓΚΑ). Με κάθε τρόπο θα αποκλειστούν από το Τριπλό Κόσμημα… Σουμπούτι: Για ποιό λόγο αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι θα έπρεπε να εναντιωθούν στη Σοφία της Τελειότητας;

Ο Κύριος: Ένα τέτοιο πρόσωπο είναι περιστοιχισμένο από το Μάρα. Το κάρμα του συντελεί στην εξασθένηση της σοφίας και έτσι δεν έχει πίστη και γαλήνια εμπιστοσύνη στα βαθιά Ντάρμας. Προικισμένος με αυτά τα δύο διαβολικά ντάρμας. θα εναντιωθεί στη Σοφία της Τελειότητας, Επι­πρόσθετα Σουμπούτι. αυτό το άτομο θα είναι κάποιος ο οποίος βρίσκεται στα χέρια κακών δασκάλων· ή μπορεί να είναι κάποιος ο οποίος δεν έχε εξασκηθεί· ή κάποιος ο οποίος έχει επαναπαυθεί στα σκάντας (ΣΚΑΝΤΑΣ)· ή κά­ποιος ο οποίος εξυψώνει τον εαυτό του και κατακρίνει τους άλλους, ψάχνοντας για λάθη. Προικισμένος επίσης με αυτά τα τέσσερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, θα είναι το άτομο εκείνο το οποίο πιστεύει ότι πρέπει να εναντιώνεται όταν διδάσκεται αυτή η Σοφία της Τελειότητας.

27.

Σουμπούτι: Είναι βαθιά η Σοφία της Τελειότητας Κύριε. Είναι ένας θησαυρικός σωρός. Είναι ένας αγνός σωρός που συνεισφέρει στην αγνότητα του διαστήματος. Δεν θα μου προξενούσε έκπληξη αν ορθώνονταν πολλά εμπόδια για να εναντιωθούν σε κάποιον ο οποίος παίρνει, μαθαίνει και μελετά αυτή τη Σοφία της Τελειότητας.

Ο Κύριος: θα υπάρξουν πολλά εμπόδια για τη μελέτη αυτής της Σοφίας της Τελειότητας. Γιατί ο Μάρα. ο Διάβολος θα καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να προ­καλέσει εμπόδια. Γι’ αυτό εκείνος ο οποίος την μελετά, πρέπει να επισπεύσει ιη διεκπεραίωση του καθήκοντος της αντιγραφής της. Αν κάποιος έχει ένα μήνα στη διάθεση του για να διεκπεραιώσει αυτό το καθήκον ή δύο μήνες ή τρεις μήνες, θα πρέπει να συνεχίσει απερίσπαστος, ακριβώς με το γράψιμο. Αν κάποιος έχει στη διάθεση του ένα χρόνο ή και περισσότερο, ακόμη και τότε θα πρέπει ακριβώς, να συνεχίσει απερίσπαστα (τη μελέτη του) ασχολούμενος με το γράψιμο αυτής της Σοφίας της Τελειότητας, (εφόσον κατόπιν ή ακόμη και κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος μπορεί να εμποδιστεί από όλων των ειδών τις διακοπές). Γιατί είναι γεγονός ότι γιο το καθετί που σχετίζεται με τα πολυτιμότερα πράγματα, συνήθως ορθώ­νονται πάρα πολλές δυσκολίες.

Σουμπούτι: Να (λοιπόν) ο Μάρα. ο διάβολος, Κύριε, ο οποίος, όταν μελετάται η Σοφία της Τελειότητας, θα επιδείξει ζήλο με πολλούς τρόπους και θα ξεπεράσει τον εαυτό του για να προκαλέσει δυσκολίες (και εμπόδια).

Ο Κύριος: Παρά το γεγονός αυτό, ο Μάρα είναι ανίσχυ­ρος να προκαλέσει αληθινά αποτελεσματικά εμπόδια σ’ έναν Μποντισάττβα ο οποίος δίνει την αμέριστη προσοχή του στο καθήκον του.

Σαριπούτρα: Αν Κύριε, ο Μάρα ο διάβολος είναι αποφασι­σμένος να προκαλέσει εμπόδια στη μελέτη αυτής της Σοφίας της Τελειότητας, πώς μπορεί ο λαός να την μελετήσει ουσιαστικά ακριβώς τώρα, και μέσω της δύναμης τίνος μπορεί να το κάνει αυτό;

Ο Κύριος: Είναι μέσω της δύναμης των Βούδοας και Κυρίων, των Ταθαγκάτας. όπου οι άνθρωποι μελετούν τη Σοφία της Τελειότητας και μ’ αυτό τον τρόπο μπορούν και προοδεύουν στην εξάσκηση του Έτσι-Είναι (ή Έτσι-Έχον). (Ούτως-Είναι ή Ούτως-Έχειν). (Στην αγγλική γλώσσα αυτός ο όρος έχει αποδοθεί, τη λέξη Thusness, Σ.τ.Μ.). Γιατί είναι στη φύση των πραγμάτων όπου οι Βούδδας, οι Κύριοι, οι οποίοι στέκονται, κρατούν και υποστηρίζουν διαφυλάσ­σοντας τους εαυτούς τους σε αναρίθμητα κοσμικά συστή­ματα, θα φέρουν στο νου τους οποιονδήποτε διδάσκει και μελετά αυτή τη Σοφία. της Τελειότηιας Οι Βούδδας θα τον φέρουν στο νου τους και θα τον βοηθήσουν. Και είναι αδύνατον να προκληθεί εμπόδιο σε κάποιον ο οποίος έχει έρθει στο νου των Βούδδας και υποστηρίζεται από Αυτούς.

Σαριπούτρα: Είναι μέσω της Βουδδικής δύναμης, υπο-στηρικτικής ισχύς και χάρης, που οι Μποντισάττβας μελε­τούν αυτή τη βαθιά Σοφία της Τελειότητας και ασκούνται προοδευτικά στο Έτσι-Είναι;

Ο Κύριος: (Ακριβώς) έτσι είναι. Σαριπούτρα. Οι Μποντι­σάττβας αυτοί είναι γνωστοί στον Ταθαγκάτα, υποστηρίζο­νται και βλέπονται από τον Ταθαγκάτα και ο Ταθαγκάτα τους βλέπει με το Βουδδικό του Οφθαλμό. Και οι Μποντι­σάττβας εκείνοι οι οποίοι μελετούν αυτή τη Σοφία της Τελειότητας και οι οποίοι ασκούνται προοδευτικά στο Έτσι-Είναι. βρίσκονται κοντά στο Έτσι-Είναι της υπέρτα­της φώτισης, και στέκονται παραμένοντας νηφάλιοι στην απόφαση τους να κερδίσουν την πλήρη φώτιση. Αν αυτοί (οι Μποντισάττβας) απλά και μόνο μελετούν αυτή τη Σοφία της Τελειότητας, χωρίς προοδευτική εξάσκηση στο Έτσι-Είναι. (ή κατά μια άλλη άποψη Αυτό-Είναι. Thusness, Σ.τ.Μ.), δεν θα μπορέσουν να σταθούν νηφάλιοι στο Ως-Έχει (Suchness: Αυτότητα), στην υπέρτατη φώτιση. Αλλά παρά ταύτα και αυτοί επίσης είναι γνωστοί στον Ταθαγκάτα, υποστηριζόμε­νοι και ορατοί από τον Ταθαγκάτα και ο Ταθαγκάτα τους βλέπει με το Βουδδικό του οφθαλμό. Αυτή η συνεχής μελέτη της Σοφίας της Τελειότητας και η πνευματική έξαψη γι’ αυτή, θα είναι υπερβολικά προσοδοφόρα γ’ αυτούς με ένα μεγαλειώδη τρόπο, ένα τεράστιο πλεονέ­κτημα, καρπός και ανταμοιβή. Γιατί, σκοπεύοντας προς την έσχατη πραγματικότητα, τη Σοφία της Τελειότητας, έχουν τοποθετηθεί υπέρ της διείσδυσης από όλα τα όντα μέσα σ’ αυτό που είναι πραγματικά όλα τα ντάρμας.

28.

Σουμπούτι: Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος Κύριε, γιατί ο Μάρα κάνει αυτές τις μεγάλες προσπάθειες και δραστηριο­ποιείται για να εμποδίσει με το ένα ή με το άλλο τέχνασμα, τον κόσμο (το λαό) από την εκμάθηση και από τη μελέτη αυτής της Σοφίας της Τελειότητας;

Ο Κύριος: Η Τέλεια Σοφία είναι η πηγή της παντογνωσίας των Βούδδας, των Κυρίων. Και αυτό με τη σειρά του είναι η πηγή της θρησκείας των Ταθαγκάτας, η οποία οδηγεί αναρίθμητα όντα στο να εγκαταλείψουν τους ρύπους τους. Αλλά ο Μάρα δεν μπορεί να βρει είσοδο (για να εισχωρήσει μέσα) σε κείνους οι οποίοι έχουν εγκαταλείψει τους ρύπους τους κι αυτό τον κάνει να είναι θλιμμένος και αποθαρρυμένος και το κεντρί της λύπης τον πειράζει. Κατά συνέπεια, όταν αυτή η Σοφία της Τελειότητας γράφεται και μελετάται, ο Μάρα μέσα σ’ αυτή τη μεγάλη του συμφορά, καταβάλλει μια τεράστια προσπάθεια και δραστηριοποιεί­ται με το ένα ή με το άλλο τέχνασμα, για να εμποδίσει τη μελέτη αυτής της Σοφίας της Τελειότητας.

29.

Σάκρα; Είναι θαυμάσιο Κύριε, είναι εκπληκτικό. Ω Ευλο­γημένε! Πόσο ενάντια προς όλο τον κόσμο είναι αυτό το Ντάρμα που αποκαλύφθηκε. Έχει κηρυχτεί ότι αυτά τα ντάρμας δεν θα γίνουν αποδεκτά, αλλά ο κόσμος είναι προσδιορισμένος να αποδεχτεί τα ντάρμας.

30.

Ο Κύριος: Με το Βουδδικό οφθαλμό τους οι Ταθαγκάτας. οι οποίοι στην παρούσα φάση διαμένουν σε αναρίθμητα κοσμικά συστήματα, βλέπουν τον Μποντισάτιβα ο οποίος πορεύεται στη Σοφία της Τελειότητας, και τον βοηθούν και τον φέρνουν στο νου τους. Είναι απόλυτα βέβαιο Σουμπού­τι. ότι οι Μποντισάττβας οι οποίοι πορεύονται στην Τέλεια Σοφία και οι οποίοι βοηθούνται και έρχονται στο νου των Ταθαγκάτας, είναι αμετάκλητα μη-αντιστρέψιμοι πια από την πλήρη φώτιση. Κανένα εμπόδιο, τοποθετημένο από τον Μάρα ή οποιονδήποτε άλλον, δεν μπορεί να τους σταματή­σει. Ακόμη κι αν όλα τα όντα μέσα στο μεγάλο τριχιλιόκοσμο γίνουν διαβολικοί Μόρας, και αν καθένας απ’ αυτούς φέρει ως δια μαγείας αναρίθμητες διαβολικές στρατιές, ακόμη και αν όλοι αυτοί μαζί κατόπιν ενωθούν, δεν θα έχουν τη δύναμη να εμποδίσουν, στην πορεία του προς τη φώτιση τον Μποντισάττβα εκείνον, ο οποίος έχει έρθει στο νου των Βούδδας, και ο οποίος οδεύει στην Τέλεια Σοφία. Και αυτό θα ισχύει ακόμη κι αν όλα τα όντα σε όλους τους αναρίθμητους τριχιλιόκοσμους γίνουν διαβολικοί Μάρας, κι αν καθένας απ’ αυτούς φέρει ως δια μαγείας πάρα πολλές διαβολικές στρατιές. Το γεγονός ότι είναι προικι­σμένος με δύο ντάρμας. προστατεύει έναν Μποντισάττβα από όλες τις επιθέσεις των Μάρας ή τις εχθρότητες τους. Ο Μποντισάττβα δεν εγκαταλείπει κανένα ον και επισκοπεί όλα τα ντάρμας από την άποψη της κενότητας. Δύο ακόμη ντάρμας έχουν το ίδιο αποτέλεσμα: Όπως ομιλεί έτσι και ενεργεί και έχει έρθει στο νου των Βούδδας των Κυρίων 

V. ΧΑΡΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ

Στις Σούτρες της Πράζνα Παραμίτα, έχει αφιερωθεί πολύς χώρος για τη χάρη που κερδίζεται από την αφοσίωση στην Τέλεια Σοφία. Τρία αποσπάσματα εδώ θα αρκέσουν για να υποδείξουν την ουσία αυτών των (αφιερωμένων στη χάρη) εδαφίων.

31.

Ο Κύριος: Όταν ασκείται στη Σοφία της Τελειότητας ένας Μποντισάττβα. ασκείται σε κείνο το οποίο είναι ο ύψιστος δυνατός βαθμός της Τελειότητας για κάθε ον. Γ’ αυτό η χάρη του. είναι η ύψιστη δυνατή. Αν θεωρήσεις Σουμπούτι. όλα τα όντα στο μεγάλο τριχιλιόκόσμο, είναι πολλά;

Σουμπούτι: Ακόμη και μόνο στη Τζαμπουντβίπα υπάρ­χουν πάρα πολλά όντα- πόσο πιο πολλά θα υπάρχουν στο μεγάλο τριχιλιόκοσμο;

Ο Κύριος: Αν υπήρχε ένας μοναχικός Μποντισάττβα. ο οποίος κατά τη διάρκεια όλης του της ζωής να εξυπηρετού­σε όλα αυτά τα όντα με φορέματα, ελεημοσύνες, στέγαση, ιατρικές παροχές ενάντια στις νόσους, και όλα αυτά έφερναν την ευτυχία σ’ αυτά τα όντα, ένας τέτοιος Μποντισάττβα. θα μπορούσε μ’ αυτές του τις πράξεις να προκαλέσει μια μεγάλη επίτευξη χάρης;

Σουμπούτι: Θα μπορούσε Κύριε.

Ο Κύριος: Μια ακόμη πολύ μεγαλύτερη χάρη θα προκα­λέσει ο Μποντισάττβα εκείνος ο οποίος θα αναπτύξει αυτή τη Σοφία της Τελειότητας ακόμη και για ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα, όσο διαρκεί το χτύπημα ενός δακτύλου. Τόσο υπερβολικά προσοδοφόρα με ένα μεγαλειώδη τρόπο είναι η Σοφία της Τελειότητας των Μποντισάττβας, γιατί είναι αυτή που τροφοδοτεί την υπέρτατη φώτιση. Γ’ αυτό ένας Μποντισάττβα θα πρέπει να εξασκείται στην Τέλεια Σοφία αν θέλει να γνωρίσει την πλήρη φώτιση, να φτάσει στην υπέρτατη θέση μεταξύ όλων των όντων, να γίνει ένας προστάτης των αβοήθητων, να έρθει σε επαφή με τη σφαίρα ενός Βούδδα. να μιμηθεί το επίπεδο ενός Βούδδα, να αθληθεί με το άθλημα ενός Βούδδα, να βρυχηθεί το βρυχηθμό του Βουδδικού λιονταριού, να φτάσει τις ικανότητες ενός Βούδδα και να εξηγήσει το Ντάρμα στο μεγάλο τριχιλιόκόσμο. Όταν ένας Μποντισάττβα ασκείται στη Σοφία της Τελειότητας, δεν βλέπω τις ικανότητες στις οποίες δεν θα έχει ασκηθεί 

32.

Ο Κύριος: Αν επρόκειτο Σουμπούτι. να διδάξω το θησαυρικό σωρό της χάρης εκείνων των γιων και των θυγατέρων καλής οικογένειας (των Κουλαπούτρας), και πόσο μεγάλος είναι ο θησαυρικός αυτός σωρός της χάρης εκείνων των Κουλαπούτρας οι οποίοι θα προκαλέσουν και θα εξοικειώ­σουν τούτη την περίοδο, (διάφορα ή μερικά ή ορισμένα) όντα τα οποία ακούν αυτή τη διδασκαλία της Σοφίας της Τελειότητας, θα γίνουν έξαλλοι από χαρά (ή θα εκστασια­στούν από χαρά ή θα χαρούν πάρα πολύ ή υπερβολικά) και θα σαστίσουν. Ακριβώς όπως αυτή η ομιλία πάνω στο Ντάρμα έχει διδαχτεί από τον Ταθαγκάτα σαν ασύλληπτη και ασύγκριτη, έτσι ακριβώς πρέπει να περιμένει κανείς μια ασύλληπτη ανταμοιβή γι αυτό.

33.

Ο Κύριος: Εκείνο το μέρος της γης Σουμπούτι, όπου κάποιος πήρε μια μόνο στάντζα (στροφή) από τέσσερις βέρσες (στίχους) από αυτή την ομιλία για το Ντάρμα, και την εδίδαξε ή την διευκρίνισε, το μέρος αυτό της γης θα είναι σαν ένας ιερός τόπος για όλο τον κόσμο με τους θεούς του, τους ανθρώπους του και τους Ασούρας (Δαίμο­νες) του. Τι θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν, για κείνους οι οποίοι θα φέρουν στο νου τους αυτή τη διδασκαλία για το Ντάρμα στην ολότητα της, θα την απαγγείλουν, θα την μελετήσουν και θα την διευκρινίσουν σε όλες τις λεπτομέ­ρειες της για τους άλλους; Υπέροχα ευλογημένοι θα είναι (όλοι αυτοί) Σουμπούτι. Και σ’ αυτό το μέρος της γης Σουμπούτι, είτε ο Διδάσκαλος κατοικεί, είτε ένας σοφάς τον αντιπροσωπεύει.

ΜΕΡΟΣ 1ο  |  ΜΕΡΟΣ 2ο   |  ΜΕΡΟΣ 3ο   |  
ΜΕΡΟΣ 4ο  | ΜΕΡΟΣ 5ο

---

[1] Το κείμενο εδώ αναφέρεται στο επίπεδο των τριάντα τριών ουράνιων πολιτειών (Σανσκρ.: Τραγιαστρίμσα), το οποίο κυβερνάται από τον Ίντρα ή Σάκρα (όπως αποκαλείται συνήθως, στα Βουδδιστικά κείμενα ο αρχηγός των Θεών του Ινδουισμού). Σύμφωνα με την παράδοση αυτές οι ουράνιες πολιτείες βρίσκονται διατεταγμένες ανά οκτώ πάνω στις τέσσερις κορυφές του όρους Σουμερού, έχοντας ανάμεσά τους την κεντρική ουράνια πολιτεία, όπου εκεί βρίσκονται τα ανάκτορα του Θεού Ίντρα ή Σάκρα. Το Ουράνιο αυτό επίπεδο είναι το δεύτερο υψηλότερο από τα έξι ουράνια εππίπεδα τα οποία συνολικά απαρτίζουν το Βασίλειο της Επιθυμίας (Σ.τ.Μ.).