Satipatthana Sutta – Σατιπαττάνα Σούτρα
Majjhima Nikaya 10, Digha Nikaya 22 -Ματζίμα Νικάγυα 10, Ντίκα Νικάγυα 22
Η Διδασκαλία του Βούδδα Σχετικά με την Εδραίωση της Προσοχής✳
[1] Έτσι άκουσα. Κάποτε ο Ευλογημένος έμενε στην χώρα των Κούρους
στην πόλη Καμμασαντχάμμα. Σε αυτό το μέρος ο Ευλογημένος είπε στους
ασκητές: “Ασκητές”, και αυτοί απάντησαν: “Μάλιστα Σεβάσμιε
Κύριε” και ο Ευλογημένος είπε:
[ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ]
“Ασκητές,[2] το μόνο μονοπάτι που οδηγεί στον εξαγνισμό των
όντων, στην υπερνίκηση της θλίψης και του θρήνου, στην εξάλειψη της δυστυχίας
και της δυσαρέσκειας, στην απόκτηση της
πραγματικής μεθόδου και την πραγμάτωση της Νιρβάνα, αυτό το μονοπάτι είναι η
τετραπλή εδραίωση της προσοχής.
“Και ποιες είναι αυτές οι τέσσερις;
Ασκητές, σε σχέση με το σώμα, παραμένουμε στοχαζόμενοι το σώμα -
με επιμέλεια, διαυγή γνώση και προσοχή - απαλλασσόμενοι από τις επιθυμίες και
την δυσαρέσκεια σχετικά με αυτό τον κόσμο. Με τον ίδιο τρόπο, σε
σχέση με τα αισθήματα, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα αισθήματα, σε σχέση με τον
νου παραμένουμε στοχαζόμενοι τον νου και σε σχέση με τα πράγματα, στοχαζόμενοι
τα πράγματα – με επιμέλεια, διαυγή γνώση και προσοχή – απαλλασσόμενοι από τις
επιθυμίες και την δυσαρέσκεια σχετικά με αυτό τον κόσμο”.
[1. ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΩΜΑ]
“Και πώς, ασκητές, παραμένουμε σε σχέση με το σώμα στοχαζόμενοι το σώμα;
[Η ΑΝΑΠΝΟΗ]
Εδώ, πηγαίνοντας στο δάσος, σε μία άδεια καλύβα ή κάτω από ένα δέντρο,
καθόμαστε με σταυρωμένα πόδια. Κρατώντας το σώμα μας όρθιο και
εδραιώνοντας την προσοχή μπροστά μας, εισπνέουμε με επίγνωση και εκπνέουμε με
επίγνωση.
Όταν κάνουμε βαθιά εισπνοή, γνωρίζουμε ότι: ‘Κάνω βαθιά εισπνοή’, όταν
κάνουμε μεγάλη εκπνοή, γνωρίζουμε ότι: ‘Κάνω μεγάλη εκπνοή’. Εισπνέοντας ρηχά
γνωρίζουμε ότι: ‘Εισπνέω ρηχά’, και κάνοντας σύντομη εκπνοή
γνωρίζουμε ότι: ‘Κάνω σύντομη εκπνοή’.
Εξασκούμαστε με τον ακόλουθο τρόπο: ‘Θα εισπνεύσω βιώνοντας
ολόκληρο το σώμα’ και ‘Θα εκπνεύσω βιώνοντας ολόκληρο το σώμα’.
Εξασκούμαστε με τον ακόλουθο τρόπο: ‘Θα εισπνεύσω ηρεμώντας
το σώμα’ και ‘Θα εκπνεύσω ηρεμώντας το σώμα’.[3]
Ένας επιδέξιος τορναδόρος ή ο βοηθός του, όταν κάνουν μεγάλη στροφή του
τόρνου, γνωρίζουν: ‘Κάνω μεγάλη στροφή’ και όταν κάνουν μικρή στροφή του
τόρνου, ‘Κάνω μικρή στροφή’.
Με τον ίδιο τρόπο, γνωρίζουμε εάν εισπνέουμε ή εκπνέουμε βαθιά ή
ρηχά. Όταν αναπνέουμε, εξασκούμαστε να βιώνουμε ολόκληρο το σώμα και
επίσης να ηρεμούμε το σώμα.
Με αυτό τον τρόπο, παραμένουμε στοχαζόμενοι το σώμα εσωτερικά, εξωτερικά
ή και τα δυο. Παραμένουμε στοχαζόμενοι τη φύση της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή
και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με το σώμα. Η επίγνωση ότι
‘υπάρχει ένα σώμα’ εδραιώνεται μέχρι το απαραίτητο σημείο, όπου μπορούμε να
έχουμε γυμνή γνώση και συνεχή προσοχή και παραμένουμε σε μία
κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό
τον κόσμο”.
[ΟΙ ΣΤΑΣΕΙΣ]
“Επίσης, ασκητές, όταν περπατάμε, γνωρίζουμε ότι: ‘Περπατάω’ και
όταν στεκόμαστε γνωρίζουμε ότι: ‘Στέκομαι’ και όταν ξαπλώνουμε γνωρίζουμε
ότι: ‘Ξαπλώνω’. Γνωρίζουμε την στάση του σώματος σε όποια θέση
και εάν είναι.
Με αυτό τον τρόπο, παραμένουμε στοχαζόμενοι το σώμα εσωτερικά και
εξωτερικά. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης, της
εξαφάνισης ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με το σώμα. Η
επίγνωση ότι ‘υπάρχει ένα σώμα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε
να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση
ανεξαρτησίας, χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο”.
[ΟΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ]
“Επιπλέον, ασκητές, ενεργούμε καθαρά, γνωρίζοντας πότε πάμε προς τα
εμπρός και πότε προς τα πίσω, πότε κοιτάμε μπροστά μας και πότε κοιτάμε μακριά
και πότε λυγίζουμε ή τεντώνουμε τα άκρα μας. Ενεργούμε καθαρά
γνωρίζοντας πότε φοράμε τα ρούχα μας πότε κουβαλάμε αντικείμενα[4]. Όταν τρώμε, πίνουμε, μασάμε και γευόμαστε, δρούμε
ξεκάθαρα με επίγνωση και το ίδιο κάνουμε όταν ουρούμε και αφοδεύουμε. Όταν
περπατάμε, στεκόμαστε, καθόμαστε, αποκοιμόμαστε, ξυπνάμε, μιλάμε ή όταν είμαστε
σιωπηλοί, ενεργούμε με καθαρή συνείδηση της πράξης.
Με αυτό
τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι το σώμα, εσωτερικά και εξωτερικά.
Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή και των δυο
καταστάσεων, σε σχέση με το σώμα. Η επίγνωση ότι ‘υπάρχει ένα σώμα’
εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και
αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία
προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο”.
[ΤΑ ΜΕΡΗ
ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ]
Επίσης,
ασκητές, από τις πατούσες των ποδιών και πάνω και από την κορυφή του κεφαλιού
και κάτω επανεξετάζουμε αυτό το σώμα και βλέπουμε ότι είναι ένα περιτύλιγμα
δέρματος γεμάτο από διάφορες ακαθαρσίες. Λέμε ότι: ‘Αυτό το σώμα περιλαμβάνει,
τρίχες του κεφαλιού, τρίχες του σώματος, νύχια, δόντια, δέρμα, σάρκα, τένοντες,
κόκαλα, μεδούλι, νεφρά, καρδιά, συκώτι, διάφραγμα, σπλήνα, πνευμόνια, παχύ
έντερο, λεπτό έντερο, τα περιεχόμενα του στομαχιού, κόπρανα, χολή, φλέγμα,
πύον, αίμα, ιδρώτα, λίπος, δάκρυα, σάλια, μύξες, το υγρό μέσα στις αρθρώσεις
και ούρα’.
Είναι σαν ένα τσουβάλι γεμάτο από διάφορα είδη σιτηρών, όπως το σιτάρι,
ρύζι, φασόλια, μπιζέλια, κεχρί και σουσάμι, που το ανοίγει ένας άντρας με καλή
όραση και το εξετάζει ως εξής: ‘Αυτό είναι σιτάρι, αυτό είναι ρύζι, αυτά είναι
φασόλια, αυτά είναι μπιζέλια και αυτό είναι σουσάμι’, με τον ίδιο τρόπο
επανεξετάζουμε το σώμα.
Με αυτό τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι το σώμα εξωτερικά, εσωτερικά
ή και τα δυο. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή
και των δυο καταστάσεων, σε σχέση με το σώμα. Η επίγνωση ότι
‘υπάρχει σώμα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή
γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς
καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο”.
[ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ]
“Επιπλέον, ασκητές επανεξετάζουμε αυτό το σώμα, όποια και εάν είναι η
στάση και η διάθεσή του, σαν να αποτελείται από στοιχεία ως εξής: ‘Μέσα σε αυτό
το σώμα υπάρχει το στοιχείο της γης, το στοιχείο του νερού, το στοιχείο της
φωτιάς και το στοιχείο του αέρα’.
Σαν τον επιδέξιο χασάπη ή τον βοηθό του που έσφαξε μία αγελάδα και
κάθεται σε ένα σταυροδρόμι για να την πουλήσει, αφού την έχει τεμαχίσει, με το
ίδιο τρόπο επανεξετάζουμε αυτό το σώμα.
Με αυτό τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι το
σώμα εσωτερικά και εξωτερικά ή και τα δυο. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση
της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με το
σώμα. Η επίγνωση ότι ‘υπάρχει σώμα’ εδραιώνεται και φθάνει στο
σημείο όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε
σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε
αυτό τον κόσμο”.
[ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟΣΥΝΤΙΘΕΤΑΙ]
Επιπλέον, ασκητές, σαν να βλέπαμε ένα πτώμα που το έχουν πετάξει σε ένα
νεκροταφείο, μετά από μια, δύο ή τρεις μέρες, πρησμένο, πελιδνό, με διάφορες
εκκρίσεις να διαρρέουν από τις οπές, το συγκρίνουμε με το δικό μας σώμα,
λέγοντας: ‘Το σώμα μου έχει την ίδια φύση με αυτό το πτώμα, θα
καταλήξει να είναι στην ίδια κατάσταση, δεν θα αποφύγει αυτή την μοίρα’.
Και σαν να βλέπαμε ένα πτώμα που το έχουν πετάξει σε ένα νεκροταφείο και
το έχουν τσιμπήσει και φάει τα κοράκια, γύπες και γεράκια, το έχουν μασήσει και
ροκανίσει σκυλιά και τσακάλια και το τρώνε διαφόρων ειδών σκουλήκια, το
συγκρίνουμε με το δικό μας σώμα και λέμε: ‘Το σώμα μου έχει την ίδια
φύση με αυτό το πτώμα, θα καταλήξει να είναι στην ίδια κατάσταση, δεν θα
αποφύγει αυτή την μοίρα’.
Ύστερα στοχαζόμαστε, με τον ίδιο τρόπο, έναν σκελετό με σάρκα και αίμα
και που κρατιέται ολόκληρος χάρη στους τένοντες.
Μετά στοχαζόμαστε έναν σκελετό χωρίς σάρκα, και πασαλειμμένο με
αίμα που κρατιέται ολόκληρος χάρη στους τένοντες.
Ύστερα στοχαζόμαστε ένα σκελετό χωρίς σάρκα και αίμα που κρατιέται
ολόκληρος χάρη στους τένοντες.
Ύστερα στοχαζόμαστε τα κόκαλα που έχουν αποσυνδεθεί από τους τένοντες και έχουν
διασκορπιστεί εδώ και εκεί: εδώ ένα κόκαλο από το χέρι, εκεί ένα κόκαλο
από πόδι, εδώ ένα κόκαλο από το καλάμι, εκεί το κόκαλο του γοφού, εκεί ένα
κόκαλο από τον σπόνδυλο, εδώ ένα πλευρό, εκεί ένα στέρνο, εδώ ένα κόκαλο της
ωμοπλάτης, εκεί ένα κόκαλο από τον σβέρκο, εδώ μια γνάθος, εκεί ένα δόντι, εδώ
ένα κρανίο.
Ύστερα στοχαζόμαστε τα ξασπρισμένα κόκαλα που έχουν πάρει το χρώμα του
κοχυλιού.
Ύστερα στοχαζόμαστε ένα σωρό από κόκαλα που είναι πάνω από ένα
χρόνο.
Τελικά σαν να βλέπαμε ένα πτώμα πεταμένο μέσα σε ένα νεκροταφείο, με
κόκαλα σαπισμένα και θρυμματισμένα σαν σκόνη, το συγκρίνουμε με το δικό μας
σώμα και λέμε: ‘Το σώμα μου έχει την ίδια φύση με το πτώμα, θα
καταλήξει να είναι στην ίδια κατάσταση, δεν θα αποφύγει αυτή την μοίρα’.
Με αυτό τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι το σώμα εσωτερικά, εξωτερικά
ή και τα δυο. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή
και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με το σώμα. Η επίγνωση ότι
‘υπάρχει σώμα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή
γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς
καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο.
Με αυτό τον τρόπο, σε σχέση με το σώμα, παραμένουμε στοχαζόμενοι
το σώμα.
[2. ΕΠΙΓΝΩΣΗ
ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ]
“Και πώς,
ασκητές, σχετικά με τα αισθήματα, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα αισθήματα;
Εδώ, όταν νοιώσουμε ευχάριστη αίσθηση, γνωρίζουμε ότι: ‘Νιώθω ευχάριστη
αίσθηση’, όταν νοιώσουμε δυσάρεστη αίσθηση, γνωρίζουμε ότι: ‘Νιώθω
δυσάρεστη αίσθηση’, και όταν νοιώσουμε ουδέτερη αίσθηση, γνωρίζουμε
ότι: ‘Νιώθω ουδέτερη αίσθηση’.
Όταν νοιώσουμε μια εγκόσμια ευχάριστη, δυσάρεστη ή ουδέτερη αίσθηση,
γνωρίζουμε ότι: ‘Νιώθω μια εγκόσμια ευχάριστη, δυσάρεστη ή ουδέτερη
αίσθηση’. Όταν νοιώσουμε μια μη-εγκόσμια ευχάριστη, δυσάρεστη ή
ουδέτερη αίσθηση, γνωρίζουμε ότι: ‘Νιώθω μια μη-εγκόσμια ευχάριστη,
δυσάρεστη ή ουδέτερη αίσθηση’.[5]
Με αυτό τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι τα αισθήματα, εσωτερικά και
εξωτερικά ή και τα δυο. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης,
της εξαφάνισης ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με τα
αισθήματα. Η επίγνωση ότι ‘υπάρχουν αισθήματα’ εδραιώνεται και
φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη προσοχή και
παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε
υπάρχει σε αυτό τον κόσμο.
Με αυτό τον τρόπο, σε σχέση με τα αισθήματα, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα
αισθήματα”.
[3. ΕΠΙΓΝΩΣΗ
ΤΟΥ ΝΟΥ]
“Και πώς,
ασκητές, σε σχέση με το νου, παραμένουμε στοχαζόμενοι τον νου;
Εδώ γνωρίζουμε ότι ένας νους που επιθυμεί είναι ‘επιθυμία’ και ένας νους
που είναι χωρίς επιθυμία είναι ‘μη επιθυμία’.
Γνωρίζουμε ότι ένας οργισμένος νους είναι ‘οργή’ και ένας νους μη
οργισμένος είναι ‘χωρίς οργή’.
Γνωρίζουμε ότι ένας παραπλανημένος νους είναι ‘παραπλανημένος’ και
ένας μη παραπλανημένος νους είναι ‘μη παραπλανημένος’.
Γνωρίζουμε ότι ένας σφιγμένος νους είναι ‘σφιγμένος’ και ένας διασπασμένος
νους είναι ‘διάσπασμένος’.
Γνωρίζουμε ότι ένας ερύς νους είναι ‘ευρύς’ και ένας περιορισμένος
νους είναι ‘περιορισμένος’.
Γνωρίζουμε ότι ένας νους που υπερέχει ότι ‘υπερέχει’ και ένας νους που δεν
υπερέχει ότι ‘δεν υπερέχει’.
Γνωρίζουμε ότι ένας προσηλωμένος νους είναι ‘προσηλωμένος’ και ένας νους
που δεν είναι προσηλωμένος, είναι ‘μη- προσηλωμένος’.
Γνωρίζουμε ότι ένας απελευθερωμένος νους είναι ‘απελευθερωμένος’ και
ένας νους που δεν είναι απελευθερωμένος, είναι ‘μη-απελευθερωμένος’.
[4. ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ]
“Και πώς, ασκητές, σε σχέση με τα πράγματα, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα
πράγματα;
[ΤΑ
ΕΜΠΟΔΙΑ]
“Εδώ παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα ως τα πέντε
εμπόδια. Και πώς το κάνουμε αυτό;
Εάν υπάρχει
σαρκική επιθυμία μέσα μας, γνωρίζουμε ότι: ‘υπάρχει σαρκική επιθυμία’. Εάν
δεν υπάρχει σαρκική επιθυμία, γνωρίζουμε ότι: ‘δεν υπάρχει σαρκική
επιθυμία’. Επιπλέον γνωρίζουμε πώς εκδηλώνεται η ανεκδήλωτη σαρκική
επιθυμία, πώς απομακρύνεται αν έχει εκδηλωθεί και πώς μπορούμε να εμποδίσουμε
την μελλοντική εκδήλωσή της, όταν έχει απομακρυνθεί.
Εάν υπάρχει κακή πρόθεση μέσα μας, γνωρίζουμε ότι: ‘υπάρχει κακή
πρόθεση’. Εάν δεν υπάρχει κακή πρόθεση, γνωρίζουμε ότι: ‘δεν υπάρχει κακή πρόθεση’. Επιπλέον
γνωρίζουμε πώς εκδηλώνεται η ανεκδήλωτη κακή πρόθεση, πώς απομακρύνεται όταν
έχει εκδηλωθεί και πώς μπορούμε να εμποδίσουμε την μελλοντική εκδήλωσή της,
όταν έχει απομακρυνθεί.
Εάν υπάρχει
νωθρότητα και λήθαργος μέσα μας, γνωρίζουμε ότι: ‘υπάρχει νωθρότητα και
λήθαργος’. Εάν δεν υπάρχει νωθρότητα και λήθαργος, γνωρίζουμε ότι: ‘δεν υπάρχει
νωθρότητα και λήθαργος’. Επιπλέον γνωρίζουμε πώς εκδηλώνεται η ανεκδήλωτη
νωθρότητα και ο λήθαργος, πώς απομακρύνεται όταν έχει εκδηλωθεί και πώς μπορούμε
να εμποδίσουμε την μελλοντική εκδήλωσή της, όταν έχει απομακρυνθεί.
Εάν υπάρχει
ταραχή και ανησυχία μέσα μας, γνωρίζουμε ότι: ‘υπάρχει ταραχή και ανησυχία’.
Εάν δεν υπάρχει ταραχή και ανησυχία, γνωρίζουμε ότι: ‘δεν
υπάρχει ταραχή και ανησυχία’. Επιπλέον γνωρίζουμε πώς εκδηλώνεται η
ανεκδήλωτη ταραχή και στεναχώρια, πως απομακρύνεται όταν έχει εκδηλωθεί και πώς
μπορούμε να εμποδίσουμε την μελλοντική εκδήλωσή της, όταν έχει απομακρυνθεί.
Εάν υπάρχει αμφιβολία μέσα μας, γνωρίζουμε ότι: ‘υπάρχει αμφιβολία’. Εάν
δεν υπάρχει αμφιβολία, γνωρίζουμε ότι: ‘δεν υπάρχει αμφιβολία’. Επιπλέον
γνωρίζουμε πώς εκδηλώνεται η ανεκδήλωτη αμφιβολία, πώς απομακρύνεται όταν έχει
εκδηλωθεί και πώς μπορούμε να εμποδίσουμε την μελλοντική εκδήλωσή της , όταν
απομακρυνθεί.
Με αυτό τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα εσωτερικά,
εξωτερικά ή και τα δύο μαζί. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης,
της εξαφάνισης ή και των δυο καταστάσεων, σε σχέση με τα πράγματα. Η
γνώση ότι ‘υπάρχουν πράγματα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε
να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση
ανεξαρτησίας, χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο”.
[ΤΑ ΣΩΡΕΥΜΑΤΑ]
“Ύστερα παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα ως τα πέντε σωρεύματα της
προσκόλλησης. Και πώς το κάνουμε αυτό;
Εδώ γνωρίζουμε ότι:
‘Έτσι είναι η μορφή, με αυτό τον τρόπο εκδηλώνεται και με αυτό τον τρόπο
εξαφανίζεται.
Έτσι είναι τα αισθήματα, με αυτό τον τρόπο εκδηλώνονται και με αυτό τον
τρόπο εξαφανίζονται.
Έτσι είναι η αντίληψη, με αυτό τον τρόπο εκδηλώνεται και με αυτό τον
τρόπο εξαφανίζεται.
Έτσι είναι τα κατασκευάσματα, με αυτό τον τρόπο εκδηλώνονται και με αυτό
τον τρόπο εξαφανίζονται.
Έτσι είναι η συνείδηση, με αυτό τον τρόπο εκδηλώνεται και με αυτό τον
τρόπο εξαφανίζεται’.
Με αυτό τον τρόπο, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα, εσωτερικά, εξωτερικά
ή και τα δύο μαζί. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης, της
εξαφάνισης ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με τα πράγματα. Η
γνώση ότι ‘υπάρχουν πράγματα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο, όπου μπορούμε
να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση
ανεξαρτησίας, χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο”.
[ΟΙ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΕΣ - ΣΦΑΙΡΕΣ]
Ύστερα παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα ως τις έξι εσωτερικές και
εξωτερικές σφαίρες της αίσθησης. Και πώς το κάνουμε αυτό;
Γνωρίζουμε το μάτι, γνωρίζουμε τις μορφές και γνωρίζουμε το δεσμό που
εκδηλώνεται σε συνάρτηση με αυτά. Επίσης ξέρουμε πώς ένας ανεκδήλωτος δεσμός
εκδηλώνεται, πώς απομακρύνεται ένας δεσμός που έχει εκδηλωθεί και πώς μπορούμε
να εμποδίσουμε την μελλοντική εκδήλωση ενός δεσμού που έχει απομακρυνθεί.
Γνωρίζουμε το αυτί, γνωρίζουμε τους ήχους και γνωρίζουμε το δεσμό που
εκδηλώνεται σε συνάρτηση με αυτά. Επίσης ξέρουμε πώς εκδηλώνεται, πώς
απομακρύνεται και πώς να τον εμποδίσουμε.
Γνωρίζουμε τη γλώσσα, γνωρίζουμε τις γεύσεις και γνωρίζουμε το δεσμό που
εκδηλώνεται σε συνάρτηση με αυτά. Επίσης ξέρουμε πώς εκδηλώνεται, πώς
απομακρύνεται και πώς να τον εμποδίσουμε.
Γνωρίζουμε το σώμα, γνωρίζουμε τις φυσικές αισθήσεις και γνωρίζουμε το
δεσμό που εκδηλώνεται σε συνάρτηση με αυτά. Επίσης ξέρουμε πώς εκδηλώνεται, πώς
απομακρύνεται και πώς να τον εμποδίσουμε.
Γνωρίζουμε τον νου, γνωρίζουμε τα νοητικά αντικείμενα και γνωρίζουμε το
δεσμό που εκδηλώνεται σε συνάρτηση με αυτά. Επίσης ξέρουμε πώς
εκδηλώνεται, πώς απομακρύνεται και πώς να τον εμποδίσουμε.
Με αυτό τον τρόπο, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα εσωτερικά,
εξωτερικά ή και τα δύο μαζί. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης,
της εξαφάνισης ή και των δυο καταστάσεων σε σχέση με τα πράγματα. Η
επίγνωση ότι ‘υπάρχουν πράγματα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου
μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία
κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό
τον κόσμο”.
[ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ]
“Ύστερα παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα ως τους επτά παράγοντες της
αφύπνισης. Και πώς το κάνουμε αυτό;
Εάν η προσοχή, σαν παράγων αφύπνισης, είναι παρούσα μέσα μας, γνωρίζουμε
ότι: ‘η προσοχή είναι παρούσα’. Εάν λείπει, γνωρίζουμε ότι: ‘η
προσοχή δεν είναι παρούσα’. Ξέρουμε επίσης πώς η προσοχή, σαν παράγων
αφύπνισης, μπορεί να εκδηλωθεί και πώς μπορεί να τελειοποιηθεί.
Εάν η έρευνα των πραγμάτων, σαν παράγων αφύπνισης, είναι παρούσα μέσα μας
γνωρίζουμε ότι: ‘η έρευνα των πραγμάτων είναι παρούσα’. Εάν
λείπει, γνωρίζουμε ότι: ‘η έρευνα των πραγμάτων δεν είναι
παρούσα’. Ξέρουμε επίσης πώς η έρευνα, σαν παράγων αφύπνισης, μπορεί
να εκδηλωθεί και πώς μπορεί να τελειοποιηθεί.
Εάν η χαρούμενη επιμονή, σαν παράγων αφύπνισης είναι παρούσα μέσα
μας, γνωρίζουμε ότι: ‘η χαρούμενη επιμονή είναι παρούσα’. Εάν λείπει,
γνωρίζουμε ότι: ‘η χαρούμενη επιμονή δεν είναι παρούσα’. Ξέρουμε
επίσης πώς η χαρούμενη επιμονή, σαν παράγων της αφύπνισης, μπορεί να εκδηλωθεί
και πώς μπορεί να τελειοποιηθεί.
Εάν η χαρά, σαν
παράγων αφύπνισης, είναι παρούσα μέσα μας, γνωρίζουμε ότι: ‘η χαρά
είναι παρούσα’. Εάν λείπει, γνωρίζουμε ότι: ‘η χαρά δεν είναι
παρούσα’. Ξέρουμε επίσης πώς η χαρά, σαν παράγων αφύπνισης, μπορεί να
εκδηλωθεί και πώς μπορεί να τελειοποιηθεί.
Εάν η ηρεμία, σαν παράγων αφύπνισης, είναι παρούσα μέσα μας, γνωρίζουμε
ότι: ‘η ηρεμία είναι παρούσα’. Εάν λείπει, γνωρίζουμε
ότι: ‘η ηρεμία δεν είναι παρούσα’. Ξέρουμε επίσης πώς η ηρεμία,
σαν παράγων αφύπνισης, μπορεί να εκδηλωθεί και πώς μπορεί να τελειοποιηθεί.
Εάν η
διαλογιστική απορρόφηση, σαν παράγων αφύπνισης, είναι παρούσα μέσα μας,
γνωρίζουμε ότι: ‘η διαλογιστική απορρόφηση είναι παρούσα’. Εάν λείπει,
γνωρίζουμε ότι: ‘η διαλογιστική απορρόφηση δεν είναι παρούσα’. Ξέρουμε επίσης
πώς η διαλογιστική απορρόφηση, σαν παράγων αφύπνισης, μπορεί να εκδηλωθεί και
πώς μπορεί να τελειοποιηθεί.
Εάν η ισοψυχία, σαν παράγων αφύπνισης, είναι παρούσα μέσα μας,
γνωρίζουμε ότι: ‘η ισοψυχία είναι παρούσα. Εάν λείπει, γνωρίζουμε
ότι: ‘η ισοψυχία δεν είναι παρούσα’. Ξέρουμε επίσης πώς η
ισοψυχία, σαν παράγων αφύπνισης, μπορεί να εκδηλωθεί και πώς μπορεί να
τελειοποιηθεί.
Με αυτό τον τρόπο, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα εσωτερικά,
εξωτερικά ή και τα δύο μαζί. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης,
της εξαφάνισης ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με τα πράγματα. Η
γνώση ότι ‘υπάρχουν πράγματα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε
να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση
ανεξαρτησίας, χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο”.
[ΟΙ
ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ]
“Ύστερα
παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα ως τις τέσσερις ευγενείς
αλήθειες. Και πώς το κάνουμε αυτό;
Εδώ γνωρίζουμε με ακρίβεια ότι: ‘αυτό είναι δυστυχία’.
Γνωρίζουμε με ακρίβεια ότι: ‘αυτή είναι η αιτία της
δυστυχίας’.
Γνωρίζουμε με ακρίβεια ότι: ‘αυτό είναι το σταμάτημα της δυστυχίας’.
Γνωρίζουμε με ακρίβεια ότι: ‘αυτό είναι το μονοπάτι που
οδηγεί στο σταμάτημα της δυστυχίας’.
Με αυτό τον
τρόπο, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα εσωτερικά, εξωτερικά ή και τα δύο
μαζί. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή και των
δύο καταστάσεων, σε σχέση με τα πράγματα. Η γνώση ότι ‘υπάρχουν
πράγματα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση
και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία
προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο.
Με αυτό τον τρόπο, σε σχέση με τα πράγματα, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα
πράγματα”.[6]
[Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ]
“Ασκητές, εάν κάποιος αναπτύξει αυτούς τους τέσσερις τρόπους για την
εδραίωση της προσοχής, με αυτό τον τρόπο, για επτά χρόνια, αναμένεται να
αποκτήσει έναν από τους δύο καρπούς: είτε την τελική γνώση εδώ και
τώρα, είτε, εάν υπάρχουν ακόμα κάποια απομεινάρια προσκόλλησης, δεν θα
επιστρέψει (στη Σαμσάρα).
Αλλά
όχι μόνο ύστερα από επτά χρόνια: Αν κάποιος αναπτύξει τέτοια επίγνωση επί έξι
χρόνια, μπορούμε να περιμένουμε το ίδιο αποτέλεσμα. Και το ίδιο επίσης ύστερα
από πέντε χρόνια, ύστερα από τέσσερα χρόνια, τρία χρόνια, δύο χρόνια και ύστερα
από έναν χρόνο τέτοιας επίγνωσης, μπορούμε να περιμένουμε το ίδιο αποτέλεσμα.
Και όχι μόνο ύστερα από ένα χρόνο, εάν κάποιος αναπτύξει τέτοια προσοχή για
επτά μήνες, αναμένεται το ίδιο αποτέλεσμα, αλλά επίσης, και μετά από έξι μήνες,
πέντε μήνες, τέσσαρες μήνες, τρεις μήνες, δύο μήνες, ένα μήνα ή ακόμα και μόνο
μισό μήνα τέτοιας επίγνωσης.
Αλλά και όχι μόνο ύστερα από μισό μήνα, εάν κάποιος αναπτύξει αυτούς
τους τέσσερις τρόπους για την εδραίωση της προσοχής, με τέτοιο τρόπο μόνο για
επτά μέρες, αναμένεται να αποκτήσει έναν από τους δύο καρπούς: είτε
την τελική γνώση εδώ και τώρα, ή εάν υπάρχουν ακόμα κάποια
απομεινάρια προσκόλλησης, δεν θα επιστρέψει.
[ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ]
“Ασκητές, αυτό είναι το μοναδικό μονοπάτι που οδηγεί στην κάθαρση των
όντων, στην υπερνίκηση της θλίψης και του θρήνου, στην εξαφάνιση της δυστυχίας
και της δυσαρέσκειας, στην απόκτηση της αληθούς μεθόδου και στην πραγμάτωση της
Νιρβάνα- αυτό είναι το μονοπάτι της τετραπλής εδραίωσης της προσοχής”.
Αυτά είπε ο Ευλογημένος και οι μαθητές ενθουσιάστηκαν πολύ από τα λόγια
του.
Παράρτημα:
Η Εδραίωση της Επίγνωσης των Τεσσάρων
Ευγενών Αληθειών
Μάχα Σατιπαττάνα Σούτρα, Ντίκα Νικάγυα 227
“Επιπλέον ασκητές παραμένουμε σε συλλογισμό πάνω στα πράγματα, ως τις
τέσσερις ευγενείς αλήθειες. Και πώς το κάνουμε αυτό;
Εδώ γνωρίζουμε όπως έχει ότι: ‘αυτό είναι δυστυχία’.
Γνωρίζουμε όπως έχει ότι: ‘αυτή είναι η αιτία της δυστυχίας’.
Γνωρίζουμε όπως έχει ότι: ‘αυτή είναι η παύση της δυστυχίας’.
Γνωρίζουμε με όπως έχει ότι: ‘αυτό είναι το μονοπάτι που
οδηγεί στο σταμάτημα της δυστυχίας’ ”.
1. “Ποια είναι η ευγενής αλήθεια για την δυστυχία;
Η γέννηση
είναι δυστυχία, η γήρανση είναι δυστυχία και ο θάνατος είναι
δυστυχία. Η θλίψη, ο θρήνος, ο πόνος, η στεναχώρια και η απελπισία
είναι δυστυχία. Η συναναστροφή με τα δυσάρεστα, ο χωρισμός από τα
ευχάριστα και το να μην αποκτάς αυτά που θέλεις, είναι
δυστυχία. Συνοπτικά, τα πέντε σωρεύματα της προσκόλλησης είναι
δυστυχία.
Και τι είναι η γέννηση; Οτιδήποτε βιώνουν τα διάφορα είδη
όντων, ως γέννηση, το να γεννιούνται, να κατεβαίνουν, να γίνονται, να
εκδηλώνονται, η εμφάνιση των σωρευμάτων και η απόκτηση των αισθητήριων σφαιρών-
αυτά ονομάζονται γέννηση.
Τι είναι η γήρανση; Οτιδήποτε βιώνουν τα διάφορα είδη όντων,
ως γήρανση, φθορά, να γίνονται εύθραυστοι, να γεμίζουν ρυτίδες και να ασπρίζουν
τα μαλλιά τους, η εξασθένιση της ζωτικής ενέργειας και η αποδυνάμωση των
ικανοτήτων - αυτά ονομάζονται γήρανση.
Τι είναι ο θάνατος; Οτιδήποτε βιώνουν τα διάφορα είδη όντων,
ως θάνατο, διάλυση, εξαφάνιση, αποσύνθεση, ερχομό του τέλους, αποσύνθεση των
σωρευμάτων, αποκοπή από το σώμα και διακοπή της ζωτικής ικανότητας- αυτό
ονομάζεται θάνατος.
Τι είναι η θλίψη; Οποιαδήποτε θλίψη, λύπη, οδύνη, εσωτερική
θλίψη, ή εξωτερική λύπη που νοιώθει οποιοσδήποτε, που υποφέρει από κακοτυχία ή
αγγίζεται από οδυνηρό αίσθημα - αυτό ονομάζεται θλίψη.
Τι είναι ο θρήνος; Οποιοδήποτε κλάμα, οιμωγή, μοιρολόγι,
θρήνος, και ολοφυρμός ενός ατόμου που υποφέρει από την δυστυχία ή αγγίζεται από
οδυνηρό αίσθημα - αυτό ονομάζεται θρήνος.
Τι είναι ο πόνος; Οτιδήποτε βιώνεται ως σωματικός πόνος,
σωματική ταλαιπωρία, πόνος ή ταλαιπωρία που είναι αποτέλεσμα σωματικής επαφής -
αυτό ονομάζεται πόνος.
Τι είναι η στεναχώρια; Οτιδήποτε βιώνεται ως νοητικός πόνος,
νοητική ταλαιπωρία ή πόνος και ταλαιπωρία που είναι το αποτέλεσμα νοητικής
επαφής - αυτό ονομάζεται στεναχώρια.
Τι είναι η απελπισία; Οποιαδήποτε απελπισία, αποθάρρυνση και
απόγνωση ενός ατόμου που υποφέρει λόγω δυστυχίας ή που αγγίζεται από κάτι
οδυνηρό- αυτό ονομάζεται απελπισία
Και τι είναι η δυστυχία της συναναστροφής με το δυσάρεστο; Το να βιώνεις
ανεπιθύμητα, δυσάρεστα, και άσχημα θεάματα,ήχους, αρώματα, γεύσεις, ή σωματικά
αισθήματα. Το να έχεις σύνδεση, επαφή, σχέση ή αλληλεπίδραση με
άτομα που θέλουν το κακό σου, που θέλουν να σε βλάψουν, να σε ταλαιπωρήσουν,
που θέλουν να σε καταπιέσουν - αυτό ονομάζεται η δυστυχία της συναναστροφής με
το δυσάρεστο.
Τι είναι η δυστυχία του χωρισμού από τα ευχάριστα; Να μην
βιώνεις επιθυμητά, ευχάριστα και όμορφα θεάματα, ήχους, αρώματα, γεύσεις, η
σωματικά αισθήματα. Το να μην έχεις σύνδεση, επαφή, σχέση ή
αλληλεπίδραση με άτομα που θέλουν το καλό σου, που θέλουν να σε παρηγορήσουν,
που θέλουν να σε κρατήσουν μακριά από καταπίεση. Άτομα σαν την
μητέρα μας, τον πατέρα μας, τον αδελφό και την αδελφή μας, οι φίλοι, οι
σύντροφοι και οι συγγενείς μας - αυτό ονομάζεται δυστυχία του χωρισμού από τα
ευχάριστα.
Ποια είναι η δυστυχία του να μην αποκτάς αυτά που θέλεις; Τα
όντα που υπόκεινται σε γέννηση, γηρατειά, αρρώστια, θάνατο, θλίψη, θρήνο, πόνο,
στεναχώρια και απελπισία, κάνουν την ευχή: ‘Είθε να μην
υπόκειμαι σε γέννηση, γηρατειά, αρρώστια, θάνατο, θλίψη, θρήνο, πόνο,
στεναχώρια και απελπισία. Είθε να μην με βρει γέννηση, γηρατειά, αρρώστια,
θάνατος, θλίψη, θρήνος, πόνος, στεναχώρια και απελπισία’. Αλλά κάτι τέτοιο δεν
πραγματοποιείται με ευχές. Αυτό ονομάζεται η δυστυχία του να μην αποκτάς αυτά
που θέλεις.
Ποια είναι τα πέντε σωρεύματα της προσκόλλησης που, συνοπτικά, είναι η
δυστυχία; Η μορφή σαν σώρευμα προσκόλλησης, τα αισθήματα σαν σώρευμα
προσκόλλησης, η αντίληψη σαν σώρευμα προσκόλλησης, οι νοητικές κατασκευές σαν
σώρευμα προσκόλλησης και η συνείδηση σαν σώρευμα προσκόλλησης. Αυτά
ονομάζονται τα πέντε σωρεύματα της προσκόλλησης που, συνοπτικά, είναι η
δυστυχία”.
Αυτό είναι η ευγενής αλήθεια της δυστυχίας”.
2. “Ποια είναι η ευγενής αλήθεια για την αιτία της
δυστυχίας;
Η δίψα για περαιτέρω γίγνεσθαι, συνοδευόμενη από πάθος και ενθουσιασμό,
απολαμβάνοντας εδώ κι εκεί, η δίψα για
αισθησιασμό, για ύπαρξη και για μη – ύπαρξη.
Και από πού προέρχεται και αναπτύσσεται αυτή η δίψα, πού διαμένει, πού
παραμένει;
Από οτιδήποτε, σε εγκόσμιο επίπεδο, εμφανίζεται δελεαστικό και
ελκυστικό, από εκεί έρχεται και αναπτύσσεται η δίψα, εκεί παραμένει και
διαμένει.
Και τι εμφανίζεται δελεαστικό και ελκυστικό σε εγκόσμιο
επίπεδο; Τα μάτια, τα αυτιά, η μύτη, η γλώσσα, το σώμα και η διάνοια
εμφανίζονται δελεαστικά και ελκυστικά σε εγκόσμιο επίπεδο. Από αυτά γεννιέται
και αναπτύσσεται αυτή η δίψα, εκεί παραμένει και διαμένει.
Με τον ίδιο τρόπο, οι οπτικές μορφές, τα ήχοι, οι μυρωδιές, οι σωματικές
αισθήσεις και οι σκέψεις εμφανίζονται δελεαστικές και ελκυστικές σε εγκόσμιο
επίπεδο. Από αυτά γεννιέται και αναπτύσσεται αυτή η δίψα, εκεί παραμένει και
διαμένει.
Με τον ίδιο τρόπο, η συνείδηση του ματιού, του αυτιού, της
μύτης, της γλώσσας, σώματος και της διάνοιας εμφανίζονται
δελεαστικές και ελκυστικές σε εγκόσμιο επίπεδο. Από αυτά γεννιέται και
αναπτύσσεται αυτή η δίψα, εκεί παραμένει και διαμένει.
Με τον ίδιο τρόπο, η επαφή μέσω της όρασης, της ακοής, της όσφρησης, της
γεύσης, της σωματικής αίσθησης και της σκέψης.Από αυτά γεννιέται και
αναπτύσσεται αυτή η δίψα, εκεί παραμένει και διαμένει.
Με τον ίδιο τρόπο, τα αισθήματα που γεννώνται από την επαφή μέσω του
ματιού, της μύτης, της γλώσσας, του σώματος και της διάνοιας εμφανίζονται
δελεαστικά και ελκυστικά σε εγκόσμιο επίπεδο. Από αυτά γεννιέται και
αναπτύσσεται αυτή η δίψα, εκεί παραμένει και διαμένει.
Με τον ίδιο τρόπο, η αντίληψη των μορφών, των ήχων, των μυρωδιών, των
γεύσεων, των σωματικών αισθήσεων και των σκέψεων εμφανίζεται δελεαστική και
ελκυστική σε εγκόσμιο επίπεδο. Από αυτά γεννιέται και αναπτύσσεται αυτή η δίψα,
εκεί παραμένει και διαμένει .
Με τον ίδιο τρόπο, η πρόθεση για μορφές, ήχους, μυρωδιές, σωματικές
αισθήσεις και σκέψεις εμφανίζεται δελεαστική και ελκυστική σε εγκόσμιο επίπεδο.
Από αυτά γεννιέται και αναπτύσσεται αυτή η δίψα, εκεί παραμένει και διαμένει.
Με τον ίδιο τρόπο, η δίψα για μορφές, ήχους, μυρωδιές, σωματικές
αισθήσεις και σκέψεις εμφανίζεται δελεαστική και ελκυστική σε εγκόσμιο επίπεδο.
Από αυτά γεννιέται και αναπτύσσεται αυτή η δίψα, εκεί παραμένει και διαμένει
Με τον ίδιο τρόπο, η σκέψη που κατευθύνεται προς μορφές, ήχους,
μυρωδιές, σωματικές αισθήσεις και σκέψεις εμφανίζεται δελεαστική και ελκυστική
σε εγκόσμιο επίπεδο. Από αυτά γεννιέται και αναπτύσσεται αυτή η δίψα, εκεί
παραμένει και διαμένει.
Με τον ίδιο τρόπο, η αξιολόγηση των μορφών, των ήχων, των μυρωδιών, των
γεύσεων, των σωματικών αισθήσεων και των σκέψεων εμφανίζεται δελεαστική και
ελκυστική σε εγκόσμιο επίπεδο. Από αυτά γεννιέται και αναπτύσσεται αυτή η δίψα,
εκεί παραμένει και διαμένει.
Αυτό ονομάζεται η ευγενής αλήθεια για την αιτία της δυστυχίας.
3. “Ποια είναι η ευγενής αλήθεια για το σταμάτημα της
δυστυχίας;
Αυτή είναι το ολοκληρωτικό ξεθώριασμα χωρίς απομεινάρια και το
σταμάτημα, η εγκατάλειψη, η απαλλαγή και το άφημα αυτής της ίδιας
της δίψας.
Και πού εγκαταλείπεται και πετιέται αυτή η δίψα, πού παύει και
τελειώνει;
Σε ό, τι είναι δελεαστικό και ελκυστικό σε αυτό τον κόσμο - εκεί
εγκαταλείπεται και πετιέται αυτή η δίψα, εκεί παύει και τελειώνει.
Και τι είναι δελεαστικό
και ελκυστικό σε αυτό τον κόσμο;Τα μάτια, τα αυτιά, η μύτη, η γλώσσα, το σώμα
και η διάνοια, σε κοσμικό επίπεδο, είναι δελεαστικά και ελκυστικά σε αυτό
τον κόσμο. Εκεί εγκαταλείπεται και πετιέται αυτή η δίψα, εκεί παύει και
τελειώνει
Με τον ίδιο τρόπο, η δίψα εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της
σε σχέση με τις μορφές, τους ήχους, τις μυρωδιές, τις γεύσεις, τις σωματικές
αισθήσεις και τις σκέψεις.
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με την συνείδηση
του ματιού, του αυτιού, της μύτης, της γλώσσας, του σώματος και της διάνοιας.
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με την επαφή μέσω
της όρασης, της ακοής, της όσφρησης, της γεύσης, της σωματικής αίσθησης και της
σκέψης.
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με τα αισθήματα
που γεννώνται από την επαφή μέσω του ματιού, της μύτης, της γλώσσας, του
σώματος και της διάνοιας.
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με την αντίληψη
των μορφών, των ήχων, των μυρωδιών, των γεύσεων, των σωματικών αισθήσεων και
των σκέψεων.
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με την πρόθεση για
μορφές, ήχους, μυρωδιές, σωματικές αισθήσεις και σκέψεις.
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με την δίψα για
μορφές, ήχους, μυρωδιές, σωματικές αισθήσεις και σκέψεις.
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με την σκέψη για
μορφές, ήχους, μυρωδιές, σωματικές αισθήσεις και σκέψεις.
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με την αξιολόγηση
των μορφών, των ήχων, των μυρωδιών, των γεύσεων, των σωματικών αισθήσεων και
των σκέψεων που εμφανίζονται δελεαστικά και ελκυστικά σε αυτόν τον κόσμο. Εκεί
είναι που εγκαταλείπεται και πετιέται αυτή η δίψα, εκεί παύει και τελειώνει.
Αυτό ονομάζεται η ευγενής αλήθεια για το σταμάτημα της δυστυχίας”.
4. “Ποια είναι η ευγενής αλήθεια
για το μονοπάτι που οδηγεί στο σταμάτημα της δυστυχίας;
Αυτή είναι η ευγενής οκταπλή ατραπός: η ορθή θεώρηση, η ορθή
σκέψη, ο ορθός λόγος, η ορθή πράξη, η ορθή ζωή, η ορθή προσπάθεια, η ορθή
προσοχή και η ορθή διαλογιστική απορρόφηση.
Τι είναι ορθή θεώρηση;
Γνώση σχετικά με την δυστυχία, την αιτία της δυστυχίας, την παύση της
δυστυχίας και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση της δυστυχίας. Αυτό
ονομάζεται ορθή θεώρηση.
Τι είναι ορθή σκέψη;
Η επιδίωξη για την απάρνηση της κοσμικής ζωής, για την απελευθέρωση από
κακή πρόθεση και για να είμαστε αβλαβείς. Αυτό ονομάζεται ορθή σκέψη.
Τι είναι ορθός λόγος;
Η αποχή από ψέματα, από λόγια που προκαλούν διχόνοια, από προσβλητική
ομιλία και από οκνηρές φλυαρίες. Αυτό ονομάζεται ορθός λόγος.
Τι είναι η ορθή δραστηριότητα;
Η αποχή από το φόνο, την κλοπή, και την αθέμιτη σεξουαλική
δραστηριότητα. Αυτό ονομάζεται ορθή δραστηριότητα.
Τι είναι η ορθή ζωή;
Η εγκατάλειψη ανέντιμων πόρων ζωής και η χρήση δίκαιων πόρων
ζωής. Αυτό ονομάζεται ορθή ζωή.
Τι είναι η
ορθή προσπάθεια;
Η γέννηση αποφασιστικότητας, αντοχής, επιμονής και η διατήρηση και η
άσκηση της πρόθεσής μας για τον σκοπό της μη-εμφάνισης των κακών και μη
επιδέξιων ιδιοτήτων που δεν έχουν ακόμη εμφανισθεί.
Η γέννηση
αποφασιστικότητας, αντοχής, και επιμονής και η διατήρηση
και η άσκηση της πρόθεσης με σκοπό την εγκατάλειψη των κακών και μη
επιδέξιων ιδιοτήτων που έχουν εμφανισθεί.
Η γέννηση
αποφασιστικότητας, αντοχής και επιμονής και η διατήρηση και η άσκηση της
πρόθεσης με σκοπό την εμφάνιση επιδέξιων ιδιοτήτων που ακόμα δεν έχουν
εμφανισθεί.
Και η γέννηση αποφασιστικότητας, αντοχής και επιμονής και η διατήρηση
και η άσκηση της πρόθεσης για την διατήρηση, κατανόηση, αύξηση, αφθονία,
ανάπτυξη και αποκορύφωση των επιδέξιων ιδιοτήτων που έχουν
εμφανισθεί.
Αυτό ονομάζεται ορθή προσπάθεια.
Τι είναι η ορθή προσοχή;
Σε σχέση με το σώμα, να παραμένεις στοχαζόμενος το σώμα. Σε σχέση με τα
αισθήματα, να παραμένεις στοχαζόμενος τα
αισθήματα. Σε σχέση με τον νου, να παραμένεις στοχαζόμενος τον
νου. Σε σχέση με τα πράγματα, να παραμένεις στοχαζόμενος τα
πράγματα Με επιμέλεια, με διαυγή επίγνωση και με προσοχή, αφήνοντας
κατά μέρος τις επιθυμίες και την δυσαρέσκεια σε σχέση με τον
κόσμο. Αυτό ονομάζεται ορθή προσοχή.
Τι είναι η ορθή διαλογιστική απορρόφηση;
Με την ακινητοποίηση της κατευθυνόμενης σκέψης και της αξιολόγησης,
μπαίνουμε στην δεύτερη απορρόφηση και μένουμε στην ευδαιμονία και την
ευχαρίστηση που γεννιέται από την ηρεμία, την ενοποίηση της επίγνωσης που είναι
απελευθερωμένη από την κατευθυνόμενη σκέψη και αξιολόγηση- την εσωτερική
βεβαιότητα.
Με το ξεθώριασμα της ευδαιμονίας μπαίνουμε στην τρίτη απορρόφηση και
παραμένουμε στην ισοψυχία, με προσοχή και επαγρύπνηση, βιώνοντας μία
ευχαρίστηση μέσα στο σώμα, για την οποία οι Ευγενείς δηλώνουν: ‘Με
ισοψυχία και επίγνωση, παραμένει σε ευχάριστη κατάσταση’.
Με το άφημα της ευχαρίστησης και του πόνου, όπως πριν εξαφανίστηκε η
αγαλλίαση και η στεναχώρια, μπαίνουμε στην τέταρτη απορρόφηση και παραμένουμε
στην πλήρη αγνότητα της ισοψυχίας και της επίγνωσης, πέρα από ευχαρίστηση και
πόνο. Αυτό ονομάζεται η ορθή διαλογιστική απορρόφηση.
Αυτό ονομάζεται η ευγενής αλήθεια του μονοπατιού που οδηγεί στο
σταμάτημα της δυστυχίας”.
“Με αυτό τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα εσωτερικά,
εξωτερικά ή και τα δύο. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης, της
εξαφάνισης ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με τα πράγματα. Η επίγνωση ότι
‘υπάρχουν πράγματα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε να έχουμε
γυμνή γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας,
χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο.
Με αυτό τον τρόπο, σε σχέση με τα πράγματα, παραμένουμε στοχαζόμενοι τις
τέσσερες ευγενείς αλήθειες.
Για ελεύθερη διανομή.
1 Η έκδοση αυτής της
διδασκαλίας του Βούδδα Σακυαμούνι δίνεται ολόκληρη. Έχουν γίνει
συντομεύσεις σε κάποιες επαναλήψεις χωρίς να αλλάξει η ουσία της διδασκαλίας. Η
απόδοση στα αγγλικά έγινε από τον Sönam Lhundrup ο οποίος και
εμπνεύστηκε από τις μεταφράσεις από την γλώσσα Πάλι των σεβάσμιων Nanamoli,
Thanissaro και Analayo και με την παρούσα απόδοση επιχειρεί να συνδυάσει την
συμβολή τους σε μια εκδοχή που θα είναι εύκολη στην ανάγνωση και την απαγγελία.
2 Επειδή η διδασκαλία
αποτείνεται προς όλους, η λέξη bhikku (μοναχός) που
χρησιμοποιείται μέσα στο αρχικό κείμενο αντικαθίσταται με τη λέξη ‘ασκητής’ και
αντί για την φράση ‘αυτός ο μοναχός’ λέμε την φράση ‘εμείς’ κτλ. για να δοθεί η
αίσθηση ότι ασκούνται όλοι πάνω στις οδηγίες που αναφέρονται στο κείμενο και
όχι μόνο οι μοναχοί.
3 Η φράση το σώμα είναι η μετάφραση της
λέξης kayasankhara στη γλώσσα της Πάλι, που σε πλήρη μετάφραση
σημαίνει ‘σωματικό σχηματισμό’ και αναφέρεται σε όλες τις σωματικές
δραστηριότητες και ανησυχίες.
4 Το αρχικό κείμενο
γράφει: ‘Δραστηριοποιούμαστε με τέτοιο τρόπο ώστε γνωρίζουμε
ξεκάθαρα ότι φοράμε τα ράσα μας και κουβαλάμε το μανδύα και την κούπα
ελεημοσύνης’, επειδή αναφέρεται σε μοναχούς.
5 Οι μη-εγκόσμιες ευχάριστες αισθήσεις εκδηλώνονται, για
παράδειγμα, μέσα στις πρώτες τρεις διαλογιστικές απορροφήσεις ή όταν ασκείται
κάποιος πάνω στις τέσσερες απεριόριστες ιδιότητες (αγάπη, συμπόνια, χαρά, αταραξία). Οι
δυσάρεστες μη εγκόσμιες αισθήσεις είναι η ντροπή και η μεταμέλεια. Η
ουδέτερη είναι η αίσθηση της βαθιάς αταραξίας που εκδηλώνεται μέσα στην τέταρτη
διαλογιστική απορρόφηση.
6 Δείτε το παράρτημα για επιπλέον εξηγήσεις, σχετικά με
την άσκηση της προσοχής σχετικά με τις τεσσάρες ευγενείς αλήθειες που
αναφέρονται μέσα στη Maha Satipatthana Sutra.
7 Η Maha Satipatthana Sutra είναι ίδια με
τη Satipatthana Sutra με την εξαίρεση της αναλυτικής εξήγησης για το
πώς να διαλογίζεσαι πάνω στις τέσσερις ευγενείς αλήθειες.
* Ο όρος (ελ.προσοχή) Mindfulness στα αγγλικά ο οποίος αποδίδει τον όρο Σάτι στη γλώσσα Πάλι, Σμρίτι στα Σανσκριτικά και Ντρέν-πα στα Θιβετανικά, μεταφράζεται
επίσης και σαν awareness (ελ.επίγνωση, συνειδητότητα).
Η
παρούσα ελληνική μετάφραση βασίζεται στην αγγλική μετάφραση
του Sönam Lhundrup και έγινε από τον Γρηγόρη Καβαρνό, με την
επιμέλεια της Αριάδνης Γερούκη τον Ιούλιο του 2007, επίσης στο συγκεκριμένο
κείμενο έγιναν κάποιες επιπλέον διορθώσεις από την μεταφραστική ομάδα του rigdrolling και αφιερώνεται στη Φώτιση όλων των αισθανόμενων όντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου