ΕΠΙΛΕΚΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΒΟΥΔΔΙΣΜΟΥ ΜΑΧΑΓΙΑΝΑ
ΜΕΡΟΣ 3ο
[Β. ΤΟ ΝΤΑΡΜΑ]
34-60
34-60
Β. ΤΟ ΝΤΑΡΜΑ
Μέσα στη Γνώση της Τέλειας Σοφίας, υποκείμενο και αντικείμενο είναι ταυτισμένα. Παρόλα αυτά. με σκοπό την περιγραφή, μπορεί κανείς να διακρίνει μεταξύ της Τέλειας Σοφίας σαν μιας υποκειμενικής πνευματικής λειτουργίας (I-III) και του αντικειμένου της. το οποίο είναι η κενότητα (IV).
I. ΕΠΑΙΝΟΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ
Η συλλογή των Σούτρας της Πράζνα Παραμίτα περιέχει έναν αριθμό λιτανειών με επαίνους της Τέλειας Σοφίας, από τις οποίες παραθέτω εδώ τη λιγότερο τεχνική.
34.
Σαριπούτρα: Η Σοφία της Τελειότητας Κύριε, είναι η πραγματοποίηση της γνώσης της παντογνωσίας. Η Σοφία της Τελειότητας είναι η κατάσταση της παντογνωσίας.
Ο Κύριος: Έτσι είναι Σαριπούτρα. όπως το λες.
Σαριπούτρα: Η Σοφία της Τελειότητας δίνει φως. Ω Κύριε. Αποτίω φόρο τιμής στη Σοφία της Τελειότητας! Είναι άξια φόρου τιμής. Είναι ακηλίδωτη και ολόκληρος ο κόσμος δεν μπορεί να την σπιλώσει. Είναι η πηγή του φωτός, και απομακρύνει τα σκοτάδια για όλα τα όντα του τριπλού κόσμου, οδηγώντας τα μακριά από τα τυφλά σκοτάδια που προκλήθηκαν από τις βεβηλώσεις και από τις λανθασμένες απόψεις. Μπορούμε να βρούμε καταφύγιο σ’ αυτή. Όλα της τα έργα είναι τα πιο θαυμάσια. Μας κάνει να ψάχνουμε για την ασφάλεια (ή την προστασία) που παρέχουν τα φτερά της φώτισης. Φέρνει φως στον τυφλά- έτσι λοιπόν όλος ο φόβος και οι καταπιέσεις μπορούν να εγκαταλειφθούν. Έχει κερδίσει τους πέντε οφθαλμούς, και δείχνει την Οδό (το Μονοπάτι) σε όλα τα όντα. Αυτή η ίδια είναι ένα όργανο όρασης Διασπείρει την κατήφεια και τα σκοτάδια της ψευδαίσθησης. Δεν κάνει τίποτε για όλα τα ντάρμας. Οδηγεί στην Οδό (στο Μονοπάτι) εκείνους οι οποίοι έχουν περιπλανηθεί σ’ έναν κακό δρόμο. Είναι ταυτισμένη με την παντογνωσία. Ουδέποτε δημιουργεί κάποιο ντάρμα γιατί έχει εγκαταλείψει την υπολειμματική σχέση των δύο ειδών της κάλυψης, εκείνων που παράγονται από τη βεβήλωση και εκείνων που παράγονται από αυτό που μπορεί να γίνει γνωστό. Ποτέ δεν σταματά ένα ντάρμα. Αυτή η ίδια η Σοφία της Τελειότητας είναι ασταμάτητη και αδημιούργητη. Είναι η Μητέρα των Μποντισάττβας από πλευράς κενότητας ιδιαίτερων σημείων. Σαν χορηγός του κοσμήματος όλων των Βουδδικών ντάρμας. φέρει τις δέκα δυνάμεις ενός Ταθαγκάτα. Δεν μπορεί να συντριβεί. Προστατεύει τον απροστάτευτο, με τη βοήθεια των τεσσάρων πεδίων της αυτοπεποίθησης. Είναι το αντίδοτο της γέννησης και του θανάτου. Έχει μια καθαρή-διαυγή γνώση της ίδιας ύπαρξης όλων των ντάρμας. γιατί δεν απομακρύνεται από αυτή. Η Σοφία της Τελειότητας των Βούδδας των Κυρίων, θέτει σε κίνηση τον τροχό του Ντάρμα.
II. Oι έξι τελειότητες
Η Σοφία της Τελειότητας δεν μπορεί να γίνει κατσνοηττί ξεχωριστά από τις άλλες πέντε τελειότητες. Οι έξι τελειότητες σχηματίζουν ένα αξεχώριοτο σύνολο, και οι μεγαλύτερες Σούτρες αφιερώνουν ένα σημαντικό μέρος τους για λεπτομερείς επισκοπήσεις των έξι Παραμίτας.
1. ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΕΣ
35.
Ο Κύριος: Είναι από το μεγάλο ωκεανό της Σοφίας της Τελειότητας όπου προέρχεται το μέγα κόσμημα της παντογνωσίας των Ταθαγκάτος.
Ανάντα; Ο Κύριος δεν επαινεί την τελειότητα του δίνειν ή κάποια από τις πρώτες πέντε τελειότητες- δεν προφέρει το όνομα τους. Μόνο τη Σοφία της Τελειότητας επαινεί ο Κύριος, μόνο το δικό της όνομα προφέρει.
Ο Κύριος: Έτσι είναι Ανάντα Γιατί η Σοφία της Τελειότητας ελέγχει τις πέντε τελειότητες. Τι νομίζεις Ανάντα. μπορεί το μη αφιερωμένο στην παντογνωσία δίνειν να ονομαστεί τέλειο δίνειν;
Ανάντα: Όχι Κύριε.
Ο Κύριος: Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες τελειότητες. Τι νομίζεις Ανάντα, είναι ασύλληπτη αυτή η Σοφία η οποία ανατρέπει τις γερές-υγιείς και ωφέλιμες ρίζες αφιερώνοντας τις στην παντογνωσία;
Ανάντα: Ναι, είναι ασύλληπτη, ολότελα ασύλληπτη.
Ο Κύριος: Γι’ αυτό η Τελειότητα (Παραμίτα) της Σοφίας παίρνει το όνομα της από την υπέρτατη εξοχότητά της. (Παραματβάτ). Μέσω αυτού οι γερές-υγιείς και ωφέλιμες ρίζες, αφιερωμένες στην παντογνωσία, παίρνουν το όνομα των «τελειοτήτων». Επειδή η Σοφία της Τελειότητας έχει αφιερώσει τις γερές-υγιείς και ωφέλιμες ρίζες στην παντογνωσία, γι’ αυτό ελέγχει, κατευθύνει και οδηγεί τις πέντε τελειότητες. Οι πέντε τελειότητες κατ’ αυτό τον τρόπο, εμπεριέχονται μέσα στη Σοφία της Τελειότητας, και ο όρος «Σοφία της Τελειότητας» είναι ακριβώς ένα συνώνυμο για την ολοκλήρωση των έξι τελειοτήτων. Κατά συνέπεια όταν επαινείται η Σοφία της Τελειότητας, επαινούνται όλες (και) οι έξι τελειότητες.
36.
Σαριπούτρα: Είναι ακριβώς η Σοφία της Τελειότητας η οποία κατευθύνει τις πέντε τελειότητες στην ανάβαση τους στο μονοπάτι της παντογνωσίας. Έτσι ακριβώς Καουσίκα. όπως 100 ή 1.000 ή 100 000 εκ γενετής τυφλά άτομα, δεν μπορούν χωρίς οδηγό να βαδίσουν κατά μήκος ενός μονοπατιού και να φτάσουν σ’ ένα χωριό, μια κωμόπολη ή μια πόλη, ακριβώς έτσι, το Δίνειν, η Ηθικότητα, η Υπομονή, η Σθεναρότητα και η Έκσταση, δεν μπορούν από μόνες τους να ονομαστούν «τελειότητες», γιατί χωρίς τη Σοφία της Τελειότητας, είναι σαν να γεννήθηκαν τυφλές, χωρίς τον οδηγό τους. ανίκανες να ανεβούν το μονοπάτι προς την παντογνωσία, και ακόμη περισσότερο να μπορέσουν να φτάσουν την παντογνωσία. Όταν ωστόσο, το Δίνειν, η Ηθικότητα, η Υπομονή, η Σθεναρότητα και η Έκσταση υποστηρίζονται σθεναρά από τη Σοφία της Τελειότητας, τότε αυτές ονομάζονται -τελειότητες·, γιατί τότε αυτές οι πέντε τελειότητες αποκτούν ένα όργανο όρασης το οποίο τους επιτρέπει να ανέβουν το μονοπάτι της παντογνωσίας και να φτάσουν οι ην παντογνωσία.
37.
Ο Κύριος: Όταν ένας Μποντισάττβα ασκεί τη Σοφία της Τελειότητας, αυτομάτως όλες οι τελειότητες είναι ενσωματωμένες, λαμβάνονται, ακολουθούνται και εμπεριέχονται. Η άποψη της υποκειμενικότητας εμπεριέχει όλες τις εξήντα δύο απόψεις, και ακόμη έτσι, γιο έναν Μποντισάττβα ο οποίος ασκείται στη Σοφία της Τελειότητας, όλες οι τελειότητες εμπεριέχονται σ αυτή. Όσο διαρκεί η ζωή κάποιου (όντος). όλες οι άλλες του δυνατότητες εμπεριέχονται σ’ αυτή. Το ίδιο και για έναν Μποντισάττβα ο οποίος ασκείται στην Τέλεια Σοφία όλες οι άλλες τελειότητες εμπεριέχονται σ’ αυτή. Όταν σταματά η ζωή κάποιου (όντος). όλες οι άλλες του δυνατότητες επίσης σταματούν. Το ίδιο ισχύει και για έναν Μποντισάττβα ο οποίος ασκείται στην Τέλεια Σοφία Όλα του τα άλλα ανθυγιεινά ντάρμας σταματούν, όταν μόνο η μη-γνώση σταματά, και όλες οι άλλες τελειότητες εμπεριέχονται σ’ αυτό, και αυτομάτως σταματούν.
38.
Ο Κύριος: θα πρέπει ιδιαίτερα, η Σοφία της Τελειότητας, να θεωρείται σαν ένας καλός φίλος του Μποντισάττβα. Και οι έξι τελειότητες πράγματι, είναι οι καλοί φίλοι ενός Μποντισάττβα. Είναι ο Διδάσκαλος του, το μονοπάτι του, το φως του, ο δαυλός του, η φώτιση του. το καταφύγιο του, το άσυλο του, το αναπαυτήριό του. η τελική ανακούφιση του, το νησί του, η μητέρα του. ο πατέρας του και τον οδηγούν στη γνώση, στην κατανόηση, στην πλήρη φώτιση. Γιατί είναι με αυτές τις έξι τελειότητες που η Σοφία της τελειότητας ολοκληρώνεται. Από τις έξι τελειότητες προέρχεται απλά η παντογνωσία των Ταθαγκάτας, οι οποίοι κατά την παρελθούσα περίοδο είχαν κερδίσει την πλήρη φώτιση και κατόπιν είχαν εισέλθει στη Νιρβάνα. Και έτσι θα είναι η παντογνωσία των Ταθαγκάτας της μελλοντικής περιόδου, και έτσι είναι η παντογνωσία των Ταθαγκάτας οι οποίοι ακριβώς τώρα (την παρούσα περίοδο) διαμένουν σε απροσμέτρητα, αναρίθμητα, άπειρα και ασύλληπτα κοσμικά συστήματα. Εγώ επίσης Σουμπούτι, είμαι ένας Ταθαγκάτα ο οποίος στην παρούσα περίοδο έχει κερδίσει την πλήρη φώτιση, και η παντογνωσία μου προέρχεται επίσης από τις έξι τελειότητες. Γιατί οι έξι τελειότητες περιέχουν τα τριάντα επτά ντάρμας το οποία ενεργούν σαν τα φτερά της φώτισης, περιέχουν τις τέσσερις εμμονές του Μπράχμα. τις τέσσερις έννοιες της μετατροπής, και κάθε Βουδδικό ντάρμα μπορεί να είναι σ’ αυτό το σημείο, κάθε Βουδδική γνώση, γνώση του Αυθύπαρκτου, κάθε απίστευτη, ασύγκριτη, αναρίθμητη, απροσμέτρητη. απαράμιλλη γνώση, κάθε γνώση η οποία εξισώνεται με το απαράμιλλο, κάθε γνώση της παντογνωσίας. Γι’ αυτό Σουμπούτι. οι έξι τελειότητες πρέπει απλά να αναγνωρίζονται σαν οι καλοί φίλοι ενός Μποντισάττβα. Επιπρόσθετα ένας Μποντισάττβα ο οποίος ασκείται στις έξι τελειότητες, γίνεται ένας αληθινός ευεργέτης για όλα τα όντα τα οποία έχουν ανάγκη από αυτόν. Αλλά αν θέλει να ασκηθεί σης έξι τελειότητες ένας Μποντισάττβα. πρέπει προπάντων να ακούσει αυτή τη Σοφία της Τελειότητας, να την πάρει, να την φέρει στο νου του, να την απαΓι’είλει, να την μελετήσει, να την διαδώσει, να την παρουσιάσει, να την αναπτύξει, να την εξηγήσει και να την γράψει· να ερευνήσει την έννοια, το περιεχόμενο και τη μέθοδό της αυτοσυγκεντρωνόμενος πάνω σ αυτή και να θέσει ερωτήσεις σχετικά μ’ αυτή. Γιατί αυτή η Σοφία της Τελειότητας κατευθύνει τις έξι τελειότητες οδηγώντας, διευθύνοντας, εκπαιδεύοντας και συμβουλεύοντας τις- είναι η γεννήτρα και η τροφός τους. Γιατί αν αυτές οι τελειότητες στερηθούν τη Σοφία της Τελειότητας, οι πέντε πρώτες δεν καλύπτονται από την αντίληψη για τις «τελειότητες» και δεν δικαιούνται να ονομάζονται «τελειότητες». Γι’ αυτό ένας Μποντισάττβα πρέπει να ασκείται σ’ αυτή ακριβώς τη Σοφία της Τελειότητας αν θέλει να φτάσει πράγματι, σε μια κατάσταση όπου δεν μπορεί να αποπλανηθεί από άλλους, και να σταθεί σταθερά σ’ αυτή,
2. ΟΙ ΕΞΙ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ
39.
Σάκρα: Τα πρόσωπα εκείνα τα οποία ακούν, μελετούν, διαδίδουν και γράφουν αυτή τη βαθιά Σοφία της Τελειότητας, ξεπερνούν υπερακοντίζοντας εκείνους τους Μποντισάττβας οι οποίοι είναι μεγάλοι ελεήμονες, αλλά υπολείπονται στην Τέλεια Σοφία και στα μέσα δεξιοτεχνίας- και υπερακοντίζουν εξίσου τους Μποντισάττβας εκείνους των οποίων η ηθικότητα είναι τελείως αγνή, οι οποίοι κατέχουν μια τεράστια ποσότητα ηθικότητας, των οποίων η τήρηση των ηθικών κανόνων είναι αδιατάραχτη· άψογοι, άσπιλοι, ολωσδιόλου τέλεια αγνοί και ακηλίδωτοι. αλλά οι οποίοι υπολείπονται στην Τέλεια Σοφία και στα μέσα της δεξιοτεχνίας- και υπερακοντίζουν εξίσου τους Μποντισάττβας εκείνους οι οποίοι έχουν κερδίσει την υπομονή και την ειρηνική γαλήνη, των οποίων οι σκέψεις είναι ελεύθερες από εχθρικότητα. οι οποίοι δεν νιώθουν καμιά σκέψη κακίας ακόμη κι όταν καίγονται στον πάσσαλο της πυράς του μαρτυρίου, αλλά οι οποίοι υπολείπονται στην Τέλεια Σοφία και στα μέσα της δεξιοτεχνίας- και ξεπερνούν εξίσου υπερακοντίζοντας τους Μποντισάττβας εκείνους οι οποίοι έχουν ασκήσει τη σθεναρότητα. οι οποίοι εμμένουν στις δυσκολίες, οι οποίοι είναι ελεύθεροι από την οκνηρία και παραμένουν απτόητοι σε όλα οσαδήποτε κάνουν με το σώμα. τη φωνή ή το νου τους. αλλά οι οποίοι στερούνται της Τέλειας Σοφίας και των μέσων δεξιοτεχνίας· και εξίσου ξεπερνούν τους Μποντισάιιβας εκείνους οι οποίοι αρέσκονται πολύ στις εκστάσεις και χαίρονται μ’ αυτές, οι οποίοι είναι ισχυροί και γεμάτοι δύναμη στις εκστάσεις, οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι στις εκστάσεις, οι οποίοι είναι κύριοι των εκστάσεων, αλλά οι οποίοι στερούνται της Τέλειας Σοφίας και των μέσων δεξιοτεχνίας.
40.
Σουμπούτι: Ποια είναι η τελειότητα του Δίνειν ενός Μποντισάττβα;
Ο Κύριος: Εδώ ένας Μποντισάττβα με τη σκέψη του συνδυασμένη με τη γνώση όλων των τρόπων, δίνει δώρα. δηλαδή εσωτερικά και εξωτερικά πράγματα και έχοντας κάνει αυτά κοινά σε όλα τα όντα, τα αφιερώνει στην υπέρτατη φώτιση. Επίσης υποκινεί σ’ αυτό και τους άλλους. Αλλά πουθενά δεν υπάρχει μια αντίληψη για οτιδήποτε.
Σουμπούτι; Ποια είναι η τελειότητα της ηθικότητας ενός Μποντισάττβα:
Ο Κύριος; Αυτός ο ίδιος ζει σύμφωνα με την υποχρέωση των δέκα οδών της υγιούς δράσης, και υποκινεί και τους άλλους επίσης ο” αυτό.
Σουμπούτι: Ποια είναι η τελειότητα της υπομονής (ή της καρτερίας) ενός Μποντισάττβα;
Ο Κύριος: Αυτός ο ίδιος γίνεται ένας ο οποίος έχει επιτύχει την καρτερία (να είναι υπομονετικός – καρτερικός), και υποκινεί και τους άλλους επίσης στην υπομονή.
Σουμπούτι: Ποια είναι η τελειότητα της σθεναρότητας ενός Μποντισάττβα;
Ο Κύριος: Αυτός ο ίδιος κατοικεί επιμένοντας (συνεχώς) στις πέντε τελειότητες, και υποκινεί και τους άλλους επίσης να κάνουν το ίδιο.
Σουμπούτι: Ποια είναι η τελειότητα της (αυτό)συγκέντρωσης (ή του διαλογισμού) ενός Μποντισάττβα;
Ο Κύριος: Αυτός ο ίδιος, δια μέσου των δεξιοτεχνικών του μέσων, εισέρχεται μέσα στις εκστάσεις, χωρίς όμως να έχει αναγεννηθεί στους αντίστοιχους ουρανούς της μορφής όπως θα μπορούσε, και υποκινεί και τους άλλους επίσης να κάνουν το ίδιο.
Σουμπούτι: Ποια είναι η Σοφία της Τελειότητας ενός Μποντισάττβα:
Ο Κύριος: Ο Μποντισάττβα δεν επαναπαύεται σε κανένα ντάρμα. Μελετά την ουσιώδη αρχική φύση όλων των ντάρμας. Επίσης, υποκινεί και τους άλλους στη μελέτη όλων των ντάρμας.
41.
Σαριπούτρα: Πώς (με ποιο τρόπο) θα πρέπει να προσπαθεί ένας Μποντισάττβα στη Σοφία της Τελειότητας:
Ο Κύριος: Εδώ Σαριπούτρα, ένας Μποντισάττβα έχει σταθεί στη Σοφία της Τελειότητας, μέσω του (γεγονότος) ότι δεν σημασιοδοτεί (αυτή) τη στάση του σ’ αυτή (τη Σ.τ.Τ.). και πρέπει ο Μποντισάττβα αυτός να τελειοποιήσει την τελειότητα του Δίνειν, μέσω της μη-απάρνησης, γιατί δώρο, δότης και παραλήπτης δεν γίνονται αντιληπτά. Πρέπει επίσης να εκπληρώσει την τελειότητα της ηθικότητας, όσον αφορά το γεγονός ότι αυτός υπερβαίνει και την παράβαση και τη μη-παράβαση. Επίσης πρέπει να εκπληρώσει την τελειότητα της καρτερικότητας (ή καρτερίας ή υπομονής) μέσω της αταραξίας του. Πρέπει να εκπληρώσει ακόμη την τελειότητα της σθενσρότητας. μέσω του ακαταπόνητου της φυσικής και της πνευματικής του ενέργειας Ακόμη, πρέπει να εκπληρώσει την τελειότητα του συγκεντρωτικού διαλογισμού από το γεγονός ότι αυτός ο ίδιος δεν απολαμβάνει την κατάσταση της έκστασης. Πρέπει επίσης να εκπληρώσει τη Σοφία της Τελειότητας, μέσω του γεγονότος ότι ούτε Σοφία ούτε ηλιθιότητα λογαριάζονται στην πραγματικότητα (από αυτόν).
3. ΟΙ ΕΞΙ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΕΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ
(α) Η τελειότητα του Δίνειν (ή της Προσφοράς). (Ντάνα Παραμίτα)
42.
Σαριπούτρα: Ποια είναι η εγκόσμια και ποια η υπερκόσμια τελειότητα του δίνειν;
Σουμπούτι: Η εγκόσμια τελειότητα του δίνειν συνίσταται στο εξής: Ο Μποντισάττβα δίνει άφθονα σε όλους εκείνους οι οποίοι ρωτούν σκεπτόμενος πάντοτε με όρους αληθινών πραγμάτων. Του έρχεται στο νου η σκέψη: «Εγώ δίνω. αυτό κάποιος το δέχεται, αυτό είναι to δώρο. Απαρνούμαι απεριόριστα όλα μου τα υπάρχοντα. Ενεργώ όπως παραγγέλλει ο Βούδδας. Εφαρμόζω την τελειότητα του δίνειν. Έχοντας προσφέρει αυτό το δώρο στην κοινή ιδιοκτησία όλων των όντων, το αφιερώνω στην υπέρτατη φώτιση, κι αυτό χωρίς να έχω την αντίληψη ενός οποιουδήποτε ιδιαίτερου πράγματος. Με τη βοήθεια αυτού του δώρου και του καρπού του. μπορεί όλα τα όντα σ’ αυτή εδώ τη ζωή να βρουν την ευκολία τους, και κάποια μέρα να εισέλθουν στη Νιρβάνα!· Δεμένος με τρία δεσμά δίνει ένα δώρο. Ποια (είναι αυτά τα) τρία; Μια αίσθηση του (ίδιου του του) εαυτού, μια αίσθηση των άλλων, μια αίσθηση του δώρου
Η υπερκόσμια τελειότητα του δίνειν, από το άλλο μέρος, συνίσταται στην τρίπτυχη αγνότητα. Ποια είναι (αυτή) η τρίπτυχη αγνότητα: Εδώ ένας Μποντισάττβα δίνει ένα δώρο και δεν αντιλαμβάνεται έναν εαυτό (τον δικό του), ένα δέκτη, ένα δώρο· επίσης δεν ανταμείβεται για το δώρο του Παραδίνει αυτό το δώρο σε όλα τα όντα, αλλά δεν αντιλαμβάνεται ούτε όντα, ούτε (τον) εαυτό (του). Αφιερώνει αυτό το δώρο στην υπέρτατη φώτιση, αλλά δεν αντιλαμβάνεται καμιά φώτιση. Αυτό είναι που ονομάζεται η υπερκόσμια τελειότητα του δίνειν.
(β) Η τελειότητα της Ηθικότητας (Σίλα Παραμίτα)
43.
Ο Κύριος: Ένας αμετάκλητα μη-αντιστρέψιμος πια Μποντισάττβα, τηρεί τους δέκα δρόμους της υγιούς δράσης. Τους τηρεί αυτός ο ίδιος, και υποκινεί και άλλους να τους τηρήσουν. Αποχή από αφαίρεση ζωής, αποχή από το να πάρει ό,τι δεν του έχει δοθεί, αποχή από λανθασμένη επαφή όπως θεωρούνται οι αισθησιακές απολαύσεις, αποχή από μεθυστικά που τείνουν να συννεφιάσουν το νου. απόχη από ψεύτικα λόγια, αποχή από λόγια κακίας και από σκληρά λόγια, αποχή από την ασαφή φλυαρία, αποχή από την απληστία, αποχή από την κακοβουλία. αποχή από λανθασμένες απόψεις. Ακόμη και στα όνειρα του, ποτέ δεν διαπράττει αυτός παραβάσεις ενάντια σ’ αυτές τις δέκα εντολές και δεν συντηρεί τέτοιου είδους παραβάσεις στο νου του Ακόμη και στα όνειρα του ένας αμετάκλητα μη-αντιστρέψιμος πια Μποντισάττβα. κρατάει (συνεχώς) παρόντα στο νου του τα δέκα μονοπάτια της υγιούς δράσης.
44.
Ο Κύριος: Ένας Μποντισάττβα προοδεύει στην τέλεια αγνότητα της ηθικότητας, δηλαδή αδιαφορεί στις ιδέες των Οπαδών ή των Πρατυεκαβούδδας και οε άλλα ντάρμας τα οποίο προκαλούν κακή συμπεριφορά ή τα οποία θα μπορούσαν να προκαλέσουν καθυστερήσεις στην πορεία για τη φώτιση.
(γ) Η Τελειότητα της Καρτερίας (Κσάντι Παραμίτα)
45.
Ο Κύριος: Ένας Μποντισάττβα είναι σταθερά θεμελιωμένος στη δύναμη της καρτερίας, όταν η στάση του προς όλα τα όντα είναι ελεύθερη από την κακοβουλία και από την επιθυμία να τα βλάψει.
46.
Ο Κύριος: Η τελειότητα της καρτερίας ενός Ταθαγκάτα είναι στην πραγματικότητα μη-τελειότητα. Γιατί Σουμπούτι όταν ο βασιλιάς της Καλίνγκα έκοβε τη σάρκα μου από όλα μου τα μέλη, τη στιγμή εκείνη εγώ δεν είχα την έννοια ενός εαυτού ή ενός όντος ή μιας ψυχής ή ενός προσώπου, ούτε είχα καμιά έννοια ή μη-έννοια. Και γιατί; Διότι, αν κατά τη στιγμή εκείνη Σουμπούτι. είχα τότε μια έννοια ενός εαυτού, θα είχα επίσης τότε μια έννοια για την κακοβουλία κατά τη στιγμή εκείνη. Και έτσι, το ίδιο θα συνέβαινε αν είχα τότε μια έννοια για ένα ον, για μια ψυχή ή για ένα πρόσωπο. Και γιατί; Με την υπεργνώση μου γνωρίζω τις πεντακόσιες παρελθούσες γεννήσεις μου και πως υπήρξα ο Ρίσσι Κσαντιβαντίν «Κήρυκας της Καρτερίας». Και τότε επίσης δεν είχα την έννοια ενός εαυτού ή ενός όντος ή μιας ψυχής ή ενός προσώπου. Γι’ αυτό λοιπόν Σουμπούτι, ένας Μποντισάττβα. ένα μεγάλο ον, αφού απαλλαχτεί από όλες τις έννοιες πρέπει να άρει τη σκέψη του προς την υπέρτατη, ορθή και τέλεια φώτιση. Πρέπει να δημιουργηθεί μια σκέψη ανυποστήρικτη από τη μορφή, πρέπει να δημιουργηθεί μια σκέψη ανυποστήρικτη από ήχους, οσμές, γεύσεις, απτά η νοητικά αντικείμενα, πρέπει να δημιουργηθεί μια σκέψη ανυποστήρικτη από το ντάρμα. πρέπει να δημιουργηθεί μια σκέψη ανυποστήρικτη από το μη-ντάρμα. πρέπει να δημιουργηθεί μια σκέψη ανυποστήρικτη από οτιδήποτε. Και γιατί: Διότι το υποστηριζόμενο δεν έχει υποστήριξη.
(δ) Η Τελειότητα της Σθεναρότητας (Βίργια Παραμίτα)
47.
Πούρνα: Εδώ ένας Μποντισάττβα. ο οποίος οδεύει προς τη φώτιση και ο οποίος έχει σταθεί στην τελειότητα της προσφοράς (Δίνειν). προσφέρει δώρα όχι για χάρη ενός περιορισμένου αριθμού όντων, αλλά αντίθετα, για χάρη όλων των όντων. Και το ίδιο ισχύει και για τις άλλες τελειότητες. Όταν ένας Μποντισάττβα τίθεται στη μεγάλη θωράκιση, δεν περιορίζει τα όντα λέγοντας; «Τόσο πολλά όντα θα οδηγήσω στη Νιρβάνα, τόσο πολλά όντα δεν θα οδηγήσω στη Νιρβάνα· τόσο πολλά όντα θα εισαγάγω στη φώτιση, τόσο πολλά όντα δεν θα εισαγάγω στη φώτιση». “Αλλά αντίθετα, είναι για χάρη όλων των όντων (το) ότι τοποθετείται στη μεγάλη θωράκιση και συλλογίζεται: «Εγώ ο ίδιος, θα εκπληρώσω την τελειότητα του δίνειν και θα συστήσω επιβάλλοντας σε όλα τα όντα επίσης την τελειότητα του δίνειν». Και το ίδιο (ισχύει) και για τις άλλες τελειότητες.
(ε) Η Τελειότητα της Συγκέντρωσης (Ντιάνα Παραμίτα)
48.
Πούρνα: Αν ένας Μποντισάττβα. ενώ εισέρχεται στις εκστάσεις, στο Απεριόριστο, στις άμορφες επιτεύξεις, και (παρόλα αυτά) δεν κερδίζει επαναγέννηση μέσω αυτών, δεν τις απολαμβάνει και δεν σαγηνεύεται από αυτές, αυτό είναι η τελειότητα του της συγκέντρωσης.
49.
Ο Κύριος: Όταν ένας Μποντισάττβα εφαρμόζει την τελειότητα της συγκέντρωσης (του διαλογισμού) για χάρη των άλλων όντων, ο νους του γίνεται απερίσπαστος. Γιατί σκέφτεται το εξής: -Ακόμη και ο κοσμικός διαλογισμός είναι δύσκολο να εκπληρωθεί με αναστατωμένες σκέψεις-πολύ περισσότερο, έτσι (δηλαδή με αναστατωμένες σκέψεις είναι μάλλον αδύνατον να εκπληρωθεί ο διαλογισμός, Σ.τ.Μ.) για την πλήρη φώτιση. Γι’ αυτό. πρέπει να παραμείνω αδιατάρακτος μέχρι να κερδίσω την πλήρη φώτιση…· Επιπλέον Σουμπούτι. ένας Μποντισάττβα. αρχίζοντας με την πρώτη σκέψη για τη φώτιση, εφαρμόζει την τελειότητα του διαλογισμού. Οι διανοητικές του δραστηριότητες είναι συνδυασμένες με τη γνώση όλων των τρόπων όταν εισέρχεται μέσα στο διαλογισμό. Όταν με τον οφθαλμό του βλέπει μορφές, δεν τις αντιλαμβάνεται σαν σημεία των πραγματικοτήτων που τον αφορούν, ούτε ενδιαφέρεται για τις συμπαρομαρτούσες λεπτομέρειες. Τοποθετείται στο να περιορίζει αυτό το οποίο, αν δεν το περιορίσει το όργανο της όρασης του, θα μπορούσε να δώσει την αιτία στην απληστία, στη λύπη ή σε άλλα διαβολικά κι ανθυγιεινά ντάρμας για να αιχμαλωτίσουν την καρδιά του Παρακολουθεί προσεκτικά το όργανο της όρασης Και (κάνει) το ίδιο (ακριβώς) και με τα άλλα πέντε αισθητήρια όργανα, αυτί, μύτη, γλώσσα, σώμα (και) νου.
Οποτεδήποτε περπατά ή στέκεται, κάθεται ή ξαπλώνει, ομιλεί η παραμένει σιωπηλός, η συγκέντρωση του δεν τον εγκαταλείπει. Δεν κινεί συνεχώς νευρικά τα χέρια του ή τα πόδια του. ούτε κάνει απότομες νευρικές συσπάσεις του προσώπου του- δεν είναι ασυνάρτητος στην ομιλία του. δεν είναι συγχυσμένος στις αισθήσεις του, εξυψωμένος ή υψιπετής, άστατος ή τεμπέλης, ταραγμένος στο σώμα ή στο νου. Είναι ήρεμος στο σώμα. ήρεμος στη φωνή. ήρεμος στο νου του. Το παρουσιαστικό του δείχνει ικανοποίηση και στην ιδιωτική αλλά και στη δημόσια ζωή του… Είναι λιτός, τροφοδοτείται εύκολα (ή σιτίζεται) εύκολα εξυπηρετείται, διάγει μια καλή ζωή και έχει καλές συνήθειες· (μολονότι είναι) ανάμεσα στο πλήθος (εντούτοις) αυτός κατοικεί (βρίσκεται, στέκεται) χωριστά (όπως αναφέρεται και στο Χριστιανισμό: «Αν και εις κόσμον ουχί εκ του κόσμου», Σ.τ.Μ.)· και ακόμη είναι αναλλοίωτος στο κέρδος και στην απώλεια· ούτε συνεπαρμένος ούτε αποθαρρυμένος. Έτσι στην ευτυχία και στην οδύνη, στον έπαινο και στην ύβρη, στη φήμη και στη δυσφήμηση, στη ζωή ή στο θάνατο, αυτός είναι το ίδιο αμετάβλητος- ούτε συνεπαρμένος ούτε αποθαρρυμένος. Και έτσι (είναι) το ίδιο με εχθρό ή φίλο, με αυτό που είναι ευχάριστο ή δυσάρεστο, με όσιους ή ανόσιους ανθρώπους, με θορύβους ή μουσική, με μορφές που είναι αγαπητές ή μη-αγαπητές, αυτός παραμένει το ίδιο αμετάβλητος, ούτε συνεπαρμένος, ούτε αποθαρρυμένος, ούτε ευχαριστημένος, ούτε εμποδισμένος. Και γιατί; Διότι βλέπει όλα τα ντάρμας σαν κενά από δικά τους ξεχωριστά σημεία, χωρίς αληθινή πραγματικότητα, ανολοκλήρωτα και αδημιούργητα.
(στ) Η Σοφία της Τελειότητας (Πράζνα Παραμίτα)
50.
Σουμπούτι: Ποια είναι η υπερκόσμια Σοφία της Τελειότητας; Δοθέντος ότι (κλ.: μέσω του γεγονότος ότι) ούτε εαυτός, ούτε ον. ούτε δώρο. ούτε φώτιση γίνονται αντιληπτά, και ότι μέσω της τριπλής αγνότητας, αποκαθαίρει την τελειότητα της προσφοράς (του δίδειν ή δίνειν) για χάρη της φώτισης. Δοθέντος ότι ούτε εαυτός, ούτε ον, ούτε ηθικότητα, ούτε φώτιση γίνονται αντιληπτά, αποκαθαίρει την τελειότητα της ηθικότητας για χάρη της φώτισης. Και το ίδιο (ισχύει) και για τις άλλες τελειότητες. Για χάρη της φώτισης αφιερώνει όλες τις γερές-υγιείς και ωφέλιμες ρίζες στην υπέρτατη φώτιση, με τη βοήθεια μιας αδιαφοροποίητης αφιέρωσης, διό μέσου μιας αφιέρωσης η οποία είναι η υπέρτατη, η οποία εξισώνεται με το απαράμιλλο, η οποία είναι απίστευτη, ασύγκριτη και απροσμέτρητη. Αυτό είναι εκείνο που ονομάζεται η υπερκόσμια Σοφία της Τελειότητας.
ΙΙΙ. ΤΟ ΑΣΥΛΛΗΠΤΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ
51.
Σουμπούτι: Βαθιά είναι η ουσιώδης αρχική φύση των ντάρμας.
Ο Κύριος: Επειδή είναι απομονωμένη.
Σουμπούτι: Βαθιά είναι η ουσιώδης φύση της Σοφίας της Τελειότητας.
Ο Κύριος: Επειδή η ουσιώδης φύση της είναι αγνή και απομονωμένη.
Σουμπούτι: Απομονωμένη στην ουσιώδη της φύση είναι η Σοφία της Τελειότητας. Αποτίω φόρο τιμής στη Σοφία της Τελειότητας!
Ο Κύριος: Όλα τα ντάρμας επίσης είναι απομονωμένα στην ουσιώδη τους φύση. Και η απομόνωση της ουσιώδους φύσης όλων των ντάρμας. είναι ταυτισμένη με τη Σοφία της Τελειότητας. Γιατί ο Ταθαγκάτα έχει γνωρίσει πλήρως όλα τα ντάρμας σαν μη-δημιουργηθέντα.
Σουμπούτι; Γι’ αυτό όλα τα ντάρμας έχουν το χαρακτήρα της μη-πλήρους γνώσης τους από τον Ταθαγκάτα;;
Ο Κύριος: Ακριβώς μέσα από την ουσιώδη τους φύση προκύπτει ότι αυτά τα ντάρμας δεν είναι ένα κάτι τι. Η φύση τους είναι μη-φύση. και η μη-φύση τους είναι η (εαυτών) φύση τους. Γιατί όλα τα ντάρμας έχουν ένα μόνο διακριτικό σημείο, δηλαδή (το γεγονός ότι αυτά χαρακτηρίζονται από το) μη-διακριτικό σημείο. Είναι γι’ αυτό το λόγο όπου όλα τα ντάρμας έχουν το χαρακτήρα ότι δεν έχουν γίνει πλήρως γνωστά από τον Ταθαγκάτα. Γιατί δεν υπάρχουν δύο φύσεις του ντάρμα, αλλά μόνο μία και μόνη είναι ακριβώς η φύση των ντάρμας. Και η φύση όλων των ντάρμας είναι μη-φύση. και η μη-φύση τους είναι η εαυτών φύση. Είναι έτσι (Γι’ αυτό) που όλα τα σημεία της προσκόλλησης είναι εγκαταλελημμένα (ή έχουν εγκαταληφθεί).
Σουμπούτι: Βαθιά Κύριε είναι η Σοφία της Τελειότητας!
Ο Κύριος: Με ένα βάθος όμοιο μ’ εκείνο του Διαστήματος.
Σουμπούτι: Δύσκολη στην κατανόηση Κύριε, είναι η Σοφία της Τελειότητας
Ο Κύριος: Γιατί τίποτε δεν είναι πλήρως γνωστό στο φωτισθέντα.
Σουμπούτι: Απίστευτη Κύριε, είναι η Σοφία της Τελειότητας!
Ο Κύριος: Γιατί η Σοφία της Τελειότητας δεν είναι κάτι τι το οποίο θεωρείται ότι μπορεί κανείς να γνωρίζει ή κάτι τι το οποίο θεωρείται ότι είναι προσεγγίσιμο.
Σουμπούτι: Ούτε είναι κάτι τι το οποίο έχει δημιουργηθεί Κύριε.
Ο Κύριος: Γιατί κανένας δημιουργός της δεν είναι αντιληπτός (και δεν μπορεί να κατανοηθεί).
Σουμπούτι: Πώς λοιπόν, κάτω από αυτές τις συνθήκες πρέπει να οδεύσει ένας Μποντισάττβα στην Τέλεια Σοφία;
Ο Κύριος: Ένας Μποντισάττβα οδεύει στην Τέλεια Σοφία, αν οδεύοντας, δεν οδεύει στα σκάντας· ή αν οδεύει με την πεποίθηση ότι τα σκάντας είναι παροδικά (προσωρινά, κ.λ. μη-μόνιμα) ή ότι αυτά είναι κενά ή ότι αυτά δεν είναι ούτε ελαττωματικά ούτε ολοσχερή. Και αν δεν έχει επίσης, οδεύσει στην πεποίθηση ότι η μορφή δεν είναι η ελαττωματικότητα ή η ολότητα της μορφής, και το ίδιο έτσι, (ακριβώς ισχύει) και για τα άλλα σκάντας, (αν πράγματι, ισχύουν όλα αυτά), τότε ο Μποντισάττβα αυτός οδεύει στην Τέλεια Σοφία (με τους πιο πάνω τρόπους).
Σουμπούτι: Είναι θαυμάσιο Κύριε, το πόσο καλά έχουν εξηγηθεί οι λόγοι και τα αίτια για την προσκόλληση και για τη μη-προσκόλληση των Μποντισάττβας.
Ο Κύριος: Οδεύει κανείς στην Τέλεια Σοφία αν δεν οδεύει με την ιδέα ότι η μορφή είναι με προσκόλληση, ή χωρίς προσκόλληση. Και όπως για τη μορφή, έτσι (ακριβώς το ίδιο ισχύει) και για τα άλλα σκάντας· από το όργανο της όρασης, κλπ. μέχρι το αίσθημα που γεννιέται από την οπτική επαφή- για τα φυσικά στοιχεία, τις έξι τελειότητες, για της τριάντα επτά πτέρυγες (φτερά) της φώτισης, για τις δυνάμεις, για τα πεδία της αυτοπεποίθησης για τις αναλυτικές γνώσεις, για τα δεκαοκτώ ειδικά ντάρμας του Βούδδα και για τους καρπούς της άγιας ζωής, από τον καρπό του Σροταπάνα μέχρι τον καρπό της παντογνωσίας. Όταν οδεύει έτσι ένας Μποντισάττβα δεν γεννά προσκόλληση σε οτιδήποτε, από τη μορφή μέχρι την παντογνωσία. Γιατί η παντογνωσία είναι χωρίς προσκολλήσεις, και ούτε οριοθετείται ούτε ελευθερώνεται, και δεν υπάρχει τίποτε πάνω από αυτή. Έτσι είναι κατ’ αυτό τον τρόπο Σουμπούτι. όπου οι Μποντισάττβας θα πρέπει να οδεύσουν στην Τέλεια Σοφία, μέσα από την πλήρη υπερύψωση τους πάνω από όλες τις προσκολλήσεις.
Σουμπούτι: Είναι θαυμάσιο Κύριε, πόσο βαθύ είναι αυτό το ντάρμα —εννοώ τη Σοφία της Τελειότητας. Η παρουσίαση του ούτε το μειώνει ούτε το αυξάνει. Η μη-παρουσίασή του επίσης δεν το μειώνει ούτε το αυξάνει.
Ο Κύριος: Καλά το είπες Σουμπούτι. Είναι ακριβώς σαν να μιλάει ένας Ταθαγκάτα κατά τη διάρκεια όλης της ζωής του επαινώντας το Διάστημα, χωρίς ωστόσο (η ομιλία του αυτή), να αυξάνει τον όγκο του Διαστήματος- και οπωσδήποτε το Διάστημα δεν θα ελαττωνόταν, ακόμη κι αν δεν το επαινούσε (ποτέ) στις ομιλίες του ο Ταθαγκάτα. Ή είναι όπως μ’ ένα φαντασιοκόπο Ο έπαινος δεν περνάει μέσα του ούτε τον καταλαμβάνει. Όταν δεν υπάρχει έπαινος, αυτός δεν προσβάλλεται ούτε συγχύζεται. Ακριβώς έτσι (και) η αληθινή φύση του ντάρμα παραμένει η ίδια, είτε (αυτό) παρουσιάζεται (διδάσκεται, αποκαλύπτεται) είτε όχι.
Σουμπούτι: Αυτός που καταπιάνεται με το δύσκολο δρόμο είναι ο Μποντισάττβα ο οποίος ενώ οδεύει στην Τέλεια Σοφία, ούτε αποκαρδιώνεται ούτε συναρπάζεται- ο οποίος εμμένει στο να προσπαθεί γι’ αυτή και δεν υπαναχωρεί. Η ανάπτυξη της Τέλειας Σοφίας είναι σαν την ανάπτυξη του Διαστήματος. Πρέπει να αποτείνεται φόρος τιμής σε κείνους τους Μπόντισαττβας οι οποίοι είναι εξοπλισμένοι με αυτή τη θωράκιση. Γιατί αυτοί, θέλουν να είναι εξοπλισμένοι με το Διάστημα όταν για χάρη των όντων, τοποθετούνται στη θωράκιση. Ένας Μποντισάττβα είναι εξοπλισμένος με τη μεγάλη θωράκιση, ένας Μποντισάττβα είναι ένας ήρωας όταν θέλει να εξοπλιστεί με μια θωράκιση και να κερδίσει την πλήρη φώτιση, για χάρη των όντων τα οποία είναι σαν το Διάστημα, τα οποία είναι σαν το βασίλειο του Ντάρμα. Είναι ένας ο οποίος θέλει να απελευθερώσει το Διάστημα, είναι ένας ο οποίος θέλει να απαλλαγεί από το Διάστημα, είναι ένας ο οποίος έχει κερδίσει τη θωράκιση της μεγάλης τελειότητας της σθεναρότητας. Ο Μποντισάτιβα αυτός είναι εξοπλισμένος με τη θωράκιση για χάρη των όντων τα οποία είναι σαν το Διάστημα, τα οποία είναι σαν το βασίλειο του Ντάρμα.
Κατόπιν αυτού, κάποιος μοναχός χαιρέτησε τον Κύριο ενώνοντας τις παλάμες και είπε προς τον Κύριο: Αποτίω Φόρο τιμής, ω Κύριε, στη Σοφία της Τελειότητας! Γιατί ούτε δημιουργεί ούτε σταματά κανένα ντάρμα.
Σάκρα: Αν ήθελε κάποιος άγιε Σουμπούτι να κάνει προσπάθειες σχετικά μ’ αυτή τη Σοφία της Τελειότητας, με τι θα (έπρεπε να) ήταν σχετικές οι προσπάθειες του;
Σουμπούτι: Αυτός θα έπρεπε να κάνει προσπάθειες σχετικά με το Διάστημα. Και θα κάνει τις προσπάθειες του αναφερόμενος σε μια μόνο κενότητα αν θα αποφασίσει να εκπαιδευτεί στην Τέλεια Σοφία και να εργαστεί πάνω σ αυτή.
52.
Σαριπούτρα: Όταν έχει ολοκληρωθεί η Σοφία της Τελειότητας, ποιο ντάρμα προκύπτει;
Ο Κύριος: Όταν ολοκληρωθεί η Σοφία της Τελειότητας, δεν προκύπτει κανένα ντάρμα- από αυτό το γεγονός είναι που παίρνει τον τίτλο -Σοφία της Τελειότητας».
Σάκρα: Τότε Κύριε, αυτή η Σοφία της Τελειότητας δεν παράγει ούτε καν την παντογνωσία;
Ο Κύριος: Δεν την παράγει όπως αν αυτή (να) ήταν μια βάση ή μια διανοητική εξέλιξη ή μια εθελουσία πράξη;..
Σάκρα: Πώς λοιπόν προκύπτει αυτή (η παντογνωσία);
Ο Κύριος: Τόσο ακριβώς, όσο αυτή δεν προκύπτει, ό? αυτή την (στην ίδια) έκταση προκύπτει.
Σάκρα: Είναι θαυμάσιο Κύριε, το να βλέπει κανείς την έκταση στην οποία η Σοφία της Τελειότητας ούτε παράγει ούτε σταματά κανένα ντάρμα. Η Σοφία της Τελειότητας έχει στοιχειοθετηθεί με το σκοπό της μη-παραγωγής και της μη-διακοπής όλων των ντάρμας. χωρίς ωστόσο, να έχει (την) αληθινή (ή πραγματική) παρουσία (μιας) οντότητας.
Σουμπούτι: Είναι καθόλου δυνατόν Κύριε, να ακούσει κανείς τη Σοφία της Τελειότητας, να την διακρίνει και να την θεωρήσει, να κάνει δηλώσεις και να σκεφτεί γι’ αυτή; Μπορεί κανείς να την εξηγήσει ή να την μάθει εξαιτίας ορισμένων κατηγορημάτων της. ψεγαδιών ή σημείων, (και να μπορέσει να πει ότι) αυτή είναι η Σοφία της Τελειότητας ή αυτή εδώ είναι η Σοφία της Τελειότητας ή αυτή εκεί είναι η Σοφία της Τελειότητας;
Ο Κύριος: Όχι Σουμπούτι, πράγματι δεν είναι δυνατόν.
Αυτή η Σοφία της Τελειότητας δεν μπορεί να εκτεθεί ή να μαθευτεί ή να διακριθεί ή να θεωρηθεί ή να δηλωθεί ή να αναλογιστεί κανείς πάνω σ’ αυτή μέσα από τα σκάντας ή μέσα από τα στοιχεία, η μέσα από τα αισθητηριακά (ή αισθησιακά) πεδία. Αυτή είναι μια συνέπεια του γεγονότος ότι όλα τα Ντάρμας είναι απομονωμένα, απόλυτα απομονωμένα. Ούτε μπορεί να γίνει κατανοητή η Σοφία της Τελειότητας διαφορετικά εκτός από τα σκάντας. τα στοιχεία και τα αισθησιακά (ή αισθητηριακοί πεδία). Ακριβώς γιατί τα πραγματικά σκάντας, στοιχεία και αισθητηριακά πεδία είναι κενά. απομονωμένα και γαλήνια, απόλυτα ατάραχα. Έτσι είναι όπου η Σοφία της Τελειότητας και τα σκάντας. στοιχεία και αισθητηριακά πεδία δεν είναι δύο ξεχωριστά πράγματα, ούτε διαιρεμένα. Σαν αποτέλεσμα της κενότητας τους. της απομόνωσης τους και της αταραξίας τους, αυτά δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτά. Η έλλειψη μιας βάσης αντιληπτικότητας-κατανόησης σε όλα τα Ντάρμας. αυτό είναι που καλείται «Τέλεια Σοφία». Εκεί όπου δεν υπάρχει αντίληψη, επωνυμία, σύλληψη ή συμβατική έκφραση, εκεί μιλάει κανείς για -Τέλεια Σοφία-.
53.
Σουμπούτι: Όταν μιλάει κανείς για έναν -Μποντισάττβα- ποιο ντάρμα φανερώνει η λέξη -Μποντισάττβα·; Δεν βλέπω Κύριε, αυτό το ντάρμα -Μποντισάττβα-. ούτε ένα ντάρμα ονομαζόμενο -Τέλεια Σοφία-. Αφού ούτε βρίσκω, αντιλαμβάνομαι, ούτε βλέπω ένα ντάρμα -Μποντισάττβα- ούτε ένα ντάρμα -Σοφία της Τελειότητας-, τι Μποντισάττβα θα πρέπει να εκπαιδεύσω και σε τι Σοφία της Τελειότητας; Και ακόμη Κύριε, αν όταν έχει επισημανθεί αυτό, η καρδιά ενός Μποντισάττβα δεν πτοείται ούτε μένει απαθής, δεν είναι ούτε απελπισμένη ούτε μελαγχολική, αν αυτός δεν αποστρέφεται (το γεγονός αυτό), ούτε γίνεται κατηφής, δεν τρέμει, δεν είναι φοβισμένος ή κατατρομαγμένος, τότε είναι ακριβώς αυτός ο Μποντισάττβα, αυτό το μεγάλο ον, ο οποίος πρέπει να είναι εκπαιδευμένος στη Σοφία της Τελειότητας. Αυτό είναι επακριβώς εκείνο που πρέπει να είναι αναγνωρισμένο σαν η Τέλεια Σοφία αυτού του Μποντισάττβαα σαν η εκπαίδευση του στην Τέλεια Σοφία. Όταν αυτός στέκεται έτσι σταθερός, τότε αυτό ακριβώς είναι η εκπαίδευση του και η νουθεσία του.
IV. ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ
1. ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
Όταν εξετάζεται ο κόσμος, και καθετί που μπορεί αυτός να περιλαμβάνει μέσα από το πρίσμα της Τέλειας Σοφίας, τότε αυτός ο κόσμος γίνεται αντιληπτός σαν κενότητα. Μια καλή επισκόπηση της παγκόσμιας άποψης της Πράζνα Παραμίτα, δίνεται στη Χριντάγια Σούτρα (Αρ.54), η οποία είναι ένα από τα πιο έξοχα και τα πιο βαθυστόχαστα πνευματικό τεκμήρια της ανθρωπότητας. Το κείμενο αυτό συμπληρώνεται από μια περιγραφή σχετικά με ης πρακτικές ενός Μποντισάττβα στο έβδομο στάδιο της εξέλιξης του (Αρ. 55). στάδιο στο οποίο αυτός αποκτά μια πλήρη κατανόηση των αρχών της Τέλειας Σοφίας.
54.
Τιμή στη Σοφία της Τελειότητας την αγαπημένη, την άγια! Ο Αβαλοκιτεσβάρσ. ο άγιος Κύριος και Μποντισάττβα, εκινείτο (μέσα στη βαθιά πορεία της υπερβατικής Σοφίας. Από τη θέση του αυτή κοίταξε προς τα κάτω. δεν παρατήρησε παρά μόνο τα πέντε σκάντας (κατά λέξη: τους πέντε σωρούς —τις πέντε συσσωρεύσεις) και είδε ότι αυτά σ’ αυτή την ίδια τους τη φύση (στην ουσία τους) ήταν κενά. Εδώ Σαριπούτρα, η μορφή είναι κενότητα και η ίδια η κενότητα είναι η μορφή· η κενότητα δεν διαφέρει από τη μορφή, ούτε η μορφή διαφέρει από την κενότητα- οτιδήποτε είναι μορφή, αυτό είναι κενότητα, οτιδήποτε είναι κενότητα, αυτό είναι μορφή. Το ίδιο ακριβώς αληθεύει και για τα αισθήματα, τις αντιλήψεις, τις παρορμήσεις και τη συνείδηση. Εδώ Σαριπούτρα, όλα τα ντάρμας είναι σημαδεμένα με κενότητα· αυτά ούτε παράγονται ούτε σταματώνται, ούτε είναι μολυσμένα ούτε αμόλυντα, ούτε είναι ελλειπή ούτε πλήρη. Γι’ αυτό Σαριπούτρα. όπου υπάρχει κενότητα δεν υπάρχει μορφή, ούτε αίσθηση, ούτε αντίληψη, ούτε παρόρμηση, ούτε συνείδηση- ούτε μάτι, ούτε αυτί, ούτε μύτη, ούτε γλώσσα ή σώμα ή νους ούτε μορφή, ούτε ήχος, ούτε οσμή, ούτε γεύση, ούτε κάτι τι το απτό. ούτε κάποιο αντικείμενο του νου (ή νοητικό αντικείμενο)- ούτε στοιχείο οργάνου της όρασης, και ούτω καθεξής, μέχρις ότου φτάσουμε στο στοιχείο της μη-συνειδητότητας του νου. Εκεί δεν υπάρχει άγνοια, ούτε εξαφάνιση της άγνοιας, και ούτω καθεξής, μέχρις ότου φτάσουμε εκεί όπου δεν υπάρχει παρακμή και θάνατος, ούτε εξαφάνιση της παρακμής και του θανάτου- δεν υπάρχει οδύνη, ούτε προέλευση της οδύνης, ούτε σταμάτημα της οδύνης, ούτε Οδός- εκεί δεν υπάρχει γνώση, ούτε επίτευξη και ούτε μη-επίτευξη.
Γι’ αυτό Σαριπούτρα, εξαιτίας της αδιαφορίας ενός Μποντισάττβα για κάθε λογής προσωπική επίτευξη, και μέσα από το γεγονός ότι αυτός έχει βασιστεί στη Σοφία της Τελειότητας, παραμένει χωρίς νοητικές πλάνες (καλύμματα από τη σκέψη ή καπελώματα από τη σκέψη). Όντας χωρίς νοητικές πλάνες, δεν φτάνει στο σημείο να τρέμει (μπροστά σε οποιοδήποτε εμπόδιο κτλ.), έχει υπερνικήσει αυτό που μπορεί να τον αναστατώσει, στηριζόμενος τελικά στη Νιρβάνα. Όλοι εκείνοι οι οποίοι εμφανίζονται σαν Βούδδας στις τρεις περιόδους του χρόνου, όλοι αυτοί είναι πλήρως αφυπνισμένοι στην υπέρτατη ορθή και τέλεια φώτιση, γιατί έχουν βασιστεί στη Σοφία της Τελειότητας. Γι’ αυτό πρέπει να αναγνωρίζει κανείς την Πράζνα Παραμίτα σαν το μεγάλο μάντρα, το μάντρα τη μεγάλης γνώσης, το υπέρτατο μάντρα, το απαράμιλλο μάντρα, που καταπραΰνει όλες τις οδύνες, αλήθεια, γιατί δεν είναι κάτι το απατηλό. Το μάντρα που έχει παραδοθεί από την Πράζνα Παραμίτα είναι: Γκατέ. γκατέ, παραγκατέ, παρασάμγκατέ, μπόντι σβαχά!
55.
Ο Κύριος: Στο έβδομο στάδιο, ένας Μποντισάττβα δεν βασίζεται σε έναν εαυτό ή ένα ον ή μια ψυχή ή ένα πρόσωπο, επειδή απόλυτα ένας εαυτός, ον, ψυχή ή πρόσωπο δεν υπάρχει. Δεν στηρίζεται πάνω στις εκμηδενιστικές απόψεις, γιατί όλα τα ντάρμας είναι απόλυτα αδημιούργητα και κατά συνέπεια κανένα ντάρμα δεν είναι ποτέ εκμηδενισμένο. Δεν βασίζεται πάνω σε αιώνιες απόψεις, γιατί όλα τα ντάρμας είναι αδημιούργητα και έτσι δεν υπάρχει ούτε αιωνιότητα ούτε εκμηδενισμός. Δεν έχει την έννοια ενός σημείου (ή συμβόλου) γιατί απόλυτα δεν υπάρχει βεβήλωση. Δεν σχηματίζει τη λανθασμένη άποψη μιας αιτίας, γιατί δεν αναθεωρεί αυτή την άποψη. Δεν εφησυχάζει πάνω στα σκάντας, στοιχεία ή αισθητηριακά πεδία, γιατί απόλυτα αυτά δεν υπάρχουν. Δεν βασίζεται σε τίποτε που να ανήκει στον τριπλό κόσμο, γιατί η πραγματική ουσία όλων των πραγμάτων είναι ανύπαρκτη. Δεν κάμπτεται από οτιδήποτε ανήκει στον τριπλό κόσμο, ούτε εξαρτάται από αυτό, γιατί στον τριπλό κόσμο καμιά οντότητα δεν έχει ύπαρξη ή μπορεί να γίνει αντιληπτή. Δεν συμβιβάζεται με καμία από τις απόψεις που θεωρούν το Βούδδα, το Ντάρμα ή το Σάμγκα σαν ένα καταφύγιο, γιατί είναι που δεν θεωρεί καταφύγιο στη θέα του Βούδδα, του Ντάρμα ή του Σάμγκα, γι’ αυτό υπάρχει μια όψη του Βούδδο, του Ντάρμα ή του Σάμγκα. Δεν επαναπαύεται πάνω σε απόψεις σχετικά με την ηθικότητα σαν το καταφύγιο του, γιατί η τέλεια αγνότητα της ηθικότητας δεν προκύπτει όταν θεωρεί κανείς σαν καταφύγιο τις απόψεις για την ηθικότητα. Η πεποίθηση ότι όλα τα ντάρμας είναι κενά. δεν τον αποθαρρύνει, γιατί όλα τα ντάρμας είναι κενά μέσα από τα ιδιαίτερα τους σημεία, και όχι μέσα από την κενότητα τους. Δεν παρακωλύει την κενότητα, γιατί όλα τα ντάρμας είναι κενά και η κενότητα δεν παρακωλύει την κενότητα.
Θα διεισδύσει μέσα στην κενότητα, μέσα από την εκπλήρωση της κενότητας των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του σημείων. Θα πραγματοποιήσει το απροσδιόριστο (κατά λέξη: το χωρίς σημεία: Signless) μέσα από τη μη-προσοχή για όλα τα σημεία. Θα γνωρίσει αυτό που είναι χωρίς επιθυμίες, μέσα από το γεγονός ότι δεν θα προκληθεί σ’ αυτόν καμιά σκέψη που να αφορά τον τριπλό κόσμο. Κερδίζει την τριπλή τέλεια αγνότητα, μέσα από την εκπλήρωση των δέκα οδών της υγιούς δράσης. Είναι γεμάτος έλεος και συμπάθεια προς όλα τα όντα, σαν ένα αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ο Μποντισάιτβα αυτός, έχει ήδη αποκτήσει τη μεγάλη συμπάθεια. Δεν περιφρονεί κανένα ον, σαν ένα αποτέλεσμα της εκπλήρωσης της φιλικότητας του. Έχει μια όραση της ομοιότητας όλων των ντάρμας, γιατί δεν προσθέτει τίποτε σ’ αυτά και δεν αφαιρεί τίποτε από αυτά. Διεισδύει μέσα στην πραγματικά αληθινή αρχή. μέσα από τη διείσδυση του στη μια αρχή όλων των ντάρμας· μια μη-διείσδυση. Κερδίζει την υπομονετική αποδοχή της μη-παραγωγής. με την υπομονετική αποδοχή του γεγονότος ότι όλα τα ντάρμας είναι αδημιούργητα, δεν σταματώνται και δεν τίθενται μαζί. Έχει μια γνώση της μη-παραγωγής, που αφορά το αδημιούργητο του ονόματος και της μορφής. Κερδίζει την εξήγηση της μιας μοναχικής αρχής, δηλαδή μια καθ’ έξιν απουσία όλων των εννοιών της δυαδικότητας. Ξεριζώνει το κατασκευαστικό περίβλημα από όλα τα ντάρμας, μέσα από τη μη-χωριοτικότητά του για όλα τα ντάρμας. Αποστρέφεται τις {διάφορες) απόψεις, δηλαδή τις απόψεις που κρατιώνται στο επίπεδο των Οπαδών και των Πρατυεκαβούδδας. Αποστρέφεται από τις μολύνσεις, με το σθύσιμο όλης της βρωμιάς και των καταλοίπων που σχετίζονται με αυτές. Φτάνει στο στάδιο όπου η γαλήνια απόλυτη αταραξία και η βαθιά γνώση είναι σε ισορροπία, δηλαδή στη γνώση της γνώσης όλων των τρόπων. Ο νους του είναι τελείως εξημερωμένος, γιατί δεν βρίσκει απόλαυση σε τίποτε που να ανήκει στον τριπλό κόσμο. Ο νους του είναι πλήρως κατευνασμένος από τον εσωτερικό σχεδιασμό των έξι αισθητηριακών ικανοτήτων. Η γνώση του είναι απαρεμπόδιστη, σαν αποτέλεσμα της απόκτησης του Βουδδικού οφθαλμού από αυτόν. Γνωρίζει τις περιστάσεις που είναι κατάλληλες για να δείξει τρυφερότητα, σαν αποτέλεσμα της ομοιόμορφης εχεφροσύνης του που αφορά καθετί που ανήκει στα έξι αισθητηριακά πεδία. Μπορεί να πάει σε οποιοδήποτε βασίλειο που θα ευχόταν να πάει. γιατί μπορεί να εκθέσει την προσωπικότητα του μ’ έναν τρόπο ο οποίος ταιριάζει (πάντοτε) με κάθε συνάθροιση στην οποία θα μπορούσε να εισχωρήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου